ویزای کاری و اقامت در ایالات فدرال میکرونزی

بخش اول: چرا میکرونزی یه کشور خاصه؟ مقدمه‌ای بر پیمان ارتباط آزاد

قبل از اینکه یک راست بریم سراغ قوانین ویزای کار در کشور «ایالات فدرال میکرونزی» (که برای راحتی بهش میگیم میکرونزی یا FSM)، باید یه موضوع خیلی مهم رو بدونیم. این کشور یه رابطه خیلی ویژه و منحصر به فرد با ایالات متحده آمریکا داره که روی خیلی چیزها، از جمله قوانین سفر و کار شهرونداش، تاثیر مستقیم گذاشته. دونستن این موضوع به ما کمک میکنه بفهمیم چرا بعضی قوانین در این کشور با جاهای دیگه دنیا فرق داره.

این رابطه خاص در سندی به اسم «پیمان ارتباط آزاد» (Compact of Free Association) یا به اختصار COFA تعریف شده. این پیمان در واقع یه جور توافقنامه بین آمریکاست با دو کشور مستقل دیگه: جمهوری جزایر مارشال (RMI) و همین کشور میکرونزی (FSM).

داستان از کجا شروع شد؟

در سال ۱۹۸۵، قانونی در آمریکا به اسم «قانون پیمان ارتباط آزاد» (Public Law 99-239) تصویب شد. این قانون باعث شد قیمومیت و سرپرستی آمریکا روی منطقه‌ای که اون زمان بهش «قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام» (TTPI) میگفتن، تموم بشه. با این اتفاق، دو کشور میکرونزی و جزایر مارشال به عنوان کشورهای مستقل و مستقل شناخته شدن، اما همزمان یه رابطه خیلی نزدیک و ویژه با آمریکا برقرار کردن.

این پیمان برای جزایر مارشال در تاریخ ۲۱ اکتبر ۱۹۸۶ و برای میکرونزی در تاریخ ۳ نوامبر ۱۹۸۶ اجرایی شد.

اصلاحات و تغییرات مهم در پیمان

سالها بعد، در سال ۲۰۰۳، یه قانون جدید به اسم «قانون اصلاحات پیمان» (Public Law 108-188) این توافقنامه‌ها رو تغییراتی داد. یکی از مهم‌ترین تغییرات، مربوط به قوانین مهاجرت بود. این پیمان‌های اصلاح شده برای جزایر مارشال از ۱ می ۲۰۰۴ و برای میکرونزی از ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ به اجرا در اومدن.

• نکته مهم: آمریکا یه پیمان مشابه هم با کشور «پالائو» داره که از ۱ اکتبر ۱۹۹۴ شروع شده. اما قوانین مهاجرتی که در پیمان با میکرونزی و جزایر مارشال هست، با قوانین پیمان پالائو فرق داره. پس تمام اطلاعاتی که در ادامه میاد، فقط و فقط مربوط به شهروندای میکرونزی و جزایر مارشاله و نباید برای شهروندای پالائو استفاده بشه.

بخش دوم: شهروند میکرونزی بودن یعنی چی و چه حقوقی در خارج از کشور دارن؟

حالا که با پیمان COFA آشنا شدیم، بیاید ببینیم این پیمان چه حقوقی به شهروندای این کشورها، به خصوص میکرونزی، میده. این بخش به ما کمک میکنه تا وضعیت نیروی کار محلی و میزان جابجایی اونها رو بهتر درک کنیم.

وضعیت شهروندی

اولین و مهم‌ترین نکته اینه که شهروندای میکرونزی یا جزایر مارشال، شهروند یا تبعه ایالات متحده آمریکا نیستن. اونها شهروند کشور خودشون هستن.

سفر به آمریکا: یه امتیاز ویژه

بر اساس پیمان، شهروندایی که در میکرونزی یا جزایر مارشال به دنیا اومدن (و همینطور شهروندای سابق TTPI که در سال ۱۹۸۶ شهروندی این کشورها رو گرفتن) این حق رو دارن که به عنوان «غیرمهاجر» (nonimmigrant) و بدون نیاز به ویزا به آمریکا سفر کنن و درخواست ورود بدن.

اما این ورود تضمین شده نیست. یعنی موقع ورود به خاک آمریکا، مامورای مرزی اونها رو بررسی میکنن و اگه مشکلی داشته باشن، ممکنه اجازه ورود ندن. بیشتر دلایلی که باعث میشه به بقیه افراد اجازه ورود داده نشه (مثل داشتن سابقه کیفری)، برای این افراد هم صدق میکنه.

اما اگه تشخیص داده بشه که مشکلی ندارن و میتونن وارد بشن، اون وقت میتونن به طور قانونی در آمریکا زندگی، تحصیل و کار کنن. آمریکا این حق رو داره که برای اقامت این افراد شرایط و قوانینی تعیین کنه، اما در حال حاضر، به اونها اقامت نامحدود داده میشه.

