راهنمای جامع کار و استخدام در سریلانکا

شناخت اولیه از فضای کاری سریلانکا

اگه قصد داری تو سریلانکا یه کسب و کار راه بندازی یا اونجا مشغول به کار بشی، اولین قدم اینه که با قوانین کار و فضای منحصر به فردش آشنا بشی تا از اشتباهات پرهزینه جلوگیری کنی. این راهنما بهت کمک میکنه تا با جزئیات استخدام، پرداخت حقوق و رعایت قوانین تو این کشور آشنا بشی. از کمک هزینه بازنشستگی (EPF) گرفته تا تفاوت‌های فرهنگی، هرچیزی که برای ساختن یه تیم موفق تو این بازار در حال توسعه جنوب آسیا لازمه رو اینجا پیدا میکنی.

قوانین استخدامی

سریلانکا قوانین و مقررات استخدامی مشخصی داره. جالبه بدونی که حتی قراردادهای کاری شفاهی هم از نظر قانونی معتبر شناخته میشن، اما استاندارد اصلی، قراردادهای کتبی هستن. این قراردادهای کتبی یه چارچوب شفاف برای کارفرما و کارمند ایجاد میکنن و مطمئن میشن که همه چیز در مورد مزایا و شرایط کاری از اول روشنه.

تنوع نیروی کار

یکی از ویژگی‌های جالب سریلانکا، نیروی کار چند زبانه‌اشه. مردم اونجا به زبان‌های انگلیسی، سینهالی و تامیل مسلط هستن. زبان انگلیسی به طور گسترده‌ای در محیط‌های کاری و تجاری استفاده میشه. این تنوع زبانی میتونه برای شرکت‌های بین‌المللی یه مزیت بزرگ باشه، اما در عین حال نیازمند اینه که به استراتژی‌های ارتباطی و حساسیت‌های فرهنگی در محیط کار توجه ویژه‌ای بشه.

ساختار سلسله مراتبی

مثل خیلی از کشورهای آسیایی، کسب و کارها در سریلانکا یه ساختار سلسله مراتبی دارن. این یعنی خطوط گزارش‌دهی کاملا مشخصه و مدیران ارشد قدرت تصمیم‌گیری بالایی دارن. احترام به مقام بالاتر عمیقا در فرهنگ کاری اونجا ریشه داره. این ساختار سنتی باعث میشه که موقع پیاده‌سازی روش‌های مدیریتی مدرن، نیاز به دقت و ملاحظه بیشتری باشه.

سه راه اصلی برای استخدام در سریلانكا

اگه یه شرکت خارجی بخواد تو سریلانکا نیرو استخدام کنه، معمولا سه تا راه اصلی پیش رو داره. هرکدوم از این راه‌ها مزایا و معایب خودشون رو دارن و بسته به برنامه‌های بلندمدت یا کوتاه‌مدت شرکت، یکی از اونها انتخاب میشه.

۱. استخدام مستقیم از طریق ثبت شرکت محلی (Via local entity)

این روش یعنی شرکت خارجی بیاد و به صورت قانونی یه شعبه یا شرکت محلی تو سریلانکا ثبت کنه. با این کار، شرکت کنترل کامل روی فرآیند استخدام داره و کارمندها رو مستقیما تحت قوانین کار سریلانکا استخدام میکنه. این گزینه برای شرکت‌هایی که قصد حضور بلندمدت تو این کشور رو دارن، ایده‌آل به نظر میرسه.

مزایا:

• کنترل کامل روی سیاست‌های منابع انسانی، روابط با کارمندها و فرهنگ شرکت.
• توانایی سفارشی کردن بسته‌های حقوق و مزایا برای کارمندها.

معایب:

• فرآیند ثبت شرکت زمان‌بره و نیاز به سر و کله زدن با چندین سازمان دولتی داره.
• نیاز به سرمایه اولیه قابل توجهی برای راه‌اندازی، هزینه‌های قانونی و اجاره دفتر کار داره.
• بار اداری سنگینی مثل مدیریت حقوق و دستمزد، مالیات و رعایت قوانین روی دوش شرکت میفته.

۲. استخدام از طریق کارفرمای رسمی یا EOR (Via an Employer of Record)

یه راه خیلی سریع‌تر و ساده‌تر، استفاده از شرکت‌های واسطه‌ای به اسم «کارفرمای رسمی» یا به اختصار EOR هست. این شرکت‌ها به صورت قانونی نقش کارفرمای نیروهای شما در سریلانکا رو بازی میکنن و تمام مسئولیت‌های مربوط به منابع انسانی و حقوق و دستمزد رو به عهده میگیرن. یعنی شرکت EOR تمام تعهدات کارفرما طبق قوانین سریلانکا، مثل پرداخت‌های قانونی مثل سهم بازنشستگی (EPF) و کسورات مالیاتی رو مدیریت میکنه. این روش به شرکت‌ها اجازه میده بدون اینکه نیاز باشه یه شرکت محلی ثبت کنن، استعدادهای سریلانکایی رو به سرعت استخدام کنن.

مزایا:

• ورود سریع به بازار با کمترین دردسر برای راه‌اندازی.
• شرکت EOR تمام کارهای مربوط به رعایت قوانین، حقوق و دستمزد و کارهای اداری رو انجام میده.
• ریسک‌های قانونی و نگرانی‌های مربوط به رعایت مقررات خیلی کمتر میشه.
• در مقایسه با ثبت شرکت، نیازی به سرمایه اولیه زیاد نداره.

معایب:

• کنترل مستقیم روی سیاست‌ها و شیوه‌های استخدامی کمتر میشه.
• هزینه‌های خدماتی که به شرکت EOR پرداخت میشه، به کل هزینه‌های استخدام اضافه میشه.
• انعطاف‌پذیری در طراحی بسته‌های مزایا ممکنه محدودتر باشه.

۳. کار به عنوان پیمانکار مستقل یا فریلنسر (Hiring contractors)

شرکت‌ها میتونن برای پروژه‌ها یا کارهای مشخص، با پیمانکارهای مستقل یا فریلنسرها در سریلانکا همکاری کنن. این افراد کارمند تمام وقت شرکت محسوب نمیشن.

