راهنمای جامع ویزای کاری و کار در کویت

قبل از هر کاری، اینا رو در مورد کویت بدون

قبل از اینکه برای کار کردن توی کویت اقدام کنی، بهتره چند تا نکته مهم رو در مورد فضای کاری و اجتماعی اونجا بدونی. این کشور یکی از اقتصادهای ثروتمند خاورمیانه به حساب میاد، اما قوانین کار پیچیده‌ای داره که ندونستن اونها میتونه باعث اشتباه‌های پرهزینه بشه.

• بیکاری پایین بین شهروندهای کویتی:
  کویت یه شرایط استخدامی خاصی داره. به خاطر تضمین‌های شغلی دولتی، نرخ بیکاری بین خود شهروندهای کویتی خیلی پایینه. این موضوع باعث شده که برای استخدام نیروهای داخلی یه بازار رقابتی به وجود بیاد. به همین خاطر، شرکت‌ها برای جذب استعدادهای کویتی مجبورن حقوق‌های بالاتر و بسته‌های مزایای بهتری پیشنهاد بدن. این موضوع به خاطر قانونی به اسم «کویتی‌سازی» (Kuwaitization) هم هست که شرکت‌های خصوصی رو ملزم میکنه درصد مشخصی از کارمندهاشون کویتی باشن.
• ساختار سنتی کسب‌وکار:
  کسب‌وکارهای کویتی معمولن یه ساختار سلسله‌مراتبی سنتی دارن. این ساختار بیشتر از فرهنگ محلی و اینکه خیلی از شرکت‌ها خانوادگی هستن، تاثیر گرفته. تصمیم‌گیری‌ها معمولن از بالا به پایینه و احترام زیادی برای سابقه و تجربه وجود داره. اگه یه شرکت خارجی بخواد توی کویت فعالیت کنه، خیلی مهمه که این فرهنگ رو درک کنه.
• نیروی کار متنوع:
  با اینکه کویت کشور کوچیکیه، اما در کنار جمعیت بومی خودش، میزبان تعداد زیادی نیروی کار خارجیه. این شرایط یه محیط خاصی رو درست کرده که کارفرماها باید با دو تا بازار کار مختلف سروکار داشته باشن: یکی برای شهروندهای کویتی و یکی برای خارجی‌ها. هر کدوم از این بازارها قوانین، ساختار حقوق و دستمزد و شرایط کاری مخصوص به خودشون رو دارن.

چطوری میشه توی کویت استخدام شد؟ سه راه اصلی

اگه یه شرکتی بخواد کسی رو توی کویت استخدام کنه، معمولن سه تا راه اصلی پیش روشه:

1. استخدام از طریق یه شرکت محلی (تاسیس شعبه)
   
   این روش یعنی اینکه یه شرکت خارجی بیاد و یه شعبه یا زیرمجموعه قانونی توی کویت ثبت کنه. با این کار، شرکت کنترل کاملی روی فرآیند استخدام و مدیریت کارمندهاش داره و طبق قوانین کار کویت عمل میکنه. این گزینه برای شرکت‌هایی که قصد دارن برای مدت طولانی توی کویت بمونن، ایده‌آل به نظر میرسه.
   
   • مزایا:
     • کنترل کامل روی استخدام، روابط کاری و فرهنگ شرکت.
     • مدیریت مستقیم روی رعایت کردن سهمیه کویتی‌سازی.
     • امکان ساختن رابطه‌های قوی‌تر با مقام‌های محلی.
   • معایب:
     • فرآیند راه‌اندازیش پیچیده‌اس و به زمان و منابع زیادی احتیاج داره.
     • برای ثبت شرکت و اجاره دفتر به سرمایه اولیه قابل توجهی نیازه.
     • باید حداقل یه درصد مشخصی از شرکای شرکت، کویتی باشن.
     • به درک عمیقی از قوانین کار محلی و فرهنگ اونجا احتیاج داره.
2. استخدام از طریق یه شرکت کارفرمای رسمی (Employer of Record – EOR)
   
   یه راه ساده‌تر هم وجود داره. بعضی شرکت‌ها هستن که بهشون میگن «کارفرمای رسمی» یا EOR. این شرکت‌ها به صورت قانونی کارمندهای شما رو استخدام میکنن و تمام مسئولیت‌های منابع انسانی، حقوق و دستمزد و رعایت قوانین محلی رو به عهده میگیرن. در واقع، EOR مسئولیت‌های قانونی کارفرما رو انجام میده و مطمئن میشه که همه چیز طبق قوانین کویت، از جمله سهمیه‌های کویتی‌سازی و شرایط اسپانسرشیپ، پیش بره.
   
   • مزایا:
     • انجام دادن کارهای پیچیده قانونی و اداری، از جمله گرفتن ویزا و اسپانسرشیپ.
     • مدیریت حقوق، مالیات و رعایت کردن قوانین محلی.
     • نیازی به ثبت شرکت یا داشتن دفتر کار نیست.
     • راهنمایی تخصصی در مورد شیوه‌های استخدام و ملاحظات فرهنگی.
   • معایب:
     • هزینه‌های عملیاتی بالاتری داره چون باید کارمزد خدمات EOR رو پرداخت کنی.
     • کنترل مستقیم کمتری روی مدیریت کارمندها داری.
     • برای کارهای حیاتی منابع انسانی به یه شرکت دیگه وابسته میشی.
3. استخدام نیروهای قراردادی (Contractors)
   
   برای پروژه‌های خاص یا نقش‌های تخصصی، میشه با نیروهای قراردادی مستقل کار کرد. این افراد کارمند تمام‌وقت شرکت شما نیستن.
   
   • مزایا:
     • انعطاف‌پذیری توی مدیریت نیروی کار.
     • هزینه‌های بالقوه کمتر چون مزایای کارمند تمام‌وقت رو ندارن.
     • راحت‌تر میشه نیروی کار رو کم یا زیاد کرد.
   • معایب:
     • قوانین پیچیده‌ای برای تشخیص نیروی قراردادی از کارمند تمام‌وقت توی کویت وجود داره.
     • کنترل محدودی روی برنامه و روش‌های کاری اونها داری.
     • ممکنه برای گرفتن ویزای بلندمدت چالش‌هایی وجود داشته باشه.
     • این نوع استخدام معمولن جزو سهمیه کویتی‌سازی حساب نمیشه.

