«راهنمای کامل مهاجرت کاری و اقامت در تونس»

---

چرا تونس و چه کسانی به ویزای کار نیاز دارند؟

تونس به خاطر موقعیت استراتژیک و اقتصاد در حال رشدش، روز به روز داره برای شرکت‌های بین‌المللی و متخصص‌های خارجی جذاب‌تر میشه. اگه شرکتی بخواد یک نیروی کار خارجی استخدام کنه، باید حسابی با پیچ و خم‌های گرفتن ویزا و مجوز کار تونس آشنا باشه.

یک قانون خیلی مهم و سرراست وجود داره: هر شهروند خارجی که قصد داره در تونس کار کنه، به مجوز کار احتیاج داره. این قانون برای همه هست و فرقی نمیکنه که شهروند کشوری باشی که برای ورود توریستی به تونس به ویزا نیاز داره یا نه. کارفرماها وظیفه دارن مطمئن بشن که نیروی کار بین‌المللی اونها قبل از شروع به کار، تمام مجوزهای لازم رو گرفته. کار کردن بدون مجوز کار در تونس غیرقانونیه و میتونه عواقب جدی مثل جریمه‌های سنگین و حتی اتهامات کیفری داشته باشه.

انواع ویزاها و مجوزهای کاری در تونس

تونس برای شرایط کاری مختلف، ویزاهای متفاوتی رو در نظر گرفته. شناختن این ویزاها به کارفرما و کارمند کمک میکنه تا بهترین گزینه رو متناسب با نوع و مدت زمان کار انتخاب کنن. هر کدوم از این ویزاها شرایط و مدارک خاص خودشون رو دارن.

در ادامه انواع اصلی ویزاها و مجوزها رو بر اساس اطلاعات منابع مختلف میبینیم:

نوع ویزا/مجوز	توضیحات
ویزای کار موقت (Temporary Work Visa)	برای استخدام‌های کوتاه‌مدت صادر میشه، معمولن برای مدتی که بیشتر از یک سال نیست. برای این ویزا حتمن باید یک پیشنهاد شغلی معتبر از یک کارفرمای تونسی داشته باشی.
ویزای کار دائم (Permanent Work Visa)	این ویزا به افرادی داده میشه که مهارت‌های تخصصی دارن و بازار کار تونس به اون مهارت‌ها نیاز داره. این ویزا به فرد اجازه اقامت و کار نامحدود میده.
ویزای کارگر ماهر (Skilled Worker Visa)	این ویزا برای متخصص‌های رشته‌هایی مثل مهندسی، فناوری اطلاعات (IT) و بهداشت و درمان طراحی شده تا بتونن در توسعه تونس مشارکت کنن.
ویزای محقق (Researcher Visa)	مخصوص دانشگاهیان و دانشمندانیه که در موسسات تونسی روی پروژه‌های تحقیقاتی کار میکنن.
ویزای مهاجرتی (Expatriate Visa)	برای کارمندهای شرکت‌های خارجی که برای کار در شعبه تونس اون شرکت فرستاده میشن، طراحی شده تا انتقال اونها به راحتی انجام بشه.
ویزای طولانی مدت نوع D (Visa D)	این ویزا برای هر کسیه که قصد داره برای مدت طولانی (بیشتر از ۹۰ روز) در تونس زندگی یا کار کنه. این ویزا پیش‌نیاز گرفتن کارت اقامت و مجوز کاره.
ویزای کوتاه مدت نوع C (Visa C)	برای اقامت‌های توریستی یا سفرهای کاری کوتاه (تا ۹۰ روز) استفاده میشه و با این ویزا نمیشه در تونس کار کرد.

یک نکته خیلی مهم: فرق بین ویزای کار و مجوز کار

شاید این دوتا شبیه به هم به نظر برسن، اما کارکردشون متفاوته و درک این تفاوت خیلی مهمه.

• ویزای کار (Work Visa): این یک مدرک رسمیه که مقامات تونس صادر میکنن و به تو اجازه میده به هدف کار کردن، وارد تونس بشی و اونجا اقامت کنی. ویزا معمولن قبل از ورود به کشور گرفته میشه و مثل یک کلید برای ورود به کشوره. ویزای طولانی مدت (Visa D) هم همین نقش رو ایفا میکنه.
• مجوز کار یا مجوز استخدام (Employment Authorization / Work Permit): این مجوز که اغلب به شکل یک «مجوز کار» هست، به تو حق قانونی برای کار کردن در تونس رو میده. در حالی که ویزا فقط اجازه ورود و موندن رو میده، این مجوز کار هست که شرایط و ضوابط دقیق شغلت رو مشخص میکنه. در واقع، اول کارفرما این مجوز رو برات میگیره و بعد تو با اون برای ویزا اقدام میکنی.