مزایا:

• نیروی کار انعطاف‌پذیری که میشه بر اساس نیاز پروژه، تعدادشون رو کم و زیاد کرد.
• دسترسی به مهارت‌های تخصصی بدون نیاز به تعهدات بلندمدت.
• هزینه‌ها کمتره، چون کارفرما دیگه مجبور نیست مزایای اجباری و سهم‌های تامین اجتماعی رو پرداخت کنه.

معایب:

• ریسک طبقه‌بندی اشتباه نیروی کار طبق قوانین سریلانکا وجود داره. یعنی ممکنه دولت تشخیص بده که این فرد در اصل کارمند بوده نه پیمانکار، و شرکت رو جریمه کنه.
• کنترل کمتری روی فرآیندهای کاری و نتایج نهایی وجود داره.
• چالش‌های احتمالی در حفظ کیفیت ثابت و رعایت زمان‌بندی پروژه‌ها.
• ادغام کردن پیمانکارها در فرهنگ شرکت تقریبا غیرممکنه.

فرق بین کارمند و پیمانکار چیه؟

برای اینکه شرکت‌ها دچار اشتباه و جریمه نشن، خیلی مهمه که تفاوت بین یه کارمند تمام وقت و یه پیمانکار مستقل رو بدونن. جدول زیر این تفاوت‌ها رو به زبان ساده نشون میده:

ویژگی	کارمند (Employees)	پیمانکار (Contractors)
میزان کنترل	زیاد. کارفرما روی چگونگی و زمان انجام کار کنترل داره.	کم. پیمانکار روی نحوه انجام کارش استقلال بیشتری داره.
تعهد کاری	بلندمدت. معمولا برای یک دوره نامحدود استخدام میشه.	پروژه‌ای. برای یک کار یا پروژه مشخص و با زمان محدود.
مزایا	بله. شامل مزایایی مثل خدمات درمانی، بازنشستگی و مرخصی با حقوق میشه.	نه. پیمانکار مسئول مزایا و بیمه خودش هست.
هزینه برای کارفرما	بالاتر. شامل حقوق + مزایا + سهم‌های اجتماعی میشه.	پایین‌تر. فقط حق‌الزحمه بر اساس قرارداد پرداخت میشه.
زمان راه‌اندازی	طولانی‌تر. نیاز به قرارداد استخدامی و ثبت‌نام‌های قانونی داره.	سریع. معمولا با یک قرارداد ساده شروع به کار میکنه.
مسئولیت قانونی	مسئولیت با کارفرماست. کارفرما باید قوانین کار رو رعایت کنه.	مسئولیت با پیمانکاره. پیمانکار مسئول مالیات و بیمه خودش هست.

قوانین کار در سریلانکا چی میگن؟

قوانین کار سریلانکا خیلی جامع هستن و هدفشون حمایت از حقوق کارمندهاست. چند تا از مهم‌ترین این قوانین رو در ادامه بررسی میکنیم:

قانون کارمندان فروشگاه‌ها و ادارات (Shop and Office Employees Act)

این قانون یکی از پایه‌های اصلی قوانین کار در سریلانکا به حساب میاد و استانداردهای اساسی رو برای موارد زیر تعیین میکنه:

• ساعت کاری: هفته کاری استاندارد ۴۵ ساعت و حداکثر ۴۸ ساعت با احتساب اضافه‌کاریه.
• دستمزد: حداقل دستمزد ملی رو مشخص میکنه که بسته به صنعت و منطقه میتونه متفاوت باشه.
• حق مرخصی: یک سیستم جامع مرخصی شامل مرخصی سالانه، استعلاجی و مرخصی برای شرایط خاص رو در نظر میگیره.
• زمان استراحت: زمان‌های استراحت اجباری و روزهای تعطیلی هفتگی رو مشخص میکنه.

قانون کارخانه‌ها (Factories Ordinance)

این قانون بیشتر روی ایمنی و بهداشت محیط کار تمرکز داره و موارد زیر رو تنظیم میکنه:

• محیط کار: الزاماتی برای تهویه مناسب، روشنایی و بهداشت در محیط‌های کاری تعیین میکنه.
• اقدامات ایمنی: پروتکل‌های ایمنی اجباری و لزوم استفاده از تجهیزات حفاظتی رو مشخص میکنه.
• استانداردهای بهداشتی: بازرسی‌های بهداشتی منظم و حفظ شرایط کاری مناسب رو الزامی میکنه.

فرصت‌های برابر و مبارزه با تبعیض

قوانین کار سریلانکا هرگونه تبعیض در استخدام رو بر اساس موارد زیر ممنوع کرده:

• نژاد
• دین
• جنسیت
• ملیت
• سن
• گرایش جنسی
• ناتوانی جسمی
• عقاید سیاسی
• عضویت در اتحادیه‌های کارگری

قوانین تامین اجتماعی (Social Security Legislation)

هر کارفرمایی موظفه که قوانین کلیدی تامین اجتماعی رو رعایت کنه. این قوانین شامل موارد زیر هستن:

• پرداخت سهم EPF: این یک طرح پس‌انداز بازنشستگی اجباری برای کارمندان هست.
• پرداخت سهم ETF: این یک صندوق مزایای اضافی هست که مواردی مثل بیمه و وام رو پوشش میده.
• مزایای زایمان: حمایت‌های جامعی برای مادران در نظر گرفته شده که شامل مرخصی و تسهیلات در محیط کار میشه.

ریسک‌ها و چالش‌های قانونی برای شرکت‌ها

شرکت‌هایی که تو سریلانکا فعالیت میکنن، اگه با قوانین محلی آشنا نباشن ممکنه با ریسک‌ها و جریمه‌های سنگینی روبرو بشن. در ادامه چند تا از این ریسک‌های مهم رو بررسی میکنیم.

