قانون ایمنی آنلاین بریتانیا، وقتی حتی تماشای کارتن باب اسفنجی به تایید سن نیاز دارد

دقیقا چه محتوایی «مضر» حساب میشه؟

اداره ارتباطات بریتانیا (Ofcom) با جزییات توضیح داده که هر دسته از محتوای ممنوعه شامل چه چیزهایی میشه. طبق قانون ایمنی آنلاین، افراد زیر سن قانونی نباید به این موارد دسترسی داشته باشن:

• خشونت جدی: «محتوایی که خشونت جدی واقعی یا واقع‌گرایانه علیه یک شخص رو به تصویر میکشه».
• محتوای توهین‌آمیز: «محتوایی که توهین‌آمیز باشه و یکی از این ویژگی‌ها رو هدف بگیره: (الف) نژاد، (ب) دین، (ج) جنسیت، (د) گرایش جنسی، (ه) ناتوانی، یا (و) تغییر جنسیت».
• خشونت علیه موجودات خیالی: جالبه که این قانون حتی «محتوایی که خشونت جدی علیه یک موجود خیالی رو به شکلی واقع‌گرایانه نشون میده» هم شامل میشه.

با چنین تعریفی، نه تنها افراد زیر سن قانونی از دیدن محتوای تاریخی و خبری در مورد جنگ‌ها منع میشن، بلکه خیلی از قسمت‌های کارتون باب اسفنجی (اگه توی شبکه‌های اجتماعی پست بشه) مثل قسمت «ورود موجودات ریزه میزه ممنوع» هم ممکنه فیلتر بشه. این لیست البته کامل نیست و موارد دیگه‌ای هم وجود داره.

با اجرایی شدن این قانون، شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) پستی از یک عضو محافظه‌کار پارلمان رو که در مورد نگرانی‌هاش از عدم تحقیق دولت در مورد تجاوزها نوشته بود، محدودیت سنی زده. کاربرها توی بریتانیا نمیتونن این پست رو ببینن مگه اینکه ثابت کنن حداقل ۱۸ سال سن دارن. اما همین کاربرها میتونن بدون هیچ تایید سنی، در مورد همین موضوع توی وب‌سایت‌های خبری مطلب بخونن. پست‌های دیگه‌ای که در ایکس محدودیت سنی خوردن شامل ویدیوهایی از برخورد پلیس با معترضان به وضعیت پناهجویان میشه. ردیت (Reddit) هم دسترسی کاربرهای بریتانیایی به انجمن‌های گفتگو در مورد قاعدگی، تلاش برای ترک سیگار و الکل و انجمن‌های مربوط به تعرض جنسی رو محدود کرده. یکی از کاربرهای دیسکورد (Discord) هم گزارش داده که به خاطر یه پست ساده در مورد سن خودش، مجبور شده سنش رو وارد کنه. حتی اسپاتیفای هم داره از کاربرهاش تایید سن میخواد و گفته اکانت‌هایی که این کار رو نکنن حذف میشن.

حریم خصوصی کاربران و راه‌های دور زدن قانون

این قانون نه تنها برای یک محتوای یکسان، استانداردهای متفاوتی ایجاد میکنه، بلکه حریم خصوصی کاربران رو هم به خطر میندازه. سال گذشته، رسانه ۴۰۴ Media فاش کرد که سرویس تایید سنی که قبلا توسط ایکس و خیلی از شرکت‌های بزرگ فناوری استفاده میشد، اطلاعات هویتی دولتی و اطلاعات حساس خیلی از کاربرها رو لو داده. اجرای تایید سن به خاطر قانون ایمنی آنلاین، دقیقا همزمان شده با افشای اینکه پرطرفدارترین اپلیکیشن در اپ استور آمریکا هم چندین مورد نشت اطلاعات گسترده داشته که شامل اطلاعات تایید سن هم میشده.

مشکلات قانون ایمنی آنلاین فقط به کلی بودن تعریف سانسور در شبکه‌های اجتماعی محدود نمیشه. خیلی از بزرگسالان در بریتانیا هم با تایید سن آنلاین راحت نیستن، چون این فرایند حساسه و ریسک‌هایی داره. یک پتیشن با بیشتر از ۴۵۰ هزار امضا در وب‌سایت پارلمان بریتانیا خواستار لغو این قانون شده و به طور مشخص به این اشاره کرده که قانون حتی برای «انجمن‌های سرگرمی» هم اعمال میشه. البته دور زدن تایید سن کار راحتیه. بعضی از سیستم‌های اسکن چهره رو حتی میشه با یه عکس از بازی ویدیویی Death Stranding فریب داد. از اونجایی که این قوانین به راحتی با یک شبکه خصوصی مجازی (VPN) دور زده میشن، استفاده از بعضی سرویس‌های وی‌پی‌ان در بریتانیا به شدت بالا رفته و حتی به صدر جدول اپ استور رسیده. مدیر کل ProtonVPN به وب‌سایت The Verge گفته: «این موضوع به وضوح نشون میده که بزرگسالان نگران تاثیری هستن که قوانین تایید سن همگانی روی حریم خصوصیشون میذاره» و اشاره کرده که این افزایش ثبت‌نام‌ها معمولا زمانی اتفاق میفته که کشورها دسترسی به شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های ارتباطی رو محدود میکنن.

