ضوابط ویزای کار و مجوز استخدام اتباع خارجی در نپال

مقدمه‌ای بر کار در نپال: چرا باید قوانین را جدی گرفت؟

اگر یک شرکت بین‌المللی بخواهد برای پیدا کردن استعدادهای جدید یا توسعه کسب‌وکارش به نپال نگاهی بیندازد، اولین و مهم‌ترین قدم، درک کامل فرایند ویزای کاری این کشور است. نپال یک چارچوب قانونی منحصر به فرد و الزامات سختگیرانه‌ای برای رعایت قوانین دارد. قوانین کار این کشور هم در حال تغییر و تحول است، به همین خاطر استخدام نیروهای خارجی در نپال به دقت و آمادگی بالایی نیاز دارد. این راهنما هر چیزی که یک کارفرما برای گرفتن مجوز کار قانونی در نپال لازم دارد را پوشش میدهد؛ از انواع ویزاها و مراحل درخواست گرفته تا وظایف اسپانسرشیپ و مقررات کار محلی.

سیستم ویزای کاری نپال یک فرایند ساختاریافته اما به شدت تحت نظارت است. مسئولیت صدور ویزاهای کاری با «اداره مهاجرت» است که زیر نظر «وزارت کشور» فعالیت میکند. تمام کارمندان خارجی باید قبل از شروع کار در نپال، یک مجوز کار (Work Permit) و یک ویزای کار (Work Visa) متناسب با آن بگیرند. این مدارک معمولا به یک کارفرمای خاص و یک موقعیت شغلی مشخص گره خورده‌اند.

در نپال انواع مختلفی از ویزا وجود دارد، اما برای مقاصد کاری، «ویزای کار» همان چیزی است که باید به دنبالش بود. این ویزا معمولا بر اساس یک نامه توصیه از طرف «اداره کار و توسعه اشتغال» (که به اختصار DOLEP نامیده میشود) صادر میشود.

یکی از حیاتی‌ترین نکات برای کارفرماهایی که در نپال فعالیت میکنند، اولویت دادن به رعایت دقیق قوانین مهاجرت است. هرگونه کوتاهی یا لغزش در این زمینه میتواند به جریمه‌های سنگین، لغو ویزاها یا آسیب به اعتبار و خوشنامی شرکت منجر شود. دولت نپال شیوه‌های استخدام شرکت‌ها، به خصوص استخدام نیروهای خارجی را به دقت زیر نظر دارد تا مطمئن شود قوانین کار و سهمیه‌های استخدامی رعایت میشوند. عدم رعایت این قوانین همچنین میتواند باعث تاخیر در فرایند استخدام و تمدید ویزاها شود. این موضوع به خصوص در شرایط فعلی که سیاست‌های مهاجرت کاری نپال در پاسخ به تغییرات اقتصادی و سیاسی در حال تحول است، اهمیت بیشتری پیدا میکند.

بسیاری از کارفرماها در این مسیر با چالش‌هایی روبرو میشوند. موانعی مثل مشخص نبودن دقیق مدارک مورد نیاز، تاخیرهای اداری و بوروکراتیک، و تفسیرهای متغیر از قوانین کار، بخشی از این مشکلات هستند. موانع زبانی و تلاش برای پیدا کردن مسیر درست در ادارات دولتی بدون داشتن پشتیبانی محلی هم میتواند فرایند ویزا را کندتر کند. تاخیر در ارتباطات بین سازمان‌هایی مثل DOLEP و اداره مهاجرت میتواند برنامه‌ریزی‌های زمانی را بیش از پیش پیچیده کند.

مجوز کار در نپال: این برگه چیست و چه کسانی به آن نیاز دارند؟

شاید بپرسی فرق «مجوز کار» با «ویزای کار» چیست. تصور کن میخواهی به یک مهمانی خیلی خاص بروی. «ویزا» مثل کارت دعوت اصلی است که به تو اجازه میدهد وارد آن ساختمان (یعنی کشور نپال) بشوی و برای مدتی آنجا بمانی. اما «مجوز کار» مثل یک کارت ویژه دیگر است که به تو اجازه میدهد در آن مهمانی، یک کار مشخص (مثلا دی‌جی بودن) را انجام دهی و برایش پول بگیری. پس تو به هر دو نیاز داری: یکی برای ورود و اقامت، و دیگری برای کار کردن.

