تفاوت ریچ و ایمپرشن در شبکه‌های اجتماعی: چطور بهینه کنیم

اگه سروکارتون با شبکه‌های اجتماعی برای کاره، حتما اسم ریچ (Reach) و ایمپرشن (Impressions) رو زیاد شنیدین. این دوتا از معیارهای کلیدی توی بازاریابی شبکه‌های اجتماعی هستن که یه تصویر کلی از عملکرد محتوای شما بهتون میدن. نمیشه یه کمپین بازاریابی کامل رو فقط روی ریچ و ایمپرشن بنا کرد، اما این داده‌ها میتونن توی تصمیم‌گیری‌هاتون خیلی کمکتون کنن. برای مثال، این معیارها میتونن بهتون بگن که آیا محتواتون توی نتایج جستجو نمایش داده میشه، توی فید خبری گوگل پیشنهاد میشه یا الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی اونو بالا میارن یا نه.

خیلی خلاصه بخوایم بگیم، ریچ تعداد آدم‌های منحصر به فردی که محتوای شما رو میبینن اندازه میگیره، در حالی که ایمپرشن تعداد دفعاتی که محتوای شما روی صفحه‌ها نمایش داده شده رو میشمره. شاید این دوتا معیار خیلی شبیه به هم به نظر برسن، اما چندتا تفاوت مهم بینشون وجود داره که در ادامه این راهنما با جزئیات کامل بهشون میپردازیم. ممکنه براتون سوال پیش بیاد که کدوم معیار برای برند شما مهم‌تره. حقیقت اینه که هم ریچ و هم ایمپرشن به یک اندازه برای فهمیدن تاثیر شما در شبکه‌های اجتماعی مهمن.

پلتفرم‌های مختلف شبکه‌های اجتماعی ممکنه ریچ و ایمپرشن رو کمی متفاوت تعریف و اندازه‌گیری کنن. اگه با نحوه محاسبه این معیارها توی هر پلتفرمی که استفاده میکنین آشنا بشین، میتونین بیشترین بهره رو از تلاش‌های بازاریابی شبکه‌های اجتماعیتون ببرین. ممکنه متوجه بشین که ریچ برای شما روی یک پلتفرم بهتر جواب میده، اما ایمپرشن روی یه پلتفرم دیگه سرنخ‌های بیشتری براتون ایجاد میکنه.

توی این راهنما، اول تفاوت‌های کلیدی بین ریچ و ایمپرشن رو بررسی میکنیم و بعد میبینیم که چطور میتونین از این معیارهای کلیدی برای بهبود استراتژی شبکه‌های اجتماعیتون استفاده کنین. در طول مسیر، به چندتا ابزار مدیریت شبکه‌های اجتماعی که میتونن کمک کنن هم اشاره میکنیم و در مورد بهترین روش‌ها و سوالات متداول هم صحبت میکنیم. این راهنما موارد زیر رو پوشش میده:

ریچ چیست؟
ایمپرشن چیست؟
ریچ در مقابل ایمپرشن: درک تفاوت‌های کلیدی
چطور از ریچ و ایمپرشن برای بهبود استراتژی بازاریابی شبکه‌های اجتماعی استفاده کنیم؟
ابزارهایی برای ردیابی ریچ و ایمپرشن در شبکه‌های اجتماعی
بهترین روش‌ها برای افزایش هم ریچ و هم ایمپرشن
چطور بین ریچ و ایمپرشن برای موفقیت کمپین تعادل ایجاد کنیم؟
سوالات متداول

ریچ چیست؟

ریچ (Reach) به شما میگه که چند نفر محتوای شما رو در شبکه‌های اجتماعی دیدن و یه معیار کلیدی برای اندازه‌گیری تلاش‌های بازاریابی و شناخت مخاطبانتونه. ریچ در واقع یه معیار تحلیلی رسانه‌ایه که به تعداد کاربرانی اشاره داره که با یک محتوای خاص در یک پلتفرم رسانه اجتماعی خاص برخورد کردن.

تعریف ریچ در شبکه‌های اجتماعی

ریچ تعداد کاربران منحصر به فرد (یعنی افراد جداگونه) هست که پست یا تبلیغ شما رو در یک پلتفرم شبکه اجتماعی میبینن. این به شما یه ایده میده که پیامتون چقدر گسترش پیدا کرده. برای مثال، اگه ۱۰۰ نفر مختلف پست فیسبوک شما رو ببینن، ریچ شما ۱۰۰ هست. میتونین از این معیار برای درک میزان دیده شدن و تاثیر بالقوه محتواتون استفاده کنین. در واقع، ریچ به این سوال جواب میده: «چند نفر محتوای ما رو دیدن؟».

عوامل اساسی متعددی وجود دارن که تعیین میکنن چه چیزی در فید خبری یا تایم‌لاین یک کاربر نمایش داده بشه. برای مثال، الگوریتم‌ها نوعی عامل هستن که میتونن به خاطر نحوه کدنویسیشون، ریچ یک پست رو تغییر بدن و این روی اینکه چه کسی یک پست رو و چه زمانی میبینه، تاثیر میذاره. نمونه‌های دیگه از عواملی که میتونن مانع ریچ بشن، شامل زمان ارسال پست‌ها و همچنین فاصله زمانی بین پست‌هاست.

انواع ریچ: ریچ ارگانیک در مقابل ریچ پولی

وقتی از ریچ صحبت میکنیم، باید بدونیم که انواع مختلفی داره. دو نوع اصلی اون ریچ ارگانیک و ریچ پولی هستن.

