پایان شرکت پخش عمومی (CPB)، کاهش حمایت از رسانه‌های عمومی آمریکا

فرایند تعطیلی چطور پیش میره؟

CPB به کارمندهاش خبر داد که بیشتر موقعیت‌های شغلی تا پایان سال مالی در ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵ به پایان میرسه. فقط یک تیم کوچیک برای انتقال مسئولیت‌ها تا ژانویه ۲۰۲۶ باقی میمونه تا مطمئن بشن همه چیز به صورت منظم و مسئولانه تموم میشه. این تیم روی کارهایی مثل رعایت قوانین، توزیع نهایی پول و حل و فصل تعهدهای مالی بلندمدت، از جمله حق کپی‌رایت موسیقی که برای سیستم رسانه عمومی حیاتیه، تمرکز میکنه.

پاتریشیا هریسون، رئیس و مدیرعامل CPB، در بیانیه‌ای گفت: «با وجود تلاش‌های فوق‌العاده میلیون‌ها امریکایی که با تماس، نامه و امضای طومار از کنگره خواستن بودجه فدرال CPB رو حفظ کنه، ما حالا با واقعیت سخت بستن فعالیت‌هامون روبرو هستیم». اون اضافه کرد که CPB متعهده که در این دوره گذار با شفافیت و دقت از شرکای خودش حمایت کنه.

CPB دقیقا چی بود و چکار میکرد؟

شرکت پخش عمومی (CPB) یک شرکت خصوصی و غیرانتفاعی بود که کنگره در سال ۱۹۶۷ مجوزش رو صادر کرد. این شرکت مسئول سرمایه‌گذاری دولت فدرال در رسانه‌های عمومی بود. CPB از فعالیت بیش از ۱۵۰۰ ایستگاه تلویزیونی و رادیویی عمومی که به صورت محلی اداره میشدن، حمایت میکرد. این شرکت بزرگترین منبع مالی برای تحقیق، فناوری و توسعه برنامه‌ها برای رادیو و تلویزیون عمومی بود.

بر اساس قانون، CPB اجازه نداشت خودش ایستگاه رادیویی یا تلویزیونی داشته باشه یا برنامه تولید و پخش کنه. کارش این بود که بودجه رو به ایستگاه‌ها و تولیدکننده‌های واجد شرایط بده. ایستگاه‌هایی که از CPB پول میگرفتن باید یک سری شرایط رو رعایت میکردن، مثل برگزاری جلسه‌های عمومی، شفافیت سوابق مالی و رعایت فرصت‌های شغلی برابر.

داستان بودجه و پول

بودجه سالانه CPB تقریبا به طور کامل از تخصیص سالانه کنگره تامین میشد. برای سال مالی ۲۰۲۵، بودجه این شرکت ۵۳۵ میلیون دلار بود. توزیع این پول به این شکل بود:

• ۲۶۷.۸۳ میلیون دلار برای کمک مستقیم به ایستگاه‌های تلویزیونی عمومی محلی
• ۹۶.۷۸ میلیون دلار برای کمک به برنامه‌های تلویزیونی
• ۸۳.۳۳ میلیون دلار برای کمک مستقیم به ایستگاه‌های رادیویی عمومی محلی
• ۲۸.۶۳ میلیون دلار برای تولید و خرید برنامه ملی رادیو
• ۹.۵۸ میلیون دلار برای صندوق برنامه رادیویی
• ۳۲.۱۰ میلیون دلار برای پشتیبانی از سیستم
• ۲۶.۷۵ میلیون دلار برای هزینه‌های اداری

البته بودجه خود ایستگاه‌های عمومی از ترکیبی از کمک‌های مردمی، بنیادها و شرکت‌ها تامین میشه. برای مثال، PBS و NPR به عنوان سازمان‌های عضو-محور، بخش کمی از درآمد کلشون رو مستقیما از منابع فدرال میگرفتن (به ترتیب ۱۶ و ۱ درصد). بیشتر درآمد اونها از ایستگاه‌های عضو، درآمد پخش و خدمات، حمایت مالی شرکت‌ها و کمک‌های فردی بود. با این حال، بودجه CPB برای ایستگاه‌های کوچیک و روستایی اهمیت خیلی زیادی داشت.

ضربه اصلی به مناطق روستایی

گزارش‌های دولتی در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۲۵ نشون دادن که ایستگاه‌های رسانه عمومی در بازارهای کوچیکتر و روستایی وابستگی بیشتری به بودجه فدرال دارن.

