راهنمای جامع اخذ ویزا و مجوز کار در اوگاندا

---

اگه قصد داری برای کار به اوگاندا بری یا شرکتی هستی که میخواد نیروی متخصص خارجی رو در این کشور استخدام کنه، باید با قوانین ویزا و مجوز کار اونجا آشنا باشی. اوگاندا که یه قطب در حال رشد تو شرق آفریقاست، برای سرمایه‌گذارها و متخصص‌های خارجی جذابه. اما برای اینکه همه‌چی قانونی پیش بره، کارفرماها باید مراحل قانونی رو دقیق طی کنن و اسپانسر نیروهای خارجی بشن.

این راهنما هرچیزی که شرکت‌های بین‌المللی برای گرفتن مجوز کار قانونی تو اوگاندا لازم دارن رو توضیح میده. از مراحل اسپانسر شدن برای مجوز کار گرفته تا مدارک لازم، زمان‌بندی و نکته‌های مهم.

اول ببینیم ویزای کار با مجوز کار چه فرقی داره

خیلی‌ها این دو تا رو با هم اشتباه میگیرن، ولی اینا دو چیز کاملا متفاوتن.

• ویزای کار (Work Visa): این ویزا به یه فرد خارجی اجازه میده تا برای هدف کاری به طور قانونی وارد اوگاندا بشه. اما این ویزا به تنهایی اجازه کار کردن بهت نمیده.
• مجوز کار (Work Permit): این مجوز، همون اجازه رسمی برای کار کردن داخل مرزهای اوگانداست.

در بیشتر موارد، متخصص‌های خارجی اول با یه ویزای یک‌بار ورود (Single-entry visa) وارد اوگاندا میشن، بعد بر اساس شغل و اسپانسری کارفرماشون، برای مجوز کار کلاس G درخواست میدن. یادت باشه که شروع کار قبل از گرفتن مجوز کار، غیرقانونیه.

اداره کنترل شهروندی و مهاجرت (DCIC) که زیرمجموعه وزارت امور داخلیه، مسئول بررسی و صدور تمام مجوزهای مربوط به کاره. کارفرماها باید مطمئن بشن که کارمندای خارجی تا وقتی مجوز معتبر نگرفتن، کارشون رو شروع نمیکنن.

چه کسایی میتونن برای مجوز کار اقدام کنن؟

هم کارفرما و هم کارمند خارجی باید شرایطی داشته باشن.

شرایط برای کارفرماها:

برای اینکه یه شرکت بتونه اسپانسر مجوز کار بشه، باید یه شخصیت حقوقی ثبت‌شده و قانونی در اوگاندا باشه. شرکت باید نشون بده که موقعیت شغلی مورد نظر رو نمیشه به راحتی با استعدادهای داخلی پر کرد. برای همین معمولا یه «نامه توجیهی» و مدارک پشتیبان هم باید ارائه بدن.

شرایط برای کارمندای خارجی:

کارمندای خارجی هم باید ثابت کنن که برای اون موقعیت شغلی صلاحیت دارن. معیارهای اصلی اینها هستن:

• پاسپورت معتبر با حداقل شش ماه اعتبار.
• قرارداد کاری با یه شرکت اوگاندایی.
• مدارک تحصیلی یا حرفه‌ای مرتبط با شغل.

بعضی از مجوزهای کار هم فقط به شغل‌های خاصی تو صنایع مشخصی مثل معدن، انرژی، کشاورزی و ساخت‌وساز محدود میشن.

انواع مجوزهای کار در اوگاندا

اوگاندا بسته به نوع کار، سرمایه‌گذاری یا مهارتی که داری، چند نوع مجوز کار مختلف ارائه میده. کارفرما باید بر اساس نقش کارمندش، نوع درست مجوز رو انتخاب کنه. این کلاس‌ها خیلی مهمن چون مدارک و هزینه‌های هر کدوم فرق میکنه.