اشتباه در پرداخت‌های حقوق و دستمزد (Incorrect Payroll Contributions)

سیستم تامین اجتماعی سریلانکا شامل چندین نوع پرداختی با نرخ‌های متفاوته، مثل صندوق پس‌انداز کارمندان (EPF) و صندوق امانت کارمندان (ETF). اگه محاسبه کسورات و سهم‌های پرداختی به صورت دستی انجام بشه، احتمال خطا بالا میره. همچنین اگه نرم‌افزار حقوق و دستمزد با آخرین مقررات به‌روز نشده باشه یا برای انواع مختلف کارمندان به درستی تنظیم نشده باشه، شرکت‌ها ممکنه دچار اشتباه بشن. کارفرماهایی که درک عمیقی از قوانین حقوق و دستمزد سریلانکا ندارن، بیشتر در معرض این اشتباهات هستن.

آشنا نبودن با قوانین استخدامی (Unfamiliar Employment Laws)

قوانین کار سریلانکا ممکنه اصلاح بشن و تغییر کنن. شرکت‌هایی که کارشناس منابع انسانی یا مشاور حقوقی متخصص در قوانین سریلانکا ندارن، ممکنه از این به‌روزرسانی‌ها بی‌خبر بمونن و ناخواسته قوانین رو نقض کنن.

درک قوانین و مقررات میتونه پیچیده باشه، به خصوص برای شرکت‌های خارجی. سختی در فهمیدن الزامات قانونی میتونه منجر به تفسیرهای اشتباه و عدم رعایت قوانین بشه. مثلا، مقررات سختگیرانه‌ای برای پرداخت دستمزد اضافه‌کاری در سریلانکا وجود داره که پرداخت ۱۵۰ درصد دستمزد عادی رو الزامی میکنه. تفسیر اشتباه این قوانین میتونه باعث بشه که حقوق کمتری برای ساعت‌های اضافه‌کاری به کارمندان پرداخت بشه.

اشتباه در طبقه‌بندی نیروی کار (Employee Misclassification)

بعضی از کارفرماها برای اینکه از پرداخت مزایا و هزینه‌های مربوط به کارمند تمام وقت فرار کنن، کارمندان تمام وقت رو به عنوان «پیمانکار» طبقه‌بندی میکنن. این کار غیرقانونیه و میتونه منجر به جریمه‌های سنگین بشه.

گاهی اوقات مرز بین کارمند و پیمانکار خیلی باریکه. شرکت‌ها ممکنه به خاطر اینکه درک درستی از تعاریف قانونی طبق قوانین سریلانکا ندارن، کارمندان رو به اشتباه طبقه‌بندی کنن.

ریسک ایجاد شعبه دائمی (Permanent Establishment Risk)

اگه یه شرکت خارجی حضور فیزیکی قابل توجهی در سریلانکا داشته باشه یا کارمندانی رو در این کشور استخدام کنه، ممکنه به عنوان «شعبه دائمی» (PE) در نظر گرفته بشه. این موضوع باعث میشه که اون شرکت در سریلانکا مشمول پرداخت مالیات بشه.

تشخیص اینکه چه چیزی یک شعبه دائمی محسوب میشه، میتونه پیچیده باشه. شرکت‌هایی که کارمندانی دارن که از راه دور در سریلانکا کار میکنن یا جلسات کاری در اونجا برگزار میکنن، ممکنه ناخواسته یک شعبه دائمی ایجاد کنن و با تعهدات مالیاتی روبرو بشن.

اتحادیه‌های کارگری در سریلانکا

اگه قصد فعالیت تجاری در سریلانکا رو داری، بهتره با اتحادیه‌های کارگری بزرگ این کشور که ممکنه روی فعالیت‌هات تاثیر بذارن، آشنا بشی. این اتحادیه‌ها نقش مهمی در شکل‌دهی به سیاست‌های کاری و حمایت از منافع کارگرها دارن.

مهم‌ترین اتحادیه‌ها:

• کنگره کارگران سیلان (CWC): این بزرگترین اتحادیه بخش مزارع در سریلانکاست و میلیون‌ها کارگر رو، به خصوص در صنعت چای، نمایندگی میکنه. این اتحادیه برای دستمزد بهتر، شرایط مسکن مناسب‌تر و رفاه کارگران در بخش مزارع تلاش میکنه.
• فدراسیون کار سیلان (CFL): یک فدراسیون مهمه که اتحادیه‌های مختلف از صنایع گوناگون رو دور هم جمع کرده. تمرکزش روی حفاظت از حقوق کارگران و بهبود شرایط کاری از طریق مذاکرات دسته‌جمعیه.
• اتحادیه تجاری سیلان (CMU): یکی از اتحادیه‌های اصلی که کارمندان بخش خصوصی در موسسات تجاری و صنعتی رو نمایندگی میکنه و روی حفاظت از حقوق کارگران و مذاکره برای شرایط استخدامی بهتر تمرکز داره.
• اتحادیه ملی کارگران (NUW): یکی دیگه از اتحادیه‌های مهم که حضور قدرتمندی در بخش مزارع داره و در کنار CWC برای دفاع از حقوق و رفاه کارگران مزارع فعالیت میکنه.

اتحادیه‌های بخش دولتی:

• انجمن پزشکان دولتی (GMOA): یک اتحادیه قدرتمند که متخصصان پزشکی بخش دولتی رو نمایندگی میکنه و برای بهبود سیستم بهداشت و درمان و حقوق پزشکان تلاش میکنه.
• اتحادیه معلمان سیلان (CTU): این اتحادیه نماینده معلمان مدارس دولتیه و برای منابع آموزشی بهتر و شرایط کاری مناسب‌تر کمپین برگزار میکنه.

فضای اتحادیه‌های کارگری در سریلانکا با وابستگی‌های سیاسی قوی و مشارکت فعال در گفتگوهای اجتماعی شناخته میشه. این اتحادیه‌ها نقش خیلی مهمی در جامعه کاری این کشور دارن.

هزینه استخدام یک نفر در سریلانکا چقدره؟

برای اینکه بدونی استخدام یه نیرو تو سریلانکا چقدر هزینه داره، باید چند تا مورد رو در نظر بگیری.

