تخمین زمان مطالعه: حدود ۴۵ تا ۵۵ دقیقه
خلاصه‌ای از چیزهایی که قراره بخونی:
- فرق ویزای کار با مجوز کار چیه؟ اول از همه یاد میگیری که برای کار قانونی تو فیلیپین به دو تا چیز جدا نیاز داری: یکی ویزای کار که اداره مهاجرت میده و یکی مجوز کار که از اداره کار میگیری.
- چه نوع ویزاهایی وجود داره؟ با انواع مختلف ویزاها مثل ویزای ۹(g) که از همه معروف‌تره، ویزای موقت تجاری ۹(a)، ویزای سرمایه‌گذاری ۹(d) و مجوزهای خاص مثل AEP و PWP آشنا میشی.
- مراحل کار چطوریه؟ قدم به قدم بهت میگیم که برای گرفتن هر کدوم از این مدارک، از کجا باید شروع کنی، چه فرم‌هایی رو پر کنی و چه مسیری رو طی کنی.
- کارفرما چه نقشی داره؟ میفهمی که کارفرمای تو در فیلیپین چه وظایفی داره و چطوری باید ازت حمایت کنه تا بتونی ویزا بگیری.
- هزینه‌ها چقدره؟ یه دید کلی از هزینه‌هایی که برای گرفتن ویزا و مجوزها باید پرداخت کنی به دست میاری.
- چرا نباید بدون مجوز کار کنی؟ با ریسک‌ها و جریمه‌های سنگین کار غیرقانونی تو فیلیپین آشنا میشی تا حواست رو حسابی جمع کنی.
- سوال‌های پرتکرار: به کلی سوال که ممکنه تو ذهنت باشه، مثل مدت زمان صدور ویزا، شرایط بردن خانواده و ویزای دیجیتال نومد، جواب میدیم.
مقدمه‌ای بر کار در فیلیپین
اگه به فکر کار کردن یا انتقال شغلی به یه کشور جدید هستی، شاید اسم فیلیپین به گوشت خورده باشه. این کشور تو جنوب شرقی آسیا یه بازار رو به رشد داره و نیروی کارش به زبان انگلیسی مسلط هستن. همین موضوع باعث شده خیلی از شرکت‌ها و متخصص‌ها به فیلیپین به عنوان یه مقصد جذاب نگاه کنن. اما وقتی شما شهروند این کشور نباشی، باید یه مسیر قانونی و مشخصی رو برای گرفتن ویزا و مجوز کار طی کنی. این مسیر میتونه یه کم پیچیده باشه و جزئیات زیادی داره.
برای اینکه همه چیز قانونی پیش بره و با تاخیرهای پرهزینه مواجه نشی، خیلی مهمه که دقیقا بدونی به چه مدارکی نیاز داری و همه جزئیات رو درست انجام بدی. حتی یه اشتباه کوچیک تو فرایند گرفتن ویزا یا مجوز کار میتونه مشکلات طولانی‌مدتی رو هم برای تو و هم برای شرکتی که میخواد استخدامت کنه به وجود بیاره. به خاطر همین پیچیدگی‌ها، خیلی از شرکت‌ها ترجیح میدن از سرویس‌های واسطه‌ای به اسم «کارفرمای ثبت‌شده» یا EOR استفاده کنن تا این فرایند رو راحت‌تر و بدون دردسر پیش ببرن.
تو این مقاله قراره خیلی خودمونی و شفاف، انواع ویزاهای کاری موجود تو فیلیپین، نحوه درخواست دادنشون، نکاتی که باید در نظر بگیری و اینکه این شرکت‌های EOR چطوری میتونن بهت کمک کنن رو توضیح بدیم. پس اگه میخوای با چشم باز وارد این مسیر بشی، با ما همراه باش.
ویزای کار و مجوز کار: اینا با هم چه فرقی دارن؟
قبل از هر چیزی، باید فرق بین دو تا مدرک خیلی مهم رو بدونی: ویزای کار و مجوز کار. برای اینکه بتونی به صورت کاملا قانونی تو فیلیپین زندگی و کار کنی، همه شهروندان غیرفیلیپینی باید هر دوی این مدارک رو بگیرن. درک تفاوت‌ها و نیازمندی‌های این دو تا مدرک برای رعایت قوانین کار و مهاجرت فیلیپین خیلی ضروریه.
- ویزای کار (Work Visa):
این مدرک به یه شهروند خارجی حق قانونی زندگی و کار در کشور رو میده. فکر کن مثل یه اجازه ورود و اقامت طولانی‌مدته که هدفش مشخصا کاره. این ویزا توسط اداره مهاجرت (Bureau of Immigration یا BI) صادر میشه. وقتی این ویزا رو میگیری، یعنی اداره مهاجرت فیلیپین تایید کرده که تو شرایط لازم رو داری و با سیاست‌های مهاجرتی این کشور هماهنگی. بسته به نوع و مدت زمان کارت، انواع مختلفی از ویزاهای کاری وجود داره که جلوتر در موردشون صحبت می‌کنیم. - مجوز کار (Work Permit):
این مدرک، که به طور مشخص بهش مجوز استخدام بیگانه (Alien Employment Permit یا AEP) میگن، توسط وزارت کار و اشتغال (Department of Labor and Employment یا DOLE) صادر میشه. هدف این مجوز یه چیز دیگه‌س. AEP تایید میکنه که تو، به عنوان یه کارمند خارجی، اجازه داری یه شغل مشخص رو تو فیلیپین انجام بدی و مهم‌تر از اون، این شغل به راحتی توسط یه نیروی کار فیلیپینی واجد شرایط قابل پر شدن نیست. در واقع، دولت میخواد مطمئن بشه که فرصت‌های شغلی از شهروندان خودش گرفته نمیشه. پس مجوز کار، ویزای کار رو تکمیل میکنه و یه مرحله حیاتی تو فرایند استخدامته.
