راهنمای جامع اخذ مجوز کار و ویزای کانادا

---

اگه یه شرکت یا سازمانی قصد داشته باشه کارمندانی رو به کانادا بیاره یا اونجا استخدام کنه، باید حتما با تمام قوانین مهاجرت و کار کانادا هماهنگ باشه. این کار برای جلوگیری از جریمه‌های احتمالی و پیامدهای منفی دیگه لازمه. توی این راهنما، یه نگاه سریع و کلی میندازیم به پروسه گرفتن مجوز کار و ویزا در کانادا تا مسیر کلی دستت بیاد.

همچنین انواع مختلف مجوزهای کار و ویزاهایی که در کانادا وجود داره رو توضیح میدیم و به خیلی از سوالات پرتکرار در مورد فرایند درخواست جواب میدیم. کمک کردن به کارمندها برای گرفتن مجوز کار و ویزا میتونه یه فرایند پیچیده باشه، مخصوصا اگه با قوانین کانادا آشنا نباشی. اما لزوما نباید اینجوری باشه. کار کردن با یه «کارفرمای ثبت شده» (Employer of Record یا EOR) در کانادا میتونه این ریسک‌ها رو کم کنه و مطمئن بشه که شرکت شما از همه نظر با قوانین مطابقت داره.

حالا بیا دقیق‌تر بشیم تا یک قدم به استخدام و آماده‌سازی نیروهای آینده در کانادا بدون ریسک‌های قانونی نزدیک‌تر بشی.

چرا رعایت قوانین مهاجرتی کانادا اینقدر مهمه؟

رعایت قوانین مهاجرتی کانادا هم برای کارفرماها و هم برای افراد خیلی مهمه. این موضوع فقط یه سری کاغذبازی اداری نیست، بلکه روی آینده شغلی و زندگی افراد و همچنین اعتبار شرکت‌ها تاثیر مستقیم داره.

برای کارفرماها، رعایت این قوانین مزایای زیر رو داره:

• کاهش ریسک جریمه‌های سنگین: عدم رعایت قوانین میتونه منجر به جریمه‌های مالی قابل توجهی برای شرکت بشه.
• جلوگیری از عواقب قانونی: ممکنه شرکت با مشکلات قانونی جدی روبرو بشه، مثلا اینکه در آینده از استخدام نیروی کار خارجی منع بشه.
• حفظ اعتبار شرکت: رعایت نکردن قوانین میتونه به اعتبار و خوشنامی یه شرکت آسیب جدی بزنه و وجهه اون رو در بازار خراب کنه.
• نشون دادن تعهد به کار قانونی و منصفانه: وقتی یه شرکت به قوانین احترام میذاره، نشون میده که به استخدام قانونی و ایجاد یه محیط کاری منصفانه برای همه پایبنده.

برای خود افراد و کارمندها، پایبندی به مقررات کانادا این نتایج رو به همراه داره:

• اقامت قانونی: مهم‌ترین مسئله اینه که اقامت اونها در کانادا کاملا قانونی میشه و مشکلی از این بابت نخواهند داشت.
• حذف ترس از دیپورت یا جریمه: با رعایت قوانین، دیگه نگرانی از دیپورت شدن یا جریمه‌های احتمالی وجود نداره.
• افزایش شانس تمدید مجوزها یا درخواست اقامت دایم: کسی که سابقه قانونی و شفافی داره، شانس بیشتری برای تمدید مجوز کارش یا حتی اقدام برای گرفتن اقامت دایم کانادا در آینده خواهد داشت.
• دسترسی به مزایای اجتماعی و حقوق کارگری: افراد میتونن از مزایای اجتماعی مثل خدمات درمانی و حمایت‌های شغلی که برای کارگران در نظر گرفته شده، استفاده کنن.

چه کسانی قانونا میتونن در کانادا کار کنن؟

در کانادا، اجازه کار برای شهروندان کانادایی و افرادی که اقامت دایم دارن، کاملا مشخص و بدون پیچیدگیه. این افراد برای کار کردن به هیچ مجوز اضافه‌ای نیاز ندارن. اما برای اتباع خارجی، این فرایند پیچیده‌تره و نیاز به توجه دقیق به شرایط ویزای کار و مجوزهای مربوطه داره.

هر کسی که شهروند کانادا یا مقیم دایم این کشور نیست، برای استخدام شدن در کانادا به یک مجوز کار معتبر نیاز داره.

این مجوزهای کار بر اساس شرایط خاصی صادر میشن، مثل نوع کار، واجد شرایط بودن کارفرما، و صلاحیت‌ها و مدارک خود فرد. دونستن این معیارها از قبل، به یه فرایند استخدام روان‌تر کمک میکنه و جلوی مشکلات قانونی احتمالی در آینده رو میگیره.