چه کسانی دقیقا میتونن از این امتیازات استفاده کنن؟

علاوه بر کسایی که در خود میکرونزی یا جزایر مارشال به دنیا اومدن، چند گروه دیگه هم هستن که میتونن از این حقوق استفاده کنن:

• همسر یا فرزند (مجرد و زیر ۲۱ سال) یک شهروند اصلی: این افراد هم میتونن از این امتیاز استفاده کنن به شرطی که چندتا مورد رو رعایت کرده باشن:
  • باید شهروندی میکرونزی یا جزایر مارشال رو از طریق «طبیعی شدن» (naturalization) به دست آورده باشن (یعنی شهروند از بدو تولد نبودن).
  • باید حداقل به مدت پنج سال بعد از گرفتن شهروندی، واقعا در میکرونزی یا جزایر مارشال ساکن بوده باشن و یه گواهی به اسم «گواهی اقامت واقعی» (certificate of actual residence) هم داشته باشن.
  • اگه همسر هستن، باید حداقل پنج سال از ازدواجشون با شهروند اصلی گذشته باشه و هدف اصلی از ازدواج، گرفتن این امتیازات مهاجرتی نبوده باشه.
• شهروندای طبیعی شده خاص: یه سری افراد که شهروند میکرونزی یا جزایر مارشال شدن و اسمشون در لیستی که دولت این کشورها تهیه کرده وجود داره هم میتونن از این امتیازات استفاده کنن. این افراد کسایی هستن که تا تاریخ ۳۰ آپریل ۲۰۰۳، به مدت ۵ سال در این کشورها ساکن بودن و همچنان هم ساکن واقعی هستن و گواهی اقامت واقعی دارن.

چه کسانی نمیتونن از این امتیازات استفاده کنن؟

یه نکته خیلی مهم وجود داره: هر کسی که پاسپورت میکرونزی یا جزایر مارشال رو از طریق سرمایه گذاری، فروش پاسپورت یا برنامه‌های مشابه به دست آورده باشه، هیچکدوم از این امتیازات مهاجرتی رو نداره.

وقتی یه نفر با این شرایط وارد آمریکا میشه و اجازه کار و زندگی میگیره، دیگه فرقی نمیکنه که شهروند از بدو تولد بوده یا از راه‌های دیگه‌ای که گفتیم واجد شرایط شده.

شرایط ویژه برای اعضای خانواده نظامیان

یه قانون خاص هم برای خانواده‌های شهروندای میکرونزی و جزایر مارشال وجود داره که در نیروهای مسلح آمریکا خدمت میکنن. همسر یا فرزند (مجرد و زیر ۲۱ سال) این افراد، میتونن وارد آمریکا بشن، به شرطی که اون شهروند میکرونزی یا جزایر مارشال در حال خدمت فعال در یکی از شاخه‌های ارتش آمریکا یا در نیروهای ذخیره فعال باشه.

نکته جالب اینه که این قانون ممکنه حتی برای اعضای خانواده‌ای که خودشون شهروند میکرونزی یا جزایر مارشال نیستن هم اعمال بشه.

قانون ممنوعیت ورود برای فرزندخواندگی

یه محدودیت خیلی جدی هم وجود داره. هر شهروند میکرونزی یا جزایر مارشال که بخواد بر اساس یه فرزندخواندگی که خارج از آمریکا انجام شده یا به قصد انجام فرزندخواندگی در آمریکا به این کشور بیاد، نمیتونه از امتیاز ورود بدون ویزا استفاده کنه. این یعنی برای کارهای مربوط به فرزندخواندگی، باید از روش‌های قانونی و ویزاهای مربوط به اون استفاده کنن. این محدودیت حتی برای کسایی که میخوان برای به دنیا آوردن بچه‌ای و سپردنش برای فرزندخواندگی به آمریکا بیان هم وجود داره.

بخش سوم: مدارک و مراحل عملی برای سفر (مثال موردی: سفر به آمریکا)

حالا که فهمیدیم شهروندای میکرونزی چه حقوقی برای سفر به آمریکا دارن، بیاید ببینیم در عمل چه مدارکی لازم دارن و چه پروسه‌ای رو طی میکنن. این اطلاعات به ما نشون میده که پروتکل‌های سفر بین‌المللی برای شهروندای این کشور چطوریه.

مدارک لازم برای سفر

برای اینکه یه شهروند میکرونزی یا جزایر مارشال بتونه تحت شرایط پیمان وارد آمریکا بشه، فقط و فقط به یک چیز نیاز داره: یک پاسپورت معتبر و منقضی نشده از کشور خودش (میکرونزی یا جزایر مارشال). اونها به ویزای آمریکا یا هیچ مدرک سفر دیگه‌ای نیاز ندارن.

البته به افرادی که شهروند از بدو تولد نیستن (مثلا همسر یا فرزند یک شهروند)، توصیه میشه که مدارک اضافی مثل سند ازدواج، گواهی اقامت، نامه‌های نظامی همسرشون یا هر مدرک دیگه‌ای که واجد شرایط بودنشون رو ثابت میکنه، همراهشون داشته باشن تا در مرز ورودی به مشکلی برنخورن.