گرفتن هم ویزای کار معتبر و هم مجوز AEP یه نیاز غیرقابل مذاکره برای خارجی‌هایی هست که میخوان تو فیلیپین کار کنن. این دو تا مدرک روی هم رفته، وضعیت قانونی کارمند رو مشخص میکنن و تضمین میکنن که همه چیز مطابق با مقررات کار و مهاجرت کشوره. پس یادت باشه، اول معمولا باید برای AEP اقدام کنی و بعد با اون بری سراغ ویزای کار.
انواع ویزاها و مجوزهای کاری فیلیپین
فیلیپین چندین نوع ویزا و مجوز کار ارائه میده که به کارمندای خارجی اجازه میده تا موقع زندگی تو این کشور، کار هم بکنن. اینکه کدوم گزینه برای تو مناسبه، به نوع و مدت زمان قرارداد کاریت بستگی داره. در ادامه، گزینه‌های اصلی برای نیروی کار غیرفیلیپینی رو با جزئیات بررسی می‌کنیم.
ویزای موقت تجاری – ۹(a)
این ویزا که بهش «Temporary Business Visa» هم میگن، بیشتر برای فعالیت‌های تجاری کوتاه‌مدته. مثلا اگه قراره برای شرکت تو یه جلسه، کنفرانس یا بررسی فرصت‌های تجاری به فیلیپین بری، این ویزا به کارت میاد. با این ویزا نمیتونی به صورت رسمی استخدام بشی و حقوق بگیری، اما میتونه یه پله برای شروع و فراهم کردن مقدمات برای گرفتن مجوز کار طولانی‌مدت باشه. برای گرفتن این ویزا، باید مدرکی نشون بدی که فعالیت تجاری داری و یه بلیط برگشت به کشور خودت هم داشته باشی. در واقع دولت میخواد مطمئن بشه که قصدت موندن طولانی‌مدت نیست.
ویزای کار از پیش تعیین‌شده – ۹(g)
این ویزا که بهش «Pre-Arranged Employment Visa» میگن، متداول‌ترین ویزای کاری برای کارمندای خارجی هست که قراره برای مدت طولانی با یه کارفرمای مستقر در فیلیپین کار کنن. این ویزا به حمایت مالی و ضمانت (Sponsorship) از طرف کارفرما نیاز داره و کارفرما باید ثابت کنه که این شغل نمیتونه توسط یه نیروی کار محلی پر بشه. این ویزا برای متخصص‌ها، کارگران ماهر و مدیرانی که برای دوره‌های طولانی به فیلیپین نقل مکان میکنن، ایده‌آل هست. اعتبار این ویزا میتونه بین یک تا سه سال باشه و قابلیت تمدید هم داره.
ویزای معامله‌گر پیمانی – ۹(d)
این ویزا که بهش «Treaty Trader’s Visa» میگن، مخصوص شهروندان کشورهایی هست که با فیلیپین معاهدات تجاری و ناوبری دارن، مثل ایالات متحده و ژاپن. این ویزا برای افرادیه که درگیر فعالیت‌های تجاری یا سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این کشور هستن. برای واجد شرایط بودن، باید مدارکی مثل اثبات صلاحیت پیمان، فعالیت تجاری یا سرمایه‌گذاری و یه قرارداد کاری معتبر ارائه بدی. این ویزا تا دو سال اعتبار داره.
مجوز کار موقت (Provisional Work Permit – PWP)
مجوز کار موقت یا PWP یه راه‌حل کوتاه‌مدته که به شهروندان خارجی اجازه میده تا زمانی که درخواست ویزای کار طولانی‌مدتشون در حال بررسیه، کارشون رو شروع کنن. این مجوز به خصوص برای کارمندایی که نیاز به مجوز فوری برای کار دارن خیلی مفیده. برای گرفتن این مجوز، متقاضی باید از قبل یه پیشنهاد شغلی داشته باشه و معیارهای اولیه ویزای طولانی‌مدتی که قصد داره بگیره رو برآورده کنه. این مجوز معمولا سه ماه اعتبار داره و توسط اداره مهاجرت صادر میشه.
مجوز استخدام بیگانه (Alien Employment Permit – AEP)
همونطور که قبلا هم گفتیم، AEP توسط وزارت کار و اشتغال (DOLE) صادر میشه و یه الزام اجباری برای اکثر کارگران خارجی در فیلیپین هست. این مجوز گواهی میده که استخدام یه شهروند خارجی به فرصت‌های شغلی محلی آسیب نمیزنه. برای واجد شرایط بودن، متقاضی باید پیشنهاد شغلی خودش و ضرورت تخصصش برای اون نقش رو ثابت کنه. AEP معمولا اولین قدم برای گرفتن ویزای کار ۹(g) هست و پردازشش حدود دو تا سه هفته طول میکشه.
مجوز کار ویژه (Special Work Permit – SWP)
اگه شرکتی بخواد یه کارمند خارجی رو برای یه دوره کوتاه، مثلا بین سه تا شش ماه، استخدام کنه، باید براش مجوز کار ویژه یا SWP بگیره. این مجوز هم توسط اداره مهاجرت صادر میشه و برای کارهای موقت و پروژه‌ای مناسبه.
ویزای ویژه غیرمهاجرتی (Special Non-Immigrant Visa)
دو نوع از این ویزا وجود داره: یکی تحت فرمان اجرایی ۲۲۶ (E.O. 226) که برای کارمندان یا مدیران دفتر مرکزی منطقه‌ای یا شرکت‌های چندملیتیه و یکی هم ویزای ۴۷(a)(2). کسایی که این ویزا رو دارن، نیازی به گرفتن مجوز AEP ندارن و فرایندش سریع‌تره.