پس به طور خلاصه، ویزا برای «ورود و اقامت» و مجوز کار برای «کار کردن قانونی» هست.

مدارک لازم برای درخواست ویزای کار

فرایند درخواست ویزا به یک مجموعه کامل از مدارک احتیاج داره که هم کارفرما و هم کارمند آینده باید آماده کنن. کامل و دقیق بودن این مدارک خیلی مهمه تا از تاخیر یا رد شدن درخواست جلوگیری بشه.

مدارکی که کارفرما باید آماده کنه:

• فرم درخواست تکمیل شده.
• یک کپی از اسناد ثبت قانونی شرکت.
• پیش‌نویس قرارداد کاری که توسط هر دو طرف (کارفرما و کارمند) امضا شده.
• یک نامه توجیهی که توضیح میده چرا شرکت به استخدام یک نیروی کار خارجی نیاز داره و چرا این موقعیت شغلی رو نمیشه با یک شهروند تونسی پر کرد.
• اثبات ثبت شرکت در سازمان مالیاتی و تامین اجتماعی.
• صورت‌های مالی شرکت.

مدارکی که تو به عنوان کارمند باید آماده کنی:

• گذرنامه معتبر: پاسپورتت باید حداقل شش ماه بعد از تاریخ قصد خروج از تونس اعتبار داشته باشه و در ده سال گذشته صادر شده باشه.
• یک کپی از صفحه اول گذرنامه.
• فرم درخواست ویزا که به طور کامل و دقیق پر شده باشه.
• یک یا دو قطعه عکس پاسپورتی جدید (بسته به درخواست سفارت).
• رزومه یا CV: شرح سوابق تحصیلی و کاری.
• مدارک تحصیلی و حرفه‌ای: مدارکی که صلاحیت تو رو برای اون شغل ثابت میکنه (مثل دانشنامه، گواهینامه‌ها و غیره).
• گواهی پزشکی: یک گواهی سلامت که وضعیت جسمی تو رو تایید کنه.
• گواهی عدم سوء پیشینه: این گواهی باید از کشور خودت (ایران) گرفته بشه.
• نامه دعوت به کار: نامه‌ای رسمی از طرف کارفرمای تونسی.
• اثبات محل اقامت در تونس: مثل قرارداد اجاره خانه یا رزرو هتل.
• برنامه سفر: جزئیات برنامه سفرت، شامل تاریخ‌های برنامه‌ریزی شده.
• رسید پرداخت هزینه ویزا.

یک نکته مهم درباره مدارک: تمام مدارک رسمی باید به زبان عربی یا فرانسوی ترجمه بشن. بهتره برای این کار از خدمات ترجمه رسمی استفاده کنی تا از دقت و صحت ترجمه‌ها مطمئن باشی.

مراحل قدم به قدم گرفتن ویزا و مجوز کار

فرایند گرفتن ویزا و مجوز کار در تونس چند مرحله داره و مسئولیت هر مرحله با کارفرما یا کارمنده. در ادامه این مراحل رو به ترتیب مرور میکنیم.

مرحله اول: پیدا کردن پیشنهاد شغلی (مسئولیت کارمند)
قبل از هر چیز، تو باید یک پیشنهاد شغلی رسمی و تایید شده از یک شرکت تونسی داشته باشی. قوانین کار تونس، استخدام نیروهای محلی رو در اولویت قرار میده. بنابراین، کارفرما باید به دولت ثابت کنه که برای پر کردن اون موقعیت شغلی، هیچ متقاضی تونسی واجد شرایطی پیدا نشده. این کار معمولن با آگهی کردن موقعیت شغلی در سطح محلی و بررسی رزومه‌ها انجام میشه.