هر تبعه خارجی که قصد دارد در نپال شغلی داشته باشد، باید قبل از شروع به کار، «مجوز کار» بگیرد. این قانون هم برای ماموریت‌های کاری کوتاه‌مدت و هم برای قراردادهای بلندمدت صدق میکند. استثناها در این مورد بسیار نادر هستند و معمولا به ماموریت‌های دیپلماتیک یا سازمان‌های بین‌المللی که توسط دولت به رسمیت شناخته شده‌اند، محدود میشوند.

به طور کلی، اتباع خارجی که میخواهند در نپال کار کنند، باید مجوز کار داشته باشند، مگر اینکه جزو موارد معاف خاصی قرار بگیرند. نیاز به مجوز کار در درجه اول به نوع استخدام و ملیت کارمند بستگی دارد. کارفرماها باید بدانند افرادی که برای مقاصد کاری به نپال می‌آیند، از جمله مهاجران متخصص، کارشناسان و کارگران ماهر، عموما ملزم به گرفتن مجوز کار هستند. کارمندان خارجی که برای شرکت‌های نپالی کار میکنند یا از طریق شرکت‌های بین‌المللی به نپال اعزام شده‌اند نیز باید برای مجوز کار اقدام کنند. با این حال، برخی از متخصصان، مانند دیپلمات‌ها، نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی و برخی از کارکنان داوطلب، ممکن است از این الزام معاف باشند. کارفرماها باید قوانین خاص مربوط به هر نوع کارمند را به دقت بررسی کنند.

چارچوب قانونی برای استخدام نیروی خارجی

دو قانون اصلی در این زمینه وجود دارد: «قانون کار سال ۲۰۱۷» و «قانون استخدام خارجی سال ۲۰۰۷». این قوانین شرایط قانونی برای استخدام اتباع خارجی را مشخص میکنند. یکی از مهم‌ترین بندهای این قوانین این است که کارفرماها باید قبل از استخدام یک کارگر خارجی، نشان دهند که هیچ شهروند نپالی واجد شرایطی برای آن موقعیت شغلی وجود ندارد. اداره کار این موضوع را از طریق «آزمون بازار کار» بررسی میکند. این یعنی کارفرما باید ثابت کند که گشته و نیروی مناسب در داخل کشور پیدا نکرده است.

علاوه بر این، کارفرما باید یک «نامه تاییدیه کار» از DOLEP بگیرد که این نامه در واقع پشتیبان درخواست ویزای کارمند خواهد بود.

انواع ویزاهای کاری در نپال: کدام به درد شما میخورد؟

نپال انواع مختلفی از ویزاها را ارائه میدهد، از جمله ویزای توریستی، تحصیلی، اقامتی و کاری. دسته ویزای کار به طور خاص برای اتباع خارجی است که توسط کسب‌وکارهای ثبت‌شده یا سازمان‌های غیردولتی (NGO) فعال در نپال استخدام شده‌اند. این ویزا بر اساس توصیه‌نامه از DOLEP صادر میشود و فقط تا زمانی که قرارداد کاری فعال باشد، اعتبار دارد.

بسته به ماهیت شغل و صلاحیت‌های کارمند، انواع مختلفی از ویزاهای کاری در نپال وجود دارد. این ویزاها طوری طراحی شده‌اند که هم برای ماموریت‌های کوتاه‌مدت و هم برای قراردادهای حرفه‌ای بلندمدت مناسب باشند.

نوع ویزا	توضیحات
ویزای استخدامی (Employment Visa)	برای اتباع خارجی که میخواهند برای یک کارفرما یا سازمان مشخص در نپال کار کنند. این همان ویزای کار اصلی است.
ویزای تجاری (Business Visa)	برای کارآفرینان یا سرمایه‌گذاران خارجی که برای انجام فعالیت‌های تجاری به نپال می‌آیند.
ویزای سازمانی (Organization Visa)	برای کارمندان سازمان‌های بین‌المللی یا سازمان‌های غیردولتی (NGO) که در نپال فعالیت میکنند.