درک بهتر مجوز کار و ویزای کانادا

برای مدیران منابع انسانی که استخدام‌های بین‌المللی رو مدیریت میکنن، خیلی مهمه که تفاوت بین مجوز کار و ویزا در کانادا رو بفهمن. این دوتا مدرک اهداف متفاوتی دارن و اغلب با هم اشتباه گرفته میشن.

تفاوت بین مجوز کار و ویزا در کانادا چیه؟

به طور خلاصه، ویزا به یک تبعه خارجی اجازه ورود به کانادا رو میده، در حالی که مجوز کار به اون شخص اجازه میده تا تحت شرایط خاصی داخل کشور کار کنه.

• ویزا (Visa): ویزا در اصل یک سند مسافرتیه که اجازه ورود به خاک کانادا رو صادر میکنه. انواع مختلفی از ویزاهای کانادا وجود داره که همه اونها اجازه کار کردن رو نمیدن. مثلا، «ویزای اقامت موقت» (Temporary Resident Visa یا TRV) که بهش ویزای توریستی هم میگن، به شما اجازه میده برای گردشگری یا اقامت‌های کوتاه وارد کانادا بشید، اما حق کار کردن رو به شما نمیده.
• مجوز کار (Work Permit): از طرف دیگه، مجوز کار یک سند مسافرتی نیست؛ بلکه یک مجوز مشخص برای کار کردن در کاناداست که معمولا با محدودیت‌های خاصی صادر میشه. این محدودیت‌ها میتونن شامل نوع شغل، کارفرما یا محل کار باشن. مجوزهای کار محدودیت زمانی دارن و اگه شرایط کاری فرد تغییر کنه یا تاریخ مجوز تموم بشه، باید تمدید بشن یا دوباره برای اونها درخواست داده بشه.

یه نکته مهم اینه که این مسائل میتونن کمی پیچیده بشن، برای همین استفاده از خدمات یه شرکت مشاوره منابع انسانی در کانادا میتونه کمک‌کننده باشه.

انواع مجوز کار در کانادا

انتخاب نوع مجوز کار مناسب به ماهیت شغل، صلاحیت‌های کارگر و نیازهای کارفرما بستگی داره. در ادامه، یه نگاه کلی به انواع اصلی مجوزهای کار برای اتباع خارجی در کانادا میندازیم که هر کدوم شرایط و معیارهای واجد شرایط بودن خودشون رو دارن. به طور کلی، دو نوع اصلی مجوز کار وجود داره: مجوز کار باز و مجوز کار کارفرما-محور.

۱. مجوز کار باز (Open Work Permit)

مجوز کار باز به دارنده اون اجازه میده برای هر کارفرمایی در کانادا کار کنه و اون رو به یک شغل یا شرکت خاص محدود نمیکنه. این نوع مجوز برای افرادی که میخوان فرصت‌های شغلی مختلفی رو بررسی کنن یا نیاز به انعطاف‌پذیری دارن، ایده‌آله، چون به شغل خاصی وابسته نیست.

با این حال، واجد شرایط بودن برای این نوع مجوز معمولا به دسته‌های خاصی محدوده، مثل همسران یا شرکای زندگی کارگران ماهر، یا فارغ‌التحصیلان جدید تحت برنامه «مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی».

این مجوز به شما اجازه میده برای هر کارفرمایی در کانادا کار کنید، به جز کارفرمایی که:

• در لیست کارفرمایانی که شرایط رو رعایت نکردن، به عنوان «فاقد صلاحیت» ذکر شده باشه.
• به طور منظم خدماتی مثل استریپتیز، رقص اروتیک، خدمات اسکورت یا ماساژ اروتیک ارائه بده.

شما فقط در شرایط خاصی میتونید مجوز کار باز بگیرید. چون این مجوزها به شغل خاصی مرتبط نیستن، کارفرمای شما نیازی به موارد زیر نداره:

• یک «ارزیابی تاثیر بر بازار کار» (LMIA) از سازمان کار و توسعه اجتماعی کانادا.
• اثبات اینکه از طریق «پورتال کارفرمایان» یک پیشنهاد شغلی ثبت کرده و هزینه انطباق کارفرما رو پرداخت کرده.

در بیشتر موارد، شما باید هزینه دارنده مجوز کار باز رو همزمان با هزینه مجوز کار پرداخت کنید.