در ادامه یه جدول برات آماده کردیم تا این ویزاها رو بهتر با هم مقایسه کنی:
| نوع ویزا/مجوز | صادرکننده | برای چه کسانی مناسبه؟ | مدت اعتبار | نکته کلیدی |
|---|---|---|---|---|
| ویزای ۹(a) تجاری | اداره مهاجرت (BI) | سفرهای کاری کوتاه، جلسات، کنفرانس‌ها | تا ۱۶ ماه (قابل تمدید) | اجازه استخدام رسمی نداری. |
| ویزای ۹(g) کار | اداره مهاجرت (BI) | استخدام طولانی‌مدت (متخصصان، مدیران) | ۱ تا ۳ سال (قابل تمدید) | متداول‌ترین ویزای کار، نیاز به AEP و اسپانسرشیپ داره. |
| ویزای ۹(d) معامله‌گر | اداره مهاجرت (BI) | سرمایه‌گذاران و تجار از کشورهای طرف قرارداد (آمریکا، ژاپن، آلمان) | تا ۲ سال | باید حجم تجارت قابل توجهی داشته باشی. |
| مجوز AEP | وزارت کار (DOLE) | تقریبا همه کارمندان خارجی | ۱ تا ۳ سال | پیش‌نیاز اصلی برای ویزای ۹(g) هست. |
| مجوز PWP | اداره مهاجرت (BI) | کسایی که منتظر صدور ویزای ۹(g) هستن و میخوان زودتر کار کنن | ۳ ماه | یه راه‌حل موقتی و سریع برای شروع کاره. |
| مجوز SWP | اداره مهاجرت (BI) | کارهای کوتاه‌مدت و پروژه‌ای | ۳ تا ۶ ماه | برای استخدام‌های موقت و غیردائم. |
| ویزای ویژه غیرمهاجرتی | اداره مهاجرت (BI) | کارمندان شرکت‌های چندملیتی و دفترهای منطقه‌ای | متغیر | نیازی به مجوز AEP نداره. |
چه شرایطی باید داشته باشی؟ (شرایط لازم برای گرفتن ویزای کار)
برای اینکه بتونی یه ویزای کار تو فیلیپین، به خصوص ویزای متداول ۹(g)، بگیری، باید یه سری شرایط خاص رو داشته باشی. این شرایط برای اینه که دولت فیلیپین مطمئن بشه که ورود تو به بازار کار این کشور قانونی و درسته. در ادامه، معیارهای عمومی رو با هم مرور می‌کنیم:
- پیشنهاد شغلی و اسپانسرشیپ (Job Offer and Sponsorship): اولین و مهم‌ترین شرط اینه که باید یه پیشنهاد شغلی معتبر از یه کارفرمای مستقر در فیلیپین داشته باشی. این کارفرما باید مایل باشه که حامی یا اسپانسر درخواست ویزای تو بشه. بدون اسپانسر، عملا نمیتونی برای ویزای کار اقدام کنی.
- اثبات صلاحیت (Proof of Qualification): تو باید مدارکی ارائه بدی که نشون بده مهارت‌ها، تجربه یا تحصیلات لازم برای اون شغل رو داری. این مدارک میتونه شامل مدارک تحصیلی، گواهینامه‌های حرفه‌ای یا سوابق کاری قبلیت باشه.
- قرارداد کاری (Employment Contract): یه قرارداد کاری امضا شده که جزئیاتی مثل نقش شغلی، مدت زمان قرارداد و شرایط استخدامی تو رو مشخص میکنه، باید ارائه بشه. این قرارداد باید به صورت رسمی و محضری باشه.
- توجیه موقعیت شغلی (Position Justification): کارفرما باید نشون بده که این شغل نمیتونه توسط یه نیروی کار محلی پر بشه. این کار معمولا از طریق یه فرایند به اسم «آزمون بازار کار» انجام میشه. مثلا کارفرما باید آگهی شغلی رو در روزنامه‌های عمومی منتشر کنه تا ثابت کنه که متقاضی فیلیپینی واجد شرایطی برای این کار پیدا نشده.
- گواهی‌های عدم سوءپیشینه (Clearance Certificates): ممکنه ازت خواسته بشه که گواهی عدم سوءپیشینه پلیس از کشورت (ایران) و یا کشوری که آخرین بار در اون اقامت داشتی رو ارائه بدی. این برای اثبات اینه که سابقه کیفری نداری.
- نتایج معاینات پزشکی (Medical Examination Results): یه گواهی پزشکی که تایید میکنه تو از نظر جسمی سالم هستی و بیماری‌های واگیردار نداری، الزامیه. معمولا باید به یکی از کلینیک‌های مورد تایید سفارت یا اداره مهاجرت مراجعه کنی.
- پاسپورت معتبر (Valid Passport): پاسپورتت باید حداقل شش ماه بیشتر از مدت زمان اقامت مورد نظرت در فیلیپین اعتبار داشته باشه.
رعایت همه این موارد تضمین میکنه که درخواست تو با قوانین کار و مهاجرت فیلیپین مطابقت داره و شانس موفقیتت برای گرفتن ویزای کار قانونی در این کشور بالا میره.
چطوری برای مجوز استخدام بیگانه (AEP) اقدام کنیم؟
همونطور که گفتیم، مجوز استخدام بیگانه یا AEP معمولا اولین قدم برای گرفتن ویزای کاره. این مجوز رو باید از وزارت کار و اشتغال (DOLE) بگیری. فرایند درخواستش چند تا مرحله کلیدی داره که در ادامه به صورت قدم به قدم برات توضیح میدیم:
مرحله اول: آماده کردن مدارک مورد نیاز
اول از همه باید تمام مدارک لازم رو جمع‌آوری کنی. این مدارک معمولا شامل این موارد هستن:
- فرم درخواست AEP: این فرم رو میتونی از وبسایت DOLE دانلود کنی و باید با دقت پرش کنی.
- کپی قرارداد کاری: یه کپی از قرارداد کاری که با کارفرمای فیلیپینی امضا کردی. این قرارداد باید به صورت رسمی و محضری (notarized) باشه.