کارمند تمام‌وقت در برابر نیروی قراردادی: تفاوت‌ها چیه؟

تشخیص بین کارمند و نیروی قراردادی توی کویت خیلی مهمه، چون قوانین و مسئولیت‌های هر کدوم کاملن متفاوته. در ادامه یه مقایسه‌ای بین این دو تا انجام شده:

ویژگی	کارمند (Employee)	نیروی قراردادی (Contractor)
کنترل	بالا: کارفرما برنامه کاری، روش‌ها و وظایف رو کنترل میکنه.	پایین: نیروی قراردادی خودش روش انجام کار رو تعیین میکنه.
تعهد	بلندمدت: کارمند بخشی از شرکت محسوب میشه.	کوتاه‌مدت: بر اساس پروژه کار میکنه.
مزایا	بله: چیزهایی مثل مرخصی با حقوق و مزایای پایان خدمت بهش تعلق میگیره.	نه: از مزایای شرکتی برخوردار نیست.
هزینه برای کارفرما	بالاتر: شامل حقوق، مزایا و حق بیمه تامین اجتماعی برای کویتی‌ها میشه.	پایین‌تر: فقط هزینه پروژه یا ساعتی پرداخت میشه.
اسپانسرشیپ ویزا	مسئولیت کارفرماست.	مسئولیت خود نیروی قراردادیه.
زمان راه‌اندازی	طولانی‌تر: به مجوز اقامت و کار احتیاج داره.	سریع‌تر: با یه توافق قراردادی انجام میشه.
رعایت قوانین	کارفرما مسئول رعایت قوانین کاره.	نیروی قراردادی خودش مسئول رعایت قوانین مربوط به خودشه.
رابطه کاری	استخدام مستقیم: مشمول سهمیه‌های کویتی‌سازی میشه.	ارائه‌دهنده خدمات مستقل.
حمایت قانونی	تحت حمایت قوانین کار کویت قرار داره.	شرایطش بر اساس مفاد قرارداد تعیین میشه.
تعهدات مالیاتی	کارفرما مسائل مالیاتی رو مدیریت میکنه.	نیروی قراردادی مسئول مالیات خودشه.

قوانین کار در کویت: اصول اولیه

قانون کار اصلی کویت (قانون شماره ۶ سال ۲۰۱۰) استانداردهای اساسی برای استخدام رو مشخص میکنه. بیایید این قوانین رو با جزئیات بیشتری بررسی کنیم.

استانداردهای کار

• ساعت‌های کاری: هفته کاری استاندارد ۴۸ ساعته که معمولن طی ۶ روز تقسیم میشه. دوره‌های استراحت اجباری هم وجود داره. در طول ماه رمضان، شرایط ویژه‌ای حاکمه و ساعت کاری به ۳۶ ساعت در هفته کاهش پیدا میکنه.
• دستمزد: حداقل دستمزد برای شهروندهای کویتی و کارمندهای خارجی متفاوته. برای پرداخت دیرهنگام حقوق جریمه‌های سنگینی در نظر گرفته شده. حداقل دستمزد ملی ۷۵ دینار کویت (KWD) در ماه اعلام شده، اما هزینه‌های واقعی استخدام معمولن خیلی بیشتر از این مقداره، به خصوص برای موقعیت‌های تخصصی.
• مرخصی‌ها: برای کارمندهای واجد شرایط، انواع مرخصی با حقوق مثل مرخصی سالانه، استعلاجی و زایمان در نظر گرفته شده.
• دوره‌های استراحت: در طول روز کاری، وقفه‌های استراحت اجباریه. همچنین کار در فضای باز در فصل تابستان و در ساعات اوج گرما محدودیت داره.

ایمنی و بهداشت محیط کار

برای محافظت از کارمندها و رعایت قوانین، باید مقررات ایمنی شغلی کویت رو دنبال کرد. این موارد شامل نکات زیر میشه:

• محیط کار: به خاطر آب‌وهوای خیلی گرم کویت، تهویه مناسب، روشنایی کافی و تجهیزات ایمنی اهمیت زیادی داره.
• بیمه درمانی: داشتن پوشش بیمه درمانی برای همه کارمندهای خارجی اجباریه.
• روش‌های اضطراری: پروتکل‌های مشخصی برای حوادث و شرایط اضطراری در محل کار وجود داره.
• پیشگیری از استرس گرمایی: برای کارگرانی که در فضای باز کار میکنن، به خصوص در تابستان که دما از ۴۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر میره، مقررات ویژه‌ای وجود داره.

برابری و حمایت در استخدام

روند استخدام و مدیریت شما باید با قوانین استخدامی کویت هماهنگ باشه. این قوانین شامل موارد حفاظتی زیر هستن:

• سهمیه‌های کویتی‌سازی: شرکت‌های بخش خصوصی ملزم به استخدام تعداد مشخصی از شهروندهای کویتی هستن.
• برابری جنسیتی: قوانینی برای حمایت از حقوق زنان در محیط کار وجود داره.
• حمایت در برابر اخراج: مقررات سخت‌گیرانه‌ای برای خاتمه دادن به قرارداد کاری و پرداخت مزایای پایان خدمت وجود داره.
• ملاحظات مذهبی: در نظر گرفتن زمان برای نماز و کاهش ساعت کاری در ماه رمضان الزامیه.

مواظب این ریسک‌ها باش: چالش‌های رایج در کویت

کار کردن در کویت میتونه با چالش‌ها و ریسک‌هایی همراه باشه که اگه از قبل ندونی، ممکنه به دردسر بیفتی.