ریچ ارگانیک (Organic Reach): این نوع ریچ تعداد آدم‌هاییه که محتوای شما رو بدون اینکه پولی برای تبلیغش خرج کرده باشین، میبینن. این نوع ریچ به فالوورهای شما و شبکه اونها بستگی داره. به خاطر الگوریتم‌های غیرقابل پیش‌بینی، بازی دادن ریچ ارگانیک سخته. در حقیقت، این نوع ریچ روی پلتفرم‌هایی مثل اینستاگرام خیلی پایین اومده و این باعث شده که رسیدن به مخاطب به صورت رایگان سخت‌تر بشه. این موضوع میتونه ناامیدکننده باشه. ریچ ارگانیک به عبارت دیگه، تعداد افرادیه که پستی که تحلیل میشه رو در فید خبری فیسبوک خودشون دیدن. داده‌های جمع‌آوری شده از این نوع ریچ میتونه اطلاعاتی مثل مشخصات دموگرافیک کسانی که پست رو دیدن، به تحلیلگران بده.

ریچ پولی (Paid Reach): اینجاست که ریچ پولی وارد میشه. این نوع ریچ از تبلیغات یا پست‌های تقویت شده (boosted posts) به دست میاد. در این حالت، شما پول پرداخت میکنین تا محتواتون به مخاطب گسترده‌تری فراتر از فالوورهای خودتون نمایش داده بشه. در حالی که مشخصا هزینه‌ای در این روش وجود داره، این رویکرد شما رو به مخاطب هدفتون نزدیک‌تر میکنه. شما میتونین گروه‌های خاصی رو هدف قرار بدین و دیده شدن محتواتون رو افزایش بدین. ریچ پولی اغلب منجر به اعداد بالاتری نسبت به ریچ ارگانیک میشه، پس افراد بیشتری محتوای شما رو میبینن. این نوع ریچ به تعداد دفعاتیه که کاربران منحصر به فرد با پست‌های حمایت شده، تبلیغات یا محتوای پولی مواجه شدن، اشاره داره. به عبارت دیگه، ریچ پولی تعداد دفعاتیه که کاربران فیسبوک پستی رو دیدن که توسط یک شرکت براش پول پرداخت شده. داده‌های جمع‌آوری شده میتونه به تبلیغ‌کنندگان یا بازاریابان در مورد فعالیت مبتنی بر ریچ پستشون، بینش بده.

با این حال، هر دو نوع ریچ برای یک استراتژی بازاریابی کامل مهمن. ریچ ارگانیک اعتماد ایجاد میکنه، در حالی که ریچ پولی مخاطبان شما رو گسترش میده. و اگه هر دو رو ردیابی کنین، میتونین تاکتیک‌هاتون رو برای نتایج بهتر تنظیم کنین.

ریچ ویروسی (Viral Reach): علاوه بر این دو، نوع دیگه‌ای از ریچ هم وجود داره که بهش ریچ ویروسی میگن. این نوع ریچ به تعداد بازدیدهای کاربران منحصر به فرد از پست‌هایی اشاره داره که توسط دوستانشون در فیسبوک کامنت گذاشته شده یا به اشتراک گذاشته شده. به عبارت دیگه، ریچ ویروسی به تعداد افرادی نگاه میکنه که یک پست رو بعد از اینکه یکی از دوستانشون روی پست اصلی کامنت گذاشته یا اون رو به اشتراک گذاشته، دیدن و در نتیجه در تایم‌لاین اونها نمایش داده شده. ریچ ویروسی رو میشه به عنوان تعداد دفعات کلی که پست در تایم‌لاین کاربران فردی بوده، در نظر گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده از ریچ ویروسی میتونه به روش‌های مختلفی استفاده بشه، برای مثال، میشه از اون برای تحلیل نوع محتوایی که به اشتراک گذاشته میشه یا کامنت میگیره استفاده کرد و میشه اون رو با پست‌های دیگه مقایسه کرد.

ایمپرشن چیست؟

ایمپرشن (Impressions) به تعداد دفعاتی اشاره داره که محتوای شما روی صفحه‌ها ظاهر میشه. بر خلاف ریچ، این عدد شامل دیدن یک پست توسط یک کاربر برای چندین بار هم میشه. برای مثال، ایمپرشن‌های ایکس (توییتر سابق) شما اگه کسی مدام به یک پست مورد علاقش برگرده، بالاتر میره. اگه بتونین ایمپرشن‌ها رو افزایش بدین، دیده شدن محتوا و ریچ بالقوه اون رو در تمام پلتفرم‌های اجتماعی تقویت میکنین. ایمپرشن به عبارت دیگه، تعداد کل دفعاتیه که محتوای شما نمایش داده میشه، بدون توجه به اینکه کلیک شده یا نه.

ایمپرشن توضیح داده شد: تعداد دفعاتی که محتوای شما نمایش داده میشه

شمارش ایمپرشن شما هر بار که محتواتون روی صفحه کسی نمایش داده میشه، بالا میره. این شامل پست‌ها، تبلیغات، ویدیوها و انواع دیگه محتوا میشه. برای مثال، اگه پست ایکس شما دو بار در فید ۵۰ نفر ظاهر بشه، این میشه ۱۰۰ ایمپرشن. مهم نیست که مردم با محتوای شما تعامل داشته باشن یا نه. حتی اگه کاربری بدون کلیک کردن از کنارش رد بشه، باز هم به عنوان یک ایمپرشن حساب میشه. این معیار به شما ایده‌ای از اینکه محتواتون چقدر به طور گسترده توزیع شده میده، اما نه اینکه آیا مورد توجه قرار گرفته یا نه.