چه اتفاقی در مرز ورودی میفته؟ مستندسازی ورود

وقتی یه شهروند میکرونزی یا جزایر مارشال به یکی از مبادی ورودی آمریکا (مثلا فرودگاه) میرسه، مامورای گمرک و حفاظت مرزی آمریکا (CBP) بعد از بررسی و تایید، یه مهر ورود توی پاسپورتشون میزنن. این مهر نشون میده که ورود این شخص بر اساس پیمان ارتباط آزاد (COFA) بوده.

نوشته دقیق روی این مهر ممکنه فرق کنه. مثلا برای یه شهروند میکرونزی معمولا مهر «CFA/FSM» زده میشه و برای شهروند جزایر مارشال مهر «CFA/MIS».

فرم I-94: مهم‌ترین سند اقامت

علاوه بر مهر پاسپورت، یه فرم خیلی مهم به اسم فرم I-94 (سوابق ورود/خروج) هم برای این افراد صادر میشه. از سال ۲۰۱۳ این فرآیند الکترونیکی شده. یعنی وقتی فرد وارد میشه، اطلاعاتش ثبت میشه و خود شخص میتونه با مراجعه به وبسایت I-94 گمرک آمریکا، یه کپی از فرم I-94 خودش رو بگیره و پرینت کنه.

• تفاوت فرم کاغذی و الکترونیکی: اگه کسی در مرز ورودی درخواست کنه، هنوز هم بهش فرم کاغذی I-94 میدن. روی این فرم‌های کاغذی یه مهر ورود هست ولی تاریخی برای «زمان مجاز برای موندن» (admit until) وجود نداره. اما روی نسخه‌هایی که از سایت پرینت گرفته میشه، در قسمت «زمان مجاز برای موندن» عبارت D/S نوشته شده. D/S مخفف «Duration of Status» هست و معنیش اینه که این فرد تا زمانی که وضعیت قانونی خودش رو حفظ کنه، میتونه در آمریکا بمونه.

فرم I-94 یه شماره شناسایی ۱۱ کاراکتری داره. این شماره برای کسایی که شماره ثبت بیگانگان (A-number) ندارن، جایگزین اون شماره میشه. یعنی هر جا ازشون A-number خواسته شد، باید همین شماره فرم I-94 رو ارائه بدن.

داشتن کپی پرینت شده فرم I-94 یا مهر ورود در پاسپورت، به عنوان مدرک ثبت بیگانه (alien registration) حساب میشه. طبق قانون، همه بازدیدکننده‌های خارجی بالای ۱۸ سال در آمریکا (از جمله شهروندای میکرونزی) باید همیشه این مدرک رو همراه خودشون داشته باشن.

بخش چهارم: زندگی، کار و تحصیلات شهروندان میکرونزی در خارج (مطالعه موردی: آمریکا)

این بخش به ما نشون میده که وقتی یک شهروند میکرونزی از امتیازات پیمان COFA استفاده میکنه و در آمریکا مستقر میشه، چه شرایطی برای کار، تحصیل و زندگی داره. این اطلاعات به درک عمیق‌تر ما از نیروی کار این کشور کمک میکنه.

شرایط و قوانین اقامت

افرادی که تحت پیمان وارد آمریکا میشن باید به تمام شرایطی که وزارت امنیت داخلی آمریکا (DHS) تعیین کرده پایبند باشن و از قوانین فدرال، ایالتی و محلی جایی که زندگی میکنن، پیروی کنن.

یه نکته خیلی مهم اینه که این افراد باید بتونن نشون بدن که توانایی مالی کافی برای حمایت از خودشون رو در آمریکا دارن. اگه نتونن این موضوع رو ثابت کنن، ممکنه از کشور اخراج بشن (deportable). دلایل دیگه‌ای مثل محکومیت برای جرایم سنگین هم میتونه منجر به اخراج بشه.

وضعیت اقامتی در مقابل اقامت دائم

شهروندای میکرونزی که با پیمان وارد آمریکا شدن، میتونن در این کشور زندگی، کار و تحصیل کنن. اما اونها وضعیت مقیم دائم قانونی (LPR) یا همون دارنده «گرین کارت» رو ندارن. وضعیت اونها «غیرمهاجر» هست.

البته این افراد اگه شرایط لازم تحت قوانین مهاجرت آمریکا رو داشته باشن، میتونن برای گرفتن گرین کارت اقدام کنن، چه از طریق پروسه ویزای مهاجرتی و چه از طریق تنظیم وضعیت در داخل آمریکا. معمولا افراد باید اول گرین کارت بگیرن تا بعدا بتونن برای شهروندی آمریکا اقدام کنن.