• اشتباه در محاسبه پرداخت‌های حقوق
  سیستم حقوق و دستمزد کویت شامل پرداخت‌های پیچیده‌ای مثل حق بیمه تامین اجتماعی (برای کویتی‌ها) و مزایای پایان خدمته. برای همین، محاسبه دقیق این موارد خیلی مهمه. کارفرماها با سیستمی به اسم «سیستم حفاظت از دستمزد» (WPS) روبرو هستن که طبق اون، همه پرداخت‌های حقوق باید از طریق بانک‌های مورد تایید انجام بشه. شرکت‌هایی که با این قوانین آشنا نیستن یا سیستم‌های خودکار ندارن، ممکنه با چالش‌هایی روبرو بشن که منجر به جریمه و مشکلات قانونی میشه.
• ناآشنایی با قوانین استخدامی
  قوانین کار کویت پیچیده‌اس و بیشتر منابع اصلی اون به زبان عربیه. این موضوع میتونه برای کارفرماهای خارجی چالش‌برانگیز باشه. این قوانین ملاحظات فرهنگی و مذهبی رو هم شامل میشن؛ مثلن ساعت کاری در ماه رمضان یا در نظر گرفتن زمان برای نماز. یه شرکت ممکنه بدون داشتن مشاور حقوقی مناسب و درک فرهنگی، ناخواسته این قوانین رو نقض کنه. قوانین کار و تصمیمات وزارتی هم ممکنه به طور مکرر به‌روزرسانی بشن، پس خیلی مهمه که همیشه از تغییرات مطلع باشی. تفسیر اشتباه این قوانین، به خصوص در مورد ساعت کاری و مرخصی، میتونه منجر به عدم رعایت قوانین بشه.
• طبقه‌بندی اشتباه کارمند
  طبقه‌بندی اشتباه کارمندها به عنوان نیروی قراردادی، یه ریسک جدی توی کویته. تفاوت بین کارمند و نیروی قراردادی به شدت تحت نظارته و مقامات به طور فعال این طبقه‌بندی‌ها رو کنترل میکنن. بعضی شرکت‌ها ممکنه برای فرار از سهمیه‌های کویتی‌سازی یا کاهش هزینه‌های مربوط به مزایا، کارمندهاشون رو به اشتباه به عنوان نیروی قراردادی معرفی کنن که این کار میتونه منجر به جریمه‌های سنگین بشه.
• ریسک ایجاد شعبه دائمی (Permanent Establishment)
  شرکت‌های خارجی که در کویت فعالیت میکنن، ممکنه ناخواسته یه «شعبه دائمی» (PE) ایجاد کنن که باعث میشه تعهدات مالیاتی و مقرراتی بیشتری براشون به وجود بیاد. این اتفاق میتونه در شرایط زیر رخ بده:
  • داشتن یه مکان ثابت برای کسب‌وکار.
  • داشتن نماینده‌های وابسته که قراردادها رو نهایی میکنن.
  • درگیر بودن در پروژه‌های بلندمدت.
  شرکت‌ها ممکنه بدون برنامه‌ریزی مناسب، ناخواسته از آستانه ایجاد شعبه دائمی عبور کنن و با بدهی‌های مالیاتی و تعهدات غیرمنتظره‌ای روبرو بشن.

اتحادیه‌ها و سازمان‌های کارگری در کویت

وقتی داری نیروی کارت رو تشکیل میدی، خوبه که با سازمان‌های کارگری کلیدی کویت هم آشنا باشی:

• فدراسیون اتحادیه‌های کارگری کویت (KTUF): این فدراسیون، اصلی‌ترین نهاد ملی اتحادیه‌های کارگری کویته. این سازمان مثل یه چتر حمایتی عمل میکنه و اتحادیه‌های مختلف در بخش‌های گوناگون رو هماهنگ میکنه و نماینده منافع کارگران در سطح ملیه.
• اتحادیه‌های بخش دولتی: این اتحادیه‌ها نماینده کارمندهای دولت هستن و معمولن نسبت به همتاهای خودشون در بخش خصوصی، ساختاریافته‌تر و بانفوذترن. اونها نقش مهمی در مذاکره بر سر شرایط کاری و مزایای کارمندهای بخش دولتی دارن.
• اتحادیه‌های بخش نفت: با توجه به اقتصاد نفتی کویت، اتحادیه‌های بخش نفت اهمیت ویژه‌ای دارن و از نظر تاریخی در دفاع از حقوق و مزایای کارگران این بخش بسیار تاثیرگذار بودن.

هزینه استخدام یه کارمند در کویت چقدره؟

هزینه استخدام کارمند در کویت بر اساس عوامل مختلفی متغیره. حداقل دستمزد ملی ۷۵ دینار کویت (KWD) در ماه فقط یه پایه است. اما هزینه‌های واقعی استخدام معمولن خیلی بیشتر از این رقمه، به خصوص برای موقعیت‌های شغلی ماهر و حرفه‌ای.

کارفرماها باید سهم قابل توجهی از حق بیمه تامین اجتماعی رو برای شهروندهای کویتی از طریق موسسه عمومی تامین اجتماعی (PIFSS) پرداخت کنن. علاوه بر این، حقوق‌های رقابتی در بازار کار کویت اغلب شامل انواع کمک‌هزینه‌ها و مزایایی میشه که به طور قابل توجهی کل بسته حقوقی رو افزایش میده.

وقتی کارمندهای خارجی رو استخدام میکنی، با اینکه نیازی به پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی نیست، اما کارفرما باید هزینه‌های اجباری دیگه‌ای رو در نظر بگیره، مثل:

• پوشش بیمه درمانی که از نظر قانونی برای همه کارمندهای خارجی الزامیه.
• هزینه‌های مربوط به اسپانسرشیپ ویزا و مجوز کار که باید به صورت دوره‌ای تمدید بشه.
• مزایای پایان خدمت که بر اساس مدت زمان اشتغال محاسبه میشه.
• کمک‌هزینه مسکن و حمل‌ونقل که در بسیاری از بسته‌های استخدامی یه استاندارد محسوب میشه.

جدول هزینه‌های حقوق و دستمزد کارفرما در کویت

توضیحات	نرخ یا الزام
تامین اجتماعی (PIFSS)	فقط برای شهروندهای کویتی اعمال میشه و نرخ‌هاش بر اساس مقررات فعلی متغیره.
بیمه درمانی	برای کارمندهای خارجی اجباریه و هزینه‌اش بسته به سطح پوشش متفاوته.
مزایای پایان خدمت	معمولن ۱۵ روز حقوق برای هر سال در ۵ سال اول، و یک ماه حقوق برای هر سال بعد از اون محاسبه میشه.
هزینه‌های مجوز کار	هزینه‌های متغیری برای صدور اولیه و تمدید مجوز کار کارمندهای خارجی وجود داره.
کمک‌هزینه مسکن	اغلب بین ۲۵ تا ۳۰ درصد حقوق پایه است (این یه رویه بازاره و اجباری نیست).
کمک‌هزینه حمل‌ونقل	معمولن به عنوان بخشی از بسته حقوقی ارائه میشه.