- کپی مدارک ثبت شرکت کارفرما: مدارکی که نشون میده شرکتی که قراره در اون کار کنی، به صورت قانونی در فیلیپین ثبت شده. مثل مجوز کسب‌وکار یا مجوز شهرداری (Mayor’s Permit).
- کپی پاسپورت: یه کپی از صفحه اطلاعات پاسپورتت به همراه یه ویزای معتبر (اگه از قبل ویزای دیگه‌ای برای ورود به فیلیپین داری).
- شماره شناسایی مالیاتی (TIN): کارمند خارجی باید یه شماره شناسایی مالیاتی از اداره درآمد داخلی فیلیپین بگیره.
مرحله دوم: ثبت درخواست
بعد از اینکه همه مدارک رو آماده کردی، باید درخواست تکمیل شده و مدارک پشتیبان رو به دفتر منطقه‌ای DOLE، جایی که کسب‌وکار کارفرما در اونجا قرار داره، تحویل بدی. این کار رو میتونه خود کارفرما هم برات انجام بده.
مرحله سوم: پرداخت هزینه درخواست
باید هزینه پردازش مربوطه رو پرداخت کنی. این هزینه بسته به مدت زمان قرارداد کاری که درخواست دادی، متفاوته. مثلا برای یک سال اعتبار، هزینه حدود ۹۰۰۰ پزوی فیلیپین هست و برای هر سال اضافه، ۴۰۰۰ پزو بهش اضافه میشه.
مرحله چهارم: انتشار درخواست و انتظار برای پردازش
بعد از ثبت، DOLE درخواست تو رو بررسی میکنه، مدارک ارسالی رو تایید میکنه و ارزیابی میکنه که آیا استخدام تو با سیاست‌های بازار کار این کشور همخوانی داره یا نه. یکی از مراحل مهم اینه که DOLE جزئیات درخواست AEP تو رو در یک روزنامه کثیرالانتشار منتشر میکنه. این کار برای اینه که اگه کسی (مثلا یه شهروند فیلیپینی) اعتراضی به استخدام تو داشته باشه، بتونه اعلام کنه.
مرحله پنجم: مصاحبه (در صورت نیاز)
در بعضی موارد، ممکنه از تو یا کارفرما خواسته بشه که در یه مصاحبه شرکت کنین تا اطلاعات بیشتری ارائه بدین یا در مورد قرارداد کاریتون شفاف‌سازی کنین.
مرحله ششم: دریافت مجوز
اگه همه چیز خوب پیش بره و هیچ اعتراض معتبری وجود نداشته باشه، درخواست تو تایید میشه و AEP صادر میشه. با داشتن این مجوز، حالا میتونی به صورت قانونی در شغل مشخص شده در فیلیپین مشغول به کار بشی و مهم‌تر از اون، برای ویزای کار ۹(g) اقدام کنی.
با دنبال کردن این مراحل، کارفرماها و کارمندها میتونن از رعایت قوانین کار محلی مطمئن بشن و مجوز لازم برای استخدام قانونی رو به دست بیارن.
چطوری برای ویزای کار در فیلیپین اقدام کنیم؟
بعد از اینکه مجوز استخدام بیگانه (AEP) رو گرفتی، حالا نوبت به مرحله اصلی یعنی گرفتن ویزای کار، معمولا از نوع ۹(g)، میرسه. این فرایند هم شامل چندین مرحله‌س تا اطمینان حاصل بشه که همه چیز با مقررات مهاجرت و کار فیلیپین مطابقت داره. در ادامه، راهنمای قدم به قدمش رو برات آوردیم:
مرحله اول: پیدا کردن پیشنهاد شغلی
این مرحله که مشخصه، قبل از هر کاری باید یه پیشنهاد شغلی معتبر از یه کارفرمای مستقر در فیلیپین داشته باشی که حاضر باشه اسپانسر درخواست ویزای تو بشه.
مرحله دوم: جمع‌آوری مدارک مورد نیاز
حالا باید مدارک لازم برای درخواست ویزا رو جمع کنی. این مدارک خیلی مهمن و نقص در اونها میتونه کل فرایند رو با تاخیر مواجه کنه. مدارک اصلی اینها هستن:
- فرم تکمیل شده درخواست ویزا: فرم مخصوص ویزای کار (معمولا فرم CGAF برای ویزای غیرمهاجرتی).
- پاسپورت معتبر: پاسپورتت باید حداقل شش ماه بیشتر از مدت اقامت مورد نظرت اعتبار داشته باشه.
- کپی مجوز AEP: همون مجوزی که از وزارت کار (DOLE) گرفتی. باید یه کپی تایید شده ازش ارائه بدی.
- قرارداد کاری امضا شده: همون قراردادی که در مرحله قبل هم استفاده کردی.
- مدارک عدم سوءپیشینه و پزشکی: گواهی عدم سوءپیشینه پلیس و گواهی سلامت پزشکی.
- مدارک شرکت کارفرما: مدارکی مثل گواهی ثبت شرکت در کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) و اساسنامه شرکت (Articles of Incorporation).
- گواهی محضری تعداد کارکنان: کارفرما باید یه گواهی محضری ارائه بده که تعداد کارمندان خارجی و فیلیپینی شرکت رو نشون میده.
- آگهی روزنامه: یه نسخه از اون روزنامه‌ای که درخواست AEP تو در اون منتشر شده بود.
- کارت ثبت نام بیگانه (Alien Certificate of Registration I-Card): برای این کارت باید اطلاعات بیومتریک (انگشت‌نگاری و عکس) بدی.
مرحله سوم: ثبت درخواست ویزا
کارفرما درخواست ویزای کار رو به اداره مهاجرت (Bureau of Immigration) ارائه میده. اگه از خارج از فیلیپین اقدام میکنی، این کار از طریق سفارت یا کنسولگری فیلیپین انجام میشه.
مرحله چهارم: پرداخت هزینه‌های درخواست
هزینه‌های لازم برای پردازش ویزا باید پرداخت بشن. این هزینه‌ها بسته به نوع ویزا و مدت اقامت متفاوته. مثلا هزینه ویزای ۹(g) میتونه بین ۶۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ پزوی فیلیپین یا حتی بیشتر باشه.
