خلاصه
- آمریکا یه برنامه آزمایشی جدید برای وثیقه ویزا شروع کرده که از ۲۰ آگوست ۲۰۲۵ تا ۵ آگوست ۲۰۲۶ ادامه داره.
- این وثیقه فقط برای متقاضیان ویزاهای توریستی و کاری (B-1/B-2) از بعضی کشورهاست که آمار موندن غیرمجاز بالایی دارن؛ فعلاً گامبیا، مالاوی و زامبیا جزو این کشورها هستن.
- مبلغ وثیقه بین ۵ هزار تا ۱۵ هزار دلاره و افسر کنسولی موقع مصاحبه تعیینش میکنه. پرداختش هم فقط از طریق Pay.gov و بعد از تایید افسره.
- ویزاهایی که با وثیقه صادر میشن، معمولاً یک بار ورود و ۳ ماهه اعتبار دارن؛ حتی ممکنه افسر مرزی اجازه اقامت فقط ۳۰ روزه بده.
- برای پس گرفتن وثیقه، باید حتماً قبل از پایان مهلت قانونی از آمریکا خارج بشید و از فرودگاه‌های مشخص شده مثل JFK، BOS یا IAD پرواز کنید.
- اگه کسی بیشتر از مدت مجاز بمونه یا وضعیت اقامتش رو تغییر بده (مثلاً درخواست پناهندگی بده)، وثیقه‌اش ضبط میشه.
- هدف دولت آمریکا از این طرح، بررسی عملی بودن سیستم وثیقه، جمع‌آوری اطلاعات برای کاهش موندن غیرمجاز و ارسال پیامی به کشورها برای همکاری بیشتره.
- این برنامه شامل ویزاهای دانشجویی (F و M) یا ویزاهای کاری خاص (H و O) نمیشه و کاملاً از برنامه لغو روادید جداست.
وزارت امور خارجه امریکا (DOS) در تاریخ ۵ آگوست ۲۰۲۵ یه قانون موقت جدید رو اعلام کرده که بر اساس اون، یه برنامه آزمایشی یک ساله برای «وثیقه ویزا» راه افتاده. طبق این برنامه، متقاضیان بعضی از ویزاهای توریستی و کاری (B-1/B-2) از کشورهایی که آمار موندن بیشتر از حد مجازشون بالاست، باید وثیقه‌ای به مبلغ ۵ هزار، ۱۰ هزار یا ۱۵ هزار دلار بذارن.
این قانون در سند رسمی به شماره ۹۰ FR 37378 ثبت شده و در مجموعه قوانین فدرال با کد ۲۲ CFR 41.11(c) قرار گرفته.
کدوم کشورها توی این برنامه هستن؟
- گامبیا (۱۱ اکتبر ۲۰۲۵)
- مالاوی (۲۰ آگوست ۲۰۲۵)
- زامبیا (۲۰ آگوست ۲۰۲۵)
البته این فقط یه لیست اولیه است. خود وزارت امور خارجه گفته که «لیست کشورهای تحت پوشش حداقل ۱۵ روز قبل از شروع برنامه از طریق سایت Travel.State.Gov اعلام میشه و ممکنه در طول دوره آزمایشی تغییر کنه». هر تغییری هم ۱۵ روز بعد از اعلام رسمی اجرا میشه.
این طرح فقط برای ویزاهای B هست
این برنامه وثیقه ویزا فقط برای ویزاهای توریستی و کاری B-1/B-2 اجرا میشه و شامل هیچ نوع ویزای غیرمهاجرتی دیگه‌ای مثل ویزاهای دانشجویی (F و M)، کاری (H و O) یا فرصت مطالعاتی (J) نمیشه. مسافرانی هم که با «برنامه لغو روادید» (Visa Waiver Program) سفر میکنن چون اصلا برای ویزا اقدام نمیکنن، شامل این طرح نمیشن.