شرکت‌های خارجی چطوری به کارمندهاشون در کویت پول میدن؟

شرکت‌های خارجی در کویت معمولن حقوق کارمندهاشون رو به دینار کویت (KWD)، یعنی پول رایج این کشور، پرداخت میکنن. این روش باعث میشه هم قوانین محلی رعایت بشه و هم برای کارمندها راحت‌تر باشه. در ادامه روش‌های اصلی پرداخت حقوق توسط شرکت‌های خارجی در کویت رو می‌بینیم:

• سیستم حفاظت از دستمزد (WPS): این سیستم انتقال الکترونیکی حقوق در کویت اجباریه. کارفرماها باید پرداخت حقوق رو از طریق بانک‌های مورد تایید WPS انجام بدن تا شفافیت و رعایت مقررات کار تضمین بشه.
• انتقال الکترونیکی بانکی: روش استاندارد، واریز مستقیم به حساب‌های بانکی محلی در کویته. شرکت‌ها حقوق رو مستقیم به حساب کارمندها واریز میکنن که یه روش امن و قابل پیگیریه.
• ارائه‌دهندگان خدمات حقوق و دستمزد: خیلی از شرکت‌های خارجی از ارائه‌دهندگان خدمات حقوق و دستمزد محلی یا شرکت‌های EOR برای مدیریت پرداخت حقوق و اطمینان از رعایت مقررات پرداخت و مالیات کویت استفاده میکنن.
• انتقال بین‌المللی: با اینکه برای موقعیت‌های خاص یا شرایط ویژه ممکنه، اما این روش به دلیل کارمزدهای اضافی و مشکلات احتمالی با مقررات بانکی محلی، کمتر رایجه.

کارفرماها چطوری مالیات‌ها رو در کویت پرداخت میکنن؟

کارفرماها در کویت باید رویه‌های خاصی رو برای پرداخت تعهدات مالیاتی خودشون دنبال کنن. پرداخت‌های مالیات بر درآمد شرکت‌ها برای شرکت‌های خارجی به وزارت دارایی کویت ارسال میشه. کسب‌وکارها باید برای مقاصد مالیاتی ثبت‌نام کنن و اظهارنامه مالیاتی رو بر اساس سال مالی خودشون ارسال کنن. پرداخت‌ها به دینار کویت (KWD) از طریق انتقال بانکی یا پرداخت مستقیم به حساب‌های دولتی مشخص شده انجام میشه. تاخیر یا ارسال نادرست اظهارنامه میتونه منجر به جریمه بشه.

برای کارمندهای کویتی، باید هر ماه حق بیمه تامین اجتماعی به موسسه عمومی تامین اجتماعی (PIFSS) پرداخت بشه. کارفرماها سهم مورد نیاز رو بر اساس حقوق کارمند محاسبه میکنن و پرداخت‌ها رو از طریق پورتال آنلاین PIFSS یا حساب‌های بانکی مشخص شده انجام میدن. کارمندهای خارجی مشمول پرداخت حق بیمه تامین اجتماعی نمیشن.

پرداخت‌های اجباری دیگه، مثل زکات، هزینه بنیاد کویت برای پیشرفت علوم (KFAS) و مالیات حمایت از نیروی کار ملی (NLST)، به عنوان بخشی از اظهارنامه مالیاتی سالانه پرداخت میشن. شرکت‌ها باید مبالغ مورد نیاز رو بر اساس سود خالص محاسبه و همراه با اظهارنامه مالیات شرکت خودشون ارسال کنن.

برای کسر مالیات، شرکت‌ها باید ۵ درصد از پرداخت‌هایی که به نهادهای خارجی انجام میدن رو نگه دارن تا زمانی که گواهی تسویه حساب مالیاتی از مقامات مالیاتی بگیرن. این مبلغ نگهداری و از طریق کانال‌های بانکی مورد تایید به دولت پرداخت میشه. سوابق مالیاتی و مدارک پشتیبان باید به زبان عربی نگهداری بشن و رعایت این موارد از طریق بازرسی‌های منظم نظارت میشه.

مجوزهای کار در کویت: انواع ویزاهای کاری

قبل از اینکه نیروی کار به کویت بیاری، باید با گزینه‌های مختلف مجوز کار آشنا بشی. هر خارجی که قصد کار در کویت رو داره، صرف نظر از موقعیت شغلی یا صنعتی که در اون کار میکنه، باید مجوز کار بگیره.

انواع اصلی ویزای کار:

نوع ویزا	توضیحات	بهترین گزینه برای
ویزای کار بخش خصوصی (ماده ۱۸)	این ویزا، مجوز کار استاندارد برای کارمندهای بخش خصوصیه. به اسپانسرشیپ شرکت نیاز داره و به یه موقعیت شغلی خاص در یه شرکت ثبت شده مرتبطه. این ویزا پایه و اساس گرفتن مجوز اقامت (اقامه) برای اقامت بلندمدته.	استخدام کارمند برای نقش‌های تخصصی، موقعیت‌های مدیریتی یا شغل‌هایی که به حضور مداوم و بلندمدت در کویت نیاز دارن.
ویزای پروژه‌های دولتی (ماده ۱۷)	این ویزا به طور خاص برای کارمندهایی طراحی شده که روی قراردادها یا پروژه‌های دولتی کار میکنن. این نوع ویزا اغلب انعطاف‌پذیری بیشتری داره و به دلیل ارتباط با طرح‌های دولتی، معتبر تلقی میشه.	استخدام کارمندهای خارجی در ادارات دولتی یا پروژه‌هایی که توسط دولت تامین مالی میشن و به تخصص خارجی نیاز دارن.
ویزای کارگر خانگی (ویزا ۲۰)	برای اتباع خارجی که به عنوان خدمه خانگی مثل خدمتکار، راننده و پرستار بچه زیر نظر یه شهروند یا مقیم کویت کار میکنن.	شهروندان یا مقیمان کویتی که به دنبال استخدام خدمه تمام‌وقت خانگی مثل خدمتکار، راننده یا پرستار بچه هستن.
مجوز کار موقت	اینها مجوزهای کوتاه‌مدتی برای پروژه‌های خاص یا کارهای مشاوره‌ای هستن. معمولن برای چند ماه اعتبار دارن و بر اساس نیاز پروژه قابل تمدید هستن.	پروژه‌های کوتاه‌مدت و کارهای مشاوره‌ای.
ویزای بازدید تجاری	این ویزا برای فعالیت‌های تجاری کوتاه‌مدت مثل جلسات، کنفرانس‌ها یا مذاکره قراردادهاست و اجازه استخدام منظم رو نمیده.	سفرهای کاری کوتاه‌مدت.
مجوز کار با اسپانسرشیپ خانواده	این مجوز به وابستگان دارندگان مجوز اقامت فعلی اجازه میده تحت شرایط خاصی کار کنن.	وابستگان مقیمان قانونی کویت.

