پابرهنه بودن، سیاست‌ جدید برخی از استارتاپ‌های سیلیکون ولی

یه رسم جدید یا یه فرهنگ قدیمی؟

بعد از این ماجرا، مدیرهای استارتاپ‌های دیگه هم وارد بحث شدن. کایل شرمن، موسس شرکت نرم‌افزاری فلوهاب (Flowhub) که در زمینه شاهدانه فعالیت می‌کنه، به شوخی کامنت گذاشت: «ما فرهنگ بدون کفش و بدون شلوار داریم. البته شورتک پوشیدن الزامیه».

اندرو سو، یکی از بنیان‌گذارهای اپلیکیشن آموزش زبان اسپیک (Speak)، هم گفت: «ما سال‌هاست که این کار رو انجام می‌دیم». سخنگوی شرکت اسپیک هم این سیاست رو تایید کرد و اضافه کرد که «کارمندها موقعی که به تیم ملحق میشن، یه کمک هزینه برای خرید دمپایی روفرشی دریافت می‌کنن». اون توضیح داد که اولین بازار شرکت اسپیک در سال ۲۰۱۹ کره جنوبی بوده و این سیاست در واقع «ادای احترام به فرهنگ سنتی آسیاییه که تو اون کفش‌ها رو داخل خونه نمی‌پوشن».

البته همه با این ایده موافق نبودن. بعضی از کاربرهای شبکه ایکس این سیاست رو ناخوشایند دونستن و بیشتر نگران مسئله بوی بد پا بودن. در مقابل، بعضی‌های دیگه این موضوع رو یه مزیت شغلی جذاب می‌دیدن. بن لنگ هم برای اینکه خیال ذهن‌های شکاک رو راحت کنه، توضیح داد که دمپایی و روکش کفش در ورودی شرکت موجوده.

از هودی و تیشرت تا پای برهنه

این سیاست بدون کفش، چیز جدیدی تو سیلیکون ولی (Silicon Valley) نیست. بیزنس اینسایدر در سال ۲۰۱۹ در گزارشی نوشته بود که نپوشیدن کفش در کنار هودی، تیشرت و شلوار جین، به نوعی بخشی از یونیفرم اهالی تکنولوژی شده. دلیل اصلی این موضوع هم این بود که بعضی از مدیرعامل‌های این شرکت‌ها، خودشون تو خانواده‌هایی بزرگ شده بودن که رسم داشتن تو خونه کفش نپوشن.

دفترهای شرکت‌هایی مثل گاستو (Gusto) و نوشن (Notion) که هر دو استارتاپ‌های نرم‌افزاری هستن، زمین تا آسمون با دفترهای قدیمی آمریکایی فرق دارن؛ دفترهایی که تو اونها قوانین سختگیرانه پوشش اجرا می‌شد و راه رفتن با شلوار جین، چه برسه به پای برهنه، می‌تونست باعث اخراجت بشه.

فرهنگ غیررسمی بودن حتی به مزایای شغلی هم کشیده شده. استارتاپ‌های سیلیکون ولی برای رقابت بر سر جذب بهترین استعدادهای تکنولوژی، مزایای غیرمعمولی مثل این موارد رو ارائه میدن:

• ناهار رایگان
• اتاق‌های چرت زدن داخل شرکت
• کلاس‌های ورزشی و ماساژ رایگان
• امکان آوردن سگ به محل کار

حالا راه رفتن با دمپایی روفرشی، جوراب یا حتی پای برهنه هم به این لیست اضافه شده.

چرا این مدل کار کردن مهمه؟

سیلیکون ولی در دهه ۱۹۹۰ مرکز اصلی جنبش پوشش «بیزنس کژوال» یا همون رسمی-راحت بود. از اون موقع به بعد، ذهنیت خیلی از شرکت‌ها (به جز حوزه‌هایی مثل مالی و حقوقی) به سمت «نتیجه‌گرایی» رفته. یعنی برای کارفرماها مهم نیست شما موقع کار چه شکلی هستین، تا زمانی که دارید نتیجه خوبی تولید می‌کنید.

از طرفی، این روشی شده برای جذب نیروهای مستعدی که تازه فارغ‌التحصیل شدن. اونها احتمالا شرکتی رو ترجیح میدن که مجبور نباشن تو اون هودی رو با کت و شلوار عوض کنن یا مبل راحتی خونه رو با یه صندلی خشک اداری جایگزین کنن.

آیا پابرهنه بودن خلاف بهداشته؟

شاید این سوال پیش بیاد که آیا این کار از نظر بهداشتی مشکلی نداره؟ به گفته دپارتمان بهداشت عمومی سانفرانسیسکو، جواب منفیه. یه سخنگو به بیزنس اینسایدر گفته: «ما از هیچ تخلف بهداشتی در سانفرانسیسکو برای پابرهنه بودن کارمندها در یک فضای تجاری اطلاعی نداریم».

نگاهی از یه زاویه دیگه

البته همه مثل اهالی تکنولوژی فکر نمی‌کنن. تو یه فروم اینترنتی برای کارمندهای شرکت‌های استرالیایی به اسم r/auscorp، یه کاربر که تو یکی از شرکت‌های بزرگ کار می‌کنه، این سوال رو مطرح کرده بود: «کفش درآوردن تو دفتر. آره یا نه؟». اون نوشته بود که با رایج شدن دوباره کار حضوری، متوجه شده بعضی‌ها هنوز طوری رفتار می‌کنن که انگار خونه هستن و باورش نمیشه که چند نفر فکر می‌کنن راه رفتن با جوراب تو دفتر کار اشکالی نداره. این کاربر در آخر پرسیده بود: «آیا من از دوره زمونه عقبم؟».

با شروع همه‌گیری کرونا در سال ۲۰۲۰، خیلی از کارمندهای حوزه تکنولوژی دورکار شدن و احتمالا تو خونه هم کفش نمی‌پوشیدن. یه نظرسنجی که در سال ۲۰۲۳ توسط CBS News/YouGov انجام شد، نشون داد که ۶۳ درصد از آمریکایی‌ها تو خونه کفش نمی‌پوشن. حالا که شرکت‌های بیشتری دارن کارمندها رو به دفتر برمی‌گردونن، مشخص نیست که آیا نپوشیدن کفش به یه انتخاب رایج‌تر تبدیل میشه یا نه.