کلاس مجوز	برای چه کسانی هست؟
کلاس A	برای مقامات دولتی و دیپلماتیک.
کلاس A2	برای پیمانکارانی که با دولت اوگاندا قرارداد دارن.
کلاس B	برای کسایی که تو بخش کشاورزی سرمایه‌گذاری میکنن.
کلاس C	برای کسایی که تو بخش معدن کار یا سرمایه‌گذاری میکنن.
کلاس D	برای کسایی که قصد تجارت و کسب‌وکار دارن.
کلاس E	برای سرمایه‌گذارای بخش تولیدی و کارخونه‌داری.
کلاس F	برای متخصص‌ها مثل پزشک‌ها و وکیل‌ها که میخوان تو اوگاندا کار کنن.
کلاس G	برای کارمندای خارجی (Expatriates)، مبلغان مذهبی و داوطلبان.
کلاس H	برای کسایی که میخوان به عنوان «مقیم معمولی» (Ordinary Resident) تو اوگاندا زندگی کنن ولی الزاما کار نکنن.

حالا بریم جزئیات چند تا از این کلاس‌های مهم رو بررسی کنیم.

مجوزهای کلاس G: محبوب‌ترین گزینه برای کارمندها

این مجوز خودش چند تا زیرمجموعه داره و برای خارجی‌هایی که تو یه شرکت، کسب‌وکار یا سازمان استخدام میشن، خیلی رایجه.

• کلاس G1: برای مبلغان مذهبی، داوطلب‌ها و کارمندای سازمان‌های غیردولتی (NGO).
• کلاس G2: برای کارمندای خارجی که به طور موقت برای کار در اوگاندا استخدام شدن. این همون مجوزی هست که بیشتر کارمندای خارجی میگیرن.

شرایط لازم برای کلاس G:

• باید توسط یه شرکت یا سازمان ثبت‌شده در اوگاندا استخدام شده باشی.
• باید مهارت، صلاحیت یا تجربه‌ای داشته باشی که به راحتی تو بازار کار داخلی پیدا نمیشه.
• شرکت استخدام‌کننده باید نیاز به استخدام یه نیروی خارجی برای اون شغل خاص رو توجیه کنه.

مجوزهای کلاس B: سرمایه‌گذاری در کشاورزی

این مجوز برای سرمایه‌گذارای خارجی تو بخش کشاورزی و فرآوری محصولات کشاورزیه.

• B1 (سرمایه‌گذاری در کشاورزی): باید سند زمین مناسب برای کار کشاورزی داشته باشی و از وزارت کشاورزی مجوز بگیری.
• B2 (فرآوری محصولات کشاورزی): باید مطالعات امکان‌سنجی برای پروژه انجام بدی و از مقامات محلی توصیه‌نامه بگیری.

مجوزهای کلاس C: بخش معدن

این مجوز برای خارجی‌هایی هست که تو صنعت معدن اوگاندا کار میکنن.

• C1 (مجوزهای عمومی معدن): برای فعالیت‌های مختلف معدنی. باید از وزارت انرژی و توسعه مواد معدنی مجوز بگیری و مدارک سرمایه‌گذاری رو نشون بدی.
• C2 (معادن تخصصی): برای استخراج مواد معدنی خاص مثل طلا، مس و سنگ آهن. اینجا رعایت قوانین زیست‌محیطی طبق قانون ملی محیط زیست خیلی مهمه.

مجوزهای کلاس D و E: کسب‌وکار و تولید

این مجوزها برای سرمایه‌گذارایی هست که میخوان تو بخش‌های تجاری و تولیدی اوگاندا فعالیت کنن.

• کلاس D (تجارت و کسب‌وکار): باید مجوزهای تجاری لازم رو بگیری و مدارک مربوط به پرداخت مالیات رو ارائه بدی.
• کلاس E (بخش تولید): باید یه حداقل سرمایه‌گذاری که توسط سازمان سرمایه‌گذاری اوگاندا (UIA) تعیین شده رو انجام بدی و شرکتت رو به طور قانونی ثبت کنی.

مجوز کلاس F: برای متخصص‌ها

این مجوز برای حرفه‌ای‌هایی مثل پزشک‌ها، مهندس‌ها یا وکیل‌هاست که میخوان تو اوگاندا کار کنن. باید مدارک تحصیلی و حرفه‌ای خودشون رو تایید کنن و تو نهاد حرفه‌ای مربوطه در اوگاندا ثبت‌نام کنن. مثلا پزشک‌ها باید تو «شورای پزشکان و دندان‌پزشکان اوگاندا» و وکیل‌ها تو «شورای حقوقی» ثبت‌نام کنن.