بعضی از پلتفرم‌ها بین چیزی که بهش ایمپرشن ارائه شده (served) و ایمپرشن دیده شده (viewed) میگن، تمایز قائل میشن. اینجاست که مسائل کمی پیچیده میشن. ایمپرشن‌های ارائه شده همه دفعاتی که محتوا برای نمایش فرستاده شده رو میشمرن. ایمپرشن‌های دیده شده زمانی رو میشمرن که اون محتوا واقعا روی صفحه ظاهر میشه. بیاید یه مثال بزنیم. ایمپرشن‌های فیسبوک شما ممکنه بالاتر باشه اگه تبلیغ شما به فید کاربری تحویل داده شده باشه، اما چون تبلیغ پایین‌تر صفحه لود شده، تقریبا هیچکس واقعا اون رو ندیده. ایمپرشن‌های محتوای دیده شده بهترن چون میدونین که کسی واقعا پست شما رو دیده.

درک اینکه ایمپرشن‌ها چطور میزان در معرض دید قرار گرفتن را اندازه‌گیری میکنن

ایمپرشن‌ها با نشون دادن اینکه مردم چند بار فرصت دیدن پیام شما رو داشتن، یه نمای کلی خوب از ریچ بالقوه محتوای شما ارائه میدن. میتونین از این برای ارزیابی دیده شدن کلی و آگاهی از برندتون استفاده کنین. تعداد بالای ایمپرشن نشون میده که محتوای شما عملکرد خیلی خوبی داره. اما به شما نمیگه که چند نفر منحصر به فرد اون رو دیدن یا آیا با اون تعامل داشتن یا نه. اینجاست که ریچ به عنوان یک معیار مکمل مفید میشه.

ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت (Engagement)

حالا که با ریچ و ایمپرشن آشنا شدیم، لازمه یک معیار سوم رو هم وارد بحث کنیم: انگیجمنت یا تعامل. انگیجمنت تعداد کل دفعاتیه که کاربران با محتوای شما تعامل میکنن. این میتونه شامل لایک، کامنت، اشتراک‌گذاری و کلیک باشه.

انگیجمنت یک قدم فراتر از ایمپرشن میره. در حالی که یک ایمپرشن صرفا به این معنیه که محتوای شما در فید کسی ظاهر شده، انگیجمنت به این معنیه که اونها واقعا به نوعی با اون تعامل داشتن. این میتونه شامل لایک کردن پست، گذاشتن کامنت، اشتراک‌گذاری اون با فالوورهای خودشون، کلیک روی یک لینک یا تماشای یک ویدیو باشه.

همچنین باید توجه داشت که انگیجمنت به طور معمول کل تعداد تعاملات با یک پست رو جمع میزنه. این یعنی هر بار که کاربری با پست شما تعامل میکنه – با لایک کردن، کامنت گذاشتن، اشتراک‌گذاری یا کلیک – به عنوان یک انگیجمنت حساب میشه. انگیجمنت بالا نشون میده که محتوای شما با مخاطبتون ارتباط برقرار کرده و اونها رو به انجام کاری وادار میکنه.

بیاید یه مثال رو با هم مرور کنیم: شما یک پست در پلتفرم اجتماعی انتخابی خودتون منتشر میکنین. در این سناریو، فرض کنیم شما ۱۰۰ فالوور دارین و فقط ۹۰ نفر از اونها در اون روز فعال هستن. پس، حتی اگه فقط ۹۰ کاربر پست شما رو با چشم دیده باشن، ممکنه در طول روز ۲ تا ۳ بار از کنار اون رد بشن. هر بار که پست برای یک کاربر فعال روی صفحه‌اش قابل مشاهده میشه، به عنوان یک ایمپرشن حساب میشه. این یعنی تعداد ایمپرشن‌های شما برای اون یک پست، ۹۰ فالوور نخواهد بود، بلکه میتونه در واقع نزدیک به ۱۸۰ تا ۲۷۰ ایمپرشن باشه.

این مورد برای ریچ صدق نمیکنه. چون این پست فقط روی صفحه ۹۰ فالوور فعال شما در اون روز قابل مشاهده شده، این یعنی فقط ۹۰ کاربر برای ریچ شمرده میشن. به عنوان یادآوری، ریچ فقط تعداد کاربران منحصر به فردی که یک پست براشون قابل مشاهده شده رو میشمره.

پس انگیجمنت چطور در این معادله قرار میگیره؟ اگه پست ۳۶ لایک، ۷ کامنت و ۲ اشتراک‌گذاری داشته باشه، این انگیجمنته! انگیجمنت تعاملات یک کاربر منحصر به فرد رو حساب نمیکنه، بلکه کل تعاملات رو میشماره حتی اگه بیش از یک بار از طرف همون کاربر باشه.

انگیجمنت، میشه گفت، مهمترین معیار از بین این سه تاست که باید هنگام اندازه‌گیری موفقیت در شبکه‌های اجتماعی به اون توجه کنین. این به این دلیله که انگیجمنت تنها موردی از این سه واژه است که کاربر رو به طور مستقیم درگیر میکنه. اینکه کسی صرفا محتوای شما رو ببینه یک چیزه، اما درگیر کردن اونها و وادار کردنشون به انجام یک عمل، چیز دیگه‌ایه. وقتی محتوای شما به کاربری الهام میده تا کاری انجام بده، اونها رو در «قیف آگاهی» برند شما به مراتب جلوتر میبره. شما خیلی بیشتر احتمال داره که بینندگانی که با محتوای شما تعامل میکنن رو به سرنخ‌های فروش قابل دوام تبدیل کنین.

ریچ در مقابل ایمپرشن: درک تفاوت‌های کلیدی

خب، تا اینجا فهمیدیم که ریچ و ایمپرشن متفاوتن اما هر دو مهمن. حالا بیاید با جزئیات بیشتری به این تفاوت‌ها نگاه کنیم.