اتباع خارجی باید اطمینان حاصل کنند که نوع ویزای آنها با هدفشان از استخدام مطابقت دارد. تلاش برای کار کردن با ویزای توریستی یا تجاری (در حالی که استخدام شده‌اید) میتواند عواقب قانونی جدی داشته باشد، از جمله اخراج از کشور و ممنوعیت ورود مجدد. کارفرماها باید از همان ابتدای فرایند استخدام، نقش‌ها و مسئولیت‌های شغلی را به وضوح مشخص کنند تا از طبقه‌بندی اشتباه ویزا جلوگیری شود.

مدت اعتبار ویزاهای کاری

ویزاهای کاری در نپال معمولا برای مدت حداکثر یک سال صادر میشوند، با این امکان که بتوان آن را تمدید کرد. برای تمدید، به مدارک به‌روز شده، یک مجوز کار معتبر و ادامه رعایت مقررات کار نپال نیاز است. درخواست تمدید برای مدت‌های طولانی‌تر هم ممکن است، اما استخدام بلندمدت تابع بازبینی‌های دوره‌ای و ارائه دلایل توجیهی است.

راهنمای قدم به قدم برای گرفتن ویزای کار در نپال

فرایند درخواست مجوز کار در نپال شامل چندین مرحله است که کارفرما باید از طرف کارمند آنها را تکمیل کند. این فرایند معمولا به شکل زیر است:

قدم اول: پیدا کردن شغل و گرفتن پیشنهاد کاری

قبل از هر چیز، یک کارمند خارجی باید یک پیشنهاد شغلی رسمی از یک کارفرمای ثبت‌شده در نپال داشته باشد. این پیشنهاد کاری باید در قالب یک «نامه انتصاب» یا «قرارداد کاری» باشد که شرایط استخدام را به وضوح شرح دهد. طول دوره کار باید در آن مشخص شده باشد تا مدت اعتبار ویزا بر اساس آن تعیین شود.

قدم دوم: آماده‌سازی کوه مدارک!

این مرحله شامل جمع‌آوری مدارک مورد نیاز از طرف کارفرما و کارمند است. کارفرما باید مدارکی دال بر ثبت شرکت، رعایت قوانین مالیاتی و تاییدیه کار از DOLEP را ارائه دهد. متقاضیان هم باید رزومه، مدارک تحصیلی و گواهی عدم سوءپیشینه از کشور محل اقامت خود را آماده کنند.

لیست مدارک کلیدی برای درخواست مجوز کار معمولا شامل موارد زیر است:

• پاسپورت معتبر و فرم درخواست ویزا: پاسپورت شما باید حداقل شش ماه بیشتر از تاریخ انقضای ویزای درخواستی اعتبار داشته باشد و حداقل دو صفحه خالی برای مهرهای ویزا داشته باشد.
• قرارداد استخدام: یک نسخه امضا شده از قرارداد کاری شما با شرکت نپالی. این قرارداد باید جزئیاتی مثل سمت شغلی، حقوق، و مدت زمان قرارداد را مشخص کند.
• مدارک تحصیلی و حرفه‌ای: کپی مدارک دانشگاهی و گواهینامه‌های تخصصی شما. این مدارک باید نشان دهند که شما صلاحیت لازم برای شغل مورد نظر را دارید و تحصیلاتتان در زمینه شغلی برنامه‌ریزی شده است.
• نامه توصیه از DOLEP: این یکی از مهم‌ترین مدارک است که کارفرمای شما باید از اداره کار و توسعه اشتغال برای شما بگیرد.
• گواهی تسویه حساب مالیاتی کارفرما: این مدرک نشان میدهد که شرکتی که شما را استخدام کرده، از نظر مالیاتی با دولت نپال مشکلی ندارد.
• اثبات سابقه کار قبلی و اظهارنامه مالیاتی: اصل و کپی مدارک مربوط به سوابق کاری قبلی شما. همچنین ارائه اظهارنامه مالیات بر درآمد برای آخرین سال مالیاتی الزامی است.
• اثبات محل اقامت: اگر قرار است در محلی که متعلق به یک شخص یا شرکت است اقامت کنید، باید یک سند رسمی محضری ارائه دهید که نشان دهد صاحب ملک (یا نماینده قانونی او) با اقامت شما موافق است. همچنین باید سندی از اداره ثبت اسناد ارائه شود که مالکیت ملک را تایید کند.
• گواهی سلامت: ممکن است برای اثبات سلامت جسمی شما برای کار در نپال، گواهی پزشکی لازم باشد.
• بیمه درمانی مسافرتی: این بیمه باید برای کل منطقه شنگن (یک اشتباه رایج در متن‌های منبع است، منظور کل دوره اقامت در نپال است) معتبر باشد و کل دوره سفر شما را پوشش دهد. حداقل پوشش باید ۴۲,۶۰۰ یورو باشد و هزینه‌های فوریت‌های پزشکی، درمان‌های بیمارستانی اورژانسی، حمل‌ونقل پزشکی و بازگرداندن جسد در صورت فوت را شامل شود.
• عدم تخلفات قبلی: کارمند نباید در گذشته هیچ‌گونه قوانین مهاجرتی یا مجوز کار در نپال را نقض کرده باشد.