توی توضیحات این قانون اومده که چرا فقط ویزاهای B انتخاب شدن و مثلا ویزای دانشجویی F-1 شاملش نمیشه. دلیلش اینه که مدت اقامت مسافران با ویزای B توسط افسر گمرک و حفاظت مرزی (CBP) در فرودگاه مشخص میشه و معمولا چند ماهه. برای سفرهای کاری (B-1) معمولا حداکثر یک سال و برای سفرهای توریستی (B-2) معمولا شش ماه اجازه اقامت داده میشه. اما دانشجوها با ویزای F-1 معمولا برای «مدت زمان تحصیل» (duration of status) پذیرش میشن که میتونه چندین سال طول بکشه. از اونجایی که این برنامه آزمایشی فقط یک ساله است، دانشجوها به احتمال زیاد نمیتونن چرخه وثیقه (که با پس گرفتن پول یا ضبط شدنش تموم میشه) رو توی این مدت کوتاه تموم کنن. از طرفی، ویزاهای B-1/B-2 که با این وثیقه صادر میشن، یه علامت مخصوص دارن که نشون میده وثیقه پرداخت شده. این علامت ممکنه باعث بشه افسر مرزی موقع ورود، مدت اقامت مسافر رو به ۳۰ روز محدود کنه.
یه نکته دیگه هم اینه که این برنامه آزمایشی وثیقه ویزا کاملا از یه هزینه دیگه به اسم «هزینه یکپارچگی ویزا» (Visa Integrity Fee) جداست و ربطی به اون نداره.
شرایط انتخاب کشورها برای این طرح
وزارت امور خارجه امریکا کشورها رو بر اساس سه شرط اصلی برای این برنامه آزمایشی انتخاب میکنه:
- کشورهایی که شهروندانشون آمار بالایی در موندن بیشتر از حد مجاز ویزا (overstay) دارن.
- کشورهایی که اطلاعات مربوط به غربالگری و بررسی سوابق افراد در اونها کافی و کامل نیست.
- کشورهایی که برنامه «شهروندی از طریق سرمایه‌گذاری» (Citizenship by Investment) ارائه میدن (یعنی به افراد غیرشهروند بدون نیاز به اقامت، شهروندی میفروشن).
در مورد دو کشور اول لیست یعنی مالاوی و زامبیا، وزارت امور خارجه اعلام کرده که این کشورها «بر اساس گزارش نرخ اقامت بیش از حد مجاز ویزای B1/B2 در سال مالی ۲۰۲۳ وزارت امنیت داخلی» انتخاب شدن.
مبلغ وثیقه چقدره و کی تعیینش میکنه؟
طبق قانون جدید، افسرهای کنسولی مبلغ وثیقه رو تعیین میکنن:
افسرهای کنسولی مبلغ وثیقه ویزا رو ۵ هزار، ۱۰ هزار یا ۱۵ هزار دلار تعیین میکنن. این مبلغ بر اساس ارزیابی افسر کنسولی مشخص میشه که کدوم رقم برای تضمین اینکه فرد وضعیت مهاجرتی خودش رو حفظ میکنه و بعد از پایان مدت اقامت مجازش در امریکا نمیمونه، کافیه.
در اطلاعیه‌ای که برای کشورهای مالاوی و زامبیا منتشر شده، اومده که مبلغ وثیقه برای هر فرد «موقع مصاحبه ویزا مشخص میشه».
محدودیت‌های ویزاهای صادر شده تحت این برنامه
- اعتبار سه‌ماهه و یک‌بار ورود: ویزاهایی که تحت این برنامه صادر میشن، فقط برای یک بار ورود به امریکا و به مدت سه ماه از تاریخ صدور اعتبار دارن.
- احتمال اقامت ۳۰ روزه: هرچند توی متن اصلی قانون چیزی در مورد محدودیت زمان اقامت در امریکا گفته نشده، اما وزارت امور خارجه اشاره کرده که ویزاهای صادر شده تحت این طرح، یه علامت مخصوص دارن که افسران مرزی (CBP) با دیدن اون، «معمولا دوره پذیرش این افراد رو به ۳۰ روز محدود میکنن».