فرآیند درخواست ویزای کار در کویت:

این فرآیند چند مرحله‌ای معمولن توسط کارفرمای شما شروع میشه:

1. مرحله ۱: دریافت گواهی عدم اعتراض (NOC): کارفرما از وزارت کشور برای شما یه گواهی عدم اعتراض درخواست میکنه تا بتونید وارد کویت بشید.
2. مرحله ۲: درخواست مجوز کار: کارفرما درخواست مجوز کار رو به همراه همه مدارک لازم به وزارت امور اجتماعی و کار ارائه میده.
3. مرحله ۳: معاینه پزشکی: بعد از ورود به کویت، شما باید در یه مرکز بهداشتی مورد تایید دولت معاینه پزشکی بشید.
4. مرحله ۴: انگشت‌نگاری و تایید امنیتی: شما باید انگشت‌نگاری رو کامل کنید و تاییدیه امنیتی رو از مقامات کویتی بگیرید.
5. مرحله ۵: صدور مجوز اقامت: با گرفتن همه تاییدها، مجوز اقامت (اقامه) شما صادر میشه که بهتون اجازه میده به طور قانونی در کویت کار کنید.

زمان و هزینه صدور ویزا:

• زمان صدور: به طور معمول، فرآیند صدور مجوز کار در کویت از ۲ تا ۹ ماه طول میکشه تا بتونید وارد کویت بشید و بعد از اون ۱ تا ۲ ماه دیگه زمان میبره تا کل فرآیند کامل بشه. برخی منابع دیگه زمان کلی رو بین ۴ تا ۸ هفته تخمین میزنن. این زمان میتونه بسته به کامل بودن درخواست، نوع ویزا و حجم کاری مقامات، متفاوت باشه.
• هزینه‌ها: در ژانویه ۲۰۲۵، کویت اعلام کرد که معافیت‌های هزینه برای انتقال ویزای کار رو لغو میکنه و یه هزینه استاندارد ۱۵۰ دینار کویت رو برای همه انواع مجوز کار، صرف نظر از نوع و مدت زمانش، اجرا میکنه. همچنین، بر اساس قوانین جدیدتر، هزینه استاندارد دولتی برای صدور مجوز کار برای کارگران خارجی به ۳۲۵ دینار کویت افزایش پیدا کرده. کارگرهای خارجی که در عرض سه سال از زمان صدور مجوز کار، کارفرماشون رو عوض میکنن، باید یه هزینه انتقال زودهنگام به مبلغ ۳۰۰ دینار کویت پرداخت کنن.

مدارک لازم برای مجوز کار در کویت

وقتی برای ویزای کار اقدام میکنی، آماده کردن مدارک درست و کامل یکی از مهم‌ترین بخش‌های کاره. در ادامه لیستی از مدارک اصلی که هم شما و هم کارفرما باید آماده کنید، آورده شده.

مدارک اصلی مورد نیاز از طرف متقاضی (شما):

نام مدرک	توضیحات	تعداد کپی
کپی صفحه اطلاعات پاسپورت	یک کپی واضح از صفحه اطلاعات پاسپورت. پاسپورت باید حداقل دو سال بیشتر از تاریخ درخواست اعتبار داشته باشه.	یک کپی واضح
مدرک تحصیلی	کپی مدرک لیسانس مرتبط با حوزه تخصصی شما که باید برای استفاده در کویت تایید شده و به عربی یا انگلیسی ترجمه شده باشه.	یک کپی تایید و ترجمه شده؛ یک کپی واضح و تایید شده
اثبات وضعیت مهاجرت قانونی	اگه پاسپورت شما از کشور دیگه‌ای غیر از کشور محل اقامتتون صادر شده، باید مدرکی دال بر اقامت قانونی در کشور محل اقامت ارائه بدید.	یک نسخه اصلی
یک قطعه عکس پاسپورتی ۳.۵ در ۴.۵ سانتی‌متر	رنگی، با رزولوشن حداقل ۶۰۰ dpi، چهره رو به جلو، دهان بسته و چشم‌ها باز.	یک نسخه اصلی
پاسپورت معتبر برای ۲ سال	پاسپورت اصلی با اعتبار بیش از دو سال و حداقل دو صفحه خالی.	یک نسخه اصلی
فرم درخواست ویزای ورود	فرم درخواست ویزا که به طور کامل پر و امضا شده باشه.	یک نسخه اصلی
گواهی پزشکی	از یه کلینیک محلی در کشور محل اقامت که نشون بده شما هیچ بیماری مسری ندارید و از نظر پزشکی برای کار مناسب هستید. نتایج آزمایش‌های هپاتیت B و C، مالاریا، فیلاریازیس، سیفلیس، عکس قفسه سینه برای سل و نتیجه آزمایش HIV باید ضمیمه بشه. این گزارش باید جدید باشه (کمتر از ۹۰ روز).	یک کپی تایید و ترجمه شده؛ یک نسخه اصلی
گواهی عدم سوء‌پیشینه	صادر شده توسط کشور محل اقامت و تایید شده برای استفاده در کویت. باید به همراه ترجمه انگلیسی یا عربی باشه.	یک کپی تایید و ترجمه شده؛ یک نسخه اصلی تایید شده
دو قطعه عکس پاسپورتی ۴۰ در ۶۰ میلی‌متر	عکس‌های جدید با پس‌زمینه آبی، چهره کاملن از روبرو، بدون لبخند، عینک یا کلاه (مگر به دلایل مذهبی).	یک نسخه اصلی
فرم درخواست مجوز اقامت	اظهارنامه‌ای به زبان عربی که توسط شما و اسپانسرتون امضا میشه.	یک نسخه اصلی
گواهی گروه خونی	یه فرم استاندارد برای تایید نتایج آزمایش خون که معمولن توسط کلینیک مهر و امضا میشه.	یک نسخه اصلی
قرارداد اجاره محل سکونت	امضا شده توسط همه طرفین. کپی قابل قبوله اما ممکنه نسخه اصلی هم درخواست بشه.	یک کپی واضح
فرم درخواست کارت شناسایی مدنی (Civil ID)	باید توسط متقاضی به زبان عربی تکمیل بشه.	یک نسخه اصلی
کپی مجوز اقامت	کپی واضح از مجوز اقامت تایید شده (اقامه).	یک کپی واضح