مرحله دوم: شروع فرایند توسط کارفرما برای گرفتن مجوز کار (مسئولیت کارفرما)
بعد از اینکه پیشنهاد شغلی قطعی شد، این کارفرماست که باید فرایند گرفتن مجوز کار رو شروع کنه. کارفرما مدارک لازم رو به وزارت آموزش حرفه‌ای و استخدام (Ministry of Vocational Training and Employment) یا دفاتر منطقه‌ای اون ارسال میکنه. در برخی منابع از وزارت امور اجتماعی (Ministry of Social Affairs) هم به عنوان نهاد مسئول نام برده شده. کارفرما باید درخواست مجوز کار رو به همراه مدارکی مثل قرارداد کاری و مدارک صلاحیت نیروی خارجی ثبت کنه.

مرحله سوم: بررسی درخواست و صدور مجوز کار
وزارت مربوطه درخواست رو بررسی میکنه. اونها دلایل کارفرما برای استخدام نیروی خارجی و صلاحیت‌های تو رو ارزیابی میکنن. اگه همه چیز مورد تایید باشه، «مجوز کار» به نام کارفرما صادر میشه. این مجوز معمولن برای یک شغل و کارفرمای خاص صادر میشه. یعنی اگه بخوای شغلت رو عوض کنی، باید برای یک مجوز کار جدید اقدام کنی.

مرحله چهارم: درخواست ویزای طولانی‌مدت (مسئولیت کارمند)
بعد از اینکه مجوز کارت صادر شد، حالا نوبت توئه. تو باید با در دست داشتن مجوز کار تایید شده و بقیه مدارک شخصی، به سفارت یا کنسولگری تونس در کشور خودت (یا کشور محل اقامتت) بری و برای «ویزای طولانی‌مدت» یا همون Visa D درخواست بدی.

مرحله پنجم: ورود به تونس و درخواست کارت اقامت (مسئولیت کارمند)
وقتی ویزای طولانی‌مدت رو گرفتی، میتونی به تونس سفر کنی. اما کار اینجا تموم نمیشه. بعد از ورود به تونس، تو فقط یک ماه فرصت داری که به نزدیکترین اداره پلیس محلی یا منطقه امنیت ملی (National Security district) در محل زندگیت مراجعه کنی و برای «کارت اقامت» که بهش Carte de Séjour میگن، درخواست بدی.
این کارت اقامت، مجوز رسمی تو برای زندگی در تونسه و معمولن اعتبارش به اعتبار مجوز کارت بستگی داره. این کارت معمولن برای یک یا دو سال اعتبار داره و با تمدید قرارداد کاری، باید تمدید بشه.

قوانین و مقررات مهمی که باید بدونی

کارفرماها و کارمندها برای اینکه دچار مشکل قانونی نشن، باید چند تا قانون مهم رو رعایت کنن. نادیده گرفتن این قوانین میتونه منجر به جریمه یا حتی لغو مجوز کار بشه.

• آزمون بازار کار (Labor Market Testing): همونطور که گفته شد، کارفرماها در خیلی از موارد باید ثابت کنن که موقعیت شغلی مورد نظر رو نمیشه با یک نیروی کار تونسی واجد شرایط پر کرد. این یکی از مهمترین بخش‌های فراینده. البته بعضی از دسته‌های شغلی مثل سرمایه‌گذارها یا مدیران ارشد ممکنه از این قانون معاف باشن، اما اونها هم باید یک فرایند رسمی رو طی کنن و یک گواهی «عدم نیاز به قرارداد کار» بگیرن.
• رعایت قوانین کار تونس (Compliance with Labor Laws): قراردادهای کاری باید کاملن با قوانین کار تونس مطابقت داشته باشن. این قوانین شامل مواردی مثل حداقل دستمزد، ساعات کاری، شرایط فسخ قرارداد و حقوق کارگر میشه. برای مثال، هفته کاری در تونس ۴۸ ساعته که در برخی موارد میتونه به ۴۰ ساعت کاهش پیدا کنه. اضافه کاری نیاز به مجوز از بازرس کار داره و ساعت کاری در روز نباید از ۱۰ ساعت بیشتر بشه.
• پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی (Social Security Contributions): کارفرما وظیفه داره کارمندهای خارجی رو در صندوق ملی تامین اجتماعی (CNSS) ثبت نام کنه و حق بیمه لازم رو پرداخت کنه. این موضوع شامل مزایایی مثل مرخصی استعلاجی هم میشه. مثلن، کارمند در صورت بیماری باید تا ۴۸ ساعت به کارفرما اطلاع بده و گواهی پزشکی ارائه کنه. حقوق دوره بیماری بعد از یک دوره انتظار پنج روزه و تا سقف ۱۸۰ روز در سال توسط تامین اجتماعی پرداخت میشه.
• مرخصی‌ها: کارمندها در تونس حق مرخصی‌های مختلفی دارن.
  • مرخصی با حقوق سالانه: بعد از یک ماه کار، کارمند به ازای هر ماه، یک روز مرخصی با حقوق میگیره. این مرخصی با افزایش سابقه کار، بیشتر میشه.
  • مرخصی زایمان: کارمندان خانم در بخش خصوصی ۳۰ روز و در بخش دولتی ۶۰ روز مرخصی زایمان دارن.
  • مرخصی تولد فرزند برای پدران: در بخش خصوصی یک روز و در بخش دولتی دو روز مرخصی با حقوق در نظر گرفته شده.
  • تعطیلات رسمی: تعطیلاتی مثل عید فطر، عید قربان، روز استقلال و غیره جزو تعطیلات رسمی هستن.
• پایان قرارداد و سنوات: قراردادهای کاری مدت معین در پایان دوره تموم میشن. قراردادهای نامحدود هم با رضایت طرفین، فوت کارمند یا دلایل قانونی دیگه میتونن فسخ بشن. برای فسخ قرارداد نامحدود، باید حداقل یک ماه قبل به طرف مقابل اطلاع داده بشه. کارمندها موقع فسخ قرارداد حق دریافت سنوات دارن که سقف اون معادل حقوق سه ماهه.

