بحران تنهایی مردان و پدیده «من کیپینگ»، چرا زنان مسئول سلامت اجتماعی و عاطفی شریک خود شده‌اند؟

من کیپینگ دقیقا یعنی چی؟

این اصطلاح رو آنجلیکا پوزیو فرارا، یه پژوهشگر فوق دکترا تو دانشگاه استنفورد، ساخته و خیلی سریع تو فضای آنلاین معروف شده. من کیپینگ به کاری اشاره داره که زنا برای برآورده کردن نیازهای اجتماعی و عاطفی مردای زندگیشون انجام میدن. این کارا شامل حمایت از شریک عاطفیشون تو چالشای روزمره و آشفتگیای درونیشون میشه تا تشویق کردنشون برای اینکه با دوستاشون وقت بگذرونن.

چیزی که من تو تحقیقاتم دیدم اینه که چطور از زنا خواسته شده یا انتظار رفته که کار بیشتری رو به عهده بگیرن تا بخش اصلی، اگه نگیم تنها بخش/سیستم حمایت اجتماعی یه مرد باشن

البته اون تاکید میکنه که این شرایط تو همه رابطه‌ها وجود نداره.

این مفهوم اونقدر گسترده شده که بعضی مقاله‌ها ادعا میکنن من کیپینگ، قرار گذاشتن رو «خراب کرده» و باعث شده زنا به سمت تجرد برن.

ریشه در تحقیقی عمیق‌تر

فرارا و دیلن ورگارا، یه دستیار تحقیق، تو سال ۲۰۲۴ مقاله‌ای در مورد من کیپینگ منتشر کردن. این تحقیق بعد از بررسی این موضوع انجام شد که چرا بعضی از مردا برای ایجاد روابط نزدیک مشکل دارن؛ مشکلی که روز به روز داره بیشتر و مستندتر میشه.

• تو یه نظرسنجی سال ۲۰۲۱، ۱۵ درصد از مردا گفتن که هیچ دوست صمیمی ندارن. این آمار تو سال ۱۹۹۰ فقط ۳ درصد بود.
• همین گزارش نشون میده که تو سال ۱۹۹۰، تقریبا نصف مردای جوون میگفتن اگه با مشکلی روبرو بشن به دوستاشون مراجعه میکنن؛ دو دهه بعد، فقط یکم بیشتر از ۲۰ درصد همین حرف رو زدن.

فرارا متوجه شد که «زنا معمولا برای مشکلاتشون چندین منبع حمایتی مختلف داشتن، در حالی که مردا به احتمال زیاد فقط به همون زنا مراجعه میکردن». اون «من کیپینگ» رو ادامه مهمی برای مفهوم «کین کیپینگ» (kinkeeping) میدونه؛ اصطلاحی که به تلاش برای حفظ انسجام خانواده اشاره داره و تحقیقات نشون داده که این وظیفه هم به طور نامتناسبی روی دوش زناست.

یه مثال از دنیای واقعی

ایو تیلی کلسن، یه خانم ۳۷ ساله ساکن لس آنجلس، از اینکه با مفهوم من کیپینگ تو شبکه‌های اجتماعی آشنا شد، احساس راحتی کرد. اون از رابطه‌اش با پارتنرش که تقریبا هفت ماه ازش میگذره راضیه و اون رو از نظر عاطفی بالغ، بامزه و دلسوز توصیف میکنه. اونا تیم خوبی هستن، اما تیلی کلسن میگه که متوجه شده حجم زیادی از حمایت اجتماعی و عاطفی رو به پارتنرش ارائه میده.

هر دوی اونا وکیلای پرمشغله‌ای هستن، اما معمولا این تیلی کلسنه که مسئولیت برنامه‌های اجتماعیشون رو به عهده میگیره. تیلی کلسن چند باری با دوستای صمیمی پارتنرش وقت گذرونده؛ در حالی که پارتنرش هفته‌ای چند بار با دوستای اون بیرون میره.

نقش اون به عنوان مدیر برنامه‌های اجتماعی رابطه، نگرانیای جدی‌تری رو هم شامل میشه. اون میگه:

کی قراره خانواده‌های همدیگه رو ببینیم؟ کی قراره اولین سفرمون رو با هم بریم؟ و اگه تمام این مسئولیت روی دوش من باشه که برنامه ریزی کنم، اون وقت اگه مشکلی پیش بیاد هم تمام مسئولیتش رو حس میکنم.

اصطلاح من کیپینگ به اون کمک کرد تا برای احساس عدم تعادلش یه اسم پیدا کنه. اون میگه: «حس میکنم مسئولیت آوردن روشنایی به رابطه با منه». جالبه که تیلی کلسن که تولیدکننده محتوا هم هست، در این مورد یه پست تو تیک‌تاک هم درست کرد.