صلاحیت برای دریافت مزایای فدرال

این بخش خیلی مهم و جدیده. بر اساس «قانون اصلاحات پیمان ارتباط آزاد سال ۲۰۲۴»، شهروندای میکرونزی و جزایر مارشال به لیست «بیگانگان واجد شرایط» (qualified aliens) اضافه شدن. این یعنی چی؟ یعنی اونها حالا ممکنه برای دریافت بعضی از مزایای فدرال واجد شرایط باشن. مزایایی مثل:

• برنامه کمک تغذیه تکمیلی (Supplemental Nutrition Assistance Program – SNAP)
• کمک موقت برای خانواده‌های نیازمند (Temporary Assistance for Needy Families – TANF)
• درآمد تکمیلی امنیت (Supplemental Security Income – SSI)

علاوه بر این، یه امتیاز دیگه هم بهشون داده شده: اونها از قانون «دوره انتظار ۵ ساله» که برای خیلی از مهاجرها برای دریافت این مزایا وجود داره، معاف هستن.

مجوز کار و مدارک لازم برای استخدام

شهروندای میکرونزی که تحت پیمان وارد آمریکا شدن، میتونن آزادانه دنبال کار بگردن و استخدام بشن. مثل بقیه کارمندها در آمریکا، موقع استخدام باید فرمی به اسم فرم I-9 (تایید صلاحیت استخدام) رو پر کنن و مدارکی برای اثبات هویت و مجوز کارشون ارائه بدن.

برای این کار، اونها میتونن از مدارک مختلفی که در لیست‌های فرم I-9 اومده استفاده کنن. یه گزینه مخصوص شهروندای میکرونزی و جزایر مارشال وجود داره که جزو مدارک «لیست A» حساب میشه (یعنی هم هویت و هم مجوز کار رو با هم ثابت میکنه):

• ترکیب پاسپورت معتبر میکرونزی یا جزایر مارشال + فرم I-94 چاپ شده که نشون میده ورودشون تحت پیمان بوده.

یه مدرک دیگه که میتونن ارائه بدن، کارت مجوز کار (Form I-766, Employment Authorization Document – EAD) هست. هرچند داشتن این کارت برای شهروندای میکرونزی اجباری نیست، اما اداره مهاجرت آمریکا (USCIS) خیلی توصیه میکنه که برای گرفتنش اقدام کنن. چرا؟ چون این کارت به عنوان یه مدرک شناسایی امن و دولتی در جاهای دیگه مثل گرفتن گواهینامه رانندگی یا شرایط دیگه‌ای که نیاز به اثبات هویت یا وضعیت مهاجرتی دارن، خیلی به درد میخوره.

• نکته خوب: گرفتن این کارت (EAD) برای شهروندای میکرونزی (تحت دسته‌بندی A08) رایگانه و موقع تمدید هم به صورت خودکار برای یه مدت تمدید میشه.

کارت تامین اجتماعی (Social Security Card)

افرادی که تحت پیمان وارد میشن میتونن از اداره تامین اجتماعی آمریکا شماره و کارت تامین اجتماعی (SSN) بگیرن. کارتی که به این افراد داده میشه، بدون محدودیت هست. یعنی روش نوشته نشده «فقط با مجوز وزارت امنیت داخلی معتبر است». این کارت برای فرم I-9 یه مدرک «لیست C» حساب میشه، یعنی فقط مجوز کار رو ثابت میکنه، نه هویت رو.

حقوق تحصیلی

شهروندای میکرونزی میتونن در هر مدرسه یا دانشگاهی در آمریکا تحصیل کنن. اونها برای ثبت نام نیازی به ارائه فرم I-20 (برای دانشجویان) یا فرم DS-2019 (برای بازدیدکنندگان تبادلی) ندارن. مدارسی هم که این دانشجوها رو ثبت نام میکنن، نباید اطلاعات اونها رو در برنامه دانشجویان و بازدیدکنندگان تبادلی (SEVP) ثبت کنن.

حقوق کارگران استخدامی

پیمان COFA برای شهروندایی که از طریق یه قرارداد استخدام کاری به آمریکا میان، حقوقی رو در نظر گرفته. مثلا اینکه باید قبل از اومدن به آمریکا، از تمام جزئیات و شرایط قراردادشون به طور کامل مطلع بشن.

خدمت در ارتش آمریکا

بر اساس بخش ۳۴۱ پیمان، شهروندای میکرونزی و جزایر مارشال که حق ورود به آمریکا رو دارن، میتونن به صورت داوطلبانه در نیروهای مسلح آمریکا خدمت کنن.

بخش پنجم: حالا برعکس! استخدام نیروی خارجی در خود میکرونزی

تا اینجا فهمیدیم شهروندای میکرونزی چه وضعیت ویژه‌ای دارن و چطور میتونن به راحتی در آمریکا کار و زندگی کنن. این موضوع روی بازار کار داخلی میکرونزی هم تاثیر میذاره. حالا بیاید ببینیم اگه یه شرکت بخواد یه فرد خارجی (که شهروند میکرونزی نیست) رو در خود کشور میکرونزی استخدام کنه، چه مسیری رو باید بره.