ریچ به کاربران منحصر به فرد اشاره داره و ایمپرشن به کل میزان در معرض دید قرار گرفتن

ریچ تعداد کاربران فردی که محتوای شما رو میبینن، اندازه‌گیری میکنه. به شما میگه پیامتون به چند نفر رسیده. از طرف دیگه، ایمپرشن تعداد کل دفعاتی که محتوای شما نشون داده شده رو میشمره. بله، این اغلب شامل بازدیدهای متعدد توسط یک نفر هم میشه. اگه اون ۱۰۰ نفر پست شما رو هر کدوم دو بار ببینن، این میشه ۲۰۰ ایمپرشن. هر دو معیار به دلایل مختلفی ارزشمند هستن.

چطور ریچ بر ساخت مخاطب و ایمپرشن بر تکرار تاثیر میگذاره

ریچ به شما کمک میکنه رشد مخاطب خودتون رو درک کنین. ریچ بالا به این معنیه که محتوای شما در مقابل کاربران منحصر به فرد بیشتری قرار میگیره. این خوبه چون میتونه منجر به افزایش آگاهی از برند و فالوورهای جدید بالقوه بشه.

ایمپرشن‌ها برای اندازه‌گیری دیده شدن محتوا و تکرار مفید هستن. ایمپرشن‌های بیشتر به این معنیه که محتوای شما بارها و بارها به صورت آنلاین دیده میشه – حتی اگه ایمپرشن‌های متعدد از فید یک کاربر اومده باشه. این در واقع عالیه چون میتونه به یادآوری برند و تقویت پیام کمک کنه. برای مثال، اگه ریچ اینستاگرام خودتون رو افزایش بدین، به احتمال زیاد برند خودتون رو به کاربران جدیدی معرفی میکنین. ایمپرشن‌های بیشتر اینستاگرام روی همون پست میتونه به این معنی باشه که فالوورهای فعلی شما در حال ثبت بازدیدهای متعدد هستن و احتمال بیشتری داره که به برند شما فکر کنن.

موقعیتی هم وجود داره که تعداد ایمپرشن برای یک قطعه محتوا گاهی بزرگتر از تعداد فالوورها یا ریچ شماست. برای مثال در یک پست فیسبوک، ممکنه ۹۳ لایک و پنج اشتراک‌گذاری وجود داشته باشه. هر کسی که اون پنج اشتراک‌گذاری رو ببینه در تعداد ایمپرشن‌ها لحاظ میشه. نمیتونیم تعداد کل ایمپرشن‌ها رو ببینیم، اما فرض کنیم که اون اشتراک‌گذاری‌ها بالاتر از تعداد کل لایک‌ها و ریچ هستن. این به این دلیله که هر اشتراک‌گذاری، پست شما رو در معرض مخاطب جدیدی قرار میده و به طور بالقوه منجر به ایمپرشن‌های خیلی بیشتری میشه.

تفاوت ریچ و ایمپرشن در پلتفرم‌های مختلف

اگه میخواین بهتر بفهمین چطور ریچ و ایمپرشن خودتون رو بهبود ببخشین، مهمه که در مورد روش‌های مختلفی که هر شبکه اجتماعی اونها رو اندازه‌گیری میکنه، یاد بگیرین. خیلی از شبکه‌ها ریچ و ایمپرشن رو در تحلیل‌های داخلی خودشون دارن، اما تعاریفشون میتونه کمی متفاوت باشه. بیاین بررسی کنیم.

فیسبوک: ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

فیسبوک ریچ و ایمپرشن رو به تفکیک نوع پست و دسته‌بندی‌های دیگه نشون میده. ریچ فیسبوک به سه دسته مختلف تقسیم میشه:

ارگانیک: تعداد افراد منحصر به فردی که محتوای شما رو به صورت رایگان دیدن.
پولی: تعداد افراد منحصر به فردی که محتوای پولی شما مثل تبلیغات فیسبوک رو دیدن.
ویروسی: تعداد افراد منحصر به فردی که پست یا صفحه فیسبوک شما رو که در یک استوری منتشر شده توسط شخص دیگه‌ای ذکر شده، دیدن. این استوری‌ها شامل کارهایی مثل لایک کردن، اشتراک‌گذاری یا کامنت گذاشتن هستن.

ایمپرشن‌های فیسبوک هم به سه دسته تقسیم میشن که در گزارش صفحات فیسبوک ابزارهایی مثل Sprout Social قابل مشاهده هستن:

ارگانیک: تعداد دفعاتی که محتوای شما در فید یا در صفحه شما نمایش داده شده.
پولی: تعداد دفعاتی که محتوای پولی شما نمایش داده شده.
ویروسی: تعداد دفعاتی که محتوای مرتبط با صفحه شما در یک استوری منتشر شده توسط کاربر دیگه‌ای نمایش داده شده. این استوری‌ها شامل لایک کردن، اشتراک‌گذاری یا کامنت گذاشتن هستن.

انگیجمنت فیسبوک معیاری از تعداد کاربرانی است که با محتوای شما تعامل داشتن. این شامل موارد زیره:

لایک‌ها
کامنت‌ها
اشتراک‌گذاری‌ها
کلیک‌ها

یک معیار دیگه در فیسبوک، «کاربران درگیر شده» (Engaged Users) است. این به تعداد کاربران فردی اشاره داره که روی یک پست در فیسبوک کلیک کرده و با اون تعامل داشتن.

اینستاگرام: ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

اینستاگرام به ریچ با عنوان «اکانت‌های دسترسی‌یافته» (accounts reached) اشاره میکنه، که یعنی تعداد کل اکانت‌های منحصر به فردی که محتوای شما (پست‌ها و استوری‌ها) رو حداقل یک بار دیدن. برای ریلز (Reels)، اکانت‌های دسترسی‌یافته شامل تعداد اکانت‌های منحصر به فردی است که ویدیو رو حداقل یک بار روی صفحه دیدن، چه اون رو پخش کرده باشن چه نه.