• در سال ۲۰۲۳، ۴۵ درصد از بودجه CPB به ایستگاه‌های روستایی رسید.
• کمک‌های مالی CPB برای حداقل نیمی از ایستگاه‌های روستایی، ۲۵ درصد یا بیشتر از درآمدشون رو تشکیل میداد و برای بعضی‌ها حتی به بیش از ۵۰ درصد میرسید.
• رئیس NPR تخمین زده که ممکنه تا ۸۰ ایستگاه NPR در سال آینده تعطیل بشن.

این کاهش بودجه تاثیرهای مشخصی هم داشته. برای مثال، «رادیو تلویزیون عمومی می‌سی‌سی‌پی» تصمیم گرفته یک کانال استریم که ۲۴ ساعته برنامه‌های کودک مثل «کایو» و «محله دنیل ببر» پخش میکنه رو حذف کنه. سیستم رسانه عمومی ایالت «مین» با کاهش ۲.۵ میلیون دلاری بودجه (حدود ۱۲ درصد) روبرو شده. در «کودیاک، آلاسکا»، ایستگاه KMXT تخمین زده که این کاهش بودجه ۲۲ درصد از بودجه اونها رو کم میکنه؛ این ایستگاه‌ها در آلاسکا اغلب هشدارهای بلایای طبیعی مثل سونامی و فوران آتشفشان رو هم اعلام میکنن.

در آریزونا هم ایستگاه آریزونا PBS که بیش از ۲ میلیون دلار (۱۳ درصد بودجه) از CPB دریافت میکرد، با مشکل مواجه شده. ایستگاه KJZZ هم با کاهش ۷۳۲ هزار دلاری بودجه (۹ درصد بودجه) روبرو شده و دنبال جذب کمک‌های مردمیه.

علاوه بر این، ایستگاه‌های تلویزیون عمومی در «سیستم هشدار اضطراری» (EAS) که شامل هشدارهای امبر هم میشه، مشارکت دارن و CPB تنها دریافت‌کننده واجد شرایط بودجه برای «برنامه کمک هزینه سیستم هشدار نسل بعدی» بود.

ماجراهای سیاسی و مسیر قطع بودجه

تهدید به قطع بودجه CPB چیز جدیدی نبود و بیشتر از طرف جمهوری‌خواهانی مطرح میشد که معتقد بودن رسانه‌هایی مثل PBS و NPR گرایش‌های لیبرال دارن.
در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، شکایاتی مطرح شد که CPB داره یک دستور کار محافظه‌کارانه رو پیش میبره. «کنت تاملینسون»، رئیس هیئت مدیره وقت، یک همکار محافظه‌کار رو مامور کرد تا گزارشی در مورد سوگیری برنامه «NOW with Bill Moyers» در PBS تهیه کنه. یک گزارش بازرس کل بعدا نشون داد که تاملینسون با استفاده از «آزمون‌های سیاسی» برای استخدام مدیرعامل، قوانین رو نقض کرده و در نهایت از سمتش استعفا داد.

روند اخیر که به قطع کامل بودجه منجر شد، از سال ۲۰۲۳ شروع شد. در اول ماه مه ۲۰۲۵، رئیس جمهور دونالد ترامپ یک فرمان اجرایی با عنوان «پایان دادن به یارانه مالیات‌دهندگان به رسانه‌های مغرض» امضا کرد. در این فرمان گفته شده بود که بودجه دولتی برای رسانه‌های خبری «هم منسوخ و غیرضروریه و هم به استقلال روزنامه‌نگاری آسیب میزنه». در مقابل، مدیران CPB، PBS و NPR این فرمان رو غیرقانونی دونستن و NPR و PBS علیه دولت ترامپ شکایت کردن.

در ۳ ژوئن، رئیس جمهور ترامپ از کنگره خواست تا لایحه‌ای برای پس گرفتن بودجه تخصیص داده شده به CPB تصویب کنه. این لایحه که شامل لغو حدود ۱.۱ میلیارد دلار بودجه برای رسانه‌های عمومی بود، در نهایت با رای‌گیری‌های نزدیک در مجلس نمایندگان (۲۱۴ به ۲۱۲) و سنا (۵۱ به ۴۸) تصویب و در ۲۴ ژوئیه توسط رئیس جمهور ترامپ امضا و به قانون تبدیل شد.

