راهنمای جامع کار و اقامت خارجی‌ها در ویتنام

---

شروع ماجرا: چرا اصلا ویتنام؟

شاید برات سوال باشه که چرا یه شرکت باید دنبال نیروی کار تو ویتنام باشه یا چرا کسی بخواد بره اونجا کار کنه. ویتنام یکی از اقتصادهاییه که خیلی سریع داره رشد میکنه، مخصوصا تو جنوب شرقی آسیا. این کشور یه عالمه نیروی کار جوون و ماهر داره و دولت هم سیاست‌هایی داره که سرمایه‌گذارای خارجی رو جذب کنه. بخش‌هایی مثل تولید، خدمات، کشاورزی و مخصوصا فناوری اطلاعات (IT) خیلی پررونق هستن.

ویتنام تبدیل به یه قطب فناوری تو منطقه شده و کلی نیروی متخصص تو زمینه‌هایی مثل توسعه نرم‌افزار، هوش مصنوعی و بلاکچین داره. به خاطر همین، خیلی از شرکت‌های بزرگ دنیا دیگه محدود به مرزهای جغرافیایی نیستن و دوست دارن از هر جای دنیا، از جمله ویتنام، نیروی کار استخدام کنن. اما این کار دردسرهای خودشم داره. قوانین کار و مالیات هر کشوری با کشور دیگه فرق میکنه. اگه یه کارمند بخواد از ویتنام به صورت دورکار برای یه شرکت خارجی کار کنه یا اصلا پاشه بره ویتنام زندگی و کار کنه، اون شرکت باید حواسش به قوانین محلی باشه.

مهم‌ترین نکته اینه که اگه کسی بخواد تو ویتنام کار کنه، باید ویزا و مجوز کار مناسب داشته باشه. وگرنه ممکنه با جریمه‌های سنگین مالی یا حتی دیپورت شدن از کشور روبرو بشه. استخدام، قرارداد بستن و پرداخت حقوق به کارمندها تو ویتنام هم باید طبق قوانین کار و مالیات همون کشور باشه.

به خاطر همین پیچیدگی‌ها، خیلی از شرکت‌ها ترجیح میدن با یه سری شرکت‌های واسطه به اسم «کارفرمای ثبت شده» یا EOR (Employer of Record) کار کنن. شرکت‌هایی مثل Remote، Deel، Papaya Global یا Multiplier این کار رو انجام میدن. وظیفه این شرکت‌ها اینه که به جای شرکت اصلی، کارهای استخدامی، حقوق، مزایا، مالیات و رعایت قوانین محلی رو برای کارمندهای بین‌المللی انجام بدن. اینجوری شرکت اصلی دیگه درگیر پیچیدگی‌های قانونی یه کشور دیگه نمیشه.

تو این راهنما، ما میخوایم صفر تا صد ویزا و مجوز کار در ویتنام رو برات توضیح بدیم.

اولین قدم: شناخت انواع ویزای ویتنام

قبل از هر چیزی، باید بدونی که ویتنام برای آدم‌های مختلف با هدف‌های متفاوت، ویزاهای متنوعی صادر میکنه. اینجوری نیست که فقط یه نوع ویزا وجود داشته باشه. بیا با هم ببینیم چه گزینه‌هایی روی میز هست:

• ویزای تجاری (Business visa – DN): این ویزا برای کساییه که برای کارهای بیزینسی مثل شرکت تو یه جلسه یا امضای یه قرارداد به ویتنام سفر میکنن. این ویزاها تا ۱۲ ماه هم اعتبار دارن، ولی دارنده‌اش نمیتونه تو این مدت بیشتر از ۹۰ روز کار کنه. اگه کارش بیشتر طول بکشه، باید دنبال ویزای کار باشه. دو نوع داره: DN1 برای کار با شرکت‌هایی که شخصیت حقوقی دارن و DN2 برای کسایی که طبق معاهدات بین‌المللی برای ارائه خدمات یا تاسیس دفتر میرن اونجا.
• ویزای دیپلماتیک (Diplomatic visa – NG): همونطور که از اسمش پیداست، این ویزا مخصوص دیپلمات‌ها و مقامات دولتی خارجی و خانواده‌هاشونه. چهار نوع NG1 تا NG4 داره.
• ویزای سرمایه‌گذاری (Investor visa – DT): این ویزا برای خارجی‌هاییه که میخوان تو یه کسب‌وکار محلی در ویتنام سرمایه‌گذاری کنن. خودش چند دسته داره (DT1 تا DT4) که بستگی به میزان سرمایه‌گذاری داره. مثلا DT1 برای سرمایه‌گذاری‌های بالای ۱۰۰ میلیارد دونگ ویتنامه (حدود ۳.۹۴ میلیون دلار) و تا ۵ سال اعتبار داره، ولی DT4 برای سرمایه‌گذاری‌های کمتر از ۳ میلیارد دونگ (حدود ۱۱۸ هزار دلار) هست و فقط یک سال اعتبار داره.
• ویزای دانشجویی یا کارآموزی (Student or internship visa – DH): اگه کسی بخواد تو یه موسسه آموزشی در ویتنام درس بخونه یا دوره کارآموزی بگذرونه، این ویزا رو میگیره.
• ویزای توریستی (Tourist visa – DL): این ویزای ۳۰ روزه برای کساییه که صرفا برای تفریح و گردشگری به ویتنام سفر میکنن.
• ویزای ترانزیت (Transit visa): برای مسافرهاییه که تو مسیر سفرشون به یه کشور دیگه، توقفی تو ویتنام دارن و میخوان از محدوده ترانزیت فرودگاه خارج بشن.
• ویزای کاری (Work visa – LD): این همون ویزای اصلی برای کارمندای خارجیه. دو نوع داره: LD1 برای کساییه که طبق قانون از گرفتن مجوز کار معاف هستن و LD2 برای کساییه که حتما باید مجوز کار داشته باشن. این ویزاها تا ۲ سال اعتبار دارن.
• ویزای وکالت (Lawyer visa – LS): برای وکلای خارجی که تا ۵ سال اعتبار داره.
• ویزای همراه (Dependent visa – TT): برای خانواده (همسر، فرزند) دارندگان ویزاهای کاری، سرمایه‌گذاری و… صادر میشه.

پس همونطور که میبینی، گزینه‌ها زیاده و مهمه که دقیقا بدونی برای چه هدفی میخوای بری ویتنام تا برای ویزای درست اقدام کنی.

مجوز کار ویتنام: کلید اصلی ورود به بازار کار

اینجا یه نکته خیلی مهم وجود داره که خیلیا اشتباه میگیرن: ویزای کار با مجوز کار فرق میکنه. قبل از اینکه یه کارمند خارجی بتونه برای ویزای کار (Work Visa) اقدام کنه، اول باید مجوز کار (Work Permit) بگیره یا حداقل مراحل گرفتنش رو شروع کرده باشه.

مجوز کار یه مدرک رسمیه که توسط وزارت کار، معلولین و امور اجتماعی ویتنام (که به اختصار MoLISA گفته میشه) صادر میشه و به دارنده اون اجازه میده که به صورت قانونی بیشتر از سه ماه تو ویتنام کار کنه. این مجوزها معمولا برای یک دوره مشخص، مثلا تا ۲ سال، صادر میشن و قابل تمدید هم هستن.