مرحله پنجم: شرکت در جلسه رسیدگی یا مصاحبه (در صورت نیاز)
باید در یه جلسه رسیدگی یا مصاحبه در سفارت، کنسولگری یا اداره مهاجرت فیلیپین شرکت کنی تا اطلاعات بیشتری بدی و جزئیات درخواستت رو تایید کنن.
مرحله ششم: انتظار برای تایید
اداره مهاجرت یا مرجع مربوطه، درخواست و مدارک پشتیبان رو برای ارزیابی صلاحیت تو بررسی میکنه. این مرحله ممکنه کمی طول بکشه، معمولا بین ۲ تا ۳ ماه.
مرحله هفتم: دریافت ویزا
پس از تایید، ویزای کار صادر میشه و به تو مجوز قانونی برای زندگی و کار در فیلیپین رو میده. این ویزا در پاسپورتت ثبت میشه.
یه نکته خیلی مهم:
فرایند گرفتن ویزای ۹(g) میتونه تا ۷ ماه طول بکشه (شامل ۲ تا ۳ هفته برای AEP و بقیه زمان برای خود ویزا). اگه لازم باشه که زودتر از این مدت کارتو شروع کنی، میتونی همزمان برای مجوز کار موقت (PWP) اقدام کنی. درخواست PWP رو میشه به محض ثبت درخواست AEP ارائه داد و این مجوز ممکنه فقط تو ۲ هفته صادر بشه.
با دنبال کردن دقیق این مراحل، میتونی مطمئن باشی که فرایند گرفتن مجوز کار لازم، راحت‌تر و با رعایت کامل قوانین مهاجرت فیلیپین انجام میشه.
نقش کارفرما چیه؟ (چطور یک شرکت می‌تواند اسپانسر ویزای کار شود؟)
وقتی یه شرکت در فیلیپین میخواد یه کارمند خارجی رو استخدام کنه، نمیتونه просто بگه «بیا اینجا کار کن». اون شرکت نقش بسیار مهم و فعالی در فرایند گرفتن ویزا داره و باید به عنوان اسپانسر یا حامی شما عمل کنه. برای اینکه یه شرکت بتونه اسپانسر درخواست ویزای کار یه کارمند خارجی بشه، باید یه سری شرایط خاص رو داشته باشه تا با قوانین کار و مهاجرت محلی مطابقت کنه. در ادامه مسئولیت‌های کلیدی یه کارفرمای اسپانسر رو توضیح میدیم:
- ثبت قانونی شرکت (Legal Business Registration):
اولین و اساسی‌ترین شرط اینه که شرکت اسپانسر باید به صورت قانونی در سازمان‌های دولتی مربوطه در فیلیپین ثبت شده باشه. این سازمان‌ها میتونن وزارت تجارت و صنعت (DTI) یا کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) باشن. بدون ثبت قانونی، شرکت اصلا اجازه استخدام نیروی خارجی رو نداره. - اثبات فعالیت تجاری (Proof of Business Operations):
کارفرما باید نشون بده که کسب‌وکارش فعال و در حال کاره. این کار معمولا با ارائه گواهی ثبت یا مدارکی که فعالیت‌های تجاری جاری رو نشون میده، انجام میشه. دولت میخواد مطمئن بشه که این یه شرکت واقعی و پویاست، نه یه شرکت صوری که فقط برای گرفتن ویزا درست شده. - آزمون بازار کار (Labor Market Test) (در صورت لزوم):
همونطور که قبلا گفتیم، اسپانسرها ممکنه نیاز داشته باشن مدارکی ارائه بدن که نشون بده این شغل نمیتونه توسط یه نیروی کار فیلیپینی واجد شرایط پر بشه. این کار برای اینه که استخدام یه تبعه خارجی با سیاست‌های بازار کار محلی همخوانی داشته باشه و به ضرر نیروی کار داخلی نباشه. - پیشنهاد شغلی معتبر (Valid Employment Offer):
کارفرما باید یه پیشنهاد شغلی رسمی و یه قرارداد کاری صادر کنه که نقش، مسئولیت‌ها و شرایط استخدام کارمند خارجی رو به وضوح مشخص کرده باشه. این قرارداد باید کاملا شفاف و قانونی باشه. - رعایت استانداردهای دستمزد و کار (Compliance with Wage and Labor Standards):
کارفرما باید اطمینان حاصل کنه که موقعیت شغلی پیشنهادی با قوانین کار فیلیپین، از جمله استانداردهای حداقل دستمزد و سایر مقررات استخدامی، مطابقت داره. نمیشه به یه کارمند خارجی حقوقی کمتر از استاندارد پرداخت کرد. - تعهد به رعایت مقررات (Commitment to Regulatory Compliance):
کارفرماها مسئولن که اطمینان حاصل کنن کارمند خارجی تمام الزامات ویزا و مجوز کار رو برآورده میکنه و در طول مدت استخدامش در فیلیپین، این انطباق رو حفظ میکنه. اگه هر تغییری در وضعیت شغلی کارمند (مثلا تغییر سمت یا وظایف) ایجاد بشه، کارفرما باید این موضوع رو به مقامات مربوطه اطلاع بده، چون ممکنه نیاز به مجوز جدیدی باشه.
با برآورده کردن این الزامات اسپانسرشیپ، کارفرماها میتونن استخدام قانونی کارمندان خارجی رو تسهیل کنن و همزمان به مقررات کار و مهاجرت فیلیپین پایبند باشن. پس وقتی با یه شرکت برای کار در فیلیپین صحبت میکنی، مطمئن شو که اونها از این مسئولیت‌ها آگاهن و توانایی انجامشون رو دارن.