نکته مهم: همیشه قبل از اقدام، آخرین لیست مدارک مورد نیاز رو از سفارت کویت یا منابع رسمی چک کنید چون ممکنه قوانین تغییر کنن.

قرارداد کاری در کویت: چه چیزهایی باید داخلش باشه؟

قرارداد کاری شما سند اصلی رابطه شما با کارفرماست. خیلی مهمه که همه چیز در اون شفاف و قانونی باشه. طبق قوانین کویت، هر قرارداد کاری باید شامل اطلاعات ضروری زیر باشه:

• اطلاعات شرکت: نام کامل شرکت، آدرس و وضعیت ثبت قانونی.
• اطلاعات کارمند: مشخصات کامل شخصی شما، ملیت و جزئیات پاسپورت.
• جزئیات قرارداد:
  • تاریخ شروع و مدت قرارداد: مشخص میکنه که قرارداد شما از کی شروع میشه و آیا مدت معین (مثلن یک ساله) است یا نامحدود.
  • دوره آزمایشی: دوره آزمایشی در کویت نمیتونه بیشتر از ۱۰۰ روز کاری باشه.
  • جزئیات اسپانسر (کفیل): اگه لازمه، اطلاعات اسپانسر شما باید ذکر بشه.
  • عنوان و شرح شغل: دقیقن چه کاری قراره انجام بدید.
  • محل کار و دپارتمان: محل دقیق کار شما و بخشی که در اون فعالیت خواهید کرد.
  • شرایط فسخ قرارداد: قوانین مربوط به خاتمه دادن به همکاری از طرف شما یا کارفرما.
• حقوق و مزایا:
  • حقوق پایه و کمک‌هزینه‌ها: باید به طور واضح مشخص بشه چقدر حقوق پایه و چه کمک‌هزینه‌هایی (مثل مسکن و حمل‌ونقل) دریافت میکنید.
  • مرخصی‌ها: تعداد روزهای مرخصی سالانه، استعلاجی و سایر مرخصی‌ها.
  • مزایای پایان خدمت: نحوه محاسبه و شرایط پرداخت پاداش پایان خدمت.
• ساعت کاری: ساعت‌های کاری استاندارد و همچنین شرایط ویژه در ماه رمضان باید ذکر بشه.

نکات تکمیلی و خیلی مهم:

• زبان قرارداد: همه قراردادها باید به زبان عربی باشن چون نسخه عربی از نظر قانونی معتبره. میشه یه نسخه ترجمه شده هم داشت، اما سند اصلی همون نسخه عربیه.
• ساختار پرداخت: ساختار دقیق پرداخت، شامل حقوق پایه و همه کمک‌هزینه‌ها باید جز به جز نوشته بشه.

ساعت کاری و مزایای کارمندان در کویت

ساعت کاری

ساعت کاری در کویت الگوهای خاصی داره که هم نیازهای کسب‌وکار و هم ملاحظات فرهنگی رو در نظر میگیره:

• هفته کاری استاندارد: هفته کاری قانونی ۴۸ ساعته که معمولن طی شش روزه.
• ساعت کاری کاهش یافته: در طول ماه رمضان، ساعت کاری همه کارمندها به ۳۶ ساعت در هفته کاهش پیدا میکنه.
• روزهای استراحت: جمعه روز رسمی استراحت هفتگیه و خیلی از شرکت‌های بین‌المللی شنبه رو هم تعطیل میکنن.
• محدودیت‌های تابستانی: برای محافظت از کارگران در برابر گرمای شدید، کار در فضای باز در ساعات اوج گرمای تابستان ممنوعه (معمولن از ساعت ۱۱ صبح تا ۴ بعد از ظهر).

مزایایی که کارمندها در کویت میگیرن

مزایای قانونی و رایجی که به کارمندها در کویت تعلق میگیره شامل موارد زیره:

• پاداش پایان خدمت (End-of-service gratuity): مبلغی که در پایان دوره همکاری به کارمند پرداخت میشه.
• بیمه درمانی (برای کارمندهای خارجی): پوشش بیمه درمانی برای همه کارمندهای خارجی اجباریه.
• مرخصی سالانه: کارمندها بعد از نه ماه کار، مستحق ۳۰ روز مرخصی باحقوق در سال هستن.
• مرخصی استعلاجی: میزان مرخصی استعلاجی بر اساس مدت خدمت متغیره و تا ۴۵ روز با حقوق (با درصدهای مختلف) و ۳۰ روز بدون حقوق میرسه.
• تعطیلات رسمی: تعطیلات رسمی کشور با حقوق هستن.

مزایای تکمیلی (که معمولن ارائه میشن):

• کمک‌هزینه مسکن
• کمک‌هزینه حمل‌ونقل
• بلیط هواپیما (برای کارمندهای خارجی، معمولن سالانه)
• کمک‌هزینه تحصیل (برای بعضی موقعیت‌های شغلی)
• کمک‌هزینه تلفن همراه

مرخصی‌های خاص:

• مرخصی زایمان: کارمندهای زن ۷۰ روز مرخصی زایمان با حقوق دارن و میتونن تا ۴ ماه هم مرخصی بدون حقوق بگیرن.
• مرخصی اضطراری: قوانینی برای مرخصی‌های پیش‌بینی نشده وجود داره.
• مرخصی حج: کارمندهای مسلمون برای انجام فریضه حج، مرخصی مخصوص دارن.