حداقل دستمزد از تاریخ ۱ مارس ۲۰۲۴، ماهانه ۲۱,۰۰۰ روپیه سریلانکا (LKR) تعیین شده. البته در یک گزارش دیگه عنوان شده که حداقل دستمزد از ۱۲,۵۰۰ روپیه به ۱۷,۵۰۰ روپیه افزایش پیدا کرده تا از افراد کم‌درآمد حمایت بشه. با این حال، باید بدونی که برای خیلی از مشاغل، به خصوص موقعیت‌های تخصصی، حقوق‌ها به طور قابل توجهی بالاتر از این مقداره تا شرکت‌ها بتونن استعدادهای برتر رو در بازار کار رقابتی سریلانکا جذب و نگهداری کنن.

اما این هزینه پایه، تمام تصویر رو نشون نمیده. کارفرماها باید هزینه‌های جانبی و پرداختی‌های اجباری رو هم در نظر بگیرن. مواردی مثل بیمه درمانی، کمک هزینه حمل و نقل و پاداش‌های سالانه میتونن هزینه کل استخدام رو به شدت افزایش بدن.

بنابراین، برای جذب و حفظ نیروهای باکیفیت، به خصوص برای موقعیت‌های شغلی تخصصی، معمولا لازمه حقوقی بالاتر از حداقل دستمزد پرداخت بشه. بسته‌های حقوقی باید متناسب با نقش شغلی، صلاحیت‌های فرد و استانداردهای اون صنعت طراحی بشن. علاوه بر پول، عوامل غیرمادی مثل امنیت شغلی، فرصت‌های پیشرفت شغلی و برنامه‌هایی برای تعادل بین کار و زندگی هم در جذب نیروهای باکیفیت خیلی مهم هستن.

جدول هزینه‌های کارفرما (علاوه بر حقوق)

کارفرماها در سریلانکا علاوه بر حقوقی که به کارمند میدن، موظف به پرداخت سهم‌های دیگه‌ای هم هستن که در جدول زیر میبینی:

شرح	نرخ
EPF (صندوق پس‌انداز کارمندان)	کارفرما ۱۲٪ از حقوق کارمند رو به عنوان پس‌انداز بازنشستگی به این صندوق واریز میکنه.
ETF (صندوق امانت کارمندان)	کارفرما ۳٪ از حقوق کارمند رو برای مزایای اضافی مثل بیمه عمر و وام مسکن به این صندوق واریز میکنه.
بیمه درمانی	نرخ‌ها متغیره و به پوشش بیمه بستگی داره، اما معمولا بین ۳ تا ۵ درصد حقوق هست.
پرداخت پاداش	پرداخت پاداش سالانه مرسومه و معمولا معادل یک ماه حقوق هست.
سایر مزایا	هزینه‌های اضافی میتونه شامل کمک هزینه حمل و نقل، یارانه غذا و سایر مزایا بر اساس استانداردهای صنعت باشه.

در مجموع، مالیات کارفرما در سریلانکا بین ۲۲.۷۵٪ تا ۲۵.۷۵٪ تخمین زده میشه.

نحوه پرداخت حقوق و مالیات

حالا که با هزینه‌ها آشنا شدیم، ببینیم شرکت‌های خارجی چطور حقوق کارمندهاشون رو پرداخت میکنن و مسئولیت‌های مالیاتی‌شون چیه.

پرداخت حقوق به کارمندها توسط شرکت‌های خارجی

شرکت‌های خارجی در سریلانکا معمولا حقوق کارمندانشون رو به روپیه سریلانکا (LKR)، که واحد پول محلیه، پرداخت میکنن. این رایج‌ترین و توصیه‌شده‌ترین روش برای اطمینان از انجام راحت تراکنش‌ها و جلوگیری از پیچیدگی‌هاست. روش‌های متداولی که شرکت‌های خارجی استفاده میکنن اینها هستن:

• انتقال الکترونیکی وجوه (EFT): این پرکاربردترین روشه. شرکت حقوق رو مستقیما به حساب بانکی کارمند در سریلانکا واریز میکنه. این روش کارآمد، امن و دارای سابقه پرداخت روشنه.
• انتقال بانکی محلی: شرکت‌هایی که در سریلانکا شعبه یا شرکت ثبت شده دارن، از بانک‌های سریلانکایی برای پردازش پرداخت‌های حقوق استفاده میکنن. این ساده‌ترین روش برای پرداخت‌های منظم حقوقه.
• حواله بین‌المللی (Wire Transfer): اگه کارمند حساب بانکی خارج از سریلانکا داشته باشه، میشه از این روش استفاده کرد. اما به دلیل هزینه‌های بالقوه مرتبط با انتقال‌های بین‌المللی و نرخ تبدیل ارز، معمولا کمتر ترجیح داده میشه.
• برون‌سپاری حقوق و دستمزد: شرکت‌های خارجی که در سریلانکا شخصیت حقوقی ندارن، ممکنه پرداخت حقوق و دستمزدشون رو به یک شرکت ارائه‌دهنده خدمات حقوق و دستمزد محلی یا یک سرویس EOR برون‌سپاری کنن. این شرکت‌ها کل فرآیند پرداخت رو مطابق با مقررات محلی انجام میدن.
• پلتفرم‌های پرداخت دیجیتال: برخی شرکت‌ها از پلتفرم‌های پرداخت دیجیتال مجاز استفاده میکنن که پرداخت‌های فرامرزی رو با رعایت مقررات بانکی محلی تسهیل میکنن.

پرداخت مالیات توسط کارفرما (How Employers Pay Taxes)

کارفرماها در سریلانکا مسئولیت مدیریت چندین تعهد مالیاتی رو برای اطمینان از رعایت مقررات ملی بر عهده دارن.