ایمپرشن‌های اینستاگرام تعداد دفعاتی که محتوا به طور کلی دیده شده رو اندازه‌گیری میکنه. ایمپرشن‌های ریلز اینستاگرام شامل بازدیدهای متعدد از همون اکانت هم میشه. اگه از تحلیل‌های داخلی اینستاگرام یا یک نرم‌افزار مدیریت شبکه‌های اجتماعی مثل Sprout استفاده میکنین، میتونین اطلاعات دموگرافیک برای اکانت‌های دسترسی‌یافته رو بر اساس شهرهای برتر، کشورها، محدوده سنی و جنسیت ببینین. در داخل اپ اینستاگرام، میتونین ریچ و ایمپرشن رو برای ۷ روز گذشته، ۳۰ روز گذشته، ماه قبل یا ۹۰ روز گذشته مشاهده کنین.

متریک‌های انگیجمنت اینستاگرام اقداماتی که روی پست‌های شما انجام شده رو ردیابی میکنه، مثل:

لایک‌ها
اشتراک‌گذاری‌ها
ذخیره‌ها (Saves)
پاسخ به استوری‌ها

اینستاگرام به کاربرانش دسترسی به ریچشون رو در بخش اینستاگرام اینسایتس (Instagram Insights) میده. اینسایتس اینستاگرام میتونه برای یادگیری بیشتر در مورد فالوورها و عملکرد یک اکانت استفاده بشه.

تیک‌تاک: ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

تیک‌تاک ریچ رو به عنوان تعداد کل اکانت‌های منحصر به فردی که یک ویدیو رو تماشا کردن تعریف میکنه. ایمپرشن‌های تیک‌تاک شامل هر بار در معرض دید قرار گرفتن میشه، حتی اگه یک اکانت منحصر به فرد قبلا محتوا رو دیده باشه. به عبارت دیگه، ایمپرشن‌ها صرفا مجموع کل بازدیدهای ویدیو هستن. توجه داشته باشین که اگه از تحلیل‌های داخلی تیک‌تاک استفاده میکنین، ریچ یکی از «متریک‌های تخمینی» پلتفرم در نظر گرفته میشه، پس عدد دقیقی نیست. در تیک‌تاک، به ایمپرشن «کل بازدیدهای ویدیو» (Total video views) هم گفته میشه.

متریک‌های انگیجمنت تیک‌تاک شامل موارد زیره:

لایک‌ها
کامنت‌ها
اشتراک‌گذاری‌ها
دانلودها
نرخ تکمیل ویدیو

ایکس (توییتر سابق): ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

اپلیکیشن داخلی ایکس ریچ رو اندازه‌گیری نمیکنه، اما ایمپرشن‌ها رو ردیابی میکنه. این شبکه ایمپرشن رو به عنوان هر زمانی که یک کاربر پست ایکس شما رو میبینه، تعریف میکنه. تعداد ایمپرشن‌هایی که داخل اپ میبینین فقط تعداد دفعاتی رو میشمره که پست‌های شما در فید یا نتایج جستجوی کاربر ظاهر میشن. اگه تحلیل‌های داخلی ایکس رو روشن کنین، میتونین کل ایمپرشن‌های خودتون رو در ۷ روز گذشته، ۲۸ روز گذشته یا در یک ماه خاص ببینین. ایکس به کاربرانش دسترسی به تحلیل‌های توییت‌ها و فالوورهاشون رو میده. داشبوردش کاربرپسنده و به هر کسی اجازه میده نگاهی به تحلیل‌های پشت اکانت ایکس خودش بندازه. نحوه کار ایکس کمی با فیسبوک از نظر ریچ متفاوته. در ایکس، به خصوص برای کاربرانی با پروفایل بالاتر، اونها نه تنها با افرادی که فالوشون میکنن تعامل دارن، بلکه با فالوورهای فالوورهای خودشون هم درگیر میشن. معیار ریچ در ایکس به تعداد کاربران ایکسی که درگیر شدن نگاه میکنه، و همچنین تعداد کاربرانی که اونها رو فالو میکنن. این معیار برای دیدن اینکه آیا توییت‌ها یا محتوای به اشتراک گذاشته شده در ایکس به رشد مخاطب در این پلتفرم کمک میکنن یا نه، مفیده.

انگیجمنت ایکس شامل موارد زیره:

لایک‌ها
ری‌توییت‌ها
پاسخ‌ها (Replies)
کلیک روی پست‌های شما

لینکدین: ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

لینکدین یک معیار یا تعریف مشخص برای ریچ نداره، اما میتونین ببینین که چند اکانت پروفایل شما رو در ماه گذشته دیدن. ایمپرشن‌های لینکدین شامل تعداد دفعاتیه که پست، ویدیو، مقاله یا آپدیت شما در فید کاربری ظاهر میشه. کاربران برای اینکه به عنوان یک ایمپرشن حساب بشن، لازم نیست تعامل کنن، اما چون الگوریتم لینکدین محتوایی که باعث انگیجمنت میشه رو در اولویت قرار میده، پست‌هایی با لایک، کامنت، ری‌پست و اشتراک‌گذاری بیشتر، به احتمال زیاد ایمپرشن بیشتری میگیرن. لینکدین همچنین اطلاعات محدودی در مورد اینکه چه کسی پست‌های شما رو دیده، بر اساس معیارهایی مثل شرکت، مکان و عنوان شغلی، به شما میده.