شرکت‌ها چطور میتونن برای یه خارجی مجوز کار بگیرن؟

این پروسه یه سری مراحل مشخص داره که معمولا کارفرما باید انجام بده:

1. آگهی عمومی شغل: قبل از اینکه یه شرکت بتونه یه کارمند خارجی استخدام کنه، باید ثابت کنه که نتونسته نیروی ویتنامی مناسب برای اون موقعیت شغلی پیدا کنه. برای این کار، باید حداقل ۱۵ روز قبل از اینکه بخواد برای استخدام نیروی خارجی اقدام کنه، اون موقعیت شغلی رو تو یه پلتفرم عمومی مثل روزنامه یا پورتال‌های کاریابی آنلاین آگهی کنه. به این میگن «آزمون بازار کار».
2. گرفتن تاییدیه از وزارت کار (MoLISA): اگه بعد از آگهی کردن، شرکت نتونست یه شهروند ویتنامی مناسب پیدا کنه، باید از MoLISA درخواست بده و تاییدیه بگیره تا بتونه یه نیروی خارجی استخدام کنه. این درخواست باید حدود ۱۵ روز قبل از تاریخ شروع به کار کارمند خارجی ارسال بشه.
3. ارسال گزارش توضیحی: شرکت باید یه گزارش بنویسه و توضیح بده که چرا به نیروی خارجی نیاز داره. وزارت کار ۱۰ روز کاری وقت داره تا این گزارش رو بررسی کنه و بگه با کدوم موقعیت‌های شغلی برای استخدام خارجی‌ها موافقه و با کدوم نه.

معمولا MoLISA فقط برای موقعیت‌های شغلی خاصی مثل مدیر (Manager)، مدیر اجرایی (Executive)، متخصص (Expert) و تکنسین (Technician) مجوز صادر میکنه، اونم به شرطی که واقعا نیروی محلی با اون تخصص وجود نداشته باشه.

شرایط لازم برای گرفتن مجوز کار چیه؟

هر کسی نمیتونه مجوز کار بگیره. متقاضی باید یه سری شرایط کلی داشته باشه:

• سن: باید حداقل ۱۸ سال داشته باشه و از نظر قانونی، ظرفیت کامل برای انجام کارهاش رو داشته باشه (full civil act capacity).
• سلامت: باید از نظر جسمی و روحی سالم باشه و بتونه وظایف شغلیش رو انجام بده. یه گواهی سلامت از بیمارستان‌های مورد تایید لازمه.
• عدم سوءپیشینه: نباید هیچ سابقه کیفری داشته باشه یا تحت پیگرد قانونی باشه، چه تو کشور خودش و چه تو ویتنام.
• تخصص و صلاحیت: این بخش خیلی مهمه. متقاضی باید نشون بده که «مدیر»، «مدیر اجرایی»، «متخصص» یا «تکنسین» هست. بیا ببینیم تعریف اینا چیه:
  • مدیر (Manager): کسی که رئیس یه شرکت، عضو هیئت مدیره، مدیرعامل یا تو یه جایگاه مدیریتی دیگه طبق اساسنامه شرکت باشه.
  • مدیر اجرایی (Executive): کسی که رئیس یه شعبه، دفتر نمایندگی یا مسئول و مدیر مستقیم حداقل یکی از بخش‌های یه شرکته و مستقیم به مدیر بالاتر از خودش گزارش میده.
  • متخصص (Expert): کسی که حداقل مدرک لیسانس مرتبط با شغلش رو داره و حداقل ۳ سال هم تو همون زمینه سابقه کار داره. یه راه دیگه‌اش اینه که حداقل ۵ سال سابقه کار مرتبط و یه گواهی مهارت حرفه‌ای داشته باشه.
  • تکنسین (Technician): کسی که حداقل یک سال آموزش فنی دیده و ۳ سال سابقه کار مرتبط داره، یا اینکه حداقل ۵ سال سابقه کار مرتبط با اون شغل رو داره.

مدارک لازم برای درخواست مجوز کار

هم کارفرما و هم کارمند باید یه سری مدارک آماده کنن. این یه کار تیمیه!