• مالیات بر درآمد کارمندان (PAYE): یکی از وظایف اصلی کارفرما، عمل به عنوان نماینده کسر مالیات بر اساس سیستم «پرداخت به محض کسب درآمد» یا PAYE هست. کارفرماها باید مالیات بر درآمد رو بر اساس جداول مالیاتی ارائه‌شده توسط «اداره درآمد داخلی» از حقوق کارمندان محاسبه و کسر کنن و مبالغ کسر شده رو تا پانزدهم ماه بعد به دولت پرداخت کنن.
• سهم‌های تامین اجتماعی: این یکی دیگه از مسئولیت‌های بزرگه. کارفرماها باید ۱۲٪ از حقوق هر کارمند رو به صندوق پس‌انداز کارمندان (EPF) و ۳٪ رو به صندوق امانت کارمندان (ETF) واریز کنن. این پرداخت‌ها باید تا دهم ماه بعد به صندوق‌های مربوطه انجام بشه.
• مالیات بر درآمد شرکت: این مالیات به سود شرکت تعلق میگیره و معمولا به صورت فصلی پرداخت میشه. برای تکمیل تعهدات مالیاتی، شرکت‌ها باید اظهارنامه مالیاتی سالانه و صورت‌های مالی حسابرسی‌شده رو هم ارائه بدن.
• سایر مالیات‌ها: بسته به فعالیت‌های تجاری، شرکت‌ها ممکنه با مالیات‌های اضافی روبرو بشن. کسب‌وکارهایی که از آستانه گردش مالی مشخصی فراتر برن، باید برای مالیات بر ارزش افزوده (VAT) ثبت‌نام کرده و اون رو با نرخ‌های مربوطه پرداخت کنن. حق تمبر هم برای معاملات خاصی مثل قراردادها و توافق‌نامه‌ها قابل پرداخته و معمولا در زمان انجام معامله تسویه میشه. مالیات‌های محلی هم ممکنه بسته به مکان و محدوده عملیاتی شرکت اعمال بشن.

برای شرکت‌ها خیلی مهمه که از تغییرات در مقررات مالیاتی مطلع باشن و سوابق دقیقی رو نگهداری کنن. بهشون توصیه میشه که از مشاوره مالیاتی حرفه‌ای استفاده کنن تا از محاسبات دقیق مطمئن بشن و مزایای مالیاتی احتمالی بر اساس صنعت یا مکانشون رو بررسی کنن.

همه چیز در مورد ویزا و مجوز کار

برای کار کردن در سریلانکا به عنوان یک فرد خارجی، گرفتن ویزا و مجوز کار الزامیه. بیایید با جزئیات این فرآیند آشنا بشیم.

چرا مجوز کار مهمه؟

هر فرد غیرشهروندی که قصد داره در حین اقامت در سریلانکا هر نوع کاری انجام بده، باید قبل از ورود به سریلانکا یک «ویزای ورود» (Entry Visa) و مجوز کار دریافت کنه. پس از ورود، فرد باید برای «ویزای اقامت برای کار» (Residence Visa for Employment) درخواست بده. خیلی مهمه که بدونید کار کردن با ویزای توریستی در سریلانکا غیرقانونیه و میتونه برای هم کارمند و هم کارفرما جریمه‌های مالی و حتی بازداشت به همراه داشته باشه.

یک نکته کلیدی: تغییر نوع ویزا پس از ورود به سریلانکا مجاز نیست. یعنی نمیتونید با ویزای توریستی وارد بشید و بعد اون رو به ویزای کاری تبدیل کنید.

انواع ویزا و مجوز کار در سریلانکا

سریلانکا انواع مختلفی از ویزاها رو برای خارجی‌ها ارائه میده. در ادامه به معرفی اونهایی که به کار مربوط میشن میپردازیم:

• ویزای اقامت برای کار (Residence Visa for Employment): این ویزای اصلی برای افراد حرفه‌ای و متخصصان خارجی هست که در سریلانکا کار میکنن. معمولا برای یک سال اعتبار داره و قابل تمدیده. این ویزا نیاز به حمایت مالی (اسپانسرشیپ) از طرف کارفرما داره و مخصوص همون کارفرما و همون موقعیت شغلیه.
• ویزای ورود (Entry Visa): این ویزای اولیه برای ورود اتباع خارجی به سریلانکا است. اگرچه این ویزا به خودی خود اجازه کار نمیده، اما برای درخواست‌های بعدی مجوز کار ضروریه.
• ویزای تجاری (Business Visa): این ویزا برای شرکت در جلسات، کنفرانس‌ها یا فعالیت‌های تجاری کوتاه‌مدت (کمتر از یک ماه) مناسبه و اجازه کار با حقوق رو نمیده.
• ویزای سرمایه‌گذاری (Investor Residence Visa): این ویزا برای اتباع خارجی هست که در سریلانکا سرمایه‌گذاری میکنن یا در فعالیت‌های تجاری تایید شده شرکت دارن.
• ویزای پروژه BOI: این یک ویزای ویژه برای کارمندان خارجی در پروژه‌های تایید شده توسط «هیئت سرمایه‌گذاری» (Board of Investment) سریلانکا است. این ویزا اغلب فرآیند سریع‌تری داره.
• ویزای کارمند سازمان مردم‌نهاد (NGO Worker Visa): این دسته از ویزا برای اتباع خارجی هست که با سازمان‌های غیردولتی ثبت شده در سریلانکا کار میکنن.
• ویزای مذهبی (Religious Worker Visa): این ویزای تخصصی برای پرسنل مذهبی و مبلغانی هست که با موسسات مذهبی ثبت شده در سریلانکا کار میکنن.

شرایط لازم برای گرفتن ویزای کاری

برای اینکه یک فرد خارجی بتونه برای ویزای کاری اقدام کنه، باید شرایط زیر رو داشته باشه:

• پیشنهاد شغلی معتبر: فرد باید یک پیشنهاد شغلی تایید شده از یک شرکت ثبت شده در سریلانکا داشته باشه.
• صلاحیت‌های مرتبط: متقاضی باید دارای تحصیلات و صلاحیت‌های حرفه‌ای لازم و مرتبط با اون موقعیت شغلی باشه.
• حمایت کارفرما: کارفرما باید درخواست ویزای کار رو حمایت (اسپانسر) کنه و ضرورت استخدام یک تبعه خارجی برای اون موقعیت رو نشون بده.
• نامه توصیه: بسته به بخش شغلی، ممکنه نامه‌ای از وزارتخانه مربوطه یا یک آژانس دولتی مورد نیاز باشه.