مجوز کلاس H: اقامت معمولی

این مجوز برای کساییه که برای مدت طولانی به طور قانونی تو اوگاندا زندگی کردن و میخوان به اقامتشون ادامه بدن، بدون اینکه الزاما استخدام رسمی بشن. مثلا بازنشسته‌ها یا کسایی که به خاطر خانواده اونجا هستن. این افراد باید ثابت کنن که از نظر مالی مستقل هستن و سربار دولت نمیشن. این مجوز به خودی خود اجازه کار کردن نمیده.

مراحل درخواست مجوز کار چطوریه؟

فرایند درخواست مجوز کار به صورت آنلاین انجام میشه و بهتره برای جلوگیری از تاخیر، این مراحل رو دنبال کنی:

1. ثبت درخواست آنلاین: اول از همه باید از طریق پورتال رسمی مهاجرت اوگاندا به آدرس visas.immigration.go.ug درخواستت رو ثبت کنی. اونجا نوع درخواست (ویزا یا مجوز)، دسته‌بندی (مثلا عادی، چندبار ورود، توریستی شرق آفریقا) و زیرمجموعه (مثلا یک‌بار ورود، چندبار ورود برای ۶ تا ۱۲ ماه) رو انتخاب میکنی.
2. پر کردن فرم الکترونیکی: فرم مربوطه رو با دقت پر میکنی.
3. اضافه کردن مدارک: مدارک لازم رو اسکن میکنی و در سیستم آپلود میکنی. این مدارک شامل کپی صفحه اطلاعات پاسپورت، عکس پرسنلی جدید، گواهی واکسن تب زرد و بقیه مواردی که در ادامه میگیم، میشه.
4. ارسال و پرداخت هزینه: بعد از اینکه فرم و مدارک رو ارسال کردی، باید هزینه‌های مربوط به مجوز رو پرداخت کنی.
5. انتظار برای بررسی: یه افسر مهاجرت درخواستت رو بررسی میکنه. ممکنه تو این مرحله ازت اطلاعات بیشتری بخوان که میتونی به صورت الکترونیکی ارسال کنی.
6. دریافت تاییدیه: تصمیم نهایی از طریق ایمیل بهت اطلاع داده میشه. اگه درخواستت تایید بشه، یه «نامه تاییدیه» (Approval Letter) برات ایمیل میشه که حکم «مجوز سفر» رو داره.
7. ورود به اوگاندا: این نامه تاییدیه رو پرینت میگیری و همراه با پاسپورت معتبرت (با حداقل ۶ ماه اعتبار) موقع ورود به اوگاندا نشون میدی. یادت باشه این نامه به معنی ورود صددرصد به اوگاندا نیست و ممکنه تو مرز بررسی‌های بیشتری انجام بشه تا ویزا یا مجوز نهایی تو پاسپورتت ثبت بشه.

نکته مهم: بعضی از سفارت‌خونه‌های اوگاندا، مثل سفارتش تو واشنگتن دی‌سی، این سرویس رو ارائه میدن که اگه ترجیح میدی مجوزت قبل از سفر تو پاسپورتت بخوره، اونجا این کار رو برات انجام بدن.

لیست کامل مدارک مورد نیاز

این لیست کلی هست و همیشه بهتره آخرین نسخه رو از پورتال مهاجرت اوگاندا چک کنی، ولی به طور کلی اینا رو لازم داری:

مدارک از طرف کارمند (متقاضی):

• فرم درخواست تکمیل‌شده (که از پورتال مهاجرت پرینت میگیری).
• کپی واضح از صفحه اطلاعات بیومتریک پاسپورت.
• رزومه یا CV دقیق.
• دو قطعه عکس پرسنلی جدید.
• کپی مدارک تحصیلی و حرفه‌ای تاییدشده (گاهی لازمه توسط مراکز معتبری مثل کالج زبان دانشگاه ماکرره ترجمه بشن).
• گواهی عدم سوء‌پیشینه از پلیس کشور خودت یا اینترپل (معمولا باید جدید باشه).
• گزارش معاینه پزشکی.
• قرارداد کاری امضاشده یا نامه پیشنهاد شغلی.
• اگه قبلا تو اوگاندا بودی، وضعیت مهاجرتی فعلیت.