استخدام نیروی کار خارجی در ایالات فدرال میکرونزی (FSM) نیازمند طی کردن مراحل و گرفتن مجوزهای مشخصی از اداره مهاجرت و کار این کشوره. این فرآیند معمولا شامل گرفتن مجوز ورود (Entry Permit) و مجوز کار (Work Permit) میشه. هدف از این قوانین، همزمان که به توسعه اقتصادی کشور کمک میکنه، از نیروی کار محلی هم حمایت میکنه.

کارفرماها در این فرآیند نقش اصلی رو دارن و معمولا به عنوان حامی (Sponsor) کارمند خارجی عمل میکنن.

انواع ویزا برای کارمندان خارجی

افراد خارجی که قصد دارن در میکرونزی کار کنن، به طور کلی به ویزای مشخصی نیاز دارن که بهشون اجازه فعالیت شغلی بده. ویزای اصلی برای کار بلندمدت، معمولا به مجوز کار گره خورده.

نوع ویزا	هدف	مدت اعتبار معمول	اجازه کار
مجوز ورود (بازدیدکننده)	گردشگری، سفرهای کاری کوتاه، ملاقات	تا ۳۰-۹۰ روز	ندارد
مجوز ورود (کارمند)	استخدام با مجوز کار معتبر	متغیر (معمولا ۱ ساله و قابل تمدید)	دارد
دیپلماتیک/رسمی	کار دولتی یا در سازمان‌های بین‌المللی	متغیر	دارد (برای مشاغل خاص)

مهم‌ترین دسته برای کسایی که دنبال کار هستن، «مجوز ورود (کارمند)» هست. شرایط و مدت اعتبار این مجوز، مستقیما به مجوز کاری که براشون صادر شده بستگی داره.

مراحل و مدارک لازم برای درخواست مجوز کار

گرفتن مجوز کار در میکرونزی یه فرآیند چند مرحله‌ایه که هم کارفرما و هم کارمند خارجی در اون نقش دارن. معمولا کارفرما این فرآیند رو شروع میکنه. کارفرما باید نشون بده که به مهارت این نیروی خارجی نیاز داره و هیچ نیروی کار محلی واجد شرایطی برای این موقعیت شغلی پیدا نکرده.

مدارک و شرایط مورد نیاز از کارفرما:

• مدرک ثبت شرکت و فعال بودن کسب و کار.
• مستنداتی که نشون بده برای استخدام نیروی محلی تلاش کرده (مثلا آگهی‌های شغلی منتشر شده، نتایج مصاحبه‌ها).
• شرح وظایف دقیق برای موقعیت شغلی مورد نظر.
• پیشنهاد قرارداد کاری که شامل شرایط، وظایف و حقوق میشه.
• نامه حمایت (Sponsorship Letter) که در اون حمایت از کارمند خارجی تضمین میشه.
• پرداخت هزینه‌های مربوط به درخواست.

مدارک و شرایط مورد نیاز از کارمند:

• فرم تکمیل شده درخواست مجوز کار.
• پاسپورت معتبر با اعتبار کافی.
• مدارک تحصیلی و گواهینامه‌های حرفه‌ای مرتبط.
• رزومه یا CV که سوابق کاری رو نشون بده.
• نتیجه معاینات پزشکی از کلینیک‌های مورد تایید.
• گواهی عدم سوء پیشینه از کشور مبدا و هر کشوری که در یک سال گذشته در اون اقامت داشته.
• عکس پاسپورتی.

روال درخواست:

1. کارفرما معمولا بسته مدارک درخواست مجوز کار رو به اداره کار و مهاجرت ایالتی که قراره کار در اون انجام بشه، تحویل میده. (میکرونزی از ۴ ایالت تشکیل شده و قوانین ممکنه کمی متفاوت باشه).
2. مقامات مربوطه درخواست رو بررسی میکنن، از جمله نتایج تست بازار کار (اینکه نیروی محلی پیدا نشده).
3. اگه تایید بشه، یه مجوز کار برای کارفرما صادر میشه.
4. بعد از اون، کارمند خارجی با استفاده از این مجوز کار تایید شده، برای «مجوز ورود (کارمند)» درخواست میده. این درخواست ممکنه موقع ورود به کشور یا از طریق نمایندگی‌های دیپلماتیک میکرونزی در خارج (اگه وجود داشته باشه) انجام بشه.

زمان و هزینه‌های پردازش:

زمان پردازش میتونه خیلی متغیر باشه و بسته به ایالت و پیچیدگی درخواست، از چند هفته تا چند ماه طول بکشه. هزینه‌ها هم در هر ایالت متفاوته و ممکنه تغییر کنه. کارفرماها باید برای اطلاع از آخرین هزینه‌ها با دفاتر کار و مهاجرت ایالتی تماس بگیرن.