روزهای اول در کویت: فرآیند آنبوردینگ (جامعه‌پذیری)

وقتی به کویت میرسی و کارت رو شروع میکنی، شرکت یه فرآیندی رو برای آشنا کردن تو با محیط کار طی میکنه که بهش میگن آنبوردینگ. این فرآیند معمولن به این شکله:

قبل از روز اول:

• یه قرارداد کاری به زبان عربی با شرایط واضح (شامل حقوق، ساعت کاری و دوره آزمایشی) آماده میشه.
• برای کارمندهای خارجی، فرآیند مجوز کار و ویزای اقامت انجام میشه.
• کارمندهای کویتی در نهادهای مربوطه مثل PIFSS ثبت‌نام میشن.
• پرداخت حقوق از طریق سیستم حفاظت از دستمزد (WPS) راه‌اندازی میشه.

روز اول:

• یه جلسه معارفه برگزار میشه که در اون سیاست‌های شرکت و قوانین کار کویت توضیح داده میشه.
• به خصوص برای کارمندهای خارجی، یه آشنایی فرهنگی با محیط کویت ارائه میشه.
• کارمند به تیم و سرپرست مستقیمش معرفی میشه.
• فضای کاری و دسترسی به سیستم‌ها آماده و کامل میشه.

هفته اول:

• آموزش جامعی در مورد مسئولیت‌های شغلی و رویه‌های شرکت داده میشه.
• انتظارات عملکرد و معیارهای ارزیابی بررسی میشه.
• بسته مزایا، از جمله مرخصی‌ها و بیمه درمانی، توضیح داده میشه.
• راهنمایی‌هایی در مورد آداب و رسوم محلی، به ویژه پروتکل‌های مربوط به ماه رمضان، ارائه میشه.

بعد از هفته اول:

• جلسات پیگیری منظمی برای اطمینان از ادغام راحت کارمند برنامه‌ریزی میشه.
• حمایت‌های فرهنگی برای ادغام بهتر کارمندهای خارجی ارائه میشه.
• فرصت‌های توسعه حرفه‌ای معرفی میشه.
• رعایت الزامات کویتی‌سازی (در صورت لزوم) نظارت میشه.

زندگی و فرهنگ در کویت: نکاتی برای سفر و اقامت

دونستن یه سری نکات در مورد قوانین و فرهنگ کویت میتونه بهت کمک کنه که اقامت راحت‌تری داشته باشی و دچار مشکل نشی. این اطلاعات بر اساس توصیه‌های سفر دولت کانادا تهیه شده.

ایمنی و امنیت

• تهدید تروریسم: با وجود تدابیر امنیتی، تهدید حمله در نزدیکی تاسیسات نظامی خارجی و اماکن مذهبی (به خصوص مساجد) وجود داره.
• جرم و جنایت: جرائم کوچیک مثل جیب‌بری و کیف‌قاپی، به خصوص در مناطق شلوغ توریستی، اتفاق میفته. جرائم خشن مثل سرقت و حمله فیزیکی نادره اما اتفاق افتاده. توصیه شده در منطقه «جلیب الشیوخ» به دلیل نرخ بالای جرم و جنایت، احتیاط بیشتری به خرج داده بشه.
• کلاهبرداری: جرائم سایبری و کلاهبرداری‌های تلفنی رایجه. کلاهبردارها ممکنه خودشون رو به عنوان مقامات محلی یا بانک جا بزنن. هرگز در این شرایط پول یا اطلاعات شخصی ارسال نکن.
• مهمات منفجر نشده: در مناطق بیابانی نزدیک مرز عراق، خطر مهمات منفجر نشده از جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ وجود داره. همیشه در جاده‌های اصلی و آسفالت شده بمون.
• تظاهرات: شرکت کردن خارجی‌ها در تظاهرات غیرقانونیه و میتونه منجر به دستگیری و اخراج بشه.

قوانین و فرهنگ محلی

آداب و رسوم، قوانین و مقررات کویت منعکس‌کننده تفسیر محافظه‌کارانه‌ای از سنت‌های اسلامی و سنتیه.

• پوشش و رفتار: برای احترام به حساسیت‌های محلی، بهتره لباس‌های محافظه‌کارانه بپوشی و رفتار محتاطانه‌ای داشته باشی. لباس‌های باز مثل شورت، دامن کوتاه یا لباس‌های تنگ ممکنه نامناسب تلقی بشن. زنان غربی ملزم به پوشاندن سر خود نیستن. توهین‌های کلامی و حرکات ناشایست میتونه جرم کیفری محسوب بشه.
• روابط: زندگی مشترک یک زوج ازدواج نکرده در یک خانه یا اقامت در یک اتاق هتل غیرقانونیه. از شما خواسته میشه اگه با شخصی از جنس مخالف در یک اتاق هتل اقامت دارید، سند ازدواج ارائه بدید. از ابراز محبت در ملاء عام خودداری کنید.
• ماه رمضان: در طول ماه رمضان، از خوردن، آشامیدن و سیگار کشیدن در ملاء عام بین طلوع و غروب آفتاب خودداری کنید.
• قوانین مربوط به دگرباشان جنسی (2SLGBTQI+): قانون کویت روابط و اعمال جنسی بین افراد همجنس رو جرم میدونه و میتونه تا ۷ سال حبس داشته باشه. افراد دگرباش جنسی به طور مکرر مورد تبعیض و آزار قرار میگیرن.
• ایمنی زنان: زنانی که به تنهایی سفر میکنن ممکنه با آزار کلامی یا فیزیکی روبرو بشن.
• رانندگی: رانندگی در کویت میتونه خطرناک باشه. تصادفات به خاطر سرعت بالا و بی‌احتیاطی راننده‌ها رایجه. کویت سیاست «تحمل صفر» در برابر رانندگی در حالت مستی داره و مجازات‌های سنگینی مثل جریمه، حبس و اخراج در پی داره.
• مواد مخدر و الکل: مجازات برای حمل، استفاده یا قاچاق مواد مخدر بسیار شدیده و میتونه شامل جریمه‌های سنگین، حبس طولانی‌مدت یا حتی مجازات اعدام باشه. داشتن و مصرف الکل در کویت غیرقانونیه.
• فعالیت‌های غیرقانونی دیگر: انتقاد یا توهین به امیر، خانواده سلطنتی، اسلام و نمادهای اون ممنوعه. این ممنوعیت شامل فعالیت‌های آنلاین شما هم میشه. واردات و مصرف محصولات خوکی و مواد مستهجن و همچنین عکس‌برداری از ساختمان‌های دولتی و تاسیسات نظامی بدون اجازه، غیرقانونیه.