هزینه‌ها و زمان‌بندی فرایند

یکی از سوال‌های مهم برای هر کسی که میخواد مهاجرت کنه، هزینه و زمان این فراینده. این موارد در تونس میتونن خیلی متغیر باشن.

زمان‌بندی:
زمان پردازش درخواست‌ها بسته به حجم کاری وزارت‌خونه، پیچیدگی درخواست و سفارت مورد نظر، متفاوته.

• یک منبع اشاره میکنه که پردازش مجوز کار معمولن بین ۴ تا ۱۲ هفته طول میکشه.
• منبع دیگه‌ای میگه زمان پردازش ویزا و مجوز کار معمولن بین ۱ تا ۲ هفته هست.
• یک منبع دیگه هم زمان پردازش ویزا رو بین ۵ تا ۲۰ روز کاری اعلام کرده.

به همین دلیل، بهترین کار اینه که کارفرما و کارمند فرایند رو خیلی زودتر از تاریخ شروع به کار مورد نظر شروع کنن تا با تاخیرهای احتمالی به مشکل نخورن.

هزینه‌ها:
هزینه‌ها هم بر اساس نوع ویزا و ملیت متقاضی فرق میکنه. ارقامی که در منابع مختلف ذکر شده به صورت تخمینی و به دلار آمریکا هستن:

نوع هزینه	مبلغ تقریبی (دلار آمریکا)
اسپانسرشیپ ویزای کار	۵۰ تا ۱۵۰ دلار
هزینه صدور ویزا	۵۰ تا ۱۰۰ دلار
ویزای کوتاه مدت (Visa C)	۳۰ تا ۶۰ دلار
ویزای طولانی مدت (Visa D)	حدود ۹۰ دلار
هزینه مجوز کار	۵۰ تا ۱۰۰ دلار
هزینه کارت اقامت (Carte de Séjour)	۳۵ تا ۷۰ دلار
هزینه معاینات پزشکی	متغیر
هزینه ترجمه و تایید مدارک	متغیر

این اعداد فقط برای داشتن یک دید کلی هستن و باید برای اطلاعات دقیق با سفارت تونس چک بشن.

چالش‌های رایج و راه حل‌ها

فرایند گرفتن ویزا همیشه هموار نیست و ممکنه با چالش‌هایی روبرو بشی.

• موانع زبانی و مدارک: همونطور که گفته شد، تمام مدارک رسمی باید به عربی یا فرانسوی ترجمه بشن. استفاده از یک مترجم حرفه‌ای میتونه از بروز خطا جلوگیری کنه.
• تاخیر در پردازش: حجم بالای درخواست‌ها یا ناقص بودن مدارک میتونه باعث تاخیر بشه. بهترین راه حل اینه که درخواست‌ها رو خیلی زودتر از موعد ارسال کنی و به طور منظم با نهادهای مربوطه در تماس باشی و پیگیری کنی.
• بوروکراسی اداری: فرایندهای اداری در تونس میتونن زمان‌بر باشن. داشتن صبر و برنامه‌ریزی دقیق خیلی مهمه.