استفاده از یک شرکت واسطه (EOR) چه فایده‌ای داره؟
ممکنه تا الان متوجه شده باشی که سر و کله زدن با قوانین پیچیده مهاجرت و کار در فیلیپین، به خصوص وقتی با الزامات ویزا و مجوز کار طرف هستی، میتونه برای کارفرماها یه کار خیلی سخت و گیج‌کننده باشه. اینجاست که یه راه حل مدرن به اسم «کارفرمای ثبت‌شده» یا Employer of Record (EOR) وارد میدون میشه تا این فرایند رو ساده‌تر کنه و بار مسئولیت‌های قانونی رو از دوش شرکت اصلی برداره.
EOR اصلا چی هست؟
یه «کارفرمای ثبت‌شده» یه سازمان یا شرکت ثالثه که به عنوان کارفرمای قانونی نیروهای خارجی شما عمل میکنه. یعنی چی؟ یعنی در حالی که اون کارمند مستقیما برای شرکت شما و تحت نظر شما کار میکنه، این شرکت EOR هست که تمام مسئولیت‌های اداری و قانونی مربوط به استخدام رو به عهده میگیره.
این مسئولیت‌ها شامل موارد زیر میشه:
- اطمینان از رعایت قوانین محلی کار و مهاجرت.
- کمک به گرفتن مجوز کار و ویزا.
- مدیریت حقوق و دستمزد جهانی و تعهدات مالیاتی مربوط به اون.
کار کردن با یه EOR چه مزایایی داره؟
استفاده از این سرویس‌ها مزایای زیادی داره، از جمله:
- نظارت بر رعایت قوانین (Compliance Monitoring): شرکت EOR شما رو از قوانین کار و مهاجرت که همیشه در حال تغییرن، به‌روز نگه میداره و ریسک عدم رعایت قوانین رو کاهش میده.
- پوشش بیمه طبقه‌بندی نادرست (Misclassification Insurance Coverage): کسب‌وکار شما رو در برابر ریسک‌های ناشی از طبقه‌بندی نادرست کارمندان (مثلا اشتباه گرفتن کارمند با پیمانکار) محافظت میکنه و بهتون آرامش خاطر میده.
- تخصص در استخدام جهانی (Global Hiring Expertise): این شرکت‌ها دانش عمیقی از شیوه‌های استخدام در کشورهای مختلف دارن و فرایند ورود و آنبوردینگ کارمند رو ساده‌تر میکنن و از تاخیرها جلوگیری میکنن.
- توسعه بدون استرس (Stress-Free Expansion): به شما اجازه میده تا روی رشد کسب‌وکارتون تمرکز کنین، در حالی که EOR پیچیدگی‌های استخدام بین‌المللی رو مدیریت میکنه.
هزینه EOR چقدره؟
هزینه یه شرکت EOR در فیلیپین بسته به ارائه‌دهنده خدمات، سطح سرویس و تعداد کارمندانی که مدیریت میشن، متغیره. به طور کلی، خدمات EOR در فیلیپین بین ۲۵۰ تا ۲۰۰۰ دلار برای هر کارمند در ماه هزینه داره. بعضی از ارائه‌دهندگان مثل Skuad و Remofirst، خدماتشون رو از ۱۹۹ دلار برای هر کارمند در ماه شروع میکنن، در حالی که بقیه مثل Remote، بین ۵۹۹ تا ۶۹۹ دلار برای هر کارمند در ماه هزینه میگیرن، که این بستگی به فرکانس پرداخت شما (ماهانه یا سالانه) داره. شرکت‌های دیگه‌ای مثل Globalization Partners، قیمت‌هاشون رو به صورت عمومی اعلام نمیکنن و باید ازشون یه پیشنهاد قیمت شخصی‌سازی شده بخوای.
ریسک‌های استفاده از EOR چیه؟
با اینکه خدمات EOR مزایای قابل توجهی دارن، ریسک‌های بالقوه‌ای هم وجود داره. مثلا ممکنه تخصص یه شرکت EOR در زمینه رعایت قوانین، بسته به ارائه‌دهندش متفاوت باشه. همچنین ممکنه کنترل مستقیم کمتری روی فرایندهای استخدامی داشته باشی. اگه شرایط قرارداد با EOR واضح نباشه، ممکنه هزینه‌های غیرمنتظره یا سطح خدمات ناهماهنگ به وجود بیاد. برای کاهش این ریسک‌ها، خیلی مهمه که یه EOR معتبر با تخصص اثبات‌شده رو انتخاب کنی.
خلاصه اینکه، با همکاری با یه EOR، کارفرماها میتونن با اطمینان استعدادهای مورد نظرشون رو در فیلیپین استخدام یا جابجا کنن، بدون اینکه نگران چالش‌های مربوط به رعایت قوانین مهاجرت باشن و یه فرایند استخدام روان و قانونی رو تضمین کنن.
چرا رعایت قوانین اینقدر مهمه؟
وقتی داری یه کارمند خارجی رو تو فیلیپین استخدام یا منتقل میکنی، رعایت دقیق قوانین مهاجرت و کار این کشور فوق‌العاده مهمه. عدم رعایت این قوانین، حتی اگه غیرعمدی باشه، میتونه عواقب خیلی جدی هم برای کسب‌وکار تو و هم برای کارمندانت داشته باشه. این موضوع اصلا شوخی‌بردار نیست و میتونه کل آینده شغلی و تجاری شما رو تحت تاثیر قرار بده. بیا با هم ببینیم این ریسک‌ها چی هستن.
ریسک‌های عدم رعایت قوانین برای کارفرماها:
- جریمه‌های سنگین یا مجازات‌های قانونی: برای نقض قوانین ویزای کار یا مقررات کار، جریمه‌های مالی سنگینی در نظر گرفته شده. این جریمه‌ها میتونن خیلی راحت به هزاران دلار برسن.
- اتهامات کیفری یا مشکلات مربوط به مجوز کسب‌وکار: در موارد شدید، ممکنه مدیران شرکت با اتهامات کیفری روبرو بشن یا حتی مجوز فعالیت کسب‌وکارشون با مشکل مواجه بشه یا لغو بشه.