واکنش آمریکایی‌ها به قانون بریتانیا

از اونجایی که این مقررات روی وب‌سایت‌های آمریکایی تاثیر میذاره، اعضای کنگره و کاخ سفید نگرانی خودشون رو در مورد نحوه استفاده از این قانون برای سانسور محتوای میزبانی شده توسط شرکت‌های آمریکایی ابراز کردن. روزنامه تلگراف گزارش داده که «اعضای دولت دونالد ترامپ با علاقه و نگرانی زیادی در حال نظارت بر قانون ایمنی آنلاین هستن، چون متحدان کلیدی اونها گفتن که این قانون در حال سانسور آزادی بیان و تحمیل بارهای ناعادلانه به کسب‌وکارهای آمریکاییه». نماینده کنگره، جیم جردن، در توییتی نوشت: «رگولاتورهای بریتانیایی شرکت‌های آمریکایی رو با سانسور تهدید میکنن». اون همچنین اشاره کرد که پلتفرم اشتراک ویدیوی راست‌گرای رامبل (Rumble) کاربر یا علاقه چندانی در بریتانیا نداره، اما رگولاتورها دارن بهشون فشار میارن تا برای اعمال نظارت با اونها جلسه بذارن. جردن همچنین نگران اینه که اداره ارتباطات بریتانیا بخواد استانداردهای محدودکننده‌تر آزادی بیان بریتانیا رو به ردیت تحمیل کنه. نماینده‌های دیگه‌ای مثل کوین کایلی و اسکات فیتزجرالد هم در مورد اثر محدودکننده این قانون صحبت کردن. یادتون باشه که تمام این اعتراض‌ها به خاطر محدودیت سنی محتواست؛ محتوایی که فقط در صورتی قابل مشاهده‌ست که کاربرها سن خودشون رو آنلاین، معمولا با کارت شناسایی عکس‌دار یا اسکن چهره، تایید کنن.

طنز ماجرا: آمریکا در مسیر تکرار همین اشتباه

جالب اینجاست که همه این اتفاقات در حالی میفته که قانون‌گذارهای آمریکایی خودشون دارن از قوانینی حمایت میکنن که نتایج مشابهی به بار میاره. برای مثال، قانون ایمنی آنلاین کودکان (KOSA) لیستی از آسیب‌های احتمالی به افراد زیر سن قانونی رو مشخص کرده که پلتفرم‌ها در قبال اونها مسئول خواهند بود. «وظیفه مراقبت» در این قانون، مثل قانون بریتانیا، مبهم و کلیه و میگه که پلتفرم‌ها:

«باید در ایجاد و اجرای هر ویژگی طراحی، مراقبت معقولی به خرج بدن تا از آسیب‌های زیر به افراد زیر سن قانونی جلوگیری و اونها رو کاهش بدن، در صورتی که یک فرد معقول و محتاط موافق باشه که این آسیب‌ها توسط پلتفرم به طور منطقی قابل پیش‌بینی بوده و موافق باشه که اون ویژگی طراحی، عاملی در ایجاد این آسیب‌هاست.»

با چنین ابهامی که به لیستی از آسیب‌ها وصل شده، به احتمال خیلی زیاد اگه این قانون تصویب بشه، به سانسور مشابه هرگونه محتوای ناراحت‌کننده – حتی اگه خبری یا اطلاعاتی باشه – توسط پلتفرم‌ها منجر میشه، مگه اینکه کاربرها سن خودشون رو تایید کنن.

در طرح‌های دیگه مثل قانون دور نگه داشتن کودکان از شبکه‌های اجتماعی (Kids Off Social Media Act)، پلتفرم‌ها از اجازه دادن به کاربرهای زیر ۱۳ سال برای ساختن اکانت منع میشن، اگه «اطلاع واقعی یا اطلاعی که بر اساس شرایط عینی به طور منصفانه قابل استنباط باشه» داشته باشن که کاربر زیر سن قانونیه. یعنی اگه یه پلتفرم باید میدونست که کاربری زیر سن قانونیه و بهش اجازه ساخت اکانت داده، میشه ازش شکایت کرد. پلتفرم‌ها هم به جای اینکه خودشون رو در معرض شکایت‌های زیاد قرار بدن، به سمت اجرای تایید سن میرن.

هر قانونی که بخواد بزرگسالان و کودکان رو در فضای آنلاین از هم جدا کنه، به همین نتایج منجر میشه. حتی اگه قوانین به طور مستقیم دستور سانسور محتوای خاصی رو ندن، اگه بخوان با افراد زیر سن قانونی متفاوت از بزرگسالان رفتار بشه، معنیش اینه که پلتفرم‌ها یا باید با همه کاربرها مثل کودک رفتار کنن، یا ازشون بخوان سنشون رو تایید کنن. این اتفاق داره در بریتانیا به وضوح دیده میشه. با کاربرها بر اساس محدودیت‌های تعیین شده برای افراد زیر سن قانونی رفتار میشه، مگه اینکه سن خودشون رو تایید کنن. قابلیت اجرایی این قانون هم ضعیف به نظر میرسه، چون کاربرها اغلب ترجیح میدن به جای دادن حساس‌ترین اطلاعاتشون به پلتفرم‌های مختلف، از وی‌پی‌ان استفاده کنن. کاخ سفید و قانون‌گذارهای آمریکایی حق دارن نگران پیامدهای سانسوری قانون ایمنی آنلاین بریتانیا باشن. اونها باید بفهمن که طرح‌های خودشون هم دقیقا همین تاثیرات رو خواهد داشت.