چند تا نکته برای یک درخواست موفق:

• تمام مدارک رو دوباره و سه‌باره برای دقت و کامل بودن چک کن.
• ارتباط باز و مداوم با کارفرمای آینده‌ات داشته باش تا اطلاعات لازم رو سریع جمع‌آوری کنی.
• همیشه از آخرین تغییرات در قوانین و رویه‌های مهاجرتی تونس باخبر باش.
• مشورت با وکیل یا متخصص مهاجرت محلی میتونه خیلی از پیچیدگی‌ها رو برات حل کنه.

سناریوهای خاص استخدام

علاوه بر استخدام تمام وقت سنتی، چند مدل دیگه هم برای کار در تونس وجود داره:

1. استخدام پیمانکار یا فریلنسر (Contractor):
   متخصص‌های مستقل و فریلنسرها میتونن به صورت قانونی با مشتری‌های بین‌المللی کار کنن بدون اینکه نیاز به اسپانسرشیپ کارفرما داشته باشن. اما این افراد مسئولیت دارن که خودشون رو در سیستم مالیاتی محلی ثبت کنن و مالیاتشون رو پرداخت کنن. شرکت‌هایی مثل Playroll خدماتی برای مدیریت قراردادها و پرداخت‌های بین‌مرزی به فریلنسرها ارائه میدن. این گزینه برای کارهای پروژه‌ای یا فریلنسرهایی که از قبل در تونس زندگی میکنن، مناسبه.
2. انتقال یک کارمند موجود به تونس (Relocating an Employee):
   اگه شرکتی بخواد یکی از کارمندان فعلی خودش رو به تونس منتقل کنه، باز هم باید تمام مراحل ویزا و راه‌اندازی سیستم حقوق و دستمزد رو طی کنه. حتی اگه اون فرد در کشور دیگه‌ای برای شما کار میکرده، برای رعایت قوانین، به یک کارفرمای ثبت شده محلی نیاز داره. در این موارد، استفاده از شرکت‌های EOR (Employer of Record) خیلی رایجه چون تمام مراحل محلی مثل اسپانسرشیپ مجوز کار، ثبت در ادارات محلی و پرداخت حقوق و مزایا رو انجام میدن.
3. ویزای دیجیتال نومد (Digital Nomads):
   در حال حاضر، تونس ویزای مشخصی برای دیجیتال نومدها یا همون کوچ‌نشینان دیجیتال نداره. افرادی که میخوان از راه دور از تونس کار کنن، اغلب با ویزای توریستی وارد میشن که به شهروندان خیلی از کشورها اجازه اقامت تا ۹۰ روز رو میده. برای اقامت طولانی‌تر، این افراد باید برای مجوز اقامت موقت درخواست بدن و دلایلی مثل فعالیت‌های تجاری، تحصیل یا پیوستن به خانواده رو ارائه کنن. اونها باید نشون بدن که توانایی مالی برای حمایت از خودشون رو دارن و بیمه درمانی معتبر تهیه کردن.

نقش شرکت‌های کارفرمای رسمی (Employer of Record – EOR)

کار کردن با یک کارفرمای رسمی یا EOR میتونه فرایند استخدام نیروی بین‌المللی رو خیلی ساده‌تر کنه. این شرکت‌ها مسئولیت‌های قانونی استخدام استعدادهای بین‌المللی رو از طرف یک شرکت دیگه به عهده میگیرن.
کارهایی که یک EOR انجام میده شامل این موارد میشه:

• مدیریت رعایت قوانین محلی کار و مهاجرت.
• مدیریت حقوق و دستمزد (Payroll).
• مدیریت مزایا و بیمه‌ها.
• انجام کارهای مربوط به مدارک مهاجرتی و اسپانسرشیپ ویزا.

شرکت‌هایی مثل Velocity Global، Playroll و Skuad این خدمات رو در تونس ارائه میدن و به کسب‌وکارها کمک میکنن تا نیروی کار جهانی خودشون رو به صورت کارآمد و قانونی گسترش بدن، بدون اینکه نیاز به تاسیس یک شعبه یا نهاد قانونی در تونس داشته باشن.