مسیر به سوی اقامت دائم

مسیر گرفتن اقامت دائم برای کارمندان خارجی در میکرونزی محدوده و به صورت خودکار با کار کردن طولانی مدت به دست نمیاد. اقامت دائم معمولا برای افرادی در نظر گرفته میشه که پیوندهای قوی با میکرونزی دارن، مثلا ازدواج با یک شهروند میکرونزی، یا کسانی که کمک‌های قابل توجهی به توسعه کشور کردن و برای مدت خیلی طولانی (اغلب سالها) به طور قانونی در کشور زندگی کردن. صرفا داشتن مجوز کار برای یک دوره مشخص، مسیر مستقیم و تضمین شده‌ای برای اقامت دائم ایجاد نمیکنه.

ویزای همراه برای خانواده

کارمندای خارجی که مجوز کار معتبر دارن، ممکنه بتونن برای وابستگانشون (مثل همسر و فرزندان زیر سن قانونی) هم درخواست مجوز ورود بدن. در این حالت، دارنده اصلی مجوز کار، حامی (Sponsor) اعضای خانواده‌اش میشه.

مدارک لازم برای وابستگان:

• مدارکی که رابطه رو اثبات کنه (مثل سند ازدواج، شناسنامه فرزندان).
• پاسپورت معتبر برای هر یک از وابستگان.
• نتیجه معاینات پزشکی.
• گواهی عدم سوء پیشینه (برای وابستگان بزرگسال).
• اسناد حمایت مالی از طرف دارنده اصلی مجوز کار.
• پرداخت هزینه‌های مربوطه.

مجوز ورود وابستگان معمولا به اعتبار مجوز کار فرد اصلی بستگی داره و به طور کلی، وابستگان اجازه کار در میکرونزی رو ندارن، مگر اینکه خودشون به طور جداگانه مجوز کار بگیرن.

تعهدات و وظایف کارفرما و کارمند

رعایت قوانین کار و مهاجرت میکرونزی یه مسئولیت مداوم برای هم کارفرما و هم کارمند خارجیه.

وظایف کارفرما:

• اطمینان از اینکه کارمند خارجی در تمام طول مدت استخدام، مجوز کار و مجوز ورود معتبر داره.
• پایبندی به شرایط و ضوابط ذکر شده در مجوز کار و قرارداد استخدامی.
• اطلاع دادن به مقامات در مورد هرگونه تغییر در وضعیت کارمند (مثل پایان کار یا تغییر شغل).
• در صورت لزوم، کمک به خروج کارمند از کشور پس از پایان قرارداد.
• نگهداری سوابق دقیق از کارمندان خارجی.

وظایف کارمند:

• داشتن پاسپورت و مجوز ورود معتبر در همه حال.
• انجام دادن فقط فعالیت‌های شغلی که در مجوز کار ذکر شده.
• رعایت تمام قوانین و مقررات میکرونزی.
• خروج از کشور پس از انقضای مجوز کار و ورود، مگر اینکه تمدید یا تغییر وضعیت تایید شده باشه.
• اطلاع دادن به مقامات در مورد تغییرات شخصی مهم (مثل تغییر آدرس).

عدم رعایت این تعهدات میتونه منجر به جریمه، اخراج کارمند، و محدودیت برای کارفرما در استخدام نیروهای خارجی در آینده بشه.

بخش ششم: نگاهی به قوانین کار در میکرونزی

علاوه بر قوانین مهاجرت، دونستن قوانین پایه کار در میکرونزی هم برای هر کارفرما و کارمندی ضروریه. این قوانین کلیات محیط کاری رو مشخص میکنن.

• مرخصی سالانه: ۱۲ هفته (این رقم در متن منبع ذکر شده و ممکن است شرایط خاصی داشته باشد).
• تعطیلات عمومی: ۸ روز در سال.
• هفته کاری: ۴۰ ساعت در هفته.
• مالیات بر درآمد: مالیات بر درآمد در میکرونزی به صورت تصاعدی هست و از ۶ درصد تا ۱۰ درصد متغیره.

انواع مجوز کار به طور خلاصه:

همونطور که قبلا اشاره شد، ویزاهای کاری اصلی در میکرونزی به سه دسته تقسیم میشن:

• مجوز کار برای کارفرمای خصوصی (Private Employer Workers Permit)
• مجوز کار دولتی (Government Worker Permit)
• مجوز کار غیردولتی (Non-Government Worker Permit)

راه حل جایگزین: استفاده از کارفرمای ثبت شده (EOR)

متون ارائه شده اشاره میکنن که راه اندازی یه شرکت در میکرونزی میتونه پرهزینه و پیچیده باشه. به همین دلیل، بعضی شرکت‌ها از خدماتی به اسم «کارفرمای ثبت شده» (Employer of Record – EOR) استفاده میکنن.

EOR یه شرکت واسطه هست که به جای شما، مسئولیت قانونی استخدام نیروی کار خارجی رو به عهده میگیره. یعنی کارهایی مثل گرفتن ویزا، پرداخت حقوق، مزایا و رعایت قوانین محلی رو اون شرکت انجام میده، بدون اینکه شما نیاز به تاسیس یه شعبه یا شرکت محلی در میکرونزی داشته باشید. این کار میتونه فرآیند رو ساده‌تر کنه و ریسک‌های قانونی رو کاهش بده.