وزارت کار، اشتغال و تامین اجتماعی ممکن است بسته به پروفایل متقاضی و صنعت مربوطه، مدارک اضافی درخواست کند.

قدم سوم: مراجعه به ادارات دولتی

این مرحله کمی دوندگی دارد و کارفرمای شما نقش اصلی را ایفا میکند:

1. بازدید از وزارت کشور (Ministry of Home Affairs): این وزارتخانه بخش بزرگی از دولت کشور است و کارمندان شما قبل از درخواست ویزا به یک توافق‌نامه کاری از این وزارتخانه نیاز دارند.
2. تماس با اداره کار (Department of Labor): کارگران باید با اداره کار و ایمنی شغلی تماس بگیرند تا مجوز کار دریافت کنند.
3. همکاری با وزارتخانه مربوطه: کارفرمای شما باید وزارتخانه یا اداره دولتی مرتبط با صنعت شما را شناسایی کند و یک نامه توصیه از آن اداره برای شما بگیرد.

قدم چهارم: ارسال درخواست و انتظار

درخواست‌های ویزای کار به «اداره مهاجرت» در کاتماندو ارسال میشوند. درخواست‌ها باید شامل توصیه‌نامه DOLEP، نامه‌های کارفرما و تمام مدارک مورد نیاز باشد. در برخی موارد، ممکن است یک مصاحبه حضوری نیز لازم باشد.

زمان‌بندی و انتظارات از زمان پردازش

زمان پردازش ویزاهای کاری میتواند بین دو تا شش هفته متغیر باشد. تاخیرها به دلیل ناقص بودن مدارک یا ناهماهنگی در سوابق کارفرما رایج هستند. آماده‌سازی زودهنگام و هماهنگی با آژانس‌های محلی میتواند این تاخیرها را کاهش دهد. به طور کلی، توصیه میشود که کارفرماها درخواست را خیلی زودتر از تاریخ ورود کارمند به کشور ارسال کنند تا زمان کافی برای پردازش وجود داشته باشد.

نقش کارفرما در فرایند ویزای کار: اسپانسر شما چه وظایفی دارد؟

کارفرماها مسئولیت حمایت مالی و قانونی از ویزا (اسپانسرشیپ)، تایید تمام مدارک و حفظ انطباق با قوانین کار محلی را بر عهده دارند. این اسپانسرشیپ شامل رسیدگی به تمدید ویزا، گزارش‌دهی مالیاتی، و اطمینان از این است که موقعیت شغلی که توسط تبعه خارجی پر میشود، به راحتی توسط یک نیروی محلی قابل پر شدن نیست.

برای اطمینان از موفقیت در صدور ویزا، برنامه‌ریزی فعال، ارائه مدارک دقیق و ارسال به موقع درخواست‌ها کلیدی است. بسیاری از کسب‌وکارها در نپال برای مدیریت این فرایند، مشاوران حقوقی یا شرکای منابع انسانی جهانی را استخدام میکنند.

کارفرماها باید تاریخ انقضای ویزاها را زیر نظر داشته باشند، مجوزهای کار را به موقع تمدید کنند و گزارش‌های لازم را به اداره مهاجرت ارائه دهند. عدم انجام این کارها ممکن است منجر به جریمه یا بازگرداندن اجباری کارمند به کشورش شود. حسابرسی‌های منظم و سیستم‌های ردیابی داخلی میتواند به کسب‌وکارها کمک کند تا از مشکلات مربوط به رعایت قوانین پیشگیری کنند.

