این روزا شاید اصطلاح «آورا فارمینگ» یا Aura Farming بیشتر به گوشت خورده باشه. این اصطلاح بیشتر بین نسل زد و آلفا استفاده میشه و به زبان ساده، یعنی کاری کنی که یک هاله یا «آورا»ی خاص و باحال دور خودت بسازی. این کار میتونه از طریق انجام کارهای خفن، مرموز بودن یا حتی یه ژست ساده باشه.
شاید معروف‌ترین مثال این روزهای آورا فارمینگ، ویدیوی وایرال شده یک پسر بچه اهل اندونزی باشه که روی نوک یک قایق مسابقه‌ای در حال حرکت، با عینک آفتابی میرقصه. این رقص که خیلی هم راحت به نظر میاد، توسط خیلی از ورزشکارای معروف دنیا مثل تراویس کلسی (بازیکن فوتبال آمریکایی)، الکس آلبون (راننده فرمول یک) و حتی تیم فوتبال پاری سن ژرمن تقلید شده.
پسر قایق‌سوار و رقص معروفش
پشت این ویدیوی معروف، یک پسر یازده ساله به اسم «رایان آرکان دیخا» قرار داره. اون به بی‌بی‌سی گفته که این رقص کاملا یهویی و بدون برنامه قبلی به ذهنش رسیده. رایان که کلاس پنجمه، توی مسابقه ملی قایق‌رانی سنتی اندونزی به اسم «پاچو جالور» شرکت کرده بود. توی این مسابقه، به رقصنده‌ای که روی نوک قایق میایسته تا به خدمه انرژی بده، «توگاک لوان» میگن.
توی ویدیو، رایان با لباس سنتی «تلوک بلانگا» و سربند مالایی روی نوک قایق پرسرعتی که حداقل یازده نفر دارن پارو میزنن، ایستاده. اون بدون اینکه حالت چهره‌اش تغییر زیادی بکنه، برای چپ و راست خودش بوس میفرسته و دست‌هاش رو به شکل موزون حرکت میده.
- توی یک حرکت، یه دستش رو تا سطح سینه جلو میاره و دست دیگه‌اش رو از زیر رد میکنه.
- بعدش هر دو دستش رو مشت میکنه و مثل چرخ میچرخونه.
- توی یه حرکت دیگه، یه دستش رو به جلو و دست دیگه‌اش رو به عقب میکشه و یه ژست متعادل میگیره.
ویدیوهای این رقص با هشتگ‌هایی مثل «aura farming kid on boat» میلیون‌ها بار توی تیک‌تاک دیده شده و خود رایان هم یه لقب گرفته: «دِ ریپر» (The Reaper). یکی از کامنت‌هایی که ۱.۱ میلیون لایک گرفته میگه: «بهش میگن ریپر چون هیچوقت نمیبازه».
حتی تیم‌های ورزشی هم به این موضوع توجه کردن. باشگاه پاری سن ژرمن یه ویدیو از تلاش بازیکناش برای اجرای این رقص منتشر کرد و نوشت: «آورای اون تا پاریس هم رسید». این ویدیو توی ده روز بیشتر از ۷ میلیون بار دیده شد. تراویس کلسی، دوست پسر تیلور سوییفت، هم نسخه خودش رو منتشر کرد که بیشتر از ۱۴ میلیون بازدید گرفت.
وزیر فرهنگ اندونزی، فضلی زون، در مراسمی برای تقدیر از رایان گفت: «رقصیدن روی نوک قایق کار آسونی نیست. حفظ تعادل به عنوان رقصنده‌ای که به تیم انگیزه میده واقعا ساده نیست. شاید برای همینه که بچه‌ها رو به جای بزرگسالا انتخاب میکنن، چون راحت‌تر تعادلشون رو حفظ میکنن».
مادر رایان، رانی ریداواتی، هم نگرانی‌های خودش رو داره و میگه: «نگرانی اصلی اینه که ممکنه بیفته. البته اون شناگر خوبیه، ولی گاهی نگرانم که اگه یهو بیفته، پاروها بهش بخورن. هرچند اگه بیفته، تیم نجات اونجا حاضره».
