روایت لئوناردو کیاریلیونه از ظهور و سقوط MPEG و پیدایش MPAI

لئوناردو میگه که تربیت مسیحی کاتولیکش باعث شده و هنوز هم باعث میشه فکر کنه که هر کسی باید یک ماموریت فراتر از منافع شخصیش داشته باشه. اون میگه در سال‌های اولیه فعالیت حرفه‌ایش، وقتی فناوری‌های رسانه دیجیتال هنوز در حال تکامل بودن، ماموریت خودش رو در توسعه فناوری‌های رسانه دیجیتال «تعامل‌پذیر» میدیده؛ فناوری‌هایی که هم جامعه از اون‌ها لذت ببره و هم صنعت بتونه ازشون بهره‌برداری کنه.

اون به یک سازمان نیاز داشت تا استانداردهای رسانه دیجیتال رو برای مصرف‌کننده‌ها ایجاد کنه تا بتونن بدون مشکل با هم ارتباط برقرار کنن و صنعت هم در یک بازار جهانی با محصولات، خدمات و برنامه‌های تعامل‌پذیر فعالیت کنه. لئوناردو این سازمان رو در سال ۱۹۸۷ ایده پردازیش کرد، در سال ۱۹۸۸ تاسیسش کرد و اسمش رو «گروه کارشناسان تصویر متحرک» یا همون MPEG گذاشت.

در عرض چهار سال، MPEG با استاندارد MPEG-1 عصر رسانه دیجیتال رو شروع کرد. این استاندارد برای رسانه‌های تعاملی مثل Video CD، پخش صوتی دیجیتال (MP2) و موسیقی شخصی (MP3) استفاده میشد. از اواسط دهه ۹۰ میلادی، MPEG-2 که نتیجه دومین پروژه این گروه بود، به زیرساخت مشترکی تبدیل شد که توزیع تلویزیون دیجیتال از طریق کابل، ماهواره، شبکه‌های زمینی و رسانه‌های بسته‌بندی شده مثل DVD رو پشتیبانی میکرد. استاندارد سوم یعنی MPEG-4 که اولین بار در سال ۱۹۹۸ منتشر شد، راه رو برای توزیع رسانه‌های دیجیتال در اینترنت باز کرد. بعد از اون هم خانواده‌های دیگه‌ای از استانداردها مثل MPEG-7، MPEG-21، MPEG-A، MPEG-H، MPEG-I و موارد دیگه به وجود اومدن.

لئوناردو ریاست این گروه رو به عهده داشت و به گفته خودش، بهره‌وری اون رو با توسعه بیش از ۲۰۰ استاندارد تقویت کرد. تعداد اعضای گروه هم رشد زیادی داشت و از ۲۹ متخصصی که در اولین جلسه شرکت کرده بودن، به بیست برابر این تعداد رسید. دامنه فعالیت‌های گروه هم از رسانه به حوزه‌هایی مثل ژنومیک که «داده‌های ذاتا دیجیتال» جهان هستن، گسترش پیدا کرد.

لئوناردو در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۲۰، همزمان با ترک کردن MPEG، این گروه رو تعطیل کرد. دلیل این کار رو اینطور توضیح میده که «نیروهای ناشناخته‌ای» اون رو به انحراف کشونده بودن. اون معتقده که حتی قبل از اینکه MPEG رسما از بین بره، موتور این گروه از نظر فناوری و کسب‌وکار از کار افتاده بود. به گفته اون، همون نیروهای ناشناخته‌ای که MPEG رو به انحراف کشوندن، اون رو برای منافع خودشون به گروگان گرفته بودن و مانع توسعه فنیش میشدن و اون رو در مدل‌های قدیمی صدور مجوز مالکیت معنوی حبس کرده بودن که این موضوع باعث تاخیر در پذیرش استانداردهای MPEG در بازار شد. از نظر اون، در نتیجه این اتفاقات، صنعت «خفه شد» و مصرف‌کننده‌ها از مزایای فناوری‌های جدید محروم شدن و استانداردهای MPEG از تسهیل‌کننده فرصت‌ها و تجربه‌های جدید، به مانع تبدیل شدن.

در تاریخ ۱۹ ژوییه ۲۰۲۰، لئوناردو یک ایده جدید رو پیشنهاد داد و در ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۰، گروهی متشکل از ۳۳ شرکت، سازمانی به نام «کدینگ تصویر متحرک، صدا و داده با هوش مصنوعی» یا MPAI رو تاسیس کردن. به گفته اون، حالا صنعت و مصرف‌کننده‌ها یک سازمان دارن که استانداردهایی بر اساس فناوری‌های قدرتمند توسعه میده و بر رکود و بن‌بست‌های مربوط به صدور مجوز غلبه میکنه.

تا امروز پنج استاندارد توسط MPAI توسعه داده شده و به تصویب رسیده که این موارد رو پوشش میدن:

• اجرای برنامه‌های کاربردی هوش مصنوعی
• بهبود کیفیت صدا
• گفتگوی چندوجهی
• پیش‌بینی عملکرد شرکت
• و حاکمیت اکوسیستم

استانداردهای بیشتری هم در حال آماده‌سازی هستن، مثل: کدینگ ویدیوی سرتاسری مبتنی بر هوش مصنوعی، کدینگ ویدیوی بهبودیافته با هوش مصنوعی، سلامت مبتنی بر هوش مصنوعی، نمایش و انیمیشن آواتار، وسایل نقلیه خودران متصل، مدل متاورس، بازی‌های چندنفره پیش‌بینی‌کننده مبتنی بر سرور و فضاهای XR.

لئوناردو به دو کتاب هم اشاره میکنه. کتاب «حتی ستاره‌ها هم میمیرند» داستان MPEG رو از تولد تا مرگ و داستان MPAI رو از تولد تا رشد و مرگ روایت میکنه. کتاب «به سوی هوش مصنوعی فراگیر و قابل اعتماد» هم داستان MPAI رو در ۱۵ ماه اول زندگیش تعریف میکنه: ۵ استاندارد تولید شده و ۷ پروژه در حال انجام ۱۹۹۸.

---