مدارکی که کارفرما باید ارائه بده:

• فرم درخواست مجوز کار ویتنام (فرم شماره ۱۱/PL1).
• تاییدیه از MoLISA برای استخدام نیروی خارجی.
• کپی گواهی ثبت کسب‌وکار شرکت.
• قرارداد کاری که قراره با کارمند خارجی بسته بشه.

مدارکی که کارمند باید آماده کنه و به کارفرما بده:

• کپی برابر اصل پاسپورت معتبر.
• کپی مدارک تحصیلی و گواهی‌های تخصصی.
• گواهی سابقه کار حرفه‌ای که نشون بده تخصص لازم رو داره (مثلا نامه از کارفرماهای قبلی).
• گواهی عدم سوءپیشینه که از کشور مبدا و همچنین از ویتنام گرفته میشه و نباید بیشتر از ۶ ماه از تاریخ صدورش گذشته باشه.
• گواهی سلامت از یه بیمارستان مورد تایید در ویتنام یا خارج که نشون بده برای کار کردن سالمه و نباید بیشتر از ۱۲ ماه از صدورش گذشته باشه.
• دو قطعه عکس رنگی جدید سایز ۴ در ۶ با پس‌زمینه سفید.

نکته خیلی خیلی مهم: تمام مدارکی که از خارج از ویتنام صادر میشن (مثل مدرک تحصیلی، گواهی سابقه کار و گواهی عدم سوءپیشینه) باید اول تو کشور مبدا مراحل قانونی و تایید رو طی کنن (که بهش میگن Legalization یا Consularization) و بعد به زبان ویتنامی ترجمه و توسط یه دفتر اسناد رسمی تو ویتنام تایید بشن.

چه کسانی از گرفتن مجوز کار معاف هستن؟

همه خارجی‌ها هم نیاز به مجوز کار ندارن. یه سری استثنائات وجود داره که شامل این موارد میشه:

• کسایی که برای کمتر از سه ماه تو ویتنام کار میکنن.
• کارمندایی که به صورت «انتقال درون شرکتی» (intra-company transfer) به ویتنام میان. این افراد باید حداقل ۱۲ ماه قبل از انتقال، برای شرکت مادر کار کرده باشن.
• اعضا یا صاحبان یه شرکت با مسئولیت محدود (limited company).
• اعضای هیئت مدیره یه شرکت سهامی (joint-stock company).
• کسایی که برای یه شرکت خارجی تو ویتنام، تو بخش فروش خدمات کار میکنن.
• وکلایی که از وزارت دادگستری ویتنام مجوز وکالت دارن.
• داوطلب‌هایی که توسط یه سازمان بین‌المللی یا نمایندگی دیپلماتیک خارجی تو ویتنام تایید شدن.
• و چند مورد خاص دیگه که دولت مشخص کرده.

حتی اگه کسی از گرفتن مجوز کار معاف باشه، کارفرما باید به وزارت کار (DOLISA یا MoLISA) اطلاع بده و در بیشتر موارد، یه گواهی معافیت از مجوز کار (work permit exemption certificate) بگیره. این گواهی هم تا دو سال اعتبار داره.

زمان‌بندی و هزینه‌های مجوز کار

هزینه: هزینه درخواست مجوز کار بستگی به این داره که تو کدوم استان یا شهر ویتنام اقدام میکنید. هر جایی یه نرخ مشخص داره. مثلا تو هانوی ۴۰۰,۰۰۰ دونگ و تو هوشی‌مین ۶۰۰,۰۰۰ دونگ هست. بالاترین هزینه هم حدود ۱,۰۰۰,۰۰۰ دونگ ویتنامه. این هزینه رو کارفرما باید پرداخت کنه.

زمان‌بندی: اگه همه مدارک کامل و درست باشن، معمولا این مراحل اینقدر طول میکشه:

• تاییدیه استخدام (Pre-approval): حدود ۱۵ روز کاری طول میکشه تا MoLISA درخواست شرکت برای استخدام نیروی خارجی رو تایید کنه.
• صدور مجوز کار: بعد از گرفتن تاییدیه، کارفرما میتونه برای خود مجوز کار اقدام کنه. این مرحله هم اگه مدارک درست باشه، حدود ۵ روز کاری طول میکشه.
• توصیه دولت: بهتره که کل این پروسه رو حداقل ۳۰ روز قبل از تاریخ شروع به کار کارمند خارجی شروع کنید تا به مشکل برنخورید. بعضی منابع حتی میگن ۲ تا ۳ ماه زودتر اقدام کنید.

اعتبار و تمدید مجوز کار

یه مجوز کار تا دو سال اعتبار داره. بعد از تموم شدن این دو سال، کارفرما میتونه یک بار دیگه اون رو برای دو سال دیگه تمدید کنه. اما بعد از اینکه تمدید دوم هم تموم شد، دیگه نمیشه تمدیدش کرد و باید برای یه مجوز کار کاملا جدید اقدام کرد. اگه شرکت تعطیل بشه یا قرارداد کارمند فسخ بشه، اعتبار مجوز کار هم از بین میره.

مرحله بعد: گرفتن ویزای کار ویتنام (Work Visa)

خب، حالا که کارفرما برای مجوز کار اقدام کرده، نوبت کارمند میرسه که برای ویزای کار (LD Visa) اقدام کنه. شرایط لازم برای ویزای کار همون شرایطی هست که برای مجوز کار گفتیم.

چطور برای ویزای کار اقدام کنیم؟

دو راه اصلی برای این کار وجود داره:

1. اقدام از طریق سفارت یا کنسولگری ویتنام در کشور خودتون یا یه کشور دیگه.
2. اقدام برای ویزا در بدو ورود (Visa on Arrival) در یکی از فرودگاه‌های بین‌المللی ویتنام.

در هر دو حالت، یه سری مدارک مشترک لازمه:

• پاسپورت که حداقل ۶ ماه دیگه اعتبار داشته باشه.
• عکس جدید با سایز و مشخصاتی که برای ویزای ویتنام لازمه.

اگه از طریق سفارت اقدام میکنید، این مدارک اضافه رو هم لازم دارید:

• فرم درخواست ویزای ویتنام (که میتونید آنلاین یا از خود سفارت بگیرید).
• نامه اسپانسرشیپ یا نامه تایید ورود (Entry Clearance) از طرف کارفرما. این نامه رو کارفرما باید از اداره مهاجرت ویتنام بگیره.
• هر مدرک دیگه‌ای که سفارت ویتنام تو کشور شما لازم بدونه.

اگه میخواید ویزا رو در بدو ورود بگیرید، اینا رو لازم دارید:

• نامه تاییدیه از پیش گرفته شده (Pre-obtained Letter of Approval) از اداره مهاجرت ویتنام. این نامه رو باید قبل از سفرتون از طریق شرکت‌های معتبر بگیرید.
• فرم ورود و خروج که معمولا تو هواپیما بهتون میدن.
• پول نقد برای پرداخت هزینه مهر ویزا (stamping fee). این هزینه بستگی به مدت اقامتتون داره.

ویزای بدو ورود رو از کجاها میشه گرفت؟

این سرویس فقط تو چند تا از فرودگاه‌های بین‌المللی ویتنام ارائه میشه:

• فرودگاه Noi Bai در هانوی
• فرودگاه Tan Son Nhat در هوشی‌مین
• فرودگاه Danang در دا نانگ
• فرودگاه Cam Ranh در نا ترانگ
• فرودگاه Cat Bi در های فونگ

مدت اعتبار ویزای کار و کارت اقامت موقت

ویزاهای کار ویتنام میتونن برای یک ماه، سه ماه، شش ماه یا یک سال صادر بشن و میتونن یک‌بار ورود (single-entry) یا چندبار ورود (multiple-entry) باشن.

اما یه گزینه خیلی بهتر هم وجود داره. اگه کارمند مجوز کاری داره که بیشتر از یک سال اعتبار داره، میتونه برای «کارت اقامت موقت» یا Temporary Residence Card (TRC) اقدام کنه. این کارت‌ها توسط اداره مهاجرت ویتنام صادر میشن و بین دو تا پنج سال اعتبار دارن. با داشتن این کارت، دیگه نیازی به ویزا ندارید و میتونید تو این مدت هر چند بار که خواستید از ویتنام خارج و دوباره وارد بشید.

برای سرمایه‌گذارها (دارندگان ویزای DT) هم کارت اقامت موقت صادر میشه که اعتبارش بسته به میزان سرمایه‌گذاری میتونه تا ۱۰ سال هم باشه.

شرایط خاص: فریلنسرها و دیجیتال نومدها

حالا یه سوال مهم: اگه کسی فریلنسره یا به صورت دیجیتال نومد (Digital Nomad) کار میکنه و شرکتش تو ویتنام نیست، تکلیفش چیه؟

این افراد به ویزای کار یا مجوز کار نیازی ندارن، به شرطی که شرکتی که براش کار میکنن تو ویتنام ثبت نشده باشه.

اما این به این معنی نیست که بدون ویزا میتونن وارد ویتنام بشن. این افراد هنوز برای ورود به کشور به ویزا احتیاج دارن. از اونجایی که ویتنام هنوز ویزای مخصوص دیجیتال نومدها نداره، بیشتر این افراد با ویزای توریستی یا ویزای الکترونیکی (eVisa) وارد کشور میشن.

چطور برای ویزای الکترونیکی (eVisa) اقدام کنیم؟

گرفتن eVisa پروسه نسبتا ساده‌ایه و کاملا آنلاین انجام میشه:

1. به پورتال اداره مهاجرت ویتنام میرید و درخواست آنلاین رو شروع میکنید.
2. یه کپی اسکن شده از پاسپورت و یه عکس پرسنلی رو ضمیمه میکنید.
3. فرم رو با اطلاعات شخصی و برنامه‌های سفرتون پر میکنید.
4. اطلاعات رو بازبینی و هزینه ویزا رو پرداخت میکنید.
5. منتظر میمونید تا دولت درخواست رو بررسی کنه که معمولا سه روز کاری طول میکشه.
6. وضعیت درخواستتون رو چک میکنید و اگه تایید شده بود، فایل PDF ویزای تایید شده رو دانلود و دو نسخه ازش پرینت میگیرید.

وقتی به یکی از مبادی ورودی تایید شده ویتنام رسیدید، باید این ویزای پرینت شده رو به مامور مهاجرت نشون بدید.

قراردادهای کاری در ویتنام

وقتی تو ویتنام استخدام میشید، باید حتما یه قرارداد کاری کتبی داشته باشید. قانون کار ویتنام انواع مختلفی از قراردادها رو مشخص کرده:

1. قرارداد با مدت نامحدود (Indefinite-Term): این قرارداد تاریخ پایان مشخصی نداره و برای موقعیت‌های شغلی دائمی و طولانی‌مدت استفاده میشه.
2. قرارداد با مدت معین (Fixed-Term): این قرارداد برای یه دوره زمانی مشخص، مثلا برای یه پروژه خاص، بسته میشه.
3. قرارداد فصلی یا برای کار مشخص: این نوع قرارداد برای کارهای فصلی یا پروژه‌ایه و با تموم شدن کار یا فصل، قرارداد هم تموم میشه.
4. قرارداد آزمایشی (Probationary): برای ارزیابی عملکرد کارمند تو یه دوره آزمایشیه. تو این دوره، هر کدوم از طرفین میتونن راحت‌تر قرارداد رو فسخ کنن.
5. قرارداد پاره‌وقت (Part-Time): برای کساییه که کمتر از ساعات کاری استاندارد کار میکنن.

حقوق و مزایا در ویتنام

• حداقل دستمزد: دولت ویتنام یه حداقل دستمزد تعیین میکنه که بسته به منطقه (شهرهای بزرگ گرون‌ترن) متفاوته.
• پاداش ماه سیزدهم (13th Month Pay): پرداخت حقوق ماه سیزدهم در ویتنام اجباری نیست، ولی یه عرف خیلی رایجه. خیلی از شرکت‌ها، مخصوصا نزدیک سال نوی ویتنامی (که بهش میگن Tet)، به اندازه یک ماه حقوق به کارمنداشون پاداش میدن تا ازشون قدردانی کنن.
• اضافه‌کاری: اضافه‌کاری باید با نرخ بالاتری پرداخت بشه، معمولا ۱۵۰٪ حقوق عادی.
• بیمه اجتماعی: کارفرماها موظفن کارمنداشون رو بیمه کنن. این بیمه شامل بیمه درمانی، بیمه بیکاری و صندوق بازنشستگی میشه و هم کارفرما و هم کارمند یه سهمی رو پرداخت میکنن.
• انواع مرخصی: کارمندها حق دارن از انواع مرخصی استفاده کنن:
  • مرخصی سالانه: تعداد روزهاش بستگی به سابقه کار داره.
  • مرخصی استعلاجی: برای بیماری با ارائه گواهی پزشک.
  • مرخصی زایمان و پدری: برای خانم‌ها و آقایون.
  • مرخصی ویژه: برای موارد خاص مثل ازدواج یا مسائل خانوادگی.
  • تعطیلات رسمی: که شرکت‌ها باید تعطیل باشن.

اگر بدون مجوز کار کنیم چی میشه؟ (جریمه‌ها)

کار کردن بدون مجوز کار یا با مجوز کار تاریخ گذشته تو ویتنام عواقب جدی داره، هم برای کارمند و هم برای کارفرما.

• برای کارمند:
  • جریمه نقدی بین ۱۵ تا ۲۵ میلیون دونگ ویتنام.
  • اخراج از ویتنام (Deportation).
• برای کارفرما:
  • جریمه نقدی بسته به تعداد کارمندای غیرقانونی داره:
    • برای ۱ تا ۱۰ کارمند: ۳۰ تا ۴۵ میلیون دونگ.
    • برای ۱۱ تا ۲۰ کارمند: ۴۵ تا ۶۰ میلیون دونگ.
    • برای ۲۱ کارمند یا بیشتر: ۶۰ تا ۷۵ میلیون دونگ.

پس همونطور که میبینی، دولت ویتنام روی این موضوع خیلی حساسه و بهتره که همه چیز کاملا قانونی پیش بره.

نقش کارفرمای ثبت شده (EOR) چیه؟

همونطور که اول گفتیم، خیلی از شرکت‌ها برای اینکه درگیر این پیچیدگی‌ها نشن، از شرکت‌های EOR استفاده میکنن. کار EOR اینه که به صورت قانونی کارمند رو از طرف شرکت اصلی تو ویتنام استخدام میکنه. یعنی:

• با کارمند قرارداد کاری مطابق با قوانین ویتنام میبنده.
• حقوق و مزایای کارمند رو پرداخت میکنه.
• مالیات و حق بیمه‌های اجتماعی رو رد میکنه.
• کلا مسئولیت‌های حقوقی و اداری کارمند رو به عهده میگیره.

این کار به شرکت اصلی اجازه میده که بدون نیاز به ثبت یه شرکت قانونی تو ویتنام، نیروی کار محلی یا بین‌المللی داشته باشه و روی کسب‌وکار اصلی خودش تمرکز کنه. شرکت‌های معروفی مثل Deel، Multiplier، Papaya Global و Remote این خدمات رو ارائه میدن و پلتفرم‌های آنلاینی دارن که کل پروسه رو برای شرکت‌ها ساده میکنن.