سناریوهای رایج استخدام در نپال

وقتی شرکتی میخواهد در نپال نیروی کار استخدام کند، معمولا بسته به نوع شغل، مدت زمان و الزامات قانونی، یکی از سه مسیر زیر را انتخاب میکند:

1. استخدام مستقیم یک کارمند خارجی با مجوز کار (رایج‌ترین حالت): این مسیر اصلی برای شرکت‌هایی است که میخواهند نیروی کار خارجی تمام وقت در نپال داشته باشند. برای حمایت از این ویزا، کارفرما باید یک شخصیت حقوقی ثبت‌شده در کشور داشته باشد و یک پیشنهاد شغلی مطابق با قوانین صادر کند.
   
   • نکات کلیدی: حمایت مالی و قانونی (اسپانسرشیپ) الزامی است؛ پیمانکاران یا فریلنسرها نمیتوانند تحت این ویزا درخواست دهند. کارمندان باید در محل کار تایید شده باقی بمانند مگر اینکه مجوزی برای جابجایی یا تغییر کارفرما داشته باشند. زمان پردازش حدود ۲ تا ۴ هفته متغیر است.
   • مناسب برای: نقش‌های بلندمدت با حضور فیزیکی (حضوری یا ترکیبی) در نپال.
2. استخدام یک پیمانکار یا فریلنسر خارجی: متخصصان مستقلی که در نپال زندگی میکنند، میتوانند به صورت قانونی با مشتریان بین‌المللی کار کنند بدون اینکه به اسپانسرشیپ کارفرما نیاز داشته باشند. اما آنها باید قوانین محلی مربوط به ثبت مالیات و گزارش‌دهی را رعایت کنند.
   
   • مناسب برای: فریلنسرها، مشاوران یا نقش‌های پروژه‌محور، به خصوص اگر فرد از قبل در نپال زندگی میکند.
3. انتقال یک کارمند فعلی به نپال: اگر شرکتی بخواهد یکی از اعضای تیم فعلی خود را به نپال منتقل کند، باز هم باید همان فرایند ویزا و راه‌اندازی حقوق و دستمزد را طی کند. حتی اگر کارمند در جای دیگری برای شما کار کند، برای رعایت قوانین در نپال به یک کارفرمای ثبت شده محلی نیاز است.

هزینه‌ها و دستمزدها: چقدر باید پول پرداخت کرد؟

هزینه گرفتن مجوز کار یا ویزا در نپال میتواند بسته به نوع ویزا و مدت اقامت متفاوت باشد. کارفرماها باید از هزینه‌های درخواست مرتبط با مجوزهای کار آگاه باشند تا از هرگونه تاخیر یا مشکل در پردازش جلوگیری کنند.

نوع ویزا	هزینه درخواست (تقریبی)
ویزای استخدامی	حدود ۱۵٬۰۰۰ تا ۲۵٬۰۰۰ روپیه نپال
ویزای تجاری	حدود ۲۵٬۰۰۰ تا ۴۰٬۰۰۰ روپیه نپال
ویزای سازمانی	حدود ۱۰٬۰۰۰ تا ۱۵٬۰۰۰ روپیه نپال

وقتی کارمندان برای ویزای کاری خود درخواست میدهند، با یک هزینه پایه ماهانه موافقت میکنند. این هزینه حدود ۸,۷۹۸ روپیه نپال است که بر اساس قرارداد کاری به صورت ماهانه تکرار میشود.

آنها همچنین گزینه‌ای برای پرداخت هزینه ویزای یک‌بار ورود مجدد (single re-entry) یا چندبار ورود مجدد (multiple re-entry) دارند. اگر قصد دارند در طول قرارداد کاری خود یک یا چند بار از کشور خارج شوند، باید این گزینه‌ها را در نظر بگیرند. هزینه یک‌بار ورود مجدد حدود ۲,۳۴۶ روپیه نپال اضافی است، در حالی که وضعیت چندبار ورود مجدد حدود ۸,۰۹۴ روپیه نپال هزینه دارد. این گزینه‌ها به کارمندان اجازه میدهند در طول قرارداد کاری خود وضعیت قانونی خود را حفظ کرده و از درخواست‌های مکرر جلوگیری کنند.