مراحل قدم به قدم گرفتن ویزای کاری

فرآیند درخواست ویزای کاری در سریلانکا میتونه پیچیده باشه و به صورت کلی شامل مراحل زیره:

1. مرحله اول: دریافت پیشنهاد شغلی: فرد خارجی باید اول یک پیشنهاد شغلی یا قرارداد کاری معتبر از یک کارفرما با حضور قانونی در سریلانکا دریافت کنه.
2. مرحله دوم: درخواست کارفرما برای تایید ویزای ورود: کارفرما در کلمبو برای تایید ویزای ورود کارمند خارجی به «اداره مهاجرت و اقامت» درخواست میده. در این مرحله، کارفرما باید به اداره مهاجرت اطلاع بده که کارمندش قصد داره برای ویزای کاری اقدام کنه.
3. مرحله سوم: صدور ویزای ورود: پس از تایید اداره مهاجرت، نزدیک‌ترین نمایندگی دیپلماتیک سریلانکا در کشور شما، ویزای ورود رو برای کارمند صادر میکنه.
4. مرحله چهارم: ورود به سریلانکا و درخواست ویزای اقامت: کارمند به سریلانکا سفر میکنه و قبل از انقضای ویزای ورودش، درخواست ویزای اقامت رو به همراه تمام مدارک پشتیبان به اداره مهاجرت و اقامت در کلمبو ارائه میده.
5. مرحله پنجم: تایید نهایی ویزای کاری: پس از تایید، گذرنامه کارمند با ویزای کاری مهر میشه و از اون به بعد اجازه شروع به کار داره.

این فرآیند معمولا بین یک تا دو ماه طول میکشه، اما این زمان میتونه بسته به عوامل مختلفی تغییر کنه.

هزینه‌ها و زمان‌بندی

• هزینه ویزا: هزینه درخواست ویزای اقامت حدود ۲۰,۰۰۰ روپیه سریلانکا (LKR) در سال هست. هزینه ویزای ورود متغیره و باید از نمایندگی دیپلماتیک سریلانکا در کشور خودتون سوال کنید.
• زمان پردازش: کل فرآیند میتونه بین ۴ تا ۶ هفته تا ۱ تا ۲ ماه طول بکشه. این زمان به کشور مبدا متقاضی، بخش صنعتی و کامل بودن مدارک بستگی داره. به همین دلیل بهتره که فرآیند درخواست رو خیلی زودتر شروع کنید.

تمدید ویزای کاری

مجوزهای کار در سریلانکا معمولا برای یک سال معتبر هستن و به صورت سالانه قابل تمدیدن. کارفرماها باید تاریخ انقضای مجوز کارمندان خارجی خودشون رو زیر نظر داشته باشن و فرآیند تمدید رو قبل از انقضای مجوز فعلی شروع کنن تا کارمند دچار مشکل نشه.

ویزای دیجیتال نومد (Digital Nomad Visa)

سریلانکا یه برنامه جدید برای ویزای دیجیتال نومد معرفی کرده تا کارگرهای از راه دور و فریلنسرها رو جذب کنه. این برنامه با هدف تقویت گردشگری و درآمد خارجی طراحی شده. با این حال، دولت هنوز این ویزا رو به طور رسمی در دسترس قرار نداده و جزئیات فرآیند درخواست اون هنوز مشخص نیست. وقتی این ویزا در دسترس قرار بگیره، دارندگانش میتونن برای کارفرمای خارج از کشور خودشون، از راه دور در سریلانکا کار کنن.

قرارداد کاری در سریلانکا

همونطور که گفته شد، داشتن یک قرارداد کتبی استاندارد اصلی در سریلانکاست. این قرارداد باید شامل موارد کلیدی زیر باشه تا همه چیز شفاف و قانونی باشه:

اطلاعات اصلی قرارداد:

• مشخصات کامل شرکت و کارمند
• تاریخ شروع به کار و مدت زمان قرارداد (اگه موقت باشه)
• جزئیات دوره آزمایشی
• عنوان شغلی و شرح وظایف
• حقوق پایه و برنامه زمان‌بندی پرداخت
• ساختار پاداش و طرح‌های تشویقی
• اشاره به پرداخت سهم‌های EPF و ETF
• ساعات کاری و نرخ اضافه‌کاری
• حق مرخصی‌ها
• بیمه درمانی و سایر مزایا
• شرایط دوره اطلاع‌رسانی برای فسخ قرارداد (Notice Period)

بندهای تکمیلی که میشه اضافه کرد:

• بندهای مربوط به محرمانگی اطلاعات و مالکیت فکری
• محدودیت‌های عدم رقابت (در صورت لزوم)
• شرایط و رویه‌های فسخ قرارداد
• فرآیند حل اختلاف
• بیانیه‌ای مبنی بر اینکه قوانین سریلانکا بر قرارداد حاکمه
• محل امضای هر دو طرف

ساعت کاری و مرخصی‌ها

قوانین کار سریلانکا مقررات روشنی در مورد ساعت کاری و انواع مرخصی داره که در ادامه بهشون میپردازیم.

ساعت کاری استاندارد و اضافه‌کاری

• هفته کاری استاندارد: هفته کاری قانونی ۴۵ ساعت هست و حداکثر تا ۴۸ ساعت مجازه.
• اضافه‌کاری: کار اضافه‌کاری به ۱۲ ساعت در هفته محدود شده و باید با نرخ ۱۵۰٪ (یک و نیم برابر) دستمزد ساعتی عادی پرداخت بشه. شرکت‌ها موظف به نگهداری سوابق دقیق ساعات اضافه‌کاری و اطمینان از پرداخت صحیح اون هستن.
• زمان استراحت: کارمندان به ازای هر هشت ساعت کار، حق یک ساعت استراحت دارن تا در طول روز کاری استراحت کافی داشته باشن.