انگیجمنت لینکدین به طور معمول شامل موارد زیره:

لایک‌ها
اشتراک‌گذاری‌ها
کامنت‌ها
کلیک روی پست‌ها یا مقاله‌ها

یوتیوب: ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

در یوتیوب، یک معیار واحد برای ریچ وجود نداره. در یوتیوب استودیو، زیر تب «ریچ»، میتونین انواع منابع ترافیک، ویدیوهای پیشنهادی، منابع خارجی، پلی‌لیست و عوامل دیگه رو ببینین. ایمپرشن‌های یوتیوب اندازه‌گیری میکنن که چند بار حداقل ۵۰ درصد از تامنیل (تصویر کوچک پیش‌نمایش) ویدیوی شما برای حداقل ۱ ثانیه روی صفحه دیده شده. میتونین نرخ کلیک به ازای ایمپرشن (impression click-through-rate) رو ببینین تا مشخص کنین بینندگان چند وقت یکبار واقعا ویدیوهای شما رو بعد از دیدن تامنیل تماشا کردن. شما همچنین میتونین تعداد کل بازدیدهایی که محتواتون دریافت کرده رو ردیابی کنین.

انگیجمنت یوتیوب با این موارد اندازه‌گیری میشه:

لایک‌ها
اشتراک‌گذاری‌ها
کامنت‌ها
زمان تماشا (Watch time)
مشترکین به دست آمده (Subscribers gained)

پینترست: ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

در پینترست، ایمپرشن‌ها توصیف میکنن که چند بار پین (Pin) شما در صفحه اصلی کاربر، روی یکی از بردهای (boards) اونها یا در جستجو نمایش داده شده. «مخاطب کل» (Total audience) معادل پینترستی ریچ است. شما میتونین مخاطب کل رو برای هر پین، یا برای کل محتوای خودتون به صورت ماهانه یا کلی ببینین.

اسنپ‌چت: ریچ، ایمپرشن و انگیجمنت

در تحلیل‌های داخلی اسنپ‌چت، ریچ نشون میده که چند فالوور محتوای اسنپ‌چت شما رو در هفته گذشته دیدن. اگه تبلیغات پولی اسنپ‌چت رو اجرا میکنین، میتونین ایمپرشن‌های پولی در مقابل ایمپرشن‌های اکتسابی (earned) اونها رو هم ببینین.

چطور از ریچ و ایمپرشن برای بهبود استراتژی بازاریابی شبکه‌های اجتماعی استفاده کنیم

ریچ و ایمپرشن وقتی پای تحلیل شبکه‌های اجتماعی به میون میاد، فوق‌العاده مهمن. با تمرکز روی این معیارها، میتونین تعداد کل افراد حاضر در مخاطبانتون رو گسترش بدین و انگیجمنت رو در تمام کانال‌های شبکه اجتماعیتون افزایش بدین. یا ممکنه یه هدف خیلی خاص در ذهن داشته باشین – مثل افزایش ریچ فیسبوک برای یک پست خاص یا کل ایمپرشن‌های محتوای برندتون در تیک‌تاک. هر هدف شبکه اجتماعی که داشته باشین، ردیابی این دو معیار بهتون کمک میکنه.

بهینه‌سازی برای ریچ برای رشد مخاطب گسترده‌تر

برای افزایش ریچ، میتونین با پست گذاشتن در زمانی که فالوورهاتون بیشترین فعالیت رو دارن، شروع کنین. انگیجمنت رو اندازه‌گیری کنین تا بفهمین مخاطب هدفتون کی آنلاینه. اگه این کار جواب نداد، فرمت‌های مختلف محتوا رو امتحان کنین. پست‌هاتون رو با ویدیوها، اینفوگرافیک‌ها و نظرسنجی‌ها ترکیب کنین. هر فرمت ممکنه در فید کاربر متفاوتی ظاهر بشه و به شما کمک کنه با مخاطب گسترده‌تری ارتباط برقرار کنین.

هشتگ‌های محبوب در حوزه کاری خودتون رو تحقیق کنین و اونها رو در پست‌هاتون بگنجونین. البته زیاده‌روی نکنین، چون این ریسک وجود داره که ناامید به نظر برسین. سه تا پنج هشتگ برای هر پست احتمالا کافیه. معیارهای شبکه اجتماعی شما میتونه به شدت افزایش پیدا کنه اگه با اینفلوئنسرها یا برندهای دیگه همکاری کنین تا از پایگاه فالوور اونها بهره‌مند بشین. به دنبال کمی تبلیغ متقابل باشین و به زودی میبینین که تعداد فالوورهاتون بالا میره.

افزایش ایمپرشن برای درگیر کردن یک کاربر

اگه میخواین ایمپرشن رو افزایش بدین، بیشتر پست بذارین. اینطوری، تعداد دفعاتی که مشتریان بالقوه پست‌های شما رو میبینن، قطعا بالا میره. یک تقویم محتوا میتونه در این زمینه کمک کنه. همچنین میتونین بهترین محتوای خودتون رو بازنشر کنین. یک پست وبلاگ محبوب رو به ویدیو تبدیل کنین، یا یک ویدیوی طولانی رو به کلیپ‌های کوتاه‌تر برای اینستاگرام یا تیک‌تاک تقسیم کنین.

یادتونه قبلا به محتوای پولی اشاره کردیم؟ خب، چرا از تبلیغات پولی برای افزایش دیده شدن محتواتون استفاده نکنین؟ برای مثال، میتونین کمی تلاش پولی پشت یک قطعه محتوا که از قبل ایمپرشن‌های منحصر به فرد زیادی داره، بذارین تا وقتی در فید کسی ظاهر میشه، احتمال اینکه توجه کنن بیشتر باشه.

با مخاطب خودتون به طور مداوم درگیر بشین. به کامنت‌ها پاسخ بدین، سوال بپرسین و نظرسنجی یا مسابقه برگزار کنین. این تعامل میتونه منجر به ایمپرشن‌های بیشتر بشه چون کاربران برای دیدن پاسخ‌های شما یا خوندن کامنت‌های کاربران دیگه برمیگردن.