یه مشکل بزرگتر: قطع ارتباط اجتماعی مردا

متخصصا میگن به جای اینکه «من کیپینگ» رو یه اصطلاح روانشناسی اینترنتی برای حمله به مردا ببینیم، بهتره اون رو یه زنگ خطر در نظر بگیریم که نشون میده مردا باید از نظر عاطفی روی دوستیاشون سرمایه‌گذاری کنن.

تریسی دالگلیش، روانشناس و زوج‌درمانگر تو اتاوا، میگه:

واقعیت اینه که هیچکس به تنهایی نمیتونه تمام نیازهای عاطفی یه نفر دیگه رو برآورده کنه. مردا هم به این راه‌های تخلیه نیاز دارن. مردا به ارتباط اجتماعی نیاز دارن. مردا باید بتونن با مردای دیگه آسیب‌پذیر باشن.

جاستین پره، که یه مرکز مشاوره تو سیاتل با تمرکز بر روابط و مسائل مردان رو اداره میکنه، میگه پیدا کردن منابع حمایتی بیشتر به معنی تغییر ناگهانی از صفر به صد نیست. اون اضافه میکنه که عمیق‌تر کردن دوستی‌ها «میتونه تو قدمای کوچیکتر و قابل مدیریت‌تر اتفاق بیفته». برای مثال، اون ممکنه یه مراجع رو تشویق کنه که یه چیز جدید در مورد خودش رو با دوستی که از قبل داره در میون بذاره. یا دوستی رو که معمولا فقط تو یه موقعیت خاص میبینه، به انجام یه کار جدید دعوت کنه (مفهومی که برای ساختن دوستی گاهی بهش «تعویض گلدان» یا repotting میگن).

اگه مراجعین مردش برای این کارا بی‌میل باشن، اون بهشون میگه که توسعه روابط به معنی جایگزین کردن رابطه عاشقانه نیست، بلکه با «گسترش پایه عاطفی زیربنای زندگیتون از طریق سرمایه‌گذاری روی دوستی‌ها» باعث تقویت اون رابطه میشه.

اما ریچارد ریوز، رئیس موسسه امریکایی پسران و مردان و نویسنده کتاب «درباره پسران و مردان»، میگه بعضی از چالشایی که مردا برای ایجاد روابط قوی باهاش روبرو هستن، اجتماعیه. به گفته اون، خیلی از نهادها و فضاهایی که مردا قبلا تو اونها به طور طبیعی دوست پیدا میکردن، مثل عبادتگاه‌ها، گروه‌های مدنی و حتی محیط کار ساده، از بین رفتن. اون اضافه میکنه:

مردا قبلا میتونستن خودشون رو تو این محیطای نهادی قرار بدن و دوستی‌ها خود به خود شکل میگرفت. این دیگه خیلی اتفاق نمیفته. مردا باید کار بیشتری انجام بدن، قاطع‌تر باشن. من اینو حتی تو زندگی خودم هم میبینم.

بحث و جدل‌های آنلاین

این اصطلاح یه بحثی رو تو شبکه‌های اجتماعی راه انداخته. در حالی که بعضیا به افزایش قطع ارتباط اجتماعی مردا اذعان میکنن، بعضیای دیگه من کیپینگ رو یه بار روانی واقعی میدونن.

• بعضی کاربرا میگن که این پدیده باعث شده خیلی از زنا کلا از قرار گذاشتن دست بکشن.
• یه کاربر تو ردیت نوشته: «این فقط یه توجیه وارونه دیگه از طرف فمینیست‌هاست تا انتظارات واپس‌گرایانه از مردا رو دوباره مطرح کنن و خودشون رو از هرگونه مسئولیت اجتماعی خلاص کنن».
• بعضی‌ها هم نگرانن که نامیدن ابراز احساسات به عنوان «کار» یا «بار»، عشق تو روابط رو به «یه زمینه صرفا معاملاتی» تبدیل کنه و پیدا کردن یه شریک عاطفی پایدار رو برای نسل جوون سخت‌تر کنه.
• در مقابل، یه کاربر با به اشتراک گذاشتن یه تجربه شخصی گفته: «زنایی که من میشناسم در واقع ترجیح میدن که مردامون برای حرف زدن در مورد مشکلاتشون پیش ما بیان تا اینکه دنبال راه‌های ناسالم برن یا فقط در سکوت بدبخت باقی بمونن».

یه جنبه کلیدی «من کیپینگ» که باید بهش توجه کرد اینه که این زحمت اغلب جبران نمیشه. ایگن دین، یه پژوهشگر فوق دکترا تو استنفورد، مینویسه:

من کیپینگ میتونه شبیه زنی باشه که تقویم اجتماعی شوهرش رو سازماندهی میکنه، از طرف پارتنرش برای دوستای اون کارت تولد میخره، یا حمایت عاطفی اصلی رو برای برادرش فراهم میکنه، بدون اینکه در مقابل، کار مشابهی دریافت کنه.