تمدید مجوز کار و ویزای همراهان

تمدید مجوز کار

مجوزهای کار در نپال معمولا برای یک سال معتبر هستند و پس از آن باید تمدید شوند. کارفرماها مسئولیت دارند که اطمینان حاصل کنند مجوزهای کار به موقع تمدید میشوند تا از هرگونه وقفه در وضعیت قانونی کارمند خود جلوگیری کنند. فرایندهای تمدید معمولا شامل ارائه مدارک به‌روز شده و پرداخت هزینه‌های مورد نیاز است.

ویزای همراه برای خانواده

کارگران خارجی که ویزای غیرتوریستی معتبر و مجوز کار در نپال دارند، معمولا میتوانند برای اعضای خانواده نزدیک خود، از جمله همسر و فرزندان تحت تکفل، درخواست ویزای همراه (Dependent Visa) بدهند.

شرایط لازم برای ویزای همراه:

• کارگر اصلی باید ویزا و مجوز کار معتبر داشته باشد.
• همراهان باید مدرکی دال بر رابطه خود با کارگر اصلی ارائه دهند (مانند سند ازدواج، شناسنامه).
• همراهان باید الزامات عمومی ویزا را برآورده کنند (پاسپورت معتبر، فرم درخواست، عکس).

مدارک مورد نیاز:

• فرم درخواست ویزای همراه.
• کپی پاسپورت، ویزا و مجوز کار کارگر اصلی.
• اثبات رابطه (مانند سند ازدواج تایید شده، شناسنامه‌ها).
• پاسپورت‌های همراهان با حداقل شش ماه اعتبار.
• عکس‌های همراهان.
• نامه‌ای از کارگر اصلی که در آن درخواست ویزای همراه کرده است.

درخواست‌های ویزای همراه معمولا به اداره مهاجرت در نپال یا نمایندگی دیپلماتیک نپال در خارج از کشور ارائه میشود. این درخواست‌ها بر اساس اعتبار و وضعیت ویزا و مجوز کار کارگر اصلی پردازش میشوند. ویزاهای همراه معمولا برای همان مدتی که ویزای کارگر اصلی اعتبار دارد، صادر میشوند.

آیا ویزای کار به اقامت دائم منجر میشود؟

این یک سوال مهم است. اقامت دائم در نپال معمولا صرفا بر اساس کار طولانی‌مدت به عنوان یک کارگر خارجی با مجوز کار استاندارد اعطا نمیشود. نپال دسته‌بندی‌های خاصی برای اقامت دائم دارد که عموما محدود هستند و اغلب به سرمایه‌گذاری قابل توجه، کمک به اقتصاد ملی یا روابط خانوادگی خاص نیاز دارند.

تبدیل مستقیم وضعیت از دارنده مجوز کار به اقامت دائم بر اساس سال‌های اشتغال، یک مسیر استاندارد نیست. اتباع خارجی که به گزینه‌های اقامت طولانی‌مدت فراتر از مدت اشتغال خود علاقه دارند، باید سایر دسته‌بندی‌های خاص تعریف شده توسط قوانین مهاجرت نپال را بررسی کنند که ممکن است الزامات سختی در مورد سرمایه‌گذاری مالی، مهارت‌های ویژه یا کمک به توسعه کشور داشته باشند.

موضوع دیجیتال نومدها (Digital Nomads) در نپال

نپال در حال حاضر ویزای مشخصی برای «دیجیتال نومدها» یا کوچ‌نشینان دیجیتال ارائه نمیدهد. اما اتباع خارجی که از راه دور برای شرکت‌های خارجی کار میکنند، میتوانند برای ویزای توریستی درخواست دهند. با این حال، کارفرمایانی که مایل به استخدام دیجیتال نومدها هستند، ممکن است نیاز به بررسی گزینه‌های ویزایی داشته باشند که با فعالیت‌های کاری از راه دور کارمندانشان هماهنگ باشد.

دیجیتال نومدها ملزم به رعایت الزامات عمومی ویزا برای گردشگران هستند، اما باید از انجام فعالیت‌های تجاری در نپال بدون مجوز مناسب خودداری کنند. الزامات اصلی برای این افراد عبارتند از:

• اثبات اشتغال از راه دور یا خوداشتغالی.
• داشتن منابع مالی کافی برای تامین هزینه‌های اقامت در نپال.
• داشتن پاسپورت معتبر با حداقل شش ماه اعتبار.