۲. مجوز کار کارفرما-محور (Employer-Specific Work Permit)

مجوز کار کارفرما-محور (که گاهی بهش مجوز کار بسته یا Closed Work Permit هم میگن) به یک کارفرما، یک شغل و یک مکان خاص محدود میشه. این مجوز از شما میخواد که در کانادا طبق شرایط ذکر شده روی مجوزتون کار کنید، مثل:

• نام کارفرمای مشخصی که میتونید براش کار کنید.
• مدت زمانی که میتونید کار کنید.
• مکانی که میتونید در اونجا کار کنید (اگه مشخص شده باشه).

قبل از اینکه برای این نوع مجوز درخواست بدید، کارفرمای شما باید یک سری مراحل رو طی کنه. اغلب، این مراحل شامل گرفتن یک «ارزیابی تاثیر بر بازار کار» (LMIA) میشه تا نشون بده که برای پر کردن اون موقعیت شغلی، به یک کارگر خارجی نیاز هست. کارفرما باید به شما این مدارک رو بده:

• یک کپی از قرارداد کاری شما.
• یکی از این دو مورد:
  • یک کپی از ارزیابی تاثیر بر بازار کار (LMIA).
  • یک شماره پیشنهاد شغلی (برای کارگرانی که از LMIA معاف هستن). برای گرفتن این شماره، کارفرما باید از «پورتال کارفرمایان» استفاده کنه.

این نوع مجوز معمولا برای استخدام‌های بین‌المللی در زمینه‌های تخصصی یا مشاغلی که با کمبود نیرو مواجه هستن، استفاده میشه.

۳. مجوز کار برنامه پویایی بین‌المللی (International Mobility Program – IMP)

برنامه پویایی بین‌المللی (IMP) به کارگران خارجی اجازه میده بدون نیاز به LMIA وارد کانادا بشن، به شرطی که شغل اونها در راستای منافع اقتصادی، فرهنگی یا رقابتی گسترده‌تر کانادا باشه.

این مجوز میتونه برای موارد زیر استفاده بشه:

• افرادی که داخل یک شرکت چندملیتی منتقل میشن (Intra-company transferees).
• کارمندان شرکت‌هایی که با کانادا توافقنامه‌های متقابل دارن.
• کارگرانی که تحت توافقنامه‌های تجارت آزاد میان.

برنامه IMP فرایند رو برای شرکت‌هایی که استعدادهای ماهری رو استخدام میکنن و این استخدام از تعهدات بین‌المللی کانادا حمایت میکنه، ساده‌تر میکنه.

۴. مجوز کار انتقال درون شرکتی (Intra-Company Transfer – ICT)

مجوز کار انتقال درون شرکتی (ICT) برای کارمندان شرکت‌های چندملیتی طراحی شده که به یک شعبه، شرکت وابسته یا زیرمجموعه در کانادا منتقل میشن. این مجوز از LMIA معافه.

این مجوز به شرکت‌ها این امکان رو میده تا کارکنان اجرایی، مدیریتی یا دارای دانش تخصصی رو بدون نیاز به LMIA به کانادا منتقل کنن. این یک گزینه عالی برای شرکت‌هایی هست که در حال گسترش حضور خودشون در کانادا هستن یا به تخصص خاصی در عملیات کانادایی خودشون نیاز دارن.

۵. مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی (Post-Graduation Work Permit – PGWP)

مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی (PGWP) به دانشجویان بین‌المللی که یک برنامه تحصیلی واجد شرایط رو در یک موسسه آموزشی کانادایی تموم کردن، اجازه میده در کانادا کار کنن.

این مجوز از نوع باز (Open) هست و به فارغ‌التحصیلان این انعطاف رو میده که برای هر کارفرمایی کار کنن. همین موضوع اون رو به یک گزینه جذاب برای فارغ‌التحصیلان جدیدی تبدیل کرده که به دنبال کسب تجربه کاری در کانادا هستن.

۶. مجوز کار تبادلات آکادمیک (Academic Exchanges Work Permit)

این نوع مجوز برای اتباع خارجی هست که در فعالیت‌های آکادمیک مثل پژوهشگران، استادان یا سخنرانان مهمان نقش دارن و میخوان به طور موقت در یک موسسه آموزشی کانادایی کار کنن. این مجوز از به اشتراک‌گذاری دانش و همکاری بین کانادا و کشورهای دیگه حمایت میکنه و بسته به جزئیات برنامه تبادل، ممکنه به LMIA نیاز داشته باشه یا نداشته باشه.