تعادل بین کار و زندگی (Work-life Balance)

این روزها خیلی از شرکت‌ها در سریلانکا دارن به سمت ابتکاراتی برای بهبود تعادل بین کار و زندگی حرکت میکنن:

• اجرای ساعات کاری انعطاف‌پذیر برای بهبود این تعادل.
• گزینه‌های کار از راه دور که به خصوص بعد از تغییرات جهانی اخیر، رایج‌تر شدن.
• تاکید فزاینده‌ای بر حفظ ساعات کاری مناسب و جلوگیری از اضافه‌کاری بیش از حد وجود داره.

مرخصی‌ها و تعطیلات

• مرخصی سالانه با حقوق: کارمندان حق ۱۴ روز مرخصی سالانه با حقوق در سال رو دارن. در خیلی از شرکت‌ها، این مقدار با افزایش سال‌های خدمت بیشتر میشه. این مرخصی باید از قبل توسط کارفرما تایید بشه.
• مرخصی استعلاجی: کارمندان معمولا ۷ روز مرخصی استعلاجی با حقوق در سال دریافت میکنن. معمولا برای گرفتن این مرخصی، ارائه گواهی پزشکی الزامیه. بعضی شرکت‌ها مزایای مرخصی استعلاجی بیشتری ارائه میدن و برای بیماری‌های جدی، مرخصی پزشکی طولانی‌تری هم در دسترسه.
• مرخصی زایمان: کارمندان خانم برای دو فرزند اول حق ۱۲ هفته مرخصی زایمان و برای فرزندان بعدی ۶ هفته مرخصی دارن.
• سایر مرخصی‌ها: کارفرماها باید برای مواردی مثل معاینات پزشکی، رای‌گیری، خدمت سربازی و آزمون‌های زبان به کارمندان مرخصی بدن.
• تعطیلات رسمی: سریلانکا حدود ۲۵ روز تعطیل رسمی در سال داره. یکی از تعطیلات مهم «روزهای پویا» (Poya Days) هست که ۱۲ روز در سال و در روزهای کامل شدن ماه در تقویم قمری سریلانکا اتفاق میفته و تاریخ دقیقش متغیره. تعطیلات مهم دیگه شامل سال نوی سینهالی و تامیل، روز کارگر، روز استقلال، وساک، دیپوالی، کریسمس و اعیاد اسلامی میشه.

مزایایی که به کارمندها تعلق میگیره

در سریلانکا، کارمندها از مجموعه‌ای از مزایای اجباری و اضافی برخوردارن که شرکت‌ها اونها رو ارائه میدن.

مزایای اجباری (که کارفرما موظف به پرداخت سهمشه)

• صندوق پس‌انداز کارمندان (EPF): کارمند ۸٪ و کارفرما ۱۲٪ از حقوق رو به این صندوق واریز میکنن.
• صندوق امانت کارمندان (ETF): کارفرما ۳٪ از حقوق کارمند رو به این صندوق واریز میکنه.
• بیمه جبران خسارت کارگران: برای حوادث ناشی از کار.
• پرداخت پاداش پایان خدمت (Gratuity): طبق قانون، به کارمندانی که بیش از پنج سال سابقه کار مداوم دارن، تعلق میگیره.
• مزایای تامین اجتماعی.

مزایای اضافی (که خیلی از کارفرماها ارائه میدن)

• مرخصی سالانه
• مرخصی استعلاجی
• مرخصی زایمان
• مرخصی پدری
• پرداخت مساعده برای جشنواره‌ها
• پاداش‌های سالانه

کمک هزینه‌ها (Allowances)

• کمک هزینه حمل و نقل
• کمک هزینه غذا
• کمک هزینه مسکن
• کمک هزینه تلفن همراه
• کمک هزینه جشنواره

مزایای شرکتی (Company Benefits)

• بیمه درمانی خصوصی
• بیمه عمر
• فرصت‌های توسعه حرفه‌ای
• طرح‌های بازنشستگی تکمیلی
• پاداش‌های عملکرد

ابتکارات تعادل بین کار و زندگی

• ساعات کاری انعطاف‌پذیر
• گزینه‌های کار از راه دور
• برنامه‌های سلامتی
• رویدادها و فعالیت‌های اجتماعی

شروع به کار و پایان کار

فرآیندهای ورود یک نیروی جدید به شرکت (Onboarding) و خروج اون (Offboarding) در سریلانکا باید طبق اصول مشخصی انجام بشه تا همه‌چیز قانونی و روان پیش بره.

مراحل شروع به کار یک نیروی جدید (Onboarding)

قبل از روز اول:

• یک قرارداد استخدامی جامع آماده کنید که در اون شرایط، مزایا و جزئیات EPF/ETF مشخص شده باشه.
• کارمند رو برای پرداخت‌های قانونی در سازمان‌های مربوطه ثبت‌نام کنید.
• پردازش حقوق و دستمزد رو تنظیم کنید تا از صحت حقوق و کسورات مطمئن بشید.
• اگه نیروی خارجی استخدام میکنید، مجوزهای کاری لازم رو ترتیب بدید.

در روز اول:

• یک جلسه معارفه برگزار کنید و در مورد سیاست‌های شرکت و قوانین کار سریلانکا توضیح بدید.
• کارمند رو به تیم و مدیر مستقیمش معرفی کنید.
• فضای کاری و دسترسی‌های سیستمی رو در اختیارش قرار بدید.
• رویه‌های کلیدی شرکت و پروتکل‌های ایمنی رو مرور کنید.

در هفته اول:

• آموزش‌های مخصوص شغل و شرح وظایف رو ارائه بدید.
• انتظارات عملکردی و فرآیندهای ارزیابی رو توضیح بدید.
• جزئیات مزایای موجود، از جمله سیاست‌های مرخصی و پوشش بیمه رو شرح بدید.
• کارمند رو با فرهنگ کاری محلی و شیوه‌های ارتباطی آشنا کنید.