مدت زمان اجرای برنامه آزمایشی
این برنامه آزمایشی تقریبا یک سال طول میکشه، یعنی از ۲۰ آگوست ۲۰۲۵ تا ۵ آگوست ۲۰۲۶. بعد از پایان این دوره، دیگه وثیقه‌ای گرفته نمیشه، اما هر وثیقه‌ای که توی این مدت گرفته شده، تا زمانی که تکلیفش مشخص بشه (یعنی یا پس داده بشه یا ضبط بشه) معتبر باقی میمونه.
نحوه پرداخت پول وثیقه
توی اطلاعیه مربوط به مالاوی و زامبیا اومده که:
از ۲۰ آگوست ۲۰۲۵، هر شهروند این کشورها که برای ویزای B1/B2 واجد شرایط شناخته بشه، باید وثیقه‌ای به مبلغ ۵ هزار، ۱۰ هزار یا ۱۵ هزار دلار (که موقع مصاحبه مشخص میشه) پرداخت کنه. متقاضی باید فرم I-352 وزارت امنیت داخلی رو از طریق پلتفرم پرداخت آنلاین خزانه‌داری یعنی Pay.gov ثبت کنه. این قانون برای همه متقاضیان، صرف نظر از محل درخواست ویزا، اجرا میشه.
نکات مهم پرداخت:
- متقاضی‌ها فقط بعد از اینکه افسر کنسولی بهشون دستور داد، باید برای پرداخت وثیقه اقدام کنن.
- به متقاضی یه لینک مستقیم داده میشه و پرداخت فقط باید از طریق Pay.gov انجام بشه. از هیچ سایت دیگه‌ای برای این کار استفاده نکنین چون دولت امریکا مسئولیتی در قبال پول‌های پرداخت شده خارج از سیستم‌های دولتی نداره.
- پرداخت وثیقه تضمینی برای صدور ویزا نیست و اگه کسی بدون دستور افسر کنسولی پولی پرداخت کنه، اون پول بهش برگردونده نمیشه.
شرایط بازگشت یا ضبط وثیقه
شرایط پس گرفتن پول (لغو وثیقه):
اگه مسافر به تمام قوانین ویزای غیرمهاجرتی و شرایط وثیقه (که روی فرم I-352 نوشته شده) پایبند باشه، کل مبلغ وثیقه بهش برگردونده میشه. وثیقه در شرایط زیر لغو و پول به صورت خودکار بازپرداخت میشه:
- دارنده ویزا قبل از تاریخ پایان اقامت مجازش از امریکا خارج بشه.
- دارنده ویزا قبل از انقضای ویزا اصلا به امریکا سفر نکنه.
- به دارنده ویزا در فرودگاه ورودی امریکا اجازه ورود داده نشه.
دولت امریکا از طریق سیستمی به اسم ADIS (سیستم اطلاعات ورود و خروج) خروج افراد رو ثبت میکنه. اگه به هر دلیلی خروج کسی ثبت نشده باشه، اون فرد میتونه به یه کنسولگری امریکا در خارج از کشور مراجعه کنه تا ثابت کنه که از امریکا خارج شده.
شرایط ضبط شدن پول (نقض وثیقه):
اگه مشخص بشه که فرد شرایط وثیقه رو نقض کرده، پولش ضبط میشه. وزارت امنیت داخلی (DHS) مسئول تصمیم‌گیری نهایی در این مورده. موارد زیر میتونه منجر به ضبط وثیقه بشه:
- دارنده ویزا بعد از تاریخ پایان اقامت مجازش از امریکا خارج بشه.
- دارنده ویزا بعد از پایان اقامت مجازش در امریکا بمونه و خارج نشه.
- دارنده ویزا برای تغییر وضعیت مهاجرتی خودش اقدام کنه، مثلا درخواست پناهندگی بده.
اگه DHS تشخیص بده که وثیقه نقض شده، به فرد اطلاع میده و اون شخص ۳۰ روز فرصت داره تا به این تصمیم اعتراض یا درخواست تجدیدنظر کنه.