با اینکه رایان هیچکدوم از سلبریتی‌هایی که رقصش رو تقلید کردن نمیشناسه، ولی خودش داره توی کشورش به یه چهره معروف تبدیل میشه. هفته پیش به عنوان سفیر فرهنگی استان ریاو انتخاب شد و برای مصاحبه با تلویزیون ملی و دیدار با وزرای فرهنگ و گردشگری به پایتخت، جاکارتا، دعوت شد. خودش میگه از اینکه رقصش جهانی شده «خوشحاله» و دوستاش هر وقت میبیننش بهش میگن «تو وایرال شدی». با اینکه آرزوش اینه که افسر پلیس بشه، یه توصیه برای بقیه داره: «سالم بمونید دوستان، تا بتونید مثل من بشید».
خب، حالا اصلا «آورا فارمینگ» یعنی چی؟
این اصطلاح از ترکیب دنیای بازی‌های ویدیویی، انیمه و تیک‌تاک به وجود اومده.
- آورا (Aura): همون کاریزما یا جذابیت خاص یه فرده.
- فارمینگ (Farming): این کلمه از دنیای بازی‌های ویدیویی میاد. توی بازی‌هایی مثل
World of WarcraftیاFortnite، «فارم کردن» یعنی ساعت‌ها یه کار تکراری رو انجام بدی تا تجربه، پول یا آیتم به دست بیاری.
پس آورا فارمینگ یعنی جمع کردن امتیازهای باحال بودن. مثلا وقتی تیموتی شالامه نقش پل آتریدیس رو توی فیلم Dune بازی میکنه و با اون نگاه‌های جدی و لباس‌های خاص، برای ارتشش سخنرانی میکنه و خودش رو امپراتور معرفی میکنه، در واقع داره آورا فارمینگ میکنه. این کار میتونه با انجام کارهای خفن هم اتفاق بیفته؛ مثلا وقتی بولینگ بازی میکنی و استرایک میزنی، یا زباله‌ای رو بی‌نقص از فاصله ۵ متری توی سطل میندازی.
توی دنیای بازی هم همینطوره. بعضی از گیمرها مثل بازیکن‌های Elden Ring با انجام حرکات نمایشی خفن یا ایستادن جلوی یه منظره باحال با بهترین تجهیزاتشون، برای بیننده‌هاشون «آورا فارم» میکنن.
آورا فارمینگ تو دنیای واقعی چجوریه؟
بله، توی دنیای واقعی هم میشه آورا فارم کرد. مثلا وقتی توی خیابون اصلی دانشگاه دستات رو توی جیبت میکنی و بدون گرفتن فرمون دوچرخه‌سواری میکنی. یا مثلا تظاهر کنی اونقدر معروفی که همه ازت امضا میخوان. یه نمونه‌اش این بود که یه نفر روز انتخابات استرالیا، از کنار حوزه‌های رای‌گیری رد میشد و برگه‌های رای رو طوری امضا میکرد که انگار یه سلبریتیه.
مرز باریک بین باحال بودن و خز بودن
نکته مهم اینه که بین آورا فارمینگ توی بازی و دنیای واقعی یه تفاوت بزرگ وجود داره: توی دنیای واقعی، این ریسک هست که مسخره بشی.
هر جا که باحال بودن هست، خز بودن هم وجود داره. این دوتا، دو روی یک سکه هستن. اگه زیادی برای آورا فارمینگ تلاش کنی، نتیجه عکس میده و دیگه باحال نیست.
برای همین اگه کسی بهت گفت «داری آورا فارمینگ میکنی»، باید به لحنش دقت کنی. اگه لحنش اتهام‌آمیز باشه یا بخنده، یعنی داره مسخره‌ات میکنه. ولی اگه با شگفتی این رو بگه، یعنی واقعا تحت تاثیر حضور و آورای تو قرار گرفته.
برای اینکه بهتر جا بیفته، این مثال رو در نظر بگیر: وقتی «کلویی سونی» توی یه مهمونی هفته مد نیویورک روی پیست رقص سیگار میکشه، این یه مدل باحال از آورا فارمینگه. اما اگه دوستت بلافاصله بعد از اون یه سیگار روشن کنه و بهتون بگن اینجا سیگار کشیدن ممنوعه، این میشه یه مدل خز از آورا فارمینگ. جالبه بدونی که حتی تعریف کردن همین داستان هم خودش نوعی آورا فارمینگه.
دیدگاهتان را بنویسید