بعد از هفته اول:

• جلسات بازخورد منظم رو در طول دوره آزمایشی برنامه‌ریزی کنید.
• کارمند رو در فعالیت‌های تیمی و فرهنگی شرکت ادغام کنید.
• فرصت‌های آموزشی و توسعه مداوم رو فراهم کنید.
• مطمئن بشید که تمام الزامات مستندسازی رعایت شده.
• برای کارمندان خارجی، از سازگاری فرهنگی‌شون حمایت کنید.

مراحل پایان همکاری با یک نیرو (Offboarding)

برای اینکه فرآیند پایان همکاری با یک نیرو به صورت قانونی و بدون دردسر انجام بشه، باید این مراحل رو دنبال کنید:

• دوره اطلاع‌رسانی (Notice Period): دوره اطلاع‌رسانی اجباری قبل از فسخ قرارداد رو رعایت کنید. این دوره بسته به طول مدت خدمت، معمولا بین یک تا سه ماه متغیره.
• حق سنوات (Severance Pay): در صورت لزوم، حق سنوات قانونی رو پرداخت کنید. طبق قوانین سریلانکا، کارمندانی که پنج سال یا بیشتر سابقه کار مداوم دارن، مستحق دریافت این مبلغ هستن.
• تعدیل نیرو (Redundancy): اگه فسخ قرارداد به دلیل تعدیل نیرو باشه، باید غرامت تعدیل رو طبق قانون مربوطه پرداخت کنید. این مرحله اضافی فقط در موارد تعدیل نیرو اعمال میشه.
• مشاوره: قبل از اجرای هرگونه تعدیل نیروی گسترده، با کارمندان یا نمایندگانشون مشورت کنید. ارتباطات باز در این مرحله خیلی مهمه.
• مستندسازی: سوابق واضح و جامعی رو نگهداری کنید. این سوابق باید شامل دلایل فسخ، اخطارهای داده شده و هرگونه توافق با کارمند باشه.
• مصاحبه خروج: مصاحبه‌های خروج رو برای جمع‌آوری بازخوردهای ارزشمند از کارمندانی که در حال ترک شرکت هستن و برای اطمینان از تحویل روان مسئولیت‌ها، انجام بدید.
• لغو ویزا و مجوز کار: اگه کارمندی که قراردادش فسخ شده خارجیه، مطمئن بشید که ویزا و مجوز کارش طبق قوانین مهاجرت سریلانکا به درستی لغو میشه.

نقش شرکت‌های EOR در استخدام

همونطور که قبلا اشاره شد، یکی از راه‌های ساده برای استخدام در سریلانکا، استفاده از شرکت‌های «کارفرمای رسمی» یا EOR هست. این شرکت‌ها میتونن فرآیند پیچیده استخدام بین‌المللی رو خیلی ساده کنن.

EOR چیه و چیکار میکنه؟

EOR یک شرکت تخصصی هست که به عنوان کارفرمای قانونی برای کارمندان یک شرکت دیگه عمل میکنه و کارهایی مثل حقوق و دستمزد، مالیات و سایر وظایف منابع انسانی رو انجام میده. این به یک شرکت اجازه میده تا مثلا در سریلانکا نیرو استخدام کنه، بدون اینکه نیازی به راه‌اندازی یک شعبه محلی داشته باشه. EOR مسئولیت قانونی رعایت قوانین و مقررات کار سریلانکا رو بر عهده میگیره.

شرکت‌هایی مثل Papaya Global، Velocity Global، Remote و Playroll در این زمینه فعال هستن و پلتفرم‌های جامعی رو برای راه‌حل‌های استخدامی یکپارچه در سریلانکا ارائه میدن. اونها با انجام کارهای ضروری مثل تنظیم قراردادهای استخدامی، ثبت‌نام‌های EPF/ETF، محاسبات حقوق و دستمزد و رعایت قوانین مالیاتی، به شما اجازه میدن تا روی عملیات اصلی و تیم‌سازی در سریلانکا تمرکز کنید.

چطور EOR ها به رعایت قوانین کار کمک میکنن؟

1. به عهده گرفتن مسئولیت‌های کارفرما: یک EOR نقش کارفرمای قانونی رو به عهده میگیره و تمام تعهدات مربوط به کارفرما طبق قوانین سریلانکا رو انجام میده. این شامل پردازش حقوق و دستمزد، مالیات و تامین اجتماعی و مدیریت مزایا میشه.
2. تخصص در قوانین محلی: شرکت‌های EOR معتبر درک عمیقی از پیچیدگی‌های قوانین کار سریلانکا دارن و میتونن شما رو در مورد انطباق قراردادهای استخدامی، مدیریت مرخصی‌ها و فرآیندهای صحیح فسخ قرارداد راهنمایی کنن تا ریسک اختلافات قانونی به حداقل برسه.
3. کاهش بار اداری: با انجام این وظایف، EOR ها بار اداری شرکت شما رو به طور قابل توجهی کاهش میدن و به شما اجازه میدن روی فعالیت‌های اصلی کسب و کارتون تمرکز کنید.

چطور EOR ها از مالکیت فکری شرکت محافظت میکنن؟

در اقتصاد دانش‌محور امروز، حفاظت از اطلاعات محرمانه کسب‌وکار خیلی مهمه. EOR ها میتونن در این زمینه هم به شرکت‌ها کمک کنن:

• قراردادهای محرمانگی (NDA): EOR ها معمولا از کارمندان میخوان که به عنوان شرط استخدام، قراردادهای عدم افشای اطلاعات رو امضا کنن.
• کنترل دسترسی: EOR ها میتونن دسترسی کارمندان به داده‌ها و سیستم‌های حساس رو مدیریت کنن. این کار به جلوگیری از نشت تصادفی یا عمدی اطلاعات محرمانه کمک میکنه.
• تخصص در انطباق: EOR های معتبر درک قوی از مقررات محلی، از جمله مقررات مربوط به حفاظت از مالکیت فکری دارن و میتونن به کسب‌وکارها در مورد بهترین شیوه‌ها برای حفاظت از اطلاعات محرمانه در سریلانکا مشاوره بدن.