مدارک از طرف کارفرما (شرکت):

• نامه پوششی (Cover Letter): یه نامه از طرف کارفرما که دلیل نیاز به استخدام نیروی خارجی و جزئیات شغل رو توضیح میده.
• مدارک ثبت شرکت: مثل گواهی ثبت شرکت، شماره شناسایی مالیاتی (TIN) و اساسنامه و تفاهم‌نامه شرکت.
• مجوز تجاری معتبر.
• گواهی تسویه حساب مالیاتی شرکت.
• صورت‌حساب بانکی جدید شرکت (مثلا برای ۳ ماه گذشته).
• ضمانت‌نامه امنیتی (Security Bond): یه جور تضمین مالی که شرکت میده.
• لیست کارمندای فعلی شرکت با ذکر ملیت و سمتشون.
• اثبات اینکه نتونستن نیروی اوگاندایی مناسب پیدا کنن: این معمولا با ارائه شواهدی مثل آگهی‌های شغلی انجام میشه.
• اثبات اینکه فرصت‌های آموزشی برای انتقال مهارت به اوگاندایی‌ها فراهم میشه.

اگه برای اطلاعات بیشتر یا راهنمایی به کمک نیاز داشتی، شخصی به اسم Wodenga Cyrus Woboya شماره تماس +۲۵۶۷۷۴۲۱۹۴۱۴ و ایمیل wodengacyrus799@gmail.com رو برای مشاوره گذاشته.

هزینه‌ها و زمان‌بندی چقدره؟

هزینه‌ها:

هزینه‌های مجوز کار در اوگاندا بسته به کلاس و مدت اعتبارش متفاوته. این قیمت‌ها ممکنه تغییر کنن، پس حتما وب‌سایت وزارت امور داخلی رو چک کن. اینجا یه دید کلی بر اساس اطلاعات سال ۲۰۲۵ و منابع دیگه بهت میدیم:

• ویزای یک‌بار ورود: حدود ۵۰ دلار آمریکا.
• مجوز کار کلاس G1 یا G2: معمولا سالانه بین ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ دلار.
• مجوز کار کلاس F (متخصص‌ها): برای ۱۲ ماه حدود ۱۵۰۰ دلار هزینه درخواست داره به علاوه ۱۵۰۰ دلار پیش‌پرداخت.
• مجوز کار کلاس D (تجارت): برای ۱۲ ماه حدود ۱۰۰۰ دلار هزینه درخواست داره به علاوه ۱۵۰۰ دلار پیش‌پرداخت.
• مجوز کار کلاس C1 (معدن): برای ۱۲ ماه حدود ۱۰۰۰ دلار هزینه درخواست داره به علاوه ۱۵۰۰ دلار پیش‌پرداخت.
• مجوز کار کلاس B1 (کشاورزی): برای ۱۲ ماه حدود ۱۰۰۰ دلار هزینه درخواست داره به علاوه ۱۵۰۰ دلار پیش‌پرداخت.

یه جدول کامل‌تر از هزینه‌ها بر اساس مدت اعتبار:

نوع مجوز	۶ ماه	۱۲ ماه	۲۴ ماه	۳۶ ماه
کلاس A2 (پیمانکار دولت)	$۲۵۰	$۵۰۰	$۱,۰۰۰	$۱,۵۰۰
کلاس G1 (داوطلب/NGO)	$۲۵۰	$۲۵۰	$۵۰۰	$۷۵۰
کلاس G2 (کارمند خارجی)	$۱,۲۵۰	$۱,۵۰۰ + $۱,۰۰۰	$۱,۵۰۰ + $۳,۵۰۰	$۱,۵۰۰ + $۶,۰۰۰
کلاس D (تجارت)	$۱,۲۵۰	$۱,۵۰۰ + $۱,۰۰۰	$۱,۵۰۰ + $۳,۵۰۰	$۱,۵۰۰ + $۶,۰۰۰
کلاس H (مقیم معمولی)	$۷۵۰	$۱,۵۰۰	$۳,۰۰۰	$۴,۵۰۰

نکته: هزینه‌هایی که به صورت «پیش‌پرداخت + هزینه درخواست» نوشته شدن، ساختار پرداختشون اینطوریه. همچنین شرکت‌های مشاور مثل Houston Executive Consulting برای خدماتشون هزینه جداگونه میگیرن (مثلا ۱۲۰۰ دلار) که این شامل هزینه‌های دولتی نمیشه.