مطمئن بشین که محتوای شما اندازه و فرمت مناسب برای هر پلتفرم رو داره. برای مثال، چیزها در صفحه فیسبوک شما با فید خبری یک کاربر در یک پلتفرم کاملا متفاوت، فرق میکنه. از اندازه‌های مناسب تصویر، طول ویدیو و کپشن‌های مناسب برای به حداکثر رسوندن دیده شدن در فید کاربران استفاده کنین.

ابزارهایی برای ردیابی ریچ و ایمپرشن در پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی

بیشتر پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی ابزارهای تحلیل داخلی رو ارائه میدن تا به شما در ردیابی ریچ و سایر معیارهای شبکه‌های اجتماعی کمک کنن. اینها برای بیشتر مردم نقطه شروع خوبی هستن، اما محدودیت‌هایی هم دارن.

استفاده از ابزارهای تحلیل شبکه‌های اجتماعی برای ردیابی ریچ و ایمپرشن

هر پلتفرم اجتماعی بزرگ داشبورد تحلیل خودشو داره. برای مثال، میتونین ریچ خودتون رو در فیسبوک یا ایکس از طریق ابزارهای داخلی اونها ردیابی کنین، در حالی که اینسایتس اینستاگرام یک ویژگی داخلیه که معیارهای دقیقی رو برای پروفایل، پست‌ها و استوری‌های شما فراهم میکنه.

اگه حتی داده‌های بیشتری میخواین، میتونین از ابزارهای مدیریت شبکه‌های اجتماعی استفاده کنین. این ابزارها ایمپرشن و سایر معیارها رو از چندین پلتفرم در یک جا ردیابی میکنن. بعضی از گزینه‌های محبوب شامل Brandwatch، Hootsuite و Sprout Social هستن. این ابزارها تفکیک‌ها و تصویرسازی‌های دقیق‌تری از داده‌های ریچ و ایمپرشن شما ارائه میدن. این میتونه برای به اشتراک گذاشتن با اعضای تیم، رهبری یا مشتریان عالی باشه. شما همچنین میتونین روندها رو در طول زمان ببینین، عملکرد رو بین پلتفرم‌ها مقایسه کنین و توصیه‌هایی برای بهبود دریافت کنین.

هر ابزاری که انتخاب میکنین، مطمئن بشین که معیارهاتون رو به طور منظم بررسی میکنین و به دنبال الگوهایی در پست‌های فردی که عملکرد خیلی خوبی داشتن، میگردین. تمام این داده‌ها فوق‌العاده ارزشمندن و میتونین از اونها برای بهبود استراتژی محتوای کلی خودتون استفاده کنین.

بهترین روش‌ها برای افزایش ریچ و ایمپرشن

اگه میخواین تعداد کل ریچ و ایمپرشن رو در سراسر برندتون افزایش بدین، باید یک رویکرد استراتژیک برای تولید و توزیع محتوا داشته باشین.

تطبیق محتوا با هر پلتفرم شبکه اجتماعی

اول از همه، با فکر کردن به نوع محتوایی که با فرمت و مخاطب منحصر به فرد هر پلتفرم متناسبه، شروع کنین. برای مثال، ریچ اینستاگرام شما ممکنه از تصاویر جذاب و کپشن‌های آموزنده سود ببره. از طرف دیگه، پست‌های لینکدین باید حرفه‌ای و متمرکز بر صنعت باشن. پیام‌رسانی خودتون رو با انتظارات کاربر در هر پلتفرم تطبیق بدین. این شانس دیده شدن و به اشتراک گذاشته شدن محتوای شما رو افزایش میده.

از ویژگی‌های خاص پلتفرم مثل استوری‌های اینستاگرام یا لایو تیک‌تاک برای افزایش انگیجمنت استفاده کنین. این عناصر تعاملی میتونن منجر به این بشن که افراد منحصر به فرد بیشتری به طور تصادفی با محتوای شما مواجه بشن.

بیشترین استفاده از هشتگ‌ها و محتوای قابل اشتراک‌گذاری

استفاده از هشتگ‌های مرتبط میتونه به این معنی باشه که پست‌های شما در نتایج جستجو ظاهر بشن. برای درگیر شدن، در مورد هشتگ‌های محبوب در صنعت خودتون تحقیق کنین و اونها رو در پست‌هاتون بگنجونین. همچنین ارزش داره که روی ایجاد محتوایی که به راحتی قابل اشتراک‌گذاریه، تمرکز کنین. بسته به مخاطبتون، این میتونه چیزی باشه که کسی رو به خنده بندازه یا شامل یک آمار جالب باشه. بازنشر تعداد دفعاتی که پست فردی شما دیده میشه رو افزایش میده و ریچ شما رو به فالوورهای بالقوه جدید گسترش میده.

یک راه دیگه برای افزایش ریچ شما، تشویق محتوای تولید شده توسط کاربر (UGC) با برگزاری مسابقات یا نمایش داستان‌های مشتریانه. این میتونه به یک ترافیک ارگانیک خوب منجر بشه.

در نهایت، یک روش هوشمندانه برای تقویت معیارهاتون، تعامل با مخاطبانتون با پاسخ دادن سریع به کامنت‌ها و پیام‌هاست. این تعامل میتونه الگوریتم‌ها رو تحریک کنه تا محتوای شما رو به افراد بیشتری نشون بدن چون اونها «لمس انسانی» رو در پاسخ‌های شما تشخیص میدن.