بخش هفتم: پرسش و پاسخ‌های متداول (با الهام از راهنمای حقوق مهاجران و کارمندان)

فرآیندهای مهاجرتی همیشه پر از سوال و ابهامه. در این بخش، مجموعه‌ای از پرسش و پاسخ‌های رایج رو که از منابع مختلف (به‌ویژه بخش حقوق مهاجران و کارمندان آمریکا – IER) الهام گرفته شده، بررسی میکنیم. هرچند این سوالات در بستر قوانین آمریکا مطرح شدن، اما اصول کلی اونها میتونه برای هر کسی که در یک کشور جدید کار میکنه، آموزنده باشه و به درک بهتر حقوق و وظایف کمک کنه.

سوال: آیا کارفرما میتونه از من بخواد که حتما یک مدرک خاص رو برای اثبات مجوز کارم نشون بدم؟ (مثلا بگه فقط کارت صادر شده توسط وزارت امنیت داخلی رو قبول میکنه)

پاسخ: نه. در خیلی از نظام‌های حقوقی، کارفرما باید به کارمند اجازه بده که خودش از بین لیست مدارک قابل قبول، انتخاب کنه که کدوم مدرک رو میخواد نشون بده. اصرار کارفرما روی یک مدرک خاص، به خصوص بر اساس شهروندی یا ملیت فرد، میتونه تبعیض آمیز تلقی بشه. قانون میگه اگه مدرک ارائه شده معقول به نظر برسه و به خود شخص مربوط باشه، کارفرما باید اون رو بپذیره.

سوال: اگه یه متقاضی کار، مدرکی نشون بده که ماه دیگه منقضی میشه، آیا کارفرما میتونه به خاطر این موضوع اون رو استخدام نکنه؟

پاسخ: نه. کارفرما نمیتونه به این دلیل که مدرک فرد تاریخ انقضای نزدیکی داره، اون رو رد کنه. خیلی از مجوزهای کار قابل تمدید هستن و تاریخ انقضای آینده به این معنی نیست که فرد بعد از اون تاریخ دیگه اجازه کار نخواهد داشت. در نظر گرفتن تاریخ انقضای مدرک برای تصمیم‌گیری در مورد استخدام، میتونه یه رویه ناعادلانه و تبعیض آمیز باشه.

سوال: اگه کارفرما فکر کنه مدرکی که من نشون دادم جعلی به نظر میرسه، میتونه اون رو قبول نکنه؟

پاسخ: بله. قوانین استخدام معمولا میگن که کارفرما نباید مدرکی رو که به طور معقولی واقعی به نظر نمیرسه یا به اون شخص مربوط نیست، بپذیره. اما کارفرما نباید سطح سخت‌گیری خودش رو بر اساس شهروندی یا ملیت کارمند تغییر بده. اگه کارفرما مدرکی رو رد میکنه، باید به کارمند فرصت بده تا مدرک معتبر دیگه‌ای رو ارائه بده.

سوال: آیا کارفرما باید کارت تامین اجتماعی (Social Security Card) کارمند رو ببینه تا مطمئن بشه شماره‌ای که در فرم‌ها وارد شده درسته؟

پاسخ: نه لزوما. وارد کردن شماره تامین اجتماعی در فرم‌های اولیه استخدام ممکنه اختیاری باشه (مگر اینکه شرکت از سیستم‌های راستی‌آزمایی الکترونیکی استفاده کنه). حتی در اون صورت هم کارفرما نباید برای تایید این شماره، درخواست دیدن خود کارت رو بکنه، چون این کار میتونه به عنوان درخواست یک مدرک خاص تلقی بشه و تبعیض آمیز باشه. البته ممکنه برای مقاصد حقوق و دستمزد، شرکت به طور جداگانه نیاز به این اطلاعات داشته باشه.

سوال: من مقیم دائم قانونی هستم و «گرین کارت» من تاریخ انقضا داره. آیا وقتی کارتم منقضی شد، کارفرما باید دوباره مجوز کار من رو بررسی کنه؟

پاسخ: نه. در مورد مقیم‌های دائم، حتی اگه کارت اقامتشون تاریخ انقضا داشته باشه، کارفرماها نباید بعد از انقضای کارت، دوباره فرآیند تایید مجوز کار (reverification) رو انجام بدن. وضعیت اقامت دائم، دائمیه و تاریخ انقضای کارت فقط به معنی نیاز به تمدید خود اون کارت فیزیکیه، نه وضعیت اقامتی فرد. درخواست مدارک اضافی در این حالت میتونه تبعیض آمیز باشه.

سوال: من برای یه شغل درخواست دادم چون شهروند این کشور نیستم، من رو رد کردن. آیا این تبعیض بر اساس وضعیت شهروندیه؟

پاسخ: بله. محدود کردن استخدام فقط به شهروندان یک کشور، معمولا غیرقانونیه، مگر اینکه یک قانون، مقررات، یا قرارداد دولتی خاصی کارفرما رو ملزم به این کار کرده باشه. اگه هیچ الزام قانونی وجود نداشته باشه، رد کردن یه متقاضی واجد شرایط فقط به خاطر اینکه شهروند نیست، میتونه تبعیض آمیز باشه.