زمان‌بندی:

فرایند بررسی درخواست‌ها معمولا بین دو تا چهار هفته طول میکشه، اما بعضی منابع میگن به طور میانگین چهار تا شش هفته هم ممکنه زمان ببره. این زمان بسته به نوع مجوز میتونه طولانی‌تر هم بشه. همیشه برای تاخیرهای احتمالی، مخصوصا تو فصل‌های شلوغ یا وقتی که نیاز به بررسی‌های بیشتر هست، برنامه‌ریزی کن. پورتال ویزای الکترونیکی ادعا میکنه که درخواست‌ها رو طی دو تا سه روز کاری جواب میده، اما بهتره حداقل پنج روز کاری قبل از سفرت اقدام کنی.

گزینه‌های موقت و جایگزین: پاس ویژه (Special Pass)

اگه کارت فوریه و نمیتونی منتظر مجوز کار بلندمدت بمونی، یه راه حل موقت وجود داره.

پاس ویژه اوگاندا (Uganda Special Pass) یه جایگزین کوتاه‌مدته برای خارجی‌هایی که منتظر مجوز بلندمدتشون هستن یا قراره کمتر از سه ماه تو اوگاندا کار کنن. این پاس معمولا برای این موارد صادر میشه:

• ماموریت‌های کاری موقت.
• کارهای مشاوره‌ای.
• وقتی پردازش مجوز اصلی با تاخیر مواجه شده.

این پاس بهت اجازه میده تو این دوره انتقالی به طور قانونی تو کشور بمونی و کار کنی. این انعطاف‌پذیری به شرکت‌ها کمک میکنه تا پروژه‌هاشون رو به موقع و بدون ریسک‌های قانونی پیش ببرن.

نقش کارفرما: اسپانسری و مسئولیت‌ها

کارفرما نقش اصلی رو تو فرایند گرفتن مجوز کار داره.

چطور کارفرما اسپانسر میشه؟

اسپانسر شدن یعنی شرکت باید فرایند درخواست مجوز رو شروع کنه، مدارک لازم رو ارائه بده و هزینه‌های درخواست رو پوشش بده. شرکت‌ها به نوعی ضامن کارمندشون میشن و تضمین میکنن که اقامت اون فرد مطابق با نقش شغلیش هست.

کارفرما باید:

• تمام مدارک و صلاحیت‌های کارمند رو تایید کنه.
• یه درخواست رسمی به اداره مهاجرت بفرسته.
• نقش شغلی و شرایط استخدام رو تایید کنه.

تعهدات قانونی و رعایت قوانین:

کارفرماها مسئولیت‌های سنگینی دارن و باید مطمئن بشن که کارمنداشون:

• فقط بعد از گرفتن تاییدیه رسمی کارشون رو شروع کنن.
• قبل از اینکه مجوزشون منقضی بشه، برای تمدیدش اقدام کنن.
• مدارک کاریشون همیشه به‌روز و معتبر باشه.

علاوه بر این، شرکت‌ها باید هرگونه فسخ قرارداد یا تغییر در وظایف شغلی رو به اداره مهاجرت (DCIC) گزارش بدن. عدم رعایت این قوانین میتونه منجر به جریمه، اخراج کارمند یا حتی تعلیق فعالیت‌های شرکت بشه.

استخدام از طریق شرکت‌های واسطه (EOR)

یه راه حل دیگه برای شرکت‌هایی که نمیخوان درگیر مراحل پیچیده ثبت شرکت و قوانین مهاجرتی بشن، استفاده از «کارفرمای ثبت‌شده» یا Employer of Record (EOR) هست.