کمک گرفتن از شرکت‌های تخصصی: EOR و PEO چیست؟

چندین بار در متون مختلف به اصطلاحاتی مثل EOR (Employer of Record) و PEO (Professional Employer Organization) و نام شرکت‌هایی مثل Papaya Global، Skuad، Velocity Global و Express Global Employment اشاره شد. این‌ها شرکت‌هایی هستن که خدمات استخدامی بین‌المللی ارائه میدن.

• کارفرمای رسمی (EOR): این سرویس به شرکت شما اجازه میده تا بدون نیاز به ثبت یک نهاد قانونی در کویت، کارمند استخدام کنید. EOR به عنوان کارفرمای قانونی کارمند شما عمل میکنه و تمام مسئولیت‌های مربوط به حقوق و دستمزد، مزایا، مالیات، و رعایت قوانین کار محلی رو به عهده میگیره. این گزینه ریسک‌های قانونی و مالی شما رو به شدت کاهش میده و فرآیند گسترش کسب‌وکارتون رو سریع‌تر میکنه.
• سازمان کارفرمای حرفه‌ای (PEO): این سازمان هم خدمات مشابهی ارائه میده اما در یک رابطه «هم‌استخدامی» با شرکت شما قرار میگیره. یعنی مسئولیت‌ها بین شما و PEO تقسیم میشه. برای استفاده از خدمات PEO، شرکت شما باید به عنوان یک نهاد قانونی در کویت ثبت شده باشه.

این شرکت‌ها میتونن در موارد زیر به شما کمک کنن:

• اسپانسرشیپ ویزا و مجوز کار: اونها فرآیند پیچیده گرفتن ویزا برای کارمندهای بین‌المللی رو مدیریت میکنن.
• پرداخت حقوق و مزایا: مطمئن میشن که پرداخت‌ها مطابق با قوانین کویت (مثل سیستم WPS) انجام میشه.
• رعایت قوانین: از اونجایی که به قوانین محلی مسلط هستن، ریسک جریمه شدن به خاطر عدم رعایت قوانین رو کاهش میدن.
• مدیریت قراردادها و آنبوردینگ: تمام مراحل اداری از بستن قرارداد تا آماده کردن کارمند برای شروع به کار رو انجام میدن.

به طور خلاصه، استفاده از این سرویس‌ها میتونه فرآیند استخدام در کشوری مثل کویت رو که قوانین پیچیده‌ای داره، بسیار ساده‌تر و کم‌ریسک‌تر کنه.

اطلاعات تکمیلی در مورد ویزا و مهاجرت

در این بخش، به برخی جزئیات بیشتر که در منابع مختلف در مورد فرآیندهای مهاجرتی اشاره شده، می‌پردازیم. این اطلاعات به شما کمک میکنه تا دید کامل‌تری نسبت به سیستم‌های مهاجرتی در سطح جهانی داشته باشید.

دفاتر ویزای کانادا برای متقاضیان از کشورهای مختلف

دولت کانادا یک شبکه جهانی از دفاتر ویزا برای رسیدگی به درخواست‌ها داره. اگه از کشور دیگه‌ای برای ویزای کانادا اقدام میکنید، باید بدونید که درخواست شما در کدوم دفتر بررسی میشه. برای مثال، بر اساس جدول ارائه‌شده، درخواست‌های ویزای کانادا از کشورهای زیر در این دفاتر بررسی میشن:

• کویت: ابوظبی
• افغانستان: ابوظبی
• ایران: آنکارا
• عراق: امان
• عربستان سعودی: ریاض
• امارات متحده عربی: ابوظبی

این نشون میده که فرآیندهای کنسولی به صورت منطقه‌ای متمرکز شدن.

بولتن ویزای آمریکا: یک مثال از سیستم سهمیه‌بندی

وزارت امور خارجه آمریکا هر ماه یک «بولتن ویزا» منتشر میکنه که نشون میده چه تعداد ویزای مهاجرتی برای دسته‌های مختلف (خانوادگی و کاری) و برای شهروندان کشورهای مختلف در دسترسه. این بولتن به متقاضیان میگه که آیا نوبتشون برای ارائه مدارک و مصاحبه رسیده یا نه.

در این بولتن از اصطلاحاتی مثل «C» به معنی (Current) یا «در دسترس» برای همه، «U» به معنی (Unauthorized) یا «غیرمجاز» و تاریخ‌های مشخص استفاده میشه. اگه تاریخی برای یک دسته اعلام بشه، یعنی فقط متقاضیانی که «تاریخ اولویت» (Priority Date) اونها قبل از اون تاریخه، میتونن برای ویزا اقدام کنن.

برای مثال، در بولتن سپتامبر ۲۰۲۴، محدودیت‌های سال مالی ۲۰۲۴ برای ویزاهای خانوادگی ۲۲۶,۰۰۰ و برای ویزاهای کاری ۱۶۰,۷۹۱ تعیین شده. سهمیه هر کشور هم ۷ درصد از کل این تعداد، یعنی ۲۷,۰۷۵ ویزا در سال است.

این سیستم به مدیریت تقاضای بالا برای ویزا از کشورهایی مثل چین، هند، مکزیک و فیلیپین کمک میکنه. دونستن این سازوکارها به ما نشون میده که فرآیندهای مهاجرتی در سطح جهانی چقدر دقیق و بر اساس سهمیه‌بندی مدیریت میشن.

برنامه لاتاری تنوع نژادی (DV Lottery) آمریکا

این برنامه سالانه تا ۵۵,۰۰۰ ویزای مهاجرتی به افرادی از کشورهایی با نرخ مهاجرت پایین به آمریکا اختصاص میده. برای مثال، در لاتاری DV-2025، حدود ۱۳۱,۰۶۰ متقاضی برای مصاحبه انتخاب شدن تا اطمینان حاصل بشه که تمام ۵۵,۰۰۰ ویزا استفاده میشه. این برنامه هم نشون‌دهنده یکی دیگه از مسیرهای مهاجرتی قانونمند و مبتنی بر سهمیه است.