راهکار جایگزین: استفاده از کارفرمای ثبت شده (EOR)

یک «کارفرمای ثبت شده» یا (Employer of Record – EOR) یک نهاد شخص ثالث است که مسئولیت‌های استخدامی را از طرف شرکت دیگری بر عهده میگیرد. برای کسب‌وکارهایی که میخواهند در نپال بدون افتتاح یک شعبه یا نهاد قانونی محلی نیرو استخدام کنند، یک EOR فرایند را تا حد زیادی ساده میکند.

یک EOR موارد زیر را مدیریت میکند:

• قراردادهای استخدام و آنبوردینگ (ورود به شرکت).
• رعایت قوانین حقوق و دستمزد و مالیات.
• مدیریت مزایا و بیمه‌ها.
• درخواست‌های ویزا و مجوز کار.
• پایبندی به قوانین و مقررات کار.

همکاری با یک EOR تضمین میکند که کارفرمایان تمام تعهدات قانونی خود را برآورده میکنند در حالی که میتوانند روی عملیات اصلی کسب‌وکار خود تمرکز کنند. شرکت‌هایی مانند Velocity Global و Playroll از جمله ارائه‌دهندگان این خدمات هستند که به شرکت‌های بین‌المللی کمک میکنند تا در کشورهایی مثل نپال نیرو استخدام کنند، بدون اینکه نیاز به تاسیس یک نهاد حقوقی داشته باشند. آنها میتوانند در مدیریت اسناد، حمایت از ویزاها و پیمایش مقررات متغیر کمک کنند.

تعهدات و مسئولیت‌ها: چه چیزهایی را باید رعایت کرد؟

حفظ وضعیت قانونی در نپال یک مسئولیت مشترک بین کارگر خارجی و نهاد استخدام‌کننده است. پایبندی شدید به شرایط ویزا و مجوز کار برای جلوگیری از مجازات‌هایی مانند جریمه، اخراج از کشور یا ممنوعیت ورود در آینده، بسیار حیاتی است.

تعهدات کارفرما:

• اطمینان از اینکه تبعه خارجی قبل از شروع کار، ویزای مناسب و مجوز کار معتبر دارد.
• آغاز و پشتیبانی از فرایند درخواست و تمدید مجوز کار.
• اطلاع‌رسانی به مقامات مربوطه (اداره مهاجرت، اداره کار) در مورد هرگونه تغییر در وضعیت کارمند، مانند خاتمه کار یا تغییر سمت.
• رعایت قوانین کار نپال در مورد کارمند خارجی، از جمله شرایط استخدام، حقوق و شرایط کاری که در قرارداد و مجوز کار قید شده است.
• تسهیل خروج کارمند از نپال پس از اتمام یا خاتمه قرارداد کار، در صورت لزوم.

تعهدات کارمند:

• داشتن ویزا و مجوز کار معتبر در تمام مدت اشتغال در نپال.
• پایبندی به شرایط ویزا و مجوز کار، از جمله کار کردن فقط برای کارفرمای حامی و در سمت شغلی تایید شده.
• اطمینان از تمدید به موقع ویزا و مجوز کار قبل از انقضا.
• همراه داشتن کپی‌هایی از ویزا و مجوز کار برای اهداف شناسایی.
• اطلاع‌رسانی به کارفرما و مقامات مربوطه در مورد هرگونه تغییر شخصی مهم (مانند تغییر آدرس).
• خروج از نپال پس از انقضا یا لغو ویزا و مجوز کار، مگر اینکه تمدید معتبر یا وضعیت جایگزینی دریافت شده باشد.

نکات و منابع برای یک درخواست موفق

برای داشتن بهترین شانس موفقیت، این نکات را دنبال کنید:

• فرایند را زود شروع کنید تا از تاخیر جلوگیری شود.
• اطمینان حاصل کنید که مدارک دقیق و کامل هستند.
• از طریق وبسایت «کمیسیون حقوقی نپال» (Nepal Law Commission) از تغییرات قوانین کار مطلع بمانید.
• با کارشناسان محلی و متخصصان حقوقی مشورت کنید.
• از منابع تجاری مانند فدراسیون اتاق‌های بازرگانی و صنایع نپال (FNCCI) استفاده کنید.