EOR یه سازمان شخص ثالثه که به طور قانونی کارمندها رو از طرف یه کسب‌وکار دیگه استخدام میکنه. شرکت‌هایی مثل Velocity Global یا Playroll همه کارها از حقوق و مالیات گرفته تا مجوز کار و رعایت قوانین رو مدیریت میکنن.

با همکاری با یه EOR در اوگاندا، شرکت‌ها میتونن:

• از ثبت یه نهاد قانونی محلی در اوگاندا خودداری کنن.
• فرایند استخدام و شروع به کار نیروها رو سریع‌تر کنن.
• برای پردازش ویزا و رعایت قوانین کار به متخصص‌ها تکیه کنن.

این روش ورود به بازار اوگاندا رو برای شرکت‌های در حال رشد آسون‌تر میکنه و موانع اداری رو از سر راهشون برمیداره.

سناریوهای رایج برای استخدام در اوگاندا

معمولا سه راه اصلی برای استخدام نیرو در اوگاندا وجود داره:

1. اسپانسر شدن برای کارمند خارجی: این رایج‌ترین راهه. کارفرما (یا یه EOR مثل Playroll) باید یه شرکت ثبت‌شده در اوگاندا داشته باشه و یه پیشنهاد کاری قانونی به فرد بده. این روش برای موقعیت‌های شغلی بلندمدت که نیاز به حضور فیزیکی در دفتر دارن، بهترین گزینه‌ست.
2. استخدام پیمانکار (Contractor) خارجی: متخصص‌های مستقل میتونن به صورت قانونی با مشتری‌های بین‌المللی کار کنن، اما باید قوانین مالیاتی محلی رو رعایت کنن. این روش برای فریلنسرها، مشاورها یا پروژه‌های کوتاه‌مدت مناسبه، مخصوصا اگه اون فرد از قبل تو اوگاندا زندگی میکنه.
3. منتقل کردن یه کارمند فعلی به اوگاندا: حتی اگه یه نفر از قبل کارمند شما تو یه کشور دیگه باشه، برای انتقالش به اوگاندا باز هم باید مراحل ویزا و حقوق و دستمزد رو طی کنین. اینجا هم یه EOR میتونه تمام مراحل محلی مثل اسپانسری مجوز کار، ثبت‌نام در سیستم‌های محلی و بیمه‌های اجباری رو انجام بده.

چالش‌های رایج و راه‌حل‌ها

گرفتن مجوز کار تو اوگاندا همیشه هم راحت نیست و ممکنه با چالش‌هایی روبرو بشی.

• تاخیرهای اداری و بوروکراسی: فرایندها به خاطر موانع اداری میتونن کند باشن.
• مشکلات مربوط به مدارک: اطمینان از اینکه همه مدارک درست و کامل هستن میتونه پیچیده باشه.
• تفاوت‌های فرهنگی: درک انتظارات و هنجارهای محیط کار برای یه فرایند یکپارچه‌سازی نرم، کلیدیه.

چند تا نکته برای یه درخواست موفق:

• مدارک رو دوباره چک کن: مطمئن شو همه فرم‌ها دقیق پر شدن و تمام پیوست‌های لازم وجود دارن.
• از قبل برنامه‌ریزی کن: تاخیر در پردازش مدارک و بازه‌های زمانی ارسال رو در نظر بگیر.
• با متخصص‌ها مشورت کن: وکیل‌های مهاجرت یا متخصص‌های این حوزه میتونن بهت کمک کنن تا از اشتباهات جلوگیری کنی.

از دیدگاه‌های مختلفی هم به این سیستم نگاه شده. مثلا یه توسعه‌دهنده نرم‌افزار گفته که «این راهنما مثل یه کتابچه آموزشی برای تیم‌های منابع انسانیه». از طرف دیگه، یه نفر دیگه این نقد رو داشته که «خیلی از پناهنده‌ها مهارت دارن ولی به خاطر موانع مربوط به مجوز نمیتونن به اقتصاد اوگاندا کمک کنن». یه دیدگاه دیگه هم اینه که «باید گفتگوی مداوم بین نهادهای حرفه‌ای و مقامات مهاجرت وجود داشته باشه تا مجوزهای کار فقط جایی صادر بشن که واقعا کمبود تخصص وجود داره».