سیاستمداران هم نظرات متفاوتی داشتن. جمهوری‌خواهان مثل نماینده «ایب حماده» از آریزونا از این اقدام برای حذف «هزینه‌های بیهوده» حمایت کردن. در مقابل، دموکرات‌ها مثل سناتور «مارک کلی» گفتن که این کار «یک ضربه محکم به جوامع روستاییه» و به خصوص برای زمین‌های قبایل که دسترسی به اینترنت ضعیفه، حیاتیه. منتقدان همچنین اشاره کردن که بودجه CPB کمتر از ۰.۰۱ درصد از کل بودجه فدرال امریکا رو تشکیل میداد.

تاثیر روی برنامه‌های معروف

CPB به طور مستقیم در تولید برنامه‌های مشهوری نقش داشته که خیلی‌ها باهاشون خاطره دارن.

• «سسمی استریت» (Sesame Street): اولین قسمتش در سال ۱۹۶۹ پخش شد. این برنامه توسط متخصصان آموزشی و روانشناسان کودک طراحی شده بود تا به بچه‌های کم‌درآمد و اقلیت‌های ۲ تا ۵ ساله کمک کنه تا برای ورود به مدرسه آماده‌تر باشن. یک مطالعه معروف نشون داد بچه‌هایی که این برنامه رو میدیدن، ۱۴ درصد بیشتر احتمال داشت که در مقاطع راهنمایی و دبیرستان در پایه تحصیلی مناسب سنشون باشن.
• «پیدا کردن ریشه‌هایت» (Finding Your Roots): این برنامه که توسط پروفسور هنری لوئیس گیتس جونیور ساخته شده، شجره‌نامه افراد مشهور رو دنبال میکنه. این برنامه پربیننده‌ترین برنامه PBS در تلویزیون خطی و پربیننده‌ترین برنامه غیردرام در پلتفرم‌های دیجیتاله. به گفته گیتس، این برنامه دو پیام مهم داره: «امریکا یک ملت از مهاجرانه» و «همه ما در سطح ژنوم ۹۹.۹۹ درصد شبیه هم هستیم».
• مستندهای کن برنز (Ken Burns): مستندساز معروفی که آثاری مثل «جنگ داخلی»، «بیسبال» و «جنگ ویتنام» رو ساخته، گفته که CPB حدود ۲۰ درصد از بودجه فیلم‌هاش رو تامین میکرد. اون گفت که خودش میتونه این کمبود رو جبران کنه، اما پروژه‌هایی که ۵۰ تا ۷۵ درصد بودجه‌شون از این سازمان میاد، نمیتونن.

واکنش‌ها و نظر مردم

خبر تعطیلی CPB با «شوک و ناراحتی» در سیستم رسانه‌های عمومی همراه بود. بعضی ایستگاه‌ها مثل WQED در پیتسبورگ شروع به اخراج ۳۵ درصد از کارکنانشون کردن. در مقابل، ایستگاه‌های دیگه‌ای مثل KUOW در سیاتل، با افزایش چشمگیر کمک‌های مالی از طرف مردم روبرو شدن.

کاترین ماهر، مدیرعامل NPR، گفت که «اثرات موجی این تعطیلی در هر سازمان رسانه عمومی و مهمتر از اون، در هر جامعه‌ای در سراسر کشور که به پخش عمومی متکیه، احساس خواهد شد». NPR متعهد شده که ۸ میلیون دلار از بودجه خودش رو برای کمک به ایستگاه‌های محلی در بحران اختصاص بده.

با وجود بحث‌های سیاسی در واشنگتن، نظرسنجی‌ها نشون میدن که بیشتر امریکایی‌ها همچنان از رسانه‌های عمومی حمایت میکنن. یک نظرسنجی هریس در ماه گذشته نشون داد که ۶۶ درصد از امریکایی‌ها، از جمله ۵۸ درصد از جمهوری‌خواهان، از بودجه فدرال برای رادیو عمومی حمایت میکنن. نظرسنجی‌های YouGov و Pew Research Center هم در سال ۲۰۲۵ به طور مداوم نشون دادن که اکثریت امریکایی‌ها از ادامه بودجه فدرال برای PBS و NPR حمایت میکنن. علاوه بر این، PBS از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۱ به طور مداوم به عنوان قابل اعتمادترین نهاد در مقایسه با تلویزیون‌های تجاری، روزنامه‌ها و سرویس‌های استریم رتبه‌بندی شده بود.