سوال: آیا کارفرما میتونه از متقاضی‌های کار در مورد وضعیت شهروندی یا مهاجرتیشون سوال بپرسه؟

پاسخ: به طور کلی، کارفرما میتونه بپرسه «آیا شما از نظر قانونی مجاز به کار در این کشور هستید؟» یا «آیا برای کار کردن نیاز به حمایت مالی (sponsorship) برای ویزا دارید؟». اما پرسیدن سوالات دقیق در مورد وضعیت شهروندی (مثلا «شما شهروند کجا هستید؟») میتونه حساس باشه. چون اگه متقاضی استخدام نشه، ممکنه فکر کنه که تصمیم کارفرما بر اساس جواب این سوال بوده. برای همین، بهترین کار اینه که از پرسیدن این سوالات خودداری بشه.

بخش هشتم: نگاهی به سیستم‌های مهاجرتی دیگر کشورها برای درک بهتر

برای اینکه قوانین میکرونزی رو در یک قاب بزرگتر ببینیم، بد نیست نگاهی کوتاه به سیستم‌های مهاجرتی کشورهای دیگه بندازیم. این کار به ما کمک میکنه تفاوت‌ها و شباهت‌ها رو بهتر درک کنیم.

سیستم ETIAS برای سفر به اروپا

شهروندای میکرونزی وقتی میخوان به اروپا (کشورهای حوزه شنگن) سفر کنن، با سیستمی به اسم ETIAS (سیستم اطلاعات و مجوز سفر اروپا) روبرو میشن. هرچند اونها برای سفرهای کوتاه به ویزای شنگن نیاز ندارن، اما به زودی باید قبل از سفر، از این سیستم یه مجوز آنلاین بگیرن.

• ETIAS چیست؟ این سیستم یه مجوز پیش از سفره، نه ویزا. هدفش افزایش امنیت و غربالگری مسافرانیه که بدون ویزا وارد اروپا میشن.
• چه کسانی بهش نیاز دارن؟ شهروندای بیش از ۶۰ کشور، از جمله میکرونزی، برای سفرهای توریستی، کاری کوتاه، یا ترانزیت به حوزه شنگن به این مجوز نیاز خواهند داشت.
• چه مدارکی لازمه؟ پاسپورت بیومتریک معتبر که حداقل ۳ ماه بعد از تاریخ خروج از اروپا اعتبار داشته باشه و در ۱۰ سال گذشته صادر شده باشه.
• هزینه داره؟ برای افراد بین ۱۸ تا ۷۰ سال هزینه داره، اما برای افراد زیر ۱۸ و بالای ۷۰ سال رایگانه.
• چطور کار میکنه؟ اطلاعات فرد با پایگاه‌های داده امنیتی مثل اینترپل و یوروپل چک میشه. اگه مشکلی نباشه، مجوز در عرض چند دقیقه صادر میشه.

این سیستم نشون میده که حتی برای کشورهای معاف از ویزا هم، کنترل‌های امنیتی پیش از سفر در حال افزایشه.

معافیت ویزا برای ورود به مکزیک

کشور مکزیک هم لیستی از کشورها داره که شهروندانشون برای سفرهای غیرانتفاعی (مثل گردشگری یا تجارت) تا ۱۸۰ روز نیازی به ویزا ندارن. در این لیست، اسم کشورهایی مثل میکرونزی و جزایر مارشال هم دیده میشه. این یعنی شهروندای میکرونزی میتونن با داشتن پاسپورت معتبر به راحتی به مکزیک سفر کنن.

این موضوع یک مثال دیگه از روابط دیپلماتیک و توافقات بین کشورهاست که روی قوانین سفر تاثیر میذاره.

الزامات ویزای کانادا

کانادا یکی از کشورهایی هست که برای هر ملیت، الزامات خاصی رو در نظر میگیره. در لیست منتشر شده از سوی این کشور، برای متقاضیانی از ایالات فدرال میکرونزی، یک فایل PDF با الزامات خاص دفتر ویزا (visa office requirements) مشخص شده. این نشون میده که هر کشور بزرگی، پروتکل‌های دقیق و منحصر به فردی برای بررسی درخواست‌های ویزا از ملیت‌های مختلف داره و اینطور نیست که قوانین برای همه یکسان باشه.

این مثال‌ها به ما کمک میکنن بفهمیم که دنیای مهاجرت و ویزا چقدر پیچیده و متنوعه و قوانین هر کشور، نتیجه‌ای از تاریخ، روابط دیپلماتیک، و نگرانی‌های امنیتی و اقتصادی خودشه. قوانین میکرونزی هم، با اون پیمان خاص ارتباط آزاد با آمریکا، نمونه‌ای بارز از همین پیچیدگی‌هاست.