زندگی در تونس برای یک خارجی

دونستن کمی از شرایط زندگی در یک کشور جدید میتونه به تصمیم‌گیری کمک کنه. بر اساس تجربه یک فرد خارجی که در تونس زندگی و کار کرده، میشه به این نکات اشاره کرد:

• مردم و فرهنگ: تونسی‌ها مردمی خونگرم و اجتماعی هستن. اگه آدرسی بپرسی، خیلی‌ها برای کمک بهت جلو میان. اسلام بخش مهمی از زندگیه و صدای اذان شنیده میشه، اما همه مردم مذهبی نیستن و کشور اقلیت‌های مذهبی هم داره.
• حمل و نقل: حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس و قطار بیشتر توسط مردم محلی استفاده میشه. این وسایل ارزون و امن هستن، اما خیلی وقت‌شناس نیستن. تاکسی‌های زرد در طول روز کرایه خیلی کمی دارن (معمولن یکی دو دلار)، اما کرایه اونها در شب خیلی بیشتر میشه.
• غذا: غذاهای تونسی توسط اکثر کسانی که به این کشور سفر میکنن، تحسین میشه. اما غذاهای غربی مثل پیتزا و برگر ممکنه کیفیت خیلی بالایی نداشته باشن.
• زندگی اجتماعی و تفریحات: اگه اهل کافه و فوتبال باشی، بهت خوش میگذره. چند سینما و تعداد زیادی بار و کلاب شبانه هم وجود داره که هم مردم محلی و هم خارجی‌ها به اونها سر میزنن. جامعه خارجی‌ها (Expat) در تونس بزرگ و متنوعه و از اروپایی‌ها و آفریقایی‌ها گرفته تا آمریکایی‌ها و آسیایی‌ها رو شامل میشه.
• هزینه‌ها: هزینه زندگی در تونس معقوله. یک نفر به اسم آدام لوسنته که تجربه زندگی در تونس رو داشته میگه:
  • اجاره خونه: بسته به محله، بین ۱۲۰ تا ۲۴۵ دلار در ماه بوده. محله‌های معمولی‌تر اجاره‌های خیلی ارزون‌تری دارن و امن هستن.
  • غذا: هفته‌ای ۴۰ دلار برای غذا کافیه اگه خودت آشپزی کنی. هزینه غذا خوردن بیرون هم کمه، مثلن یک پیتزای بزرگ در رستوران حدود ۵ دلاره.
  • اینترنت و تلفن: یک سیم‌کارت محلی با اینترنت 3G کمتر از ۱۰ دلار در ماه هزینه داره.
  • به طور کلی، با حدود ۵۰۰ دلار در ماه میشه راحت زندگی کرد.

اقامت دائم و ویزای همراه خانواده

اقامت دائم:
گرفتن اقامت دائم در تونس به صورت خودکار بعد از چند سال کار کردن اتفاق نمی‌افته. این یک فرایند مبتنی بر صلاحدید مقاماته و بیشتر به عواملی مثل داشتن پیوندهای طولانی‌مدت با کشور، سرمایه‌گذاری قابل توجه یا شرایط استثنایی دیگه بستگی داره.
افرادی که برای مدت طولانی (اغلب ۵ تا ۱۰ سال یا بیشتر) به صورت قانونی در تونس زندگی و کار کردن، ممکنه بتونن برای اقامت طولانی‌مدت یا حتی شهروندی تحت شرایط خاصی درخواست بدن. این کار معمولن به داشتن شغل پایدار، ادغام در جامعه تونس و نداشتن سابقه کیفری نیاز داره.

ویزای همراه برای خانواده:
کارگرهای خارجی که ویزای کار و اقامت معتبر در تونس دارن، معمولن میتونن برای اعضای درجه یک خانواده‌شون (همسر و فرزندان تحت تکفل) درخواست ویزای همراه بدن تا به اونها ملحق بشن.
برای این کار:

• کارمند اصلی باید ویزا، مجوز کار و کارت اقامت معتبر داشته باشه.
• اعضای خانواده باید برای ویزای طولانی‌مدت (Visa D) از سفارت تونس در کشور خودشون درخواست بدن.
• مدارکی که رابطه خانوادگی رو ثابت میکنه (مثل سند ازدواج و شناسنامه فرزندان) باید ارائه بشه.
• کارمند اصلی باید نشون بده که توانایی مالی کافی برای حمایت از خانواده‌اش رو داره.
• بعد از ورود به تونس، اعضای خانواده هم باید برای کارت اقامت (Carte de Séjour) خودشون درخواست بدن.