- تاخیر یا رد درخواست‌های آینده: اگه یه بار سابقه عدم رعایت قوانین داشته باشی، در آینده برای گرفتن ویزا یا مجوز کار برای کارمندان دیگه‌ت هم به مشکل میخوری و ممکنه درخواست‌هات رد بشن.
- آسیب به اعتبار: اعتبار شرکت پیش مقامات محلی، نهادهای نظارتی و شرکای تجاری از بین میره و این میتونه به روابط کاریت در فیلیپین آسیب جدی بزنه.
ریسک‌های عدم رعایت قوانین برای کارمندان خارجی:
- دیپورت یا ممنوعیت ورود مجدد: اگه بدون ویزا یا مجوز صحیح کار کنی، ممکنه از کشور اخراج بشی و برای همیشه یا برای مدت طولانی از ورود مجدد به فیلیپین منع بشی.
- اختلال در پروژه‌ها: با اخراج یه نیروی کلیدی، پروژه‌های شرکت میتونه مختل بشه و ضررهای زیادی به بار بیاد.
- عدم صلاحیت برای استخدام در آینده: اگه سابقه کار غیرقانونی داشته باشی، ممکنه در آینده دیگه نتونی تو فیلیپین کار پیدا کنی.
حتی یک اشتباه در فرایند ویزا یا مجوز کار میتونه باعث مشکلات طولانی‌مدت بشه!
برای همین، تضمین رعایت کامل قوانین از همون اول، از عملیات تجاریت محافظت میکنه، ثبات شغلی کارمندانت رو حمایت میکنه و پایه‌ای محکم برای توسعه موفق در فیلیپین میسازه. دولت‌ها، به خصوص بعد از همه‌گیری کرونا، در مورد کار کردن با ویزای توریستی خیلی سخت‌گیرتر شدن و دیگه نمیشه به راحتی این قوانین رو دور زد. پس همیشه مسیر قانونی رو طی کن.
چه کسایی قانونا میتونن تو فیلیپین کار کنن؟
این سوال خیلی ساده به نظر میرسه، ولی جوابش برای افراد مختلف متفاوته. بیاین این موضوع رو شفاف کنیم:
- برای شهروندان فیلیپینی:
اتباع فیلیپین برای کار کردن در کشور خودشون به هیچ مجوز یا ویزای خاصی نیاز ندارن. این موضوع کاملا طبیعیه و اونها میتونن به راحتی و بدون هیچ محدودیتی در هر جای فیلیپین که بخوان مشغول به کار بشن. - برای شهروندان غیرفیلیپینی (خارجی‌ها):
برای افراد غیرفیلیپینی، فرایند خیلی پیچیده‌تره و نیاز به رعایت دقیق مقررات مهاجرت و کار داره. هر فرد خارجی که قصد داره تو فیلیپین کار کنه، باید حتما یه ویزای کار معتبر از اداره مهاجرت (Bureau of Immigration) بگیره. این ویزا به طور قانونی به اون فرد اجازه میده که در داخل کشور استخدام بشه، چه به صورت موقت و چه به صورت بلندمدت.
اما این همه‌ی ماجرا نیست. علاوه بر ویزای کار، کارمندای غیرفیلیپینی ملزم به گرفتن مجوز استخدام بیگانه (AEP) هم هستن. این مجوز رو وزارت کار و اشتغال (DOLE) صادر میکنه. هدف اصلی AEP اینه که مطمئن بشن شغلی که قراره توسط یه کارمند خارجی پر بشه، یه شهروند فیلیپینی واجد شرایط رو از کار بیکار نمیکنه و استخدام این فرد با سیاست‌های بازار کار محلی هماهنگه.
پس به طور خلاصه:
اگه شما یه کارمند خارجی هستی، برای اینکه بتونی به صورت کاملا قانونی در فیلیپین کار کنی، باید هر دو مدرک زیر رو داشته باشی:
- ویزای کار معتبر از اداره مهاجرت (BI).
- مجوز استخدام بیگانه (AEP) از وزارت کار (DOLE).
تکمیل این مراحل نه تنها از خود کارمند محافظت میکنه، بلکه شرکت شما رو هم در برابر تخلفات نظارتی ایمن نگه میداره.
چه کسانی به بررسی مجوز کار در فیلیپین نیاز دارند؟
در فیلیپین، همه شهروندان غیرفیلیپینی باید تحت بررسی «مجوز کار» قرار بگیرن تا اطمینان حاصل بشه که به صورت قانونی اجازه کار در این کشور رو دارن. این الزام بدون توجه به وضعیت اقامتی فرد اعمال میشه و شامل موارد زیره:
- مقیمان موقت
- مقیمان دائم
- دارندگان مجوز کار
بررسی مجوز کار یه مرحله ضروری برای تایید اینه که ویزاها و مجوزهای مناسب در جای خودشون قرار دارن و هم کارمند و هم کارفرما رو از مشکلات قانونی احتمالی محافظت میکنه. با تایید این مدارک در مراحل اولیه، میتونی از اختلالات عملیاتی جلوگیری کنی و تعهد خودت رو به رعایت کامل مقررات نشون بدی.
پرسش‌های متداول (سوال‌هایی که شاید تو ذهنت باشه)
اینجا به چند تا از سوال‌های رایج در مورد ویزا و مجوز کار در فیلیپین جواب میدیم تا هیچ ابهامی برات باقی نمونه.
۱. آیا فیلیپین ویزای دیجیتال نومد (Digital Nomad Visa) داره؟
بله، فیلیپین ویزای دیجیتال نومد داره. این یعنی اگه شما به صورت دورکاری برای یه شرکت خارج از فیلیپین کار میکنی و میخوای از این کشور زیبا به عنوان پایگاه کاری خودت استفاده کنی، میتونی برای این نوع ویزا اقدام کنی.