استراتژی «کامنت برای ریچ بهتر» (CFBR)

یک استراتژی که به طور گسترده برای افزایش ارگانیک ریچ پست در پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی استفاده میشه، «کامنت برای ریچ بهتر» یا CFBR هست. الگوریتم‌ها تمایل دارن پست‌هایی با لایک و کامنت قابل توجه رو ترجیح بدن و به اونها در مقایسه با محتوای کمتر جذاب، نمایش گسترده‌تری بدن. این استراتژی که عمدتا در لینکدین، پلتفرمی برای شبکه‌سازی حرفه‌ای و ارتباطات تجاری، دیده میشه، نشون‌دهنده تعامل فعال با هدف افزایش دیده شدن پسته. مهمه که توجه داشته باشین که کامنت‌های واقعی و معنادار کلید تعامل موثر هستن. کامنت‌های اسپم یا نامرتبط نه تنها از ارزش گفتگو کم میکنن، بلکه ممکنه ریچ و تاثیر بالقوه یک پست رو هم محدود کنن.

چطور بین ریچ و ایمپرشن برای موفقیت کمپین تعادل ایجاد کنیم

خب، این چیزی بود که باید در مورد ریچ و ایمپرشن میدونستین. وقتی صحبت از به حداکثر رسوندن تاثیر کمپین و رسیدن به مخاطب هدفتون میشه، ایجاد تعادل بین ایمپرشن و ریچ بخش مهمی از کاره. بیاید چیزهایی که یاد گرفتیم رو مرور کنیم.

نکات کلیدی برای بهینه‌سازی ریچ و ایمپرشن

برای اینکه بیشترین بهره رو از کمپین‌هاتون ببرین، با تعیین اهداف واضح شروع کنین. برای مثال، ممکنه بخواین آگاهی از برند رو افزایش بدین یا باعث افزایش تبدیل (conversions) بشین. صرف نظر از اهدافتون، اینها رویکرد شما رو به ریچ و ایمپرشن هدایت میکنن. در واقع، هدف اصلی بازاریابان اینه که ریچ خودشون رو تا حد امکان افزایش بدن تا بر مخاطبان بزرگتری از مشتریان رویایی خودشون تاثیر بذارن و در نهایت فروش بیشتری داشته باشن.

بعد، محتوای جذابی ایجاد کنین که به احتمال زیاد با مخاطبتون ارتباط برقرار میکنه. اون رو با کیفیت بالا نگه دارین و ابتدا روی ساخت ریچ ارگانیک تمرکز کنین. سپس، عملکرد کمپین خودتون رو از نزدیک نظارت کنین. به نرخ کلیک (CTR) و نرخ تبدیل نگاه کنین تا ببینین محتواتون چقدر خوب عمل میکنه. اگه ایمپرشن‌های زیادی میگیرین اما انگیجمنت پایینی دارین، ممکنه لازم باشه هدف‌گیری یا پیام‌رسانی خودتون رو تنظیم کنین.

سوالات متداول در مورد ریچ و ایمپرشن

در زیر بعضی از سوالات متداول در مورد ریچ و ایمپرشن که همیشه از ما پرسیده میشه، آورده شده.

انگیجمنت چطور با ریچ و ایمپرشن در شبکه‌های اجتماعی ارتباط داره؟

انگیجمنت شامل لایک، کامنت، اشتراک‌گذاری و کلیک میشه. این کمی با ریچ یا ایمپرشن متفاوته، اما انگیجمنت بالاتر اغلب اون معیارها رو هم تقویت میکنه. برای مثال، اگه ویدیویی به اشتراک بذارین که کامنت‌های زیادی میگیره، الگوریتم به احتمال زیاد اون رو تقویت میکنه و بهش کمک میکنه به مخاطب گسترده‌تری برسه.

چرا ممکنه ریچ در طول یک کمپین شبکه اجتماعی کمتر از ایمپرشن باشه؟

این به طور معمول به این معنیه که کاربران محتوای شما رو چندین بار میبینن. این چیز خوبیه – یعنی پست شما در ذهن اونها مونده! بازدیدها (Views) به طور معمول به محتوای ویدیویی اشاره دارن. اونها میشمرن که یک ویدیو چند بار پخش میشه. ریچ بینندگان منحصر به فرد رو اندازه‌گیری میکنه، در حالی که ایمپرشن‌ها تعداد کل نمایش‌های محتوا رو میشمرن. بازدیدها شبیه ایمپرشن برای ویدیوها هستن، اما ممکنه قوانین شمارش خاصی برای هر پلتفرم داشته باشن. برای مثال، اینکه آیا کسی تا آخر تماشا کرده یا نه.

معیارهای فرکانس چطور با ریچ و ایمپرشن در تبلیغات تعامل دارن؟

فرکانس (Frequency) نشون میده که یک کاربر متوسط چند وقت یکبار تبلیغ شما رو میبینه. این با تقسیم ایمپرشن بر ریچ محاسبه میشه. فرکانس بالا به این معنیه که مخاطب شما تبلیغ شما رو چندین بار میبینه. این میتونه برای یادآوری برند خوب باشه، اما اگه خیلی بالا باشه ممکنه منجر به خستگی از تبلیغ بشه.

اهمیت ریچ بالقوه چیه و چطور با ایمپرشن‌های واقعی مقایسه میشه؟

ریچ بالقوه (Potential Reach) تخمین میزنه که چند کاربر میتونن محتوای شما رو ببینن. این بر اساس تعداد فالوورها و اندازه شبکه است. برای مثال، اگه محتوای شما در صفحه «برای شما» (For You Page) تیک‌تاک یا صفحه کشف (discover page) به اشتراک گذاشته بشه، اون عدد ریچ بالقوه میتونه منفجر بشه. با این حال، ریچ بالقوه همیشه بالاتر از ایمپرشنه، پس اگه شکاف بزرگی وجود داره زیاد ناامید نشین.

تفاوت بین کلیک و ریچ چیه؟

کلیک به این اشاره داره که مردم چطور روی پست یا لینک شما کلیک کردن – این یک نوع انگیجمنت یا تبدیلیه. ریچ به این اشاره داره که چند نفر محتوای شما رو در هر جایی از صفحشون دیدن.

منابع