تمدید مجوز کار، اقامت دائم و مسائل مربوط به خانواده

تمدید مجوز کار:

مجوزهای کار در اوگاندا معمولا برای یک تا دو سال صادر میشن و قابل تمدیدن. کارفرما باید قبل از تموم شدن اعتبار مجوز فعلی، فرایند تمدید رو شروع کنه و مدارک به‌روزشده و هزینه‌ها رو تحویل بده تا مشکلی پیش نیاد. برای تمدید معمولا نامه پوششی شرکت، عکس، کپی مجوز فعلی، صورت‌حساب بانکی و لیستی از اوگاندایی‌هایی که استخدام یا آموزش داده شدن، لازمه.

مسیر به سمت اقامت دائم:

اقامت دائم به طور خودکار بعد از چند سال داشتن مجوز کار داده نمیشه. معمولا بر اساس معیارهای خاصی مثل سرمایه‌گذاری قابل توجه، اقامت طولانی‌مدت (اغلب ۱۰ سال یا بیشتر) یا شرایط استثنایی داده میشه. متقاضی باید بتونه نشون بده که به اقتصاد یا جامعه اوگاندا کمک کرده و سابقه کیفری پاکی داره.

ویزای همراه برای خانواده:

خارجی‌هایی که مجوز کار معتبر دارن، میتونن برای اعضای درجه یک خانواده‌شون (همسر و فرزندان زیر سن قانونی) درخواست «پاس همراه» (Dependent Pass) بدن. متقاضی اصلی باید نشون بده که توانایی مالی برای حمایت از خانواده‌اش رو داره. مدارکی مثل سند ازدواج و گواهی تولد برای اثبات رابطه لازمه. اعتبار پاس همراه معمولا با اعتبار مجوز کار فرد اصلی هماهنگه.

شهروندی از طریق ازدواج:

اگه با یه شهروند اوگاندایی ازدواج کنی، میتونی برای شهروندی از طریق ثبت‌نام اقدام کنی. این فرایند هم آنلاینه و مدارک زیادی مثل گواهی ازدواج، نامه رضایت همسر، اثبات پنج سال اقامت قانونی مداوم در اوگاندا، گواهی عدم سوء‌پیشینه و توصیه‌نامه از دو داور اوگاندایی لازم داره. هزینه‌های این فرایند هم قابل توجهه (مثلا ۳۰۰۰ دلار در صورت ازدواج با شهروند بومی).

یه هشدار خیلی مهم: مواظب وب‌سایت‌های تقلبی باشین!

دولت اوگاندا هشدار داده که وب‌سایت‌های تقلبی زیادی وجود دارن که ادعا میکنن برای ویزای الکترونیکی اوگاندا درخواست میگیرن. این سایت‌ها نه تنها کلاهبرداری هستن، بلکه هزینه‌های خیلی بیشتری (از ۱۱۰ تا ۲۰۰ دلار) به عنوان «هزینه پردازش» از مردم میگیرن، در حالی که هزینه درست ویزا ۵۰ دلار هست.

چطوری سایت تقلبی رو تشخیص بدی؟

• آدرس رسمی فقط همینه: https://visas.immigration.go.ug/. هر سایت دیگه‌ای که خدمات ویزای آنلاین اوگاندا رو تبلیغ میکنه، احتمالا قصد کلاهبرداری داره.
• لوگوی رسمی: وب‌سایت رسمی نشان رسمی اوگاندا و لوگوی DCIC رو داره.
• مراحل درخواست: سایت‌های تقلبی معمولا سه مرحله ساده دارن، در حالی که سایت رسمی چهار مرحله داره (انتخاب نوع درخواست، پر کردن فرم، اضافه کردن مدارک، ارسال).

دولت اوگاندا هیچ مسئولیتی در قبال پول از دست رفته یا هزینه‌های اضافی که به خاطر استفاده از این سایت‌های غیررسمی به وجود میاد، قبول نمیکنه. پس خیلی حواست جمع باشه.