۲. گرفتن ویزا یا مجوز کار در فیلیپین چقدر طول میکشه؟
زمان پردازش برای ویزا یا مجوز کار در فیلیپین معمولا بین ۲ تا ۶ هفته متغیره. این زمان به نوع خاص ویزا، کامل بودن درخواست و سرعت پاسخگویی مقامات مربوطه بستگی داره. اگه به مدارک اضافی یا توضیحات بیشتری نیاز باشه، ممکنه تاخیرهایی هم به وجود بیاد. برای ویزای ۹(g) این زمان میتونه تا ۲ الی ۳ ماه هم طول بکشه.
۳. چه مدارکی برای درخواست مجوز کار (AEP) در فیلیپین لازمه؟
مدارک مورد نیاز برای درخواست مجوز کار (AEP) معمولا شامل این موارد میشه:
- فرم درخواست تکمیل شده
- پاسپورت معتبر با ویزای مربوطه
- قرارداد کاری امضا شده
- اثبات ثبت تجاری کارفرما
- گواهی ترخیص پزشکی
- گواهی عدم سوءپیشینه پلیس از کشور مبدا (ایران)
بسته به شرایط خاص یا نوع مجوز، ممکنه مدارک دیگه‌ای هم ازت خواسته بشه.
۴. چه مدارکی برای درخواست ویزای کار در فیلیپین لازمه؟
برای درخواست ویزای کار، معمولا به این مدارک نیاز داری:
- پاسپورت معتبر (با حداقل شش ماه اعتبار)
- فرم درخواست ویزای تکمیل شده
- کپی مجوز استخدام بیگانه (AEP)
- قرارداد کاری امضا شده
- اثبات ثبت تجاری کارفرما
- ترخیص پزشکی
- گواهی عدم سوءپیشینه پلیس از کشور مبدا
بسته به نوع ویزا و شرایط فردی، ممکنه مدارک بیشتری هم لازم باشه.
۵. هزینه گرفتن مجوز و ویزای کار در فیلیپین چقدره؟
هزینه گرفتن مجوز و ویزای کار در فیلیپین بسته به نوع و مدت زمان اعتبار متغیره. به طور معمول:
- هزینه مجوز کار (AEP) حدود ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ پزو فیلیپین هست. (مثلا ۹۰۰۰ پزو برای یک سال).
- هزینه ویزای کار (9g) میتونه بین ۶۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ پزو یا بیشتر باشه.
هزینه‌های اضافی مثل هزینه‌های پردازش، معاینات پزشکی و تایید اسناد هم ممکنه به این مبالغ اضافه بشه.
۶. چطوری میشه ویزا یا مجوز کار رو در فیلیپین تمدید کرد؟
برای تمدید ویزا یا مجوز کار، متقاضی باید قبل از انقضای مدرک فعلی، یه درخواست تمدید به مرجع مربوطه (مثلا اداره مهاجرت برای ویزا یا DOLE برای مجوز) ارائه بده. مدارک مورد نیاز معمولا شامل ویزا یا مجوز کار اصلی، قرارداد کاری به‌روز شده، پاسپورت معتبر و اثبات ادامه رعایت قوانین کار و مهاجرته. هزینه‌های اضافی هم ممکنه اعمال بشه و فرایند تمدید معمولا شبیه به فرایند درخواست اولیه است.
۷. آیا اعضای خانواده هم در درخواست ویزای کار در فیلیپین گنجانده میشن؟
خیر، اعضای خانواده به طور خودکار در درخواست ویزای کار گنجانده نمیشن. با این حال، وابستگان (مثل همسر و فرزندان مجرد زیر ۲۱ سال) میتونن برای ویزای خودشون اقدام کنن. مثلا میتونن برای ویزای موقت بازدیدکننده ۹(a) یا ویزای مهاجرتی غیرسهمیه‌ای ۱۳(a) درخواست بدن. این بستگی به رابطه‌شون با دارنده ویزای کار و مدت اقامت مورد نظرشون داره. برای هر عضو خانواده باید درخواست‌ها و مدارک جداگانه‌ای ارائه بشه. وابستگان اجازه کار در فیلیپین رو ندارن، مگر اینکه مجوز کار خودشون رو بگیرن.
منابع
- [۱] Work or Long-term stay | Ministry of Foreign Affairs of Japan
- [۲] VISA | Ministry of Foreign Affairs of Japan
- [۳] Visas and Work Permits in the Philippines: A Quick Guide for Employers – People Managing People
- [۴] Work permits and visas in the Philippines: an employer’s guide
- [۵] Uganda Work Visa Process for Employers| Velocity Global
- [۶] The Philippines Work Permits & Visas Process for Employers in 2025
- [۷] Employment-Based Adjustment of Status FAQs | USCIS
- [۸] When to File Your Adjustment of Status Application for Family-Sponsored or Employment-Based Preference Visas: August 2025 | USCIS
- [۹] Visa Bulletin For September 2024
- [۱۰] Philippines Special Work Visa – Support a candidate’s visa application :: Immigration New Zealand
- [۱۱] Visa Bulletin For January 2025
- [۱۲] Work Visa Requirements Philippines & Work Permits | G-P
- [۱۳] immigration.gov.ph
- [۱۴] Types of Work Visas in the Philippines for Foreign National Employees
- [۱۵] The Visa Bulletin
- [۱۶] Accredited Employer Work Visa :: Immigration New Zealand
- [۱۷] Complete Guide to Navigating Work Permits for Hiring in the Philippines | Rippling
- [۱۸] Work Permit in the Philippines | Expert Guide For Employers
- [۱۹] CNMI Transitional Worker Classification Questions and Answers | USCIS
- [۲۰] When to File Your Adjustment of Status Application for Family-Sponsored or Employment-Based Preference Visas: September 2024 | USCIS
- [۲۱] How to answer: Will you now or in the future require sponsorship to
- [۲۲] How to apply for a visitor visa – Canada.ca
دیدگاهتان را بنویسید