جراحان دانشگاه دوک موفق شدن قلبی رو که برای بیشتر از پنج دقیقه از کار افتاده بود، روی میز عمل دوباره به کار بندازن و بعد اون رو به قفسه سینه یک نوزاد سه ماهه پیوند بزنن و جونش رو نجات بدن. این اتفاق نشون میده که روش «احیای روی میز عمل» برای حفظ قلب‌های اهدایی، دست کم برای نوزادان، کار میکنه.
طبق یه گزارش کوتاه، این نوزاد شش ماه بعد از عمل، عملکرد قلبی طبیعی داشته و هیچ نشونه‌ای از پس زدن عضو در بدنش دیده نشده.
یک راه حل سفارشی برای یک مشکل بزرگ
برای این کار، جراحان با رضایت خانواده اهدا کننده، قلب کوچک اهدایی رو با استفاده از یک دستگاه اکسیژن‌ساز، یک پمپ سانتریفیوژ و یک مخزن آویزان برای جمع کردن خون پمپاژ شده، روی میز عمل دوباره فعال کردن.
این دستگاه باید به صورت سفارشی طراحی میشد، چون سیستم‌های مراقبتی فعلی که اعضای بدن رو بیرون از بدن زنده نگه میدارن، برای قلب نوزادان خیلی بزرگ هستن.
امروزه در ایالات متحده، نزدیک به ۲۰ درصد از نوزادانی که به قلب نیاز دارن، در لیست انتظار از دنیا میرن.
روش‌های اهدای عضو و بحث‌های پیرامون اون
بیشتر اهدا کنندگان عضو باید قبل از اهدا، دچار مرگ مغزی شده باشن. فقط ۰.۵ درصد از پیوند قلب کودکان از روش «اهدا پس از مرگ قلبی» انجام میشه؛ یعنی وقتی که قلب از کار می‌افته و گردش خون متوقف میشه.
بعضی از منتقدها معتقدن که جدا کردن یک بیمار در حال مرگ از دستگاه‌های پشتیبان حیات، به کار انداختن دوباره قلبش و بعد برداشتن اون برای پیوند، از نظر اخلاقی درست نیست. نگرانی‌هایی در مورد اعلام زمان دقیق مرگ و چگونگی احیای اعضا به روشی اخلاقی وجود داره.
پس از مرگ قلبی، قلب‌های اهدایی رو میشه در حالی که هنوز در بدن اهدا کننده هستن، دوباره اکسیژن‌رسانی کرد، یا میشه اونها رو روی میز عمل با استفاده از دستگاه‌ها احیا کرد.
منتقدها میگن اگه قلب در بدن اهدا کننده دوباره به کار بیفته، این موضوع خود تعریف «مرگ قلبی» رو زیر سوال میبره.
طرفداران روش «احیای روی میز عمل»، مثل جراحان دانشگاه دوک، میگن که کار کردن بیرون از بدن اهدا کننده، نگرانی‌های اخلاقی رو کم میکنه. اونها همچنین اشاره میکنن که استفاده از اعضای بدن پس از مرگ قلبی، میتونه تعداد اعضای اهدایی رو تا ۳۰ درصد افزایش بده.
یک رویکرد متفاوت برای کاهش نگرانی‌های اخلاقی
یک تیم دیگه از جراحان در دانشگاه وندربیلت ایده متفاوتی دارن. اونها روشی رو ابداع کردن که به نظر میرسه میتونه از رایج‌ترین نگرانی‌های اخلاقی جلوگیری کنه.
تکنیک اونها به دنبال احیای فوری قلب اهدا شده نیست؛ در عوض، اون رو حفظ میکنه.
این تیم در یک گزارش کوتاه توضیح داده که با بستن آئورت و شستشوی قلب با یک مایع سرد نگهدارنده، تونستن با موفقیت سه قلب اهدایی رو برای پیوند آماده کنن.
با بستن سیستم گردش خون قلب، این تیم کار خودش رو از مغز اهدا کننده (که نگرانی‌های اخلاقی در مورد احیای اون وجود داره) جدا نگه داشته.
«تکنیک ما محلول نگهدارنده اکسیژن‌دار رو فقط به قلب اهدا کننده میرسونه، بدون اینکه قلب دوباره احیا بشه و بدون اینکه خون‌رسانی به کل بدن یا مغز انجام بشه.»
در جراحی‌های اولیه، این تکنیک «نتایج عالی در دوره اولیه پس از عمل» رو نشون داد. هر سه قلب اهدایی با عملکرد سالم و به طور موفقیت آمیز پیوند زده شدن.
جراحان وندربیلت در نهایت میگن: «این روش آماده‌سازی قلب، امکان استفاده گسترده رو فراهم میکنه.»
گزارش‌های هر دو دانشگاه دوک و وندربیلت در مجله NEJM منتشر شده.
دیدگاهتان را بنویسید