۷. مجوز کار برنامه کارگران خارجی موقت (Temporary Foreign Worker Program – TFWP)

برنامه کارگران خارجی موقت (TFWP) به پر کردن کمبود نیروی کار در کانادا کمک میکنه. این برنامه به کارفرماها اجازه میده تا زمانی که شهروندان کانادایی یا مقیمان دایم واجد شرایط در دسترس نیستن، کارگران خارجی رو استخدام کنن.

برنامه TFWP برای نشون دادن نیاز به یک کارگر خارجی در اون نقش خاص، به یک LMIA نیاز داره. به همین دلیل، این برنامه یک انتخاب رایج برای صنایعی هست که با کمبود نیروی کار دائمی روبرو هستن.

ارزیابی تاثیر بر بازار کار (LMIA) چیه؟

سوالی که خیلی پیش میاد اینه که این LMIA که اینقدر در موردش صحبت میشه، دقیقا چیه. ارزیابی تاثیر بر بازار کار (LMIA) سندی هست که ممکنه یک کارفرما در کانادا قبل از استخدام یک کارگر خارجی نیاز به گرفتنش داشته باشه.

یک LMIA مثبت نشون میده که برای پر کردن اون شغل به یک کارگر خارجی نیاز هست. همچنین نشون میده که هیچ کارگر کانادایی یا مقیم دایمی برای انجام اون کار در دسترس نیست. به یک LMIA مثبت گاهی اوقات «نامه تاییدیه» هم گفته میشه.

اگه کارفرما به LMIA نیاز داشته باشه، باید برای اون درخواست بده. این یک فرایند مهم برای کارفرماهای کاناداییه که میخوان یک نیروی کار خارجی استخدام کنن. با ارائه LMIA، کارفرما به دولت کانادا نشون میده که برای پاسخ به نیازهای کسب و کارش، واقعا به استعدادهای بین‌المللی احتیاج داره.

برای گرفتن LMIA، کارفرما باید شواهدی ارائه بده که نشون بده برای استخدام کارگران کانادایی تلاش کرده. این تلاش‌ها شامل آگهی کردن شغل و مصاحبه با متقاضیان کانادایی (در صورت امکان) میشه. این فرایند کمک میکنه تا اطمینان حاصل بشه که استخدام کارگران خارجی به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته میشه و با تعهد کانادا برای اولویت دادن به استعدادهای محلی هماهنگه.

وقتی LMIA تایید شد، کارگر میتونه برای مجوز کارش درخواست بده. برای این کار، کارگر به این موارد نیاز داره:

• یک نامه پیشنهاد شغلی
• یک قرارداد
• یک کپی از LMIA
• شماره LMIA

تکمیل دقیق و کامل فرم LMIA خیلی مهمه، چون یک قدم بزرگ برای اینه که یک کارگر خارجی بتونه به صورت قانونی در کانادا کار کنه.

شرایط لازم برای گرفتن مجوز کار کانادا چیه؟

برای اینکه واجد شرایط گرفتن مجوز کار کانادا باشید، متقاضیان باید یک سری شرایط تعیین شده توسط «اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا» (IRCC) رو داشته باشن. این شرایط تضمین میکنن که متقاضیان قصد روشنی برای رعایت قوانین کانادا دارن و استخدام اونها در کانادا به نیروی کار این کشور کمک مثبتی میکنه.

اینجا معیارهای اصلی واجد شرایط بودن رو میبینید:

• اثبات پیشنهاد شغلی: متقاضی باید یک پیشنهاد شغلی از یک کارفرمای کانادایی داشته باشه (برای مجوزهای کار کارفرما-محور) یا شرایط لازم برای یکی از دسته‌های مجوز کار باز رو داشته باشه.
• قصد ترک کانادا: متقاضی باید نشون بده که قصد داره پس از پایان اعتبار مجوز کارش، کانادا رو ترک کنه، مگه اینکه از راه‌های دیگه حق موندن بیشتر رو به دست آورده باشه.
• اثبات تمکن مالی: متقاضی باید نشون بده که پول کافی برای حمایت از خودش و اعضای خانواده همراهش در طول اقامت در کانادا رو داره.
• نداشتن سابقه کیفری: متقاضیان باید گواهی عدم سو پیشینه ارائه بدن تا تایید بشه که سابقه کیفری ندارن که بتونه برای جامعه کانادا خطرناک باشه.
• معاینه پزشکی: ممکنه از بعضی متقاضیان خواسته بشه که یک معاینه پزشکی انجام بدن تا مشخص بشه که بیماری خاصی ندارن که بهداشت عمومی رو به خطر بندازه یا فشار زیادی به سیستم درمانی کانادا وارد کنه. برخی مشاغل به معاینه پزشکی نیاز دارن.
• رعایت قوانین کانادا: متقاضیان باید موافقت کنن که در طول اقامتشون به قوانین کانادا احترام بذارن.
• نداشتن سابقه نقض قوانین مهاجرتی: متقاضیانی که قبلا قوانین مهاجرتی رو در کانادا یا کشور دیگه‌ای نقض کردن، ممکنه در واجد شرایط بودن با چالش‌هایی روبرو بشن.

علاوه بر این شرایط عمومی، بسته به اینکه متقاضی از خارج از کانادا یا از داخل کانادا درخواست میده، شرایط اضافی دیگه‌ای هم وجود داره. متقاضیانی که از خارج از کانادا درخواست میدن ممکنه با زمان‌های پردازش، مدارک مورد نیاز و رویه‌های ورود متفاوتی روبرو بشن. در حالی که افرادی که قبلا با مجوزهای خاصی در کانادا هستن، ممکنه بتونن از داخل کشور درخواست بدن که این کار اغلب بخش‌هایی از فرایند رو ساده‌تر میکنه.

چجوری در کانادا مجوز کار بگیریم؟

برای کار قانونی در کانادا، اتباع خارجی باید خودشون به طور مستقل برای مجوز کارشون درخواست بدن؛ فرایند درخواست از طریق کارفرما انجام نمیشه.

در حالی که کارفرماها نقش حمایتی دارن، به خصوص برای مجوزهای کار کارفرما-محور، این وظیفه خود فرده که درخواست مجوز کار رو تکمیل کنه.

برای شغل‌هایی که به مجوز کار کارفرما-محور نیاز دارن، کارفرما اول باید یک «ارزیابی تاثیر بر بازار کار» (LMIA) بگیره. این سند، که توسط «سازمان کار و توسعه اجتماعی کانادا» (ESDC) صادر میشه، نشون میده که به دلیل نبود کارگران کانادایی در دسترس برای اون موقعیت شغلی، استخدام یک کارگر خارجی ضروریه.

وقتی LMIA تایید شد، کارمند میتونه اون رو به همراه سایر مدارک مورد نیاز مثل اثبات استخدام، اثبات تمکن مالی و هرگونه گواهی پزشکی یا پلیس لازم، در درخواست مجوز کار خودش قرار بده.

فرایند درخواست مجوز کار چطوره؟

فرایند درخواست مجوز کار در کانادا رو میشه به چند مرحله تقسیم کرد:

1. اطمینان از معتبر بودن پیشنهاد شغلی: مطمئن بشید که پیشنهاد شغلی معتبره و اگه لازمه، شرایط LMIA رو برآورده میکنه.
2. درخواست مجوز کار: کارگر خارجی بسته به موقعیت مکانیش، به صورت آنلاین یا در یک کنسولگری کانادا برای مجوز کار درخواست میده. بیشتر اتباع خارجی که در کانادا هستن دیگه نمیتونن در مبادی ورودی برای مجوز کار درخواست بدن و باید به صورت آنلاین اقدام کنن.
3. ارسال مدارک مورد نیاز: مدارک لازم، از جمله اثبات هویت، پیشنهاد شغلی و جزئیات LMIA (اگه لازم باشه) رو ارسال کنید.
4. پرداخت هزینه‌ها و انگشت‌نگاری: هزینه درخواست رو پرداخت کنید و در صورت لزوم، اطلاعات بیومتریک (انگشت‌نگاری و عکس) خودتون رو ارائه بدید.
5. منتظر تصمیم‌گیری: منتظر جواب درخواست مجوز کارتون بمونید. اگه تایید بشه، کارگر میتونه به کانادا سفر کنه و کارش رو شروع کنه.

نکته مهم در مورد درخواست آنلاین:

برای درخواست آنلاین، شما به اسکنر یا دوربین برای ایجاد کپی الکترونیکی از مدارکتون و یک کارت اعتباری معتبر برای پرداخت هزینه‌ها نیاز دارید. حتی اگه آنلاین درخواست میدید، بهتره قبل از تکمیل درخواست، راهنمای مربوطه رو بخونید.

اولویت در پردازش درخواست‌های مجوز کار

دولت کانادا پردازش برخی از درخواست‌های مجوز کار رو در اولویت قرار میده. اگه شغل شما در لیست‌های زیر نباشه، درخواست شما همچنان پردازش میشه، اما ممکنه بیشتر از حد معمول طول بکشه.

مشاغل واجد شرایط که خدمات ضروری رو انجام میدن یا از اونها پشتیبانی میکنن:

• مشاغل کشاورزی و صنایع غذایی (کدهای NOC 2021):
  • قصابان – خرده‌فروشی و عمده‌فروشی (NOC 63201)
  • برش‌دهندگان گوشت و ماهی‌فروشان – خرده‌فروشی و عمده‌فروشی (NOC 65202)
  • پیمانکاران خدمات کشاورزی و سرپرستان مزارع (NOC 82030)
  • کارگران دامپروری (NOC 85100)
  • کارگران متخصص دامپروری و اپراتورهای ماشین‌آلات کشاورزی (NOC 84120)
  • کارگران برداشت محصول (NOC 85101)
  • کارگران نهالستان و گلخانه (NOC 85103)
  • کارگران کارخانه ماهی و غذاهای دریایی (NOC 94142)
  • کارگران در فرآوری مواد غذایی و نوشیدنی (NOC 95106)
  • کارگران در فرآوری ماهی و غذاهای دریایی (NOC 95107)
  • قصابان صنعتی و برش‌دهندگان گوشت، آماده‌کنندگان مرغ و کارگران مرتبط (NOC 94141)
• مشاغل مراقبت‌های بهداشتی (کدهای NOC 2021):
  • هماهنگ‌کنندگان و سرپرستان پرستاری (NOC 31300)
  • پرستاران ثبت‌شده و پرستاران روانپزشکی ثبت‌شده (NOC 31301)
  • متخصصان پزشکی بالینی و آزمایشگاهی (NOC 31100)
  • متخصصان جراحی (NOC 31101)
  • پزشکان عمومی و خانوادگی (NOC 31102)
  • و بسیاری دیگر از مشاغل حوزه بهداشت و درمان…

برای اینکه درخواست شما در اولویت قرار بگیره، باید شماره «طبقه‌بندی ملی مشاغل» (NOC) که کارفرماتون در پیشنهاد شغلی یا LMIA وارد کرده رو در بخش عنوان شغلی فرم درخواستتون وارد کنید.

انواع ویزا برای ورود به کانادا

وقتی صحبت از استخدام یا جابجایی استعدادهای بین‌المللی میشه، مهمه که انواع مختلف ویزاها رو بشناسید، چون همه اونها به کار مربوط نمیشن.

• ویزای اقامت موقت (TRV): این ویزا که بهش ویزای توریستی هم میگن، برای اتباع خارجی کشورهایی لازمه که برای ورود به کانادا جهت اقامت‌های کوتاه، به ویزا نیاز دارن. این ویزا به دارنده اون اجازه کار نمیده، اما بهشون اجازه میده به طور موقت از کانادا بازدید کنن. این ویزا برای اتباع خارجی که در جلسات کاری، کنفرانس‌ها شرکت میکنن یا فرصت‌های آینده رو در کانادا بررسی میکنن، ایده‌آله.
• ویزای دیجیتال نومد (Digital Nomad Visa): این یه دسته ویزای جدیده برای کارگران ریموت (دورکار) که میخوان به طور موقت در کانادا زندگی کنن در حالی که برای یک کارفرمای غیرکانادایی کار میکنن. اگرچه این ویزا حق کار برای یک کارفرمای کانادایی رو نمیده، اما به دیجیتال نومدها این امکان رو میده که زندگی در کانادا رو تجربه کنن و در عین حال کار ریموت خودشون رو حفظ کنن.
• مجوز تحصیل (Study Permit): مجوز تحصیل به اتباع خارجی اجازه میده در یک موسسه آموزشی مشخص در کانادا برای برنامه‌هایی که بیشتر از شش ماه طول میکشه، تحصیل کنن. در حالی که این مجوز عمدتا برای اهداف آکادمیکه، دانشجویان با مجوز تحصیل میتونن به صورت پاره‌وقت در داخل یا خارج از دانشگاه هم کار کنن. پس از فارغ‌التحصیلی، بسیاری از دانشجویان واجد شرایط درخواست برای «مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی» (PGWP) هستن.
• ویزای اقامت دایم (Permanent Resident Visa): ویزای اقامت دایم به اتباع خارجی حق زندگی و کار در کانادا رو به طور نامحدود میده. وضعیت اقامت دایم مزایای زیادی داره، از جمله دسترسی به خدمات اجتماعی، مراقبت‌های بهداشتی و امکان درخواست برای شهروندی کانادا پس از برآورده کردن شرایط اقامت. مقیمان دایم به مجوز کار جداگانه‌ای نیاز ندارن، چون وضعیتشون به اونها اجازه میده آزادانه در کانادا کار کنن.
• کشورهای معاف از ویزا: برخی کشورها با کانادا توافقنامه‌های معافیت دارن که به شهروندانشون اجازه میده بدون ویزا برای اقامت‌های کوتاه (معمولا تا شش ماه) وارد بشن. شهروندان این کشورها ممکنه برای ورود هوایی به کانادا به یک «مجوز سفر الکترونیکی» (eTA) نیاز داشته باشن، اما برای بازدیدهای کوتاه‌مدت به ویزای اقامت موقت (TRV) نیاز ندارن. با این حال، اگه قصد کار کردن داشته باشن، به یک مجوز کار معتبر نیاز خواهند داشت.

سناریوهای رایج برای استخدام در کانادا

وقتی شرکتی میخواد در کانادا نیرو استخدام کنه، معمولا بسته به نوع شغل، مدت زمان و الزامات قانونی، یکی از سه مسیر زیر رو انتخاب میکنه:

1. حمایت از کارمند خارجی از طریق مجوز کار یا ویزا: این رایج‌ترین مسیر برای شرکت‌هاییه که میخوان استعدادهای خارجی رو به صورت تمام وقت در کانادا استخدام کنن. برای این کار، کارفرما باید یک شخصیت حقوقی ثبت شده در کانادا داشته باشه و یک پیشنهاد شغلی مطابق با قوانین صادر کنه.
2. استخدام یک پیمانکار (Contractor) خارجی در کانادا: متخصصان مستقل در کانادا میتونن به صورت قانونی با مشتریان بین‌المللی کار کنن بدون اینکه نیاز به حمایت کارفرما داشته باشن، اما باید قوانین مالیاتی محلی رو رعایت کنن.
3. جابجایی یک کارمند موجود به کانادا: اگه شرکتی بخواد یکی از اعضای تیم فعلی خودش رو به کانادا منتقل کنه، باز هم باید فرایند گرفتن ویزا و تنظیم حقوق و دستمزد رو طی کنه. حتی اگه اون کارمند در جای دیگه‌ای برای شما کار میکنه، برای رعایت قوانین، به یک کارفرمای ثبت شده محلی نیاز هست.

هزینه‌های گرفتن مجوز کار کانادا چقدره؟

هزینه گرفتن مجوز کار کانادا بسته به نوع مجوز و شرایط فردی متفاوته. در اینجا یه نگاه کلی به هزینه‌ها میندازیم (این ارقام ممکنه تغییر کنن و همیشه باید وب‌سایت رسمی IRCC رو برای اطلاعات به‌روز چک کنید):

نوع هزینه	مبلغ (دلار کانادا)	توضیحات
هزینه درخواست مجوز کار	$۱۵۵	این هزینه استاندارد برای بیشتر درخواست‌های مجوز کاره.
هزینه دارنده مجوز کار باز	$۱۰۰	اگه برای مجوز کار باز (Open) درخواست میدید، این هزینه علاوه بر هزینه اصلیه. یعنی در مجموع ۲۵۵ دلار.
هزینه بیومتریک (انگشت‌نگاری)	$۸۵	برای هر نفر که نیاز به ارائه اطلاعات بیومتریک داره.
هزینه انطباق کارفرما	$۲۳۰	در برخی موارد و بسته به برنامه، ممکنه کارفرماها نیاز به پرداخت این هزینه داشته باشن.
ارزیابی تاثیر بر بازار کار (LMIA)	متفاوت	این هزینه توسط کارفرما پرداخت میشه و مبلغش بسته به نوع LMIA متغیره.

پرسش‌های متداول

اینجا به چند تا از سوالات رایج در مورد مجوز کار کانادا و استخدام کارمندان خارجی جواب میدیم.

آیا شرکت من میتونه برای درخواست مجوز کار کانادایی یک کارمند اسپانسر بشه؟
نه، شرکت‌ها در کانادا نمیتونن مستقیما درخواست مجوز کار یک کارمند رو «اسپانسر» کنن. در عوض، کارفرماها میتونن با گرفتن «ارزیابی تاثیر بر بازار کار» (LMIA) در صورت لزوم، از این فرایند حمایت کنن. بعد از اون، کارمند میتونه از این مدرک برای درخواست مستقل مجوز کار خودش استفاده کنه. اما این از نظر فنی، اسپانسرشیپ محسوب نمیشه.

سریع‌ترین راه برای گرفتن مجوز کار کانادا چیه؟
سریع‌ترین راه از طریق «استراتژی مهارت‌های جهانی» (Global Skills Strategy – GSS) هست که برای متقاضیان واجد شرایط، زمان پردازش دو هفته‌ای رو ارائه میده. برای واجد شرایط بودن، باید از خارج از کانادا درخواست بدید و یا یک پیشنهاد شغلی داشته باشید که توسط یک LMIA مثبت تحت «جریان استعدادهای جهانی» (Global Talent Stream) پشتیبانی میشه، یا تحت یک توافقنامه بین‌المللی خاص، از LMIA معاف باشید.

چجوری مجوز کار کانادایی خودتون رو تمدید کنید؟
برای تمدید مجوز کار، دارندگان مجوز باید حداقل ۳۰ روز قبل از انقضای مجوز فعلی، درخواست تمدید رو ارسال کنن. درخواست‌های تمدید رو میشه به صورت آنلاین از طریق وب‌سایت IRCC تکمیل کرد. تا زمانی که تصمیمی گرفته بشه، متقاضیان معمولا میتونن تحت وضعیتی به نام «وضعیت ضمنی» (implied status) به کار خودشون ادامه بدن.

آیا محدودیتی در تعداد دفعاتی که میشه برای مجوز کار کانادا درخواست داد وجود داره؟
نه، محدودیت دقیقی برای تعداد دفعات درخواست وجود نداره. با این حال، هر درخواست به صورت جداگانه بررسی میشه و متقاضیان باید برای هر تمدید یا مجوز جدید، همچنان شرایط لازم رو داشته باشن. البته بعضی از انواع مجوزها، مثل «مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی» (PGWP)، شرایط خاصی دارن که از درخواست مجدد جلوگیری میکنه.

زمان پردازش برای مجوز کار یا ویزا در کانادا چقدره؟
زمان پردازش میتونه بر اساس نوع ویزا، کشور مبدا متقاضی و حجم درخواست‌های در حال پردازش، خیلی متفاوت باشه. معمولا، درخواست‌های مجوز کار موقت ممکنه از چند هفته تا چند ماه طول بکشه. به عنوان مثال، میانگین زمان پردازش برای یک مجوز کار موقت حدود ۲ تا ۴ ماهه.

استفاده از یک کارفرمای ثبت شده (EOR) برای جلوگیری از استرس‌های قانونی

پیمودن مسیر الزامات مهاجرتی و کاری کانادا میتونه چالش‌برانگیز باشه، مخصوصا وقتی کارمندان خارجی استخدام میکنید. یک راه حل عملی که خیلی‌ها ازش حمایت میکنن، همکاری با یک «کارفرمای ثبت شده» (Employer of Record – EOR) هست. EOR یک سرویس شخص ثالثه که پیچیدگی‌های استخدام بین‌المللی رو از طرف شرکت‌ها مدیریت میکنه.

یک EOR به عنوان کارفرمای رسمی استخدام‌های بین‌المللی شما عمل میکنه و مسئولیت‌های حیاتی مثل رعایت قوانین مهاجرت، پایبندی به قوانین کار، درخواست‌های مجوز کار و ویزا و خدمات پردازش حقوق و دستمزد جهانی رو به عهده میگیره.

مزایای همکاری با یک سرویس EOR عبارتند از:

• نظارت مستمر بر انطباق با قوانین: EOR به طور مداوم قوانین مهاجرت و کار رو زیر نظر داره و اطمینان حاصل میکنه که شرکت شما از هرگونه تغییرات قانونی که میتونه بر وضعیت کارمندانتون تاثیر بذاره، مطلع باشه.
• پوشش بیمه برای طبقه‌بندی نادرست: یک EOR به محافظت در برابر ریسک‌های طبقه‌بندی نادرست کارمندان کمک میکنه و در صورت به چالش کشیده شدن طبقه‌بندی کارگران، پوشش و پشتیبانی ارائه میده.
• تخصص در استخدام جهانی: EOR ها در استخدام بین‌المللی متخصص هستن و بینش‌های ارزشمندی رو در مورد شیوه‌های استخدام محلی، مالیات‌ها و انطباق با قوانین ارائه میدن.

استفاده از EOR نه تنها فرایند استخدام کارمندان خارجی رو ساده میکنه، بلکه آرامش خاطری رو هم به همراه داره، چون میدونید که تمام قوانین مهاجرت و کار توسط متخصصان اداره میشه. هزینه یک EOR در کانادا معمولا بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ دلار آمریکا برای هر کارمند در ماه متغیره.

البته استفاده از EOR ریسک‌هایی هم داره، مثل کنترل مستقیم کمتر روی مدیریت کارمندان و وابستگی به دقت EOR در رعایت قوانین. اگه نمیخواید کنترل رو به طور کامل واگذار کنید، میتونید به جای اون با یک ارائه‌دهنده PEO در کانادا برای کمک در مدیریت مهاجرت و انطباق با قوانین همکاری کنید، چون PEO ها تحت یک مدل استخدام مشترک کار میکنن.