یه شرط مهم: فرودگاه‌های مشخص برای ورود و خروج
توی اطلاعیه مربوط به مالاوی و زامبیا یه شرط خیلی مهم دیگه هم ذکر شده:
به عنوان یکی از شرایط وثیقه، تمام دارندگان ویزایی که وثیقه گذاشتن، باید از طریق یکی از فرودگاه‌های زیر وارد امریکا بشن و از همون فرودگاه‌ها هم خارج بشن. رعایت نکردن این شرط ممکنه باعث بشه به فرد اجازه ورود داده نشه یا خروجش به درستی ثبت نشه:
- فرودگاه بین‌المللی لوگان بوستون (BOS)
- فرودگاه بین‌المللی جان اف کندی (JFK)
- فرودگاه بین‌المللی دالس واشنگتن (IAD)
تمدید یا تغییر وضعیت اقامت چه تاثیری روی وثیقه داره؟
این بخش یکم پیچیده است و بهتره با یه وکیل مهاجرت با تجربه مشورت بشه، اما طبق اطلاعات موجود:
- تمدید اقامت (EOS): اگه کسی که وثیقه گذاشته، به موقع برای تمدید اقامتش اقدام کنه و با درخواستش موافقت بشه، وثیقه‌اش به خطر نمیفته و بعد از پایان دوره تمدید شده، پولش رو پس میگیره. اما اگه درخواستش بعد از پایان مهلت اولیه اقامتش رد بشه، ممکنه وثیقه‌اش نقض شده حساب بشه.
- تغییر وضعیت غیرمهاجرتی (COS) و تغییر وضعیت به اقامت دائم (AOS): توی اطلاعیه وزارت امور خارجه اومده که اگه کسی «برای تغییر وضعیت غیرمهاجرتی خودش اقدام کنه، از جمله درخواست پناهندگی»، ممکنه وثیقه‌اش رو از دست بده. این میتونه شامل درخواست برای تغییر نوع ویزا یا درخواست برای اقامت دائم هم بشه.
چرا دولت امریکا این برنامه رو شروع کرده؟
وزارت امور خارجه چند دلیل برای این برنامه آزمایشی اعلام کرده:
- بررسی عملیاتی بودن: هدف اصلی اینه که ببینن اجرای سیستم وثیقه ویزا در عمل چقدر امکان‌پذیره.
- جمع‌آوری داده: اطلاعاتی که توی این یک سال جمع میشه، برای این موارد استفاده میشه:
- پاسخ به یک فرمان اجرایی: این برنامه در پاسخ به فرمان اجرایی ۱۴۱۵۹ (تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵) به اسم «حفاظت از مردم امریکا در برابر تهاجم» اجرا شده.
- ارسال یک پیام: با تمرکز روی کشورهای خاص، وزارت امور خارجه میخواد به همه کشورها این پیام رو بده که برای تشویق شهروندانشون به رعایت قوانین مهاجرتی امریکا و حل مشکلات مربوط به تایید هویت، اقدامات فوری انجام بدن.
سابقه این طرح و مبنای قانونی اون
این برنامه شباهت‌هایی به یه برنامه آزمایشی دیگه در سال ۲۰۲۰ در دوره دولت ترامپ داره. اون برنامه هم قرار بود شش ماه طول بکشه و وثیقه‌های ۵ تا ۱۵ هزار دلاری برای ویزاهای B-1/B-2 از کشورهای با آمار بالای اقامت غیرمجاز بگیره. اما به خاطر کاهش شدید سفرهای جهانی به دلیل همه‌گیری کووید-۱۹، اون برنامه هرگز اجرا نشد و هیچ داده‌ای ازش به دست نیومد.
مبنای قانونی این طرح به بخش ۲۲۱(g) قانون ملیت و مهاجرت (INA) برمیگرده. قبل از این برنامه، سیاست وزارت امور خارجه این بود که «به ندرت باید از وثیقه استفاده کرد» چون اون رو دردسرساز و ناکارآمد میدونستن. اما با اجرای این برنامه آزمایشی، این سیاست تغییر کرده و عنوان راهنمای مربوطه در کتابچه امور خارجه از «وثیقه‌ها به ندرت باید استفاده شوند» به «وثیقه‌ها باید در شرایط مقتضی استفاده شوند» تغییر کرده. این نشون میده که نگاه به استفاده از وثیقه ویزا عوض شده